.JPG)
Ο Ernst Jünger to 1929, έγραψε μια επιστολή στον Bruno von Salomon, εμψυχωτή του αγωνιστικού κινήματος, στην οποία ο συγγραφέας αναγνώρισε τον εαυτό του σε ένα εθνικό-επαναστατικό επίπεδο. Να σημειώσω εδώ για όποιον δεν γνωρίζει το πνεύμα του μεγάλου αυτού συγγραφέα και στοχαστή, ότι ο Ernst Jünger κατά την διάρκεια της ζωής του άλλαξε «στρατόπεδο» αρκετές φορές. Θα μπορούσαμε να τον χωρίσουμε σε 3 περιόδους, αυτή της εποχής του “Εργάτη”, του “Πολεμιστή” και του “Άναρχου” σύμφωνα με έναν από τους μελετητές του, τον Evola. Κάθε μια από αυτές τις περιόδους αντιπροσωπεύει και κάποιες ιδεολογικές τάσεις. Ο ίδιος ο Junger σε μια συνέντευξή του σε μεγάλη ηλικία είχε πεί ότι τον «διασκέδαζε» το γεγονός ότι κανείς δεν μπορούσε τελικά να καταλάβει την σχέση του με τον Εθνικοσοσιαλισμό. Αυτό το αποδεικνύουν τα γραπτά του που πρέπει να μελετηθούν σε βάθος.
Στις 10 Σεπτεμβρίου 1929, ο Ernst Jünger γράφει στον Bruno von Salomon, ένα από τα πρόσωπα αναφοράς του Landvolkbewegung, του κινήματος που ήταν ο πρωταγωνιστής των εξεγέρσεων των αγροτών στα τέλη της δεκαετίας του 1920, που ξεκίνησαν στο Schleswig-Holstein και στη συνέχεια εξαπλώθηκαν σε ένα μεγάλο τμήμα της βόρειας Γερμανίας. Την ίδια μέρα ο Bruno von Salomon συνελήφθη μαζί με τους Claus, Rönne και Heide Heim, Johson, Bodo Uhse και άλλους, περίπου είκοσι συλλήψεις. Την επόμενη μέρα την ίδια τύχη θα έχουν και τα άλλα τρία αδέρφια von Salomon, ο Ernst, ο Hörst και ο Günther, ο γραμματέας του λοχαγού Ehrhardt και αργότερα η σύζυγος του Hartmut Plaas Sonja Laankens, μαζί με τους Hans-Gert Techow, Werner Lass και Hans Sadowski. Όλοι κατηγορούνται ως υπεύθυνοι για τις βίαιες διαδηλώσεις που εδώ και αρκετούς μήνες είναι σε συνεχή άνοδο και έξαρση. Περίπου είκοσι βόμβες εξερράγησαν, προκαλώντας ζημιές σε δημαρχεία, δικαστικά μέγαρα, σπίτια επιφανών δημοσίων προσώπων. Την 1η Σεπτεμβρίου, ο Ernst von Salomon και ο Walter Muhtmann προκάλεσαν και έναν ψεύτικο συναγερμό τοποθετώντας μια ψεύτικη βόμβα δίπλα στο Reichstag στο Βερολίνο, μια περίοδο μεγάλων εντάσεων που πολλά χρόνια αργότερα ο von Salomon θα θυμόταν ως πραγματικά αστείο. Λίγες μέρες νωρίτερα, μια άλλη βόμβα εξερράγη προκαλώντας ζημιές στο δημαρχείο του Lüneburg στην Κάτω Σαξονία.
Ο Bruno von Salomon ήταν σίγουρα ένας από τους διοργανωτές της τρομοκρατικής δραστηριότητας, ενώ τα εκρηκτικά προμηθεύτηκε φυσικά ο αδερφός του Horst που τα είχε φέρει από τη Ρηνανία. Ο Jünger χωρίς προοίμια ή προσχήματα δηλώνει ανοιχτά ότι αυτό το «συγκεκριμένο κίνημα» με έναν ξεκάθαρα εθνικό επαναστατικό χαρακτήρα ήταν το πρώτο στο οποίο ένιωσε πραγματικά ότι ανήκε. Συνεχίζει υπογραμμίζοντας ότι ήταν «πολύ σημαντικό να υπάρχουν εστίες για να κρατηθεί η φωτιά της αναρχίας». Ένα θετικό αποτέλεσμα του κινήματος της εξέγερσης – κατά τη γνώμη του Jünger – ήταν ότι ανάγκασε τους εθνικοσοσιαλιστές να δείξουν και να αποκαλύψουν την αληθινή αστική ψυχή τους και αν μια μέρα είχαν φτάσει στη νίκη, μαζί και με τους άλλους ακροδεξιούς συμμαχικούς σχηματισμούς τους, σίγουρα η κορυφή της σύγκρουσης θα είχε περάσει μπροστά στην απαράδεκτη πολιτική τους που δεν θα μπορούσε παρά να ήταν φιλοδυτική στην εξωτερική πολιτική και εθνικο-συντηρητική στην εσωτερική πολιτική. ‘Ήταν η περίοδος που ο Junger είχε νευριάσει πολύ με τις ιδεολογικές κινήσεις τους.
Οι Εθνικοσοσιαλιστές σε μια στάση απόλυτης νομιμότητας και σεβασμού προς τους νόμους του κράτους είχαν πράγματι λάβει την απόλυτη απαγόρευση να έχουν σχέσεις με τους εκφραστές των αγροτικών εξεγέρσεων και έβαλαν και αμοιβή για τα κεφάλια των βομβιστών. Στη συνέχεια η πολιτική τους ανταμείφθηκε με μεγάλες επιτυχίες στις επόμενες εκλογές με άνω του 80% στις περιφέρειες στο επίκεντρο της εξέγερσης. Έτσι το αντιαστικό όραμα του Ernst Jünger φάνηκε πολύ ξεκάθαρο, του οποίου το περίφημο “Ο Εργάτης” θα είναι σύντομα μια άμεση πνευματική έκφραση. Παρόμοιες θέσεις ευνοϊκές για τους διαδηλωτές είχε επίσης την ίδια στιγμή ο αδελφός του, ο Friedrich Georg, ο οποίος είδε την ελπίδα σε εκείνες τις εξεγέρσεις «να φέρει ένα ολόκληρο πολιτικό σύστημα στον παραλογισμό» για να «συντρίψει την ευρωπαϊκή παράταξη για την ειρηνική εξάντληση της Γερμανίας».
Ωστόσο, δεν υπήρξε άμεση συμμετοχή σε πολιτικές δραστηριότητες από τον Jünger, ο οποίος στην πραγματικότητα εκείνη τη χρονιά δημοσίευσε το βιβλίο του «Das abenteuerliche Herz» (Περιπετειώδη Καρδιά), το οποίο προκάλεσε ρήγματα με τον εθνικο-επαναστατικό κόσμο που υποδέχτηκε αυτό το κείμενο με σκεπτικισμό, θεωρούμενο ως μια επιλογή αισθητική και υπερβολικά διανοητική. Στην πραγματικότητα ήδη εμφανιζόταν η γραμμή που θα χαρακτήριζε μεγάλο μέρος της δραστηριότητας του Γερμανού συγγραφέα, συνοψιζόμενη τέλεια στη φιγούρα του «Άναρχου», που «στην απόλυτη μοναξιά με το τσεκούρι του αναζητά και χαράζει νέα μονοπάτια στο παρθένο δάσος». Τότε θα είναι οι άλλοι στους οποίους εξακολουθεί να απευθύνεται η έρευνά του, που θα πρέπει να βρουν αυτά τα μονοπάτια, να τα κατανοήσουν και ενδεχομένως να τα ακολουθήσουν.
Ο Bruno von Salomon αφέθηκε ελεύθερος από τη φυλακή μετά από λίγους μήνες λόγω ανεπαρκών στοιχείων και εντάχθηκε στο KPD βλέποντας το Κομμουνιστικό Κόμμα ως τον μόνο τρόπο να πολεμήσει ενάντια στον κύριο εχθρό, τον καπιταλισμό. Αυτή η επιλογή τον οδήγησε στη ρήξη με τον αδερφό του τον Ernst με τον οποίο δεν θα έχει σχέσεις για είκοσι χρόνια. Παντρεύτηκε την Doris von Schönthan, μια όμορφη γυναίκα και εμψυχώτρια της γερμανικής κοινωνικής ζωής της δεκαετίας του 1920. Συμμετείχε στον Ισπανικό πόλεμο στις Διεθνείς Ταξιαρχίες και στην αντίσταση με τους Γάλλους παρτιζάνους. Το 1947 ο Ernst άκουσε ξανά από τον Alfred Kantorozicz νέα για τον αδελφό του που ζούσε με μεγάλες δυσκολίες στη Γαλλία και το 1949 ζήτησε από τον Bodo Uhse να βοηθήσει τον Bruno. Τον ξαναείδε μόνο το 1951 όταν πήγε στο Παρίσι για να παρουσιάσει τη γαλλική έκδοση του βιβλίου του «Το Ερωτηματολογίο». Βρίσκοντας τον σε τρομερές οικονομικές δυσκολίες και με τους πνεύμονές του ανεπανόρθωτα υπονομευμένους από τη φυματίωση, τον πήρε και τον έφερε πίσω στη Γερμανία. Ο Bruno von Salomon θα πεθάνει το 1954 σε γηροκομείο. Η κηδεία του ήταν μια ευκαιρία να συναντηθούν ξανά πολλοί από τους επιζώντες των προπολεμικών εθνικοεπαναστατικών κύκλων και αρκετοί αγρότες του Landvolkbewegung. Ο Ernst εγκλωβισμένος από τις επαγγελματικές του υποχρεώσεις στο Μόναχο δεν ήταν παρών, αντίθετα ήταν εκεί η σύζυγός του Lena. Ο επικήδειος λόγος έγινε από τους Heinz Liepmann και Klaus Heim.
Η επιστολή του Ερνστ Γιούνγκερ στον Bruno von Salomon
«Αγαπητέ κύριε von Salomon!
Θα ήμουν πολύ ευγνώμων αν κατά καιρούς μου στέλνατε κάποιο υλικό για το Landvolk. Αυτή είναι η πρώτη συγκεκριμένη κίνηση στην οποία συμμετέχω πραγματικά. Θα ήθελα επίσης να έρθω για μια φορά στο Holstein, όταν υπήρχε κάτι να δω εκεί, για να πάρω μια ιδέα για τους ανθρώπους.
Χαιρετίζω και ως θετικό ότι αυτό το έργο αναγκάζει τους εθνικοσοσιαλιστές, ή τουλάχιστον τους ηγέτες τους, να αποκαλύψουν την κρυμμένη αστική τους ουσία. Ελπίζουμε ότι το κίνημα μπορεί να κρατηθεί σε συνεχή και αργή κινητοποίηση. Είναι προφανώς πολύ μικρό για να του ζητηθεί να επιφέρει πολιτική αλλαγή σε μεγάλη κλίμακα και τώρα σίγουρα δεν μπορεί να αξιοποιηθεί με αυτή την έννοια, αλλά παρέχει ένα ξεκάθαρο φως που επιτρέπει ακόμη και τα απλά μυαλά να μπορούν να δουν πολύ καθαρά τις παρεξηγήσεις στο που ζούμε. Οι πράξεις έχουν την ομορφιά του να σε αναγκάζουν να πάρεις θέση. Εδώ δεν μπορούμε να συνεχίσουμε μόνο με τον ακτιβισμό. Είναι πολύ σημαντικό να υπάρχουν οι εστίες στις οποίες διατηρείται η φωτιά της αναρχίας. Στην παρούσα κατάσταση, μια λανθάνουσα και ανώνυμη αναρχία είναι πιο πολύτιμη από τις ανοιχτές εκρήξεις. Είναι πολύ θετικό ότι στο σημείο που βρίσκεστε φαίνονται ήδη ξεκάθαρα οι αντιθέσεις που χωρίζουν τον εθνικισμό όπως τον καταλαβαίνουμε από την ακροδεξιά. Και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι μια μέρα αυτό θα αναδειχθεί στο προσκήνιο και μόνο τότε σε περίπτωση νίκης του Hitler, του Seldte και του Hugenberg, που θα σήμαινε μόνο τη συνέχιση της φιλοδυτικής εξωτερικής πολιτικής και της εσωτερικής εθνικο-αστικής πολιτικής, το μέτωπο μάχης μας θα πάρει το πραγματικό του νόημα. Όμως η προπαρασκευαστική εργασία και η διαφοροποίηση μπορούν ήδη να γίνουν τώρα, αφενός με διευκρινίσεις, αφετέρου με δράση.
Επιπλέον, η στάση του κομμουνιστικού Τύπου προκαλεί έκπληξη, αυτοί οι άνθρωποι φαίνεται να είναι ένα είδος εθελοντών πρακτόρων ασφαλείας της κρατικής αρχής. Αλλά τουλάχιστον εκεί διάβασα πιο πολύτιμα πράγματα από τους εθνικοσοσιαλιστές».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου