Ωστόσο, τμήματα του ρεπουμπλικανικού κατεστημένου με επιρροή, όπως ο γερουσιαστής Josh Hawley, ο παρουσιαστής του Fox News, Tucker Carlson και ο υποψήφιος της Γερουσίας του Οχάιο, JD Vance, αντιτίθενται στην παρέμβαση των ΗΠΑ στην Ουκρανία. Υποστηρίζουν ότι η επέκταση της δέσμευσης των ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ είναι λάθος και ότι ο πρόεδρος θα πρέπει να επικεντρωθεί στην αντιμετώπιση της Κίνας και στην ασφάλεια των νότιων συνόρων της Αμερικής.
Ο ίδιος ο πρώην πρόεδρος Τραμπ, σχολιάζοντας τις αποφάσεις του προέδρου της Ρωσίας, τον χαρακτήρισε «λαμπρό». «Ω, αυτό είναι υπέροχο», είπε ο Τραμπ για αυτό. Παράλληλα, δεν παρέλειψε να δηλώσει ότι στην προεδρία του μια τέτοια εξέλιξη των γεγονότων θα ήταν αδύνατη. Ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ χρησιμοποιεί την κατάσταση γύρω από την Ουκρανία για να επικρίνει τον Τζο Μπάιντεν. Μετά τις 24 Φεβρουαρίου, η ρητορική του Τραμπ δεν έχει αλλάξει. Επιπλέον, κατά την έναρξη της ρωσικής στρατιωτικής επιχείρησης, όταν άλλα μεγάλα τηλεοπτικά κανάλια των ΗΠΑ παρουσίασαν την έκκληση, ο Ντάγκλας ΜακΓκρέγκορ, ένας απόστρατος συνταγματάρχης του αμερικανικού στρατού που προτάθηκε από τον Τραμπ για τη θέση του πρεσβευτή των ΗΠΑ στη Γερμανία είπε:
«Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουμε είναι να αναγνωρίσουμε ότι η βασική άποψη του Πούτιν - όχι μόνο άποψή του, αλλά και άποψη της ρωσικής κυβέρνησης, την οποία διατηρούν εδώ και 25 χρόνια, είναι έγκυρη. Δεν θέλουν αμερικανικά στρατεύματα, πυραύλους και στρατεύματα του ΝΑΤΟ ακριβώς δίπλα από τα σύνορα στην ανατολική Ουκρανία», είπε ο ΜακΓκρέγκορ. Κατά τη γνώμη του, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να συμφωνήσουν με τη Ρωσία για την ουδετερότητα της Ουκρανίας προκειμένου να αποφευχθεί η σύγκρουση.
Ο Αμερικανός λαϊκιστής ιδεολόγος Stephen Bannon αξιολόγησε επίσης τις ενέργειες της Ρωσίας αρκετά θετικά. Σύμφωνα με τον ίδιο, «η κατάσταση στις ρωσόφωνες ανατολικές περιοχές της Ουκρανίας, αυτή η κρίση, δημιουργείται 100% από τις ενέργειες της κυβέρνησης Μπάιντεν».
Η δεξιά προσφέρει και μια ιδεολογική εκτίμηση του τι συμβαίνει. Για τους φιλελεύθερους, η αναγνώριση των DPR και LPR, ακολουθούμενη από την ανάπτυξη ρωσικών στρατευμάτων εκεί, είναι ένα πλήγμα για τη φιλελεύθερη παγκόσμια τάξη πραγμάτων. Οι Αμερικανοί λαϊκιστές συντηρητικοί αξιολογούν τις παγκόσμιες συνέπειες αυτής της κίνησης με παρόμοιο τρόπο, αλλά τις αξιολογούν θετικά.
Σύμφωνα με τα λόγια του δημοφιλούς συντηρητικού blogger και σχολιαστή Steve Posobik: «Αυτή είναι η πλήρης κατάρρευση της νεοφιλελεύθερης παγκόσμιας τάξης πραγμάτων. Αυτή είναι μια κατάσταση όπου όλα επιστρέφουν στο μοντέλο των επτά πολιτισμών του Sam Huntington. ... Αποδείχθηκε ότι κυριάρχησαν πολιτισμοί, εθνικά συμφέροντα και ρεαλισμός».
Μετά την έναρξη της στρατιωτικής επιχείρησης στην Ουκρανία, φιλελεύθερα και νεοσυντηρητικά μέσα και σχολιαστές άρχισαν να διώκουν τον Stephen Bannon, ο οποίος μίλησε θετικά για τον Πούτιν σε μία από τις εκπομπές με τον ιδρυτή της Blackwater, Eric Prince.
Τα στοιχεία των κοινωνιολόγων δείχνουν ότι επί του παρόντος το εκλογικό σώμα του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος των ΗΠΑ είναι το λιγότερο διατεθειμένο να υποστηρίξει τις αντιρωσικές περιπέτειες του Μπάιντεν. Έτσι, μόνο το 43% των Ρεπουμπλικανών ψηφοφόρων υποστήριξε τις κινήσεις του Μπάιντεν για μεταφορά αμερικανικών στρατευμάτων στην Ευρώπη, σε αντίθεση με το 56% των ανεξάρτητων και το 70% των Δημοκρατικών, σύμφωνα με δημοσκόπηση του Πανεπιστημίου Quinnipiac. Για ένα σημαντικό μέρος του εκλογικού σώματος του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, τα εσωτερικά προβλήματα είναι σημαντικά και όχι μια κρίση σε άλλο μέρος του κόσμου.
Στη Γαλλία, την πιο «αντιρωσική» θέση στη δεξιά πλευρά πήρε η Valerie Pecresse, υποψήφια του δεξιού Ρεπουμπλικανικού κόμματος. Στην πραγματικότητα συμφώνησε με τη θέση του φιλελεύθερου προέδρου Εμμανουέλ Μακρόν, ο οποίος υποστηρίζει τόσο την πίεση στη Ρωσία όσο και τον διάλογο μαζί της. «Πρέπει να έχουμε έναν πραγματικό διάλογο με τη Ρωσία, και θα υποστηρίξω έναν τέτοιο διάλογο, αλλά αυτός δεν θα είναι ένας διάλογος υποταγής στις ρωσικές θέσεις», είπε η Πεκρές. Μετά την έναρξη της στρατιωτικής επιχείρησης στην Ουκρανία, η υποψήφιος δήλωσε «πλήρη αλληλεγγύη» στην Ουκρανία και πρότεινε τη λήψη «σκληρών μέτρων» κατά της Ρωσίας.
Η Μαρίν Λεπέν, ηγέτης του Εθνικού Μετώπου, χαρακτήρισε την απόφαση του Προέδρου Πούτιν «μια εξαιρετικά λυπηρή πράξη», αλλά είπε ότι «πρέπει να γίνουν τα πάντα για να επιστρέψουμε στον δρόμο του διαλόγου και να διασφαλιστεί η ειρήνη στην Ευρώπη». Η πολιτικός υποστηρίζει την απόσυρση των ρωσικών στρατευμάτων από το Ντονμπάς αλλά και την αναγνώριση της Κριμαίας ως ρωσική.
Μετά την έναρξη της στρατιωτικής επιχείρησης της Ρωσίας στην Ουκρανία, η θέση της Λεπέν δεν άλλαξε. Υποστηρίζει την αποχώρηση των ρωσικών στρατευμάτων και την έναρξη διαλόγου με τη Μόσχα. Κατά τη γνώμη της, η Γαλλία θα πρέπει να αναλάβει την πρωτοβουλία να πραγματοποιήσει διπλωματική συνάντηση υπό την αιγίδα του ΟΗΕ με τη συμμετοχή των Ηνωμένων Πολιτειών, της Ρωσίας, της Ουκρανίας, της Γαλλίας, της Γερμανίας, της Μεγάλης Βρετανίας, καθώς και της Πολωνίας, της Ρουμανίας, της Ουγγαρίας και της Σλοβακίας, κράτη που συνορεύουν με την Ουκρανία.
Με τη σειρά του, ο Έρικ Ζεμούρ, μιλώντας από θέσεις παρόμοιες με αυτές του Ντόναλντ Τραμπ, επέκρινε τις ενέργεις της Ρωσίας, σημειώνοντας ωστόσο ότι τόσο το ΝΑΤΟ όσο και η πολιτική επέκτασης της συμμαχίας ενάντια στα συμφέροντα της Ρωσίας ευθύνονται για την παραβίαση των συνόρων της Ουκρανίας.
Σε γενικές γραμμές, η θέση του Zemmour δεν έχει αλλάξει από τις 24 Φεβρουαρίου. Κατά τη γνώμη του, η Γαλλία θα πρέπει να εισάγει μια συμφωνία του ΝΑΤΟ με τη Ρωσία για να σταματήσει η επέκταση της συμμαχίας. Γενικά, η θέση του δεξιού τμήματος των Γάλλων λαϊκιστών είναι συγκρατημένη. Η τελετουργική καταδίκη της Ρωσίας αντισταθμίζεται από δηλώσεις για την ανάγκη διαλόγου.
Στη Γερμανία, το δεξιό λαϊκιστικό κόμμα «Εναλλακτική για τη Γερμανία» αρχικά τάχθηκε υπέρ των ενεργειών της Ρωσίας. Ο αρχηγός του AfD, Τίνο Κρουπάλλα, τόνισε ότι οι κάτοικοι της ΛΔΔ και του ΛΠΡ έχουν το δικαίωμα να αποφασίζουν μόνοι τους σε ποια χώρα θα ανήκουν.
Σε ανακοίνωσή του εκ μέρους του κόμματος, το AfD ανέφερε ωστόσο ότι εξέφρασε «λύπη» για τις τρέχουσες εξελίξεις. Η σημερινή κατάσταση είναι συνέπεια της «επέκτασης του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά, η οποία προωθήθηκε σε αντίθεση με όλες τις συμφωνίες με τη Μόσχα». Έτσι, η Δύση «παραβίασε τα νόμιμα συμφέροντα ασφαλείας της Ρωσίας». Με τη σειρά του, ο πολιτικός του AfD του Βερολίνου, Γκούναρ Λίντεμαν, δημοσίευσε πυροτεχνήματα στο Twitter προς τιμήν της αναγνώρισης των λαϊκών δημοκρατιών από τη Ρωσία.
Η στρατιωτική επιχείρηση της Ρωσίας στην Ουκρανία καταδικάστηκε από το AfD: η Alisa Weidel, η επικεφαλής της παράταξης στη Bundestag, και ο Tino Krupalla δήλωσαν ότι «η Ρωσία πρέπει να σταματήσει αμέσως τις εχθροπραξίες και να αποσύρει τα στρατεύματά της από την Ουκρανία».
Στην Ιταλία, ο αρχηγός του κόμματος Λέγκα, Ματέο Σαλβίνι, καταδίκασε την «παραβίαση» των συνόρων της Ουκρανίας, αλλά τάχθηκε κατά της επιβολής κυρώσεων κατά της Ρωσίας.
ΑΡΙΣΤΕΡΑ
Στη Γαλλία, οι περισσότεροι από τους αριστερούς υποψηφίους για την προεδρία εμφανίστηκαν για να καταδικάσουν τις ρωσικές κινήσεις κατά του Ντονμπάς. Έτσι, η Christiane Tobira, πρώην υπουργός Δικαιοσύνης, είπε ότι «η αλληλεγγύη των ευρωπαϊκών κρατών με την Ουκρανία δεν πρέπει να αποδυναμωθεί», ο επικεφαλής του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος (PCF) Fabien Roussel τόνισε ότι: «Η αναγνώριση από τον Πρόεδρο της Ρωσίας της ανεξαρτησίας των δύο αυτονομιστικών δημοκρατιών της Ουκρανίας είναι μια εξαιρετικά σοβαρή και επικίνδυνη απόφαση! Πρέπει να γίνει ό,τι είναι δυνατό για να εξουδετερωθεί αυτός ο πόλεμος, που φουντώνει στο κατώφλι της Ευρώπης!»
Οι ίδιοι πολιτικοί καταδίκασαν τη στρατιωτική επιχείρηση της Ρωσίας στην Ουκρανία. Ακόμη και ο Jean-Luc Mélenchon, ο ηγέτης του αριστερού λαϊκιστικού κινήματος Defiant France, ο οποίος είχε προηγουμένως θετική στάση απέναντι στη Ρωσία, είπε ότι «ανεξάρτητα από το τι πιστεύουμε για τα απώτερα κίνητρα ή για τη λογική της κατάστασης, εντούτοις, ήταν η Ρωσία που ανέλαβε την ευθύνη για αυτό το επεισόδιο».
Στις 24 Φεβρουαρίου, ο αριστερός πολιτικός καταδίκασε τη χρήση βίας από τη Ρωσία και κάλεσε για κινητοποίηση της ΕΕ και των γαλλικών αμυντικών δυνάμεων. Κατά τη γνώμη του, η Γαλλία πρέπει να προωθήσει έναν ειρηνικό διάλογο.
Στη Γερμανία, το Αριστερό Κόμμα δήλωσε ότι καταδικάζει ομόφωνα τις ενέργειες της Ρωσίας ως αντίθετες με το διεθνές δίκαιο. Σε κοινή δήλωση, οι αρχηγοί κομμάτων και κοινοβουλευτικών ομάδων Susanne Hennig-Wellow, Janine Wissler, Amira Mohamed Ali και Dietmar Bartsch κατηγόρησαν τον Ρώσο πρόεδρο για την αναγνώριση των «λαϊκών δημοκρατιών» του Λουχάνσκ και του Ντόνετσκ και την σχετική «εισβολή» ρωσικών στρατευμάτων στην Ουκρανία ως «αντίθετη με το διεθνές δίκαιο που παραβιάζει την κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας και εγείρει τον κίνδυνο ενός μεγάλου πολέμου στην Ευρώπη». Οι αριστεροί απαιτούν την απόσυρση των ρωσικών στρατευμάτων από το Ντονμπάς.Ο Sevim Dagdelen και ο Gregor Gysi, αριστεροί βουλευτές της Bundestag που προηγουμένως υποστήριξαν φιλορωσικές θέσεις και κατηγόρησαν το ΝΑΤΟ ότι πυροδότησε τη σύγκρουση στην Ουκρανία, ζήτησαν να αποτραπεί ένας πόλεμος μεταξύ Ρωσίας και ΝΑΤΟ. Την ίδια στιγμή, ο Νταγκντέλεν κατηγόρησε τη Ρωσία για παραβίαση του διεθνούς δικαίου.
Αν και ο Γκίζι και ο Νταγκντέλεν είναι αντίθετοι στις κυρώσεις κατά της Ρωσίας, το κόμμα έχει έντονες αριστερές φωνές που κατηγορούν τη Ρωσία για σοβινισμό, εθνικισμό και υποστηρίζουν την προσέγγιση των κυρώσεων.
Η Sahra Wagenknecht, εκπρόσωπος της λαϊκιστικής πτέρυγας της Αριστεράς, καταδικάζει επίσης τις ενέργειες της Ρωσίας, χαρακτηρίζοντάς τες «σαφή παραβίαση των συμφωνιών του Μινσκ».
Στις 24 Φεβρουαρίου, η Die Linke δημοσίευσε μια επίσημη δήλωση που έλεγε ότι «ο βομβαρδισμός και η εισβολή των ρωσικών στρατευμάτων στην Ουκρανία είναι ένα νέο στάδιο επιθετικότητας από τον Πούτιν, το οποίο καταδικάζουμε με τον πιο έντονο τρόπο».
Στην Ιταλία, ο υπουργός Εξωτερικών του αριστερού λαϊκιστικού κόμματος των 5 Αστέρων Λουίτζι Ντι Μάιο καταδίκασε τη Ρωσία, ζητώντας «ανάλογες» κυρώσεις εναντίον της.
ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΡΕΑΛΙΣΜΟΥ
Σε γενικές γραμμές, στις Ηνωμένες Πολιτείες και τις ευρωπαϊκές χώρες, οι αριστεροί και δεξιοί λαϊκιστές είναι πιο πιθανό να ενεργήσουν από τη θέση της «κατανόησης» των ενεργειών της Ρωσίας και της προώθησης του διαλόγου μαζί της, παρά της άμεσης υποστήριξης των πράξεών της. Οι θέσεις του «αριστερού» και του «δεξιού» μέρους του λαϊκιστικού φάσματος σε αυτή την κατάσταση σε κάθε χώρα είναι πρακτικά παρόμοιες, με εξαίρεση τις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου δεν υπάρχει σοβαρός λαϊκιστικός πόλος εντός του Δημοκρατικού Κόμματος. Επίσης στις ΗΠΑ, οι λαϊκιστές βλέπουν πιο ανοιχτά την κρίση στο Ντονμπάς ως «δεν είναι υπόθεση των ΗΠΑ».
Στην Ευρώπη, μεταξύ των χωρών που έχουν σοβαρό αντίκτυπο στη διεθνή ατζέντα, το πολιτικό φάσμα είναι περισσότερο ενωμένο για αντιρωσικούς λόγους στο Ηνωμένο Βασίλειο. Δεν υπάρχουν επίσης σοβαρές λαϊκιστικές δομές στην πολιτική αυτής της χώρας. Λίγο πολύ κοντά στη θέση των ηπειρωτικών λαϊκιστών είναι οι ιδέες του Nigel Farraj, του πρώην επικεφαλής του Κόμματος Ανεξαρτησίας του Ηνωμένου Βασιλείου (UKIP), ο οποίος θεωρεί απαραίτητο να υιοθετηθεί ένα μορατόριουμ για την είσοδο της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ και να μην γνέθεται η υστερία για τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία.
Γενικά, παρά την τελετουργική καταδίκη της Ρωσίας, οι λαϊκιστικές δυνάμεις, αριστερές και δεξιές, βλέπουν την κρίση με όρους της θεωρίας του ρεαλισμού στις διεθνείς σχέσεις (IR). Για αυτούς δεν έχει ιδεολογικό περιεχόμενο και παρά την πιθανή διαφορά συμφερόντων, ο διάλογος με τη Ρωσία είναι εφικτός, ακόμη κι αν δεν καλωσορίζουν τις ενέργειές της. Οι φιλελεύθεροι (συμπεριλαμβανομένων των δεξιών και των αριστερών φιλελεύθερων) κατανοούν τη σύγκρουση γύρω από την Ουκρανία διαφορετικά: πρώτα απ 'όλα, ως μια ιδεολογική αντιπαράθεση (η φιλελεύθερη θεωρία του IR), η οποία αποκλείει κάθε διάλογο.
Σε γενικές γραμμές, βραχυπρόθεσμα αναμένεται μαζική ενημερωτική πίεση, πιθανώς ακόμη και απόπειρες να κινηθούν ποινικές υποθέσεις με τραβηγμένα προσχήματα εναντίον αριστερών και δεξιών λαϊκιστών στις δυτικές χώρες. Οι φιλελεύθεροι χρησιμοποιούν την κατάσταση στην Ουκρανία για να ασκήσουν πίεση στους αντιπάλους τους. Με αυτόν τον τρόπο, αυτοί οι αντίπαλοι θα αναγκαστούν επίσης να προσαρμοστούν στον κυρίαρχο αντιρωσικό λόγο. Ωστόσο, οι πιθανές επιτυχίες της Ρωσίας και οι αποτυχίες και οι γκάφες των φιλελεύθερων κυβερνήσεων της Δύσης, αντίθετα, θα φέρουν πόντους σε λαϊκιστικά κινήματα και ηγέτες που επιμένουν σε ένα ρεαλιστικό όραμα της παγκόσμιας πολιτικής. Σε μεγάλο βαθμό, η πολιτική ευθυγράμμιση στις δυτικές χώρες θα εξαρτηθεί από τις προοπτικές της ρωσικής στρατιωτικής επιχείρησης στην Ουκρανία.
