Για την παρακμιακή κουλτούρα του OnlyFans

 

της N.F

Τα τελευταία χρόνια, πλατφόρμες όπως το OnlyFans έχουν αλλάξει ριζικά τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε την εργασία, την αυτοέκφραση και τη σεξουαλικότητα. Εκεί όπου κάποτε η πορνογραφία ήταν υπόθεση μεγάλων εταιρειών και παραγωγών, σήμερα κάθε άνθρωπος με ένα κινητό και μια σύνδεση στο διαδίκτυο μπορεί να γίνει «δημιουργός περιεχομένου». Η πλατφόρμα υπόσχεται ελευθερία, ανεξαρτησία και γρήγορο εισόδημα, και αυτή η υπόσχεση είναι αρκετή για να δελεάσει χιλιάδες νέους ανθρώπους κυρίως γυναίκες, αλλά και άντρες που βλέπουν το σώμα τους ως εργαλείο επιβίωσης.

Η κοινωνία, βυθισμένη στη λογική του “όλα για τα λεφτά” και της ψηφιακής προβολής, έχει δημιουργήσει το τέλειο έδαφος για την άνθηση τέτοιων φαινομένων. Η οικονομική ανασφάλεια, η επιρροή των social media, και η ψευδαίσθηση ότι η αξία μετριέται σε “likes” και “συνδρομές” οδηγούν πολλούς στη λανθασμένη πεποίθηση πως η εύκολη δημοσιότητα ισοδυναμεί με επιτυχία. Στην πραγματικότητα, όμως, η πλειοψηφία δεν βγάζει τα ποσά που φαντάζεται, ενώ η έκθεση, η ψυχολογική φθορά και ο στιγματισμός μένουν πίσω σαν σκιές.

Το OnlyFans, και κάθε πλατφόρμα που εμπορεύεται τη σεξουαλικότητα για κέρδος, λειτουργεί σαν καθρέφτης μιας κοινωνίας που έχει χάσει το μέτρο. Οι άνθρωποι πληρώνουν για να νιώσουν ότι συνδέονται, ενώ στην ουσία βυθίζονται περισσότερο στη μοναξιά τους. Οι δημιουργοί, από την άλλη, πείθονται ότι ελέγχουν το σώμα και την εικόνα τους, ενώ στην πραγματικότητα προσφέρουν τον εαυτό τους σε μια αγορά που δεν γνωρίζει όρια. Είναι μια ψευδαίσθηση ελευθερίας που καταλήγει σε εξάρτηση από την προσοχή, το χρήμα και την επιβεβαίωση.

Όσο κι αν κάποιοι το παρουσιάζουν ως «επαναστατική αυτοέκφραση», στην ουσία πρόκειται για ένα ακόμη σύμπτωμα της ηθικής παρακμής της εποχής. Ζούμε σε μια κοινωνία που διδάσκει ότι το σώμα μπορεί να αντικαταστήσει το πνεύμα, ότι η εικόνα αξίζει περισσότερο από τον χαρακτήρα, και ότι η ευκολία είναι προτιμότερη από τον κόπο. Η επιτυχία μετριέται πια σε προβολές και όχι σε αξία, σε συνδρομητές και όχι σε αρχές.

Αντί να δημιουργούμε μια γενιά ανθρώπων που ονειρεύεται, μορφώνεται και αγωνίζεται, φτιάχνουμε μια γενιά που πουλάει τον εαυτό της για λίγη προσοχή. Κι αυτό δεν είναι πρόοδος αλλά είναι πισωγύρισμα. Το OnlyFans δεν είναι ελευθερία, είναι ένα ακόμη σημάδι μιας κοινωνίας που ξεπουλά την ψυχή της για λίγα κλικ. Και όσο περισσότερο το αποδεχόμαστε σαν κάτι “φυσιολογικό”, τόσο πιο γρήγορα χάνουμε το νόημα του ίδιου του ανθρώπου.