Τετάρτη 27 Μαρτίου 2024

Φέντερ εναντίον Χίτλερ

 



Η ακόλουθη επιστολή γράφτηκε από τον Εθνικοσοσιαλιστή ιδεολόγο, Γκότφριντ Φέντερ, λίγους μήνες πρίν το «Πραξικόπημα της Μπυραρίας». Είναι φανερό το πόσο ανοιχτά επικριτική είναι. Ο Χίτλερ εκείνη την περίοδο ήταν αδιαμφισβήτητος ηγέτης του Κόμματος, ωστόσο οι αρχές του «Fuhrerprinzip» δεν είχαν ακόμη διαποτίσει το Κίνημα και δεν ήταν εντελώς αδιανόητο το να τον επικρίνει ή να τον αντικρούσει κάποιος. Τα παράπονα του Φέντερ αντιπροσωπεύουν τις απόψεις ενός κύκλου ιδρυτών του Κόμματος και ανώτερων στελεχών (συμπεριλαμβανομένου του Άντον Ντρέξλερ) μίας ομάδας που ανησυχούσε βαθιά για τις συνήθειες του Χίτλερ, την έλλειψη αποτελεσματικής οργάνωσης του Κόμματος και τις αυξανόμενες σχέσεις του Φύρερ με την Υψηλή Κοινωνία. Πέρα από αυτά τα ομαδικά παράπονα, ο Φέντερ εξέφρασε και προσωπικά παράπονα: την άρνηση του Χίτλερ να συναντηθεί μαζί του και την έλλειψη ενδιαφέροντος για το νέο του έργο «Το Γερμανικό Κράτος σε Εθνικά και Σοσιαλιστικά Θεμέλια». Ο Χίτλερ, προφανώς, αντέδρασε με μανία στο περιέχομενο της επιστολής αν και εν τέλει χάρισε τον Φέντερ τον πολυπόθητο πρόλογο για το νέο του βιβλίο.



«Αγαπητέ κύριε Χίτλερ,

Κάποιος ποιητής, είπε κάποτε κάποια πολύ σημαντικά λόγια για έναν σπουδαίο και σημαντικό άνθρωπο που ωστόσο «δεν μπορούσε να ελέγξει τον ευατό του και έτσι το έργο του και η ζωή του ξέφυγαν».

Η σοβαρή ανησυχία για το έργο μας – το γερμανικό εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα του Εθνικοσοσιαλισμού – και για εσάς ως ηγέτη του, που όλοι δεχόμαστε πρόθυμα, με κάνει να σας πω με ειλικρινή τρόπο αυτό που σας έχω ήδη εν μέρει πει προσωπικά.

Ξέρετε από μόνος σας ότι το κίνημά μας έχει αναπτυχθεί τόσο γρήγορα και σε τόσο μεγάλο βαθμό που η εσωτερική του Οργάνωση δεν συμβαδίζει με την νέα κατάσταση. Εσείς ο ίδιος μου παραπονεθήκατε για την ολέθρια έλλειψη χώρου  στέγασης των επιμέρους τμημάτων του Κόμματος, κάτι το οποίο πρέπει οπωσδήποτε να λύσουμε αν θέλουμε να είμαστε εκείνοι που θα ανανεώσουν την  άρρωστη κατάσταση του Κράτους και της Οικονομίας.

Σίγουρα το ζήτημα του χώρου είναι δύσκολο, αλλά είναι πιο εύκολο να ξεπεραστεί από το δεύτερο ζήτημα – το ζήτημα των ανθρώπων. Ένας πραγματικά ικανός κύκλος ανθρώπων για τα επερχόμενα καθήκοντα του Κράτους δεν είναι διαθέσιμος. Μόνο από τον Rosenberg έχουμε μια πρώτης τάξεως δύναμη για την εφημερίδα μας – ο Kapitänleutnant Hoffmann προκαλεί επίσης μία πολύ καλή εντύπωση. (Ο Χόφμαν ήταν πρώην μέλος της Ταξιαρχίας Ehrhardt και ήταν αρχηγός του επιτελείου του Γκέρινγκ, τότε επικεφαλής των SA).

Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να εκληφθεί ότι απαξιώνω το υπόλοιπο προσωπικό μας, το γεγονός ότι δεν αναφέρω άλλα ονόματα, μάλιστα οι περισσότεροι είναι πολύ κατάλληλοι για τις θέσεις τους, από όσο μπορώ να κρίνω. Αυτό που με απασχολεί είναι ότι τα σημαντικά καθήκοντα του κινήματός μας απαιτούν μία αλλαγή προσώπων εδώ και εκεί. Αυτό δεν οφείλεται στους ανθρώπους αλλά στα ίδια τα καθήκοντα, τα οποία απλώς υπερβαίνουν την καταλληλότητα ορισμένων. Σκέφτομαι ιδιαίτερα τον καλό Κρίστιαν Βέμπερ. (Ο Βέμπερ ήταν ένας εύσωμος έμπορος αλόγων και εκείνη την εποχή μέρος του στενού κύκλου των συνεργατών του Χίτλερ. Θεωρήθηκε ευρέως ως διεφθαρμένος και δεν ήταν δημοφιλής στους παλαιότερους ηγέτες όπως ο Ντρέξλερ, ο Φέντερ κ.λπ).

Γενικά, υπάρχει μεγάλη διαφορά στις ικανότητες ανάμεσα σε εσάς, που έχετε μεγαλώσει τόσο δύσκολα αναλαμβάνοντας μεγάλες ευθύνες, και τους άνδρες του στενού σας κύκλου. Το καταλαβαίνετε και μόνος σας, γι' αυτό θέλετε να σας συστήσει ο κ. Hanfstaengl στην «κοινωνία». Θα ήθελα να σας διαβεβαιώσω ότι δεν βλέπω – όπως πολλοί άλλοι – στον Hanfstaengl έναν «κίνδυνο» ή μια καμαρίλα. Εκτιμώ τον αφοσιωμένο ενθουσιασμό του, την ειλικρίνεια και την ευπρέπειά του. Ωστόσο, δεν μπορώ να διώξω ένα δυσάρεστο συναίσθημα, γιατί σαν να κάνατε λάθος για τα πράγματα. Η «Κοινωνία» είναι ένα πράγμα, ένα τέρας, κάτι που δεν έχει καμία σχέση με την τρέχουσα αποστολή σας. Αυτή η αποστολή δεν περιλαμβάνει κοινωνικές υποχρεώσεις, απλώς μια τρομερή ευθύνη προς το κράτος και τον λαό [Volk]. Σίγουρα μπορείς να βρεις ένα πολύτιμο άτομο εδώ ή εκεί «στην κοινωνία» – αλλά σε γενικές γραμμές αυτά είναι πιθανότατα λίγα. Κατά την διάρκεια της αγχωτικής σας εργασίας ίσως χρειαστεί να χαλαρώσετε παρέα με ομάδες καλλιτεχνών ή όμορφες γυναίκες. Αλλά αυτό που πραγματικά χρειάζεται τώρα είναι η άμεση γεφύρωση του χάσματος ανάμεσα σε εσάς ως Ηγέτη (Führer) και σε όλους εκείνους που θέλουν να σας ακολουθήσουν στη γερμανική ελευθερία. Αυτό το κενό μπορεί να καλυφθεί επεκτείνοντας τον Οργανισμό και τοποθετώντας επικεφαλής του ένα λεγόμενο «διανοητικό γενικό επιτελείο». Το πώς θα έπρεπε να ονομάζεται στην πραγματικότητα αυτό το σώμα είναι άσχετο. Εν πάση περιπτώσει, ο όρος «διανοητικό γενικό επιτελείο» χρησιμεύει πολύ καλά για να καταστεί σαφές το τι εννοώ με αυτόν. Φυσικά το ζήτημα του προσωπικού δεν είναι κάτι που μπορεί εύκολα να λυθεί εδώ, αλλά υπάρχουν τόσοι πολλοί εξαιρετικοί άνδρες που θα τεθούν πρόθυμα στη διάθεσή σας, είτε είναι στο πλαίσιο του ίδιου του Κόμματος είτε εκτός αυτού. (Ο Έρνστ «Πούτζι» Χάνφσταενγκλ ήταν στενός φίλος του Χίτλερ που έκανε πολλά για να του παρέχει συνδέσεις με τους μεγάλους επιχειρηματίες και την υψηλή κοινωνία).

Γνωρίζετε τους κυρίους που μαζί με εμένα συνέταξαν το λεγόμενο προσχέδιο συντάγματος μετά από πολλές μακροχρόνιες και σε βάθος συζητήσεις. Γνωρίζετε τους κυρίους που μαζί με εμένα διατύπωσαν τη διακήρυξη των πατριωτικών μαχόμενων συλλόγων (vaterländischen Kampfverbände), επίσης μετά από πολλές μακρές και λεπτομερείς συζητήσεις. Στον «Λαϊκό Παρατηρητ'ή» υπήρχε μια πρόσφατη αναφορά για μια «Επιτροπή Εθνικής Διατροφής» [Auschuss für Volksernährung] και οι «Ηγετικές Συναντήσεις» των ομιλητών του Κόμματος για την εξωτερική πολιτική συγκεντρώνουν επίσης έναν κύκλο έγκυρων μελών του Κόμματος. Δεν λείπει λοιπόν η θέληση ούτε τα επιτεύγματα – αλλά όλες αυτές είναι ομάδες που τρέχουν δίπλα-δίπλα χωρίς να γνωρίζουν τίποτα η μία για την άλλη (δηλ. δεν καθοδηγούνται ή συντονίζονται αποτελεσματικά).

Μεγάλο μέρος αυτής της ευθύνης (και εδώ έρχεται η σειρά σας) το έχετε εσείς με το να μην παρευρίσκεστε ποτέ σε αυτές τις συναντήσεις και συζητήσεις. Πραγματικά δεν είναι εύκολο για το προσωπικό σας να αναλάβει αυτά τα διάφορα καθήκοντα χωρίς να βλέπει ποτέ τη δουλειά του να εκτιμάται επαρκώς. Δημιουργείται μια τεράστια απώλεια – που δεν αφορά προσωπικές αιτίες, αλλά τον ίδιο τον σκοπό. Πρώτον, με την συμμετοχή σας, οι εργασίες θα διεξαχθούν πολύ πιο γρήγορα και, δεύτερον, ακριβώς μέσω της συμμετοχής σας (τουλάχιστον οι τελικές συναντήσεις) θα μπορούσαν πραγματικά να ολοκληρωθούν και να ενταχθούν σε ένα πλαίσιο συνολικής εργασίας.

Κάποτε σας είπα ότι θεωρώ την αναρχία στην κατανομή του χρόνου σας, μία πραγματικά μεγάλη ατυχία για ολόκληρο το Κίνημα. Θεωρώ πως πρέπει να βρίσκετε χρόνο για όλα τα σημαντικά πράγματα. Η αληθινή τέχνη ενός μεγάλου ανθρώπου είναι ότι βρίσκει χρόνο για όλους και για όλα, και με την εξαιρετική του γνώση για την ανθρώπινη φύση ξέρει αμέσως πώς να διαχωρίζει το σημαντικό από το ασήμαντο (διαβάστε το δοκίμιο που σας έστειλα για τον Χένρι Φόρντ). Πρέπει να είστε πάντα προσβάσιμος και αν δεν είστε σε θέση να είστε παρόν, τότε πρέπει να έχετε εξαιρετική εκπροσώπηση. Σκέφτομαι πως σας χρειάζεται μια προσωπικότητα όπως ο κ. Kapitänleutnant Hoffmann, ένας αξιωματικός του Γενικού Επιτελείου όπως ο Hauptmann Gobsch ή ο διάσημος Oberstleutnant Hasse, κάποιος που να έχει την πιο αυστηρή πειθαρχία και αυστηρό χρονοδιάγραμμα, που θα ορίζει το καθημερινό σας πρόγραμμα και θα σας υπενθυμίζει τα πάντα, κάποιος που θα φροντίζει να φτάνετε παντού εγκαίρως, που να είναι ευπαρουσίαστος από κάθε άποψη, που να γνωρίζει την «κοινωνία» σε όλες τις παγίδες και τους κινδύνους της, που να κρατάει μακριά σας ό,τι είναι ασήμαντο και που να βρίσκεται σε συνεχή επαφή με τα διάφορα τμήματα του Κόμματος. 

Αγαπητέ Χίτλερ! Σας προτρέπω να βεβαιωθείτε ότι αυτές οι οργανωτικές ελλείψεις θα εξαφανιστούν το συντομότερο δυνατό. Τότε και μόνο τότε θα εξαφανιστούν όλα τα πληγωμένα συναισθήματα και τα δυσάρεστα παράπονα, για τα οποία ανησυχούν ακόμη και οι πιο πιστοί σας ακόλουθοί. Δεν πρέπει να αγνοήσετε το γεγονός ότι υπάρχει μια πραγματικά σοβαρή αναταραχή, ότι ακόμη και οι μικρές πράξεις της «Fama» [Fama: η ρωμαϊκή προσωποποίηση της φήμης και του κουτσομπολιού] μεγεθύνονται και μεγαλοποιούνται από τις πάντα δυσαρεστημένες και ανυπόμονες μάζες οδηγώντας μερικές φορές στην απόγνωση ενώ άλλες φορές στην αποκήρυξη.

Ξέρετε πόσο ευμετάβλητες είναι οι μάζες και πόσο άσχημα συμπεριφέρονται σε κάποιον, του οποίου οι πράξεις, ενώ βρίσκονται στην κριτική ματιά του κοινού δημιουργούν φήμες. Γνωρίζετε επίσης πολύ καλά, πως ο ανδρικός στρατός δεν μπορεί να βαδίσει αν δεν υπάρχει γενικό επιτελείο για να ενώνει όλα τα νήματα. 

Η εποχή των «Condottieri» τελείωσε (σ.σ οι Condottieri ήταν Ιταλοί ηγέτες μισθοφορικών σωμάτων). Είμαστε αντιμέτωποι με ένα τόσο γιγαντιαίο έργο, που ακόμη και μία απλή ματιά στην δύναμη και τους πόρους του εχθρού είναι αρκετή για να σας κόψει την ανάσα. Ωστόσο η δύναμη του εχθρού, βασίζεται στο ψέμα και την εξαπάτηση ενώ η δική μας δύναμη σε οτιδήποτε είναι υγιές και λογικό, δημιουργικό και εποικοδομητικό, ισχυρό και αποφασιστικό. 

Όπως μπορείτε να δείτε - μετά από μήνες δουλειάς - ολοκλήρωσα το νέο μου βιβλίο και σας έχω καλέσει αρκετά συχνά να συναντηθούμε για να το συζητήσουμε, ωστόσο δεν έχετε βρεί ακόμη τον χρόνο, αν και θα μπορούσατε κάλλιστα να είχατε πάει στο Murnau αντί για το Berchtesgaden . Ένα βιβλίο που περιγράφει ολόκληρη τη δομή της διακυβέρνησης του επερχόμενου εθνικοσοσιαλιστικού κράτους και που πρέπει να διαβαστεί από εσάς. Άφησα το χειρόγραφο στον κ. Lauböck, ο οποίος θέλει να το διαβάσει. Ο Amann πρότεινε επίσης να γράψετε έναν πρόλογο για το βιβλίο, ο οποίος θα διασφαλίσει ότι αυτό θα θεωρείται ως έγκυρο, επίσημο έγγραφο του Κόμματος. Ο πρόλογος αναμένεται ήδη με μεγάλη ανυπομονήσια από τους ομιλητές του Κόμματος. Διαβάστε λοιπόν το χειρόγραφο και μετά καλέστε με σε μια συνάντηση. Εάν δεν έχετε χρόνο να έρθετε εδώ στο Murnau, τότε μπορούμε να βρεθούμε μαζί ένα βράδυ στο διαμέρισμά μου στη διεύθυνση Sternwatstraße 20 στο Μόναχο. Σε κάθε περίπτωση παρακαλώ να αφήσετε μήνυμα στο τηλέφωνο 25688. Αν δεν λάβω τίποτα, θα ξεκινήσω σίγουρα την εκτύπωση του χειρογράφου κατά τη διάρκεια της επόμενης εβδομάδας. 

Κάτι ακόμη: Απαιτώ επειγόντως μία ουσιαστική, κοινή μας συνάντηση. Το ζητούμενο θα είναι η συμμετοχή μας ή όχι στις επερχόμενες εκλογές. Αυτό δεν έχει να κάνει με την θεμελιώδη άποψη μας για τον κοινοβουλευτισμό, αλλά είναι περισσότερο ζήτημα τακτικής. Μπορείτε να φανταστείτε, ότι θα έχουμε στο Κοινοβούλιο κάθε μέρα την δυνατότητα, να γελοιοποιούμε αυτούς τους ανθρώπους ξανά και ξανά και ότι η περιφρόνηση μας για την ανικανότητα τους θα προβληθεί στον Τύπο ολόκληρου του έθνους. Αυτά είναι τα όσα θέλω να συζητήσω μαζί σας. Αν και με χαρά σας παραχωρούμε την Τιμή να είστε ο Πρώτος, μην ξεχνάτε ότι είστε ο Πρώτος ανάμεσα σε Ίσους και Ελεύθερους, όπως συνέβαινε στο παλιό γερμανικό έθιμο. Αισθάνομαι ότι παραβλέπετε την ανάγκη για στενότερη επαφή με το προσωπικό σας και με τους άνδρες που εργάζονται για τον ίδιο στόχο. Ειδικά με εκείνους τους άνδρες που έχουν κάτι να πούν και που διαθέτουν αξία. Να θυμάστε ότι αν κάποιος σας προσφέρει τον ευατό του σε αυτό το δύσκολο έργο, δεν το κάνει ούτε για τα χρήματα ούτε για τις ανταμοιβές. Όλοι θέλουμε να γίνουμε υπηρέτες ενός Κράτους στο πνεύμα του Μεγάλου Φρειδερίκου και σας παραδίνουμε την Πρώτη Θέση, ωστόσο δεν έχουμε καμία συμπάθεια για τις τυραννικές τάσεις. 

Πιστέψτε με θέλουμε μόνο να σας βοηθήσουμε στο να υπηρετήσετε τον Λαό μας γιατί βλέπουμε πόσο σκληρός είναι αυτός ο Αγώνας και πόσο καταπονείτε τον ευατό σας. Πρέπει να κρατηθείτε μακριά από όλα τα μικρά πράγματα και να συγκεντρωθείτε στις σημαντικές εργασίες.

Με εγκάρδιους χαιρετισμούς και με σταθερή Πίστη, 

ο δικός σας Γκότφριντ Φέντερ!




Σάββατο 23 Μαρτίου 2024

Ο Βράχος και το Κύμα

 




«Μέριασε, βράχε, να διαβώ», το κύμ’ ανδρειωμένο
λέγει στην πέτρα του γιαλού θολό, μελανιασμένο. 
«Μέριασε! Μες στα στήθη μου, που ’σαν νεκρά και κρύα, 
μαύρος βοριάς εφώλιασε και μαύρη τρικυμία. 

Αφρούς δεν έχω γι’ άρματα, κούφια βοή γι’ αντάρα, 
έχω ποτάμι αίματα, μ’ εθέριεψε η κατάρα
του κόσμου που βαρέθηκε, του κόσμου που ’πε τώρα, 
βράχε, θα πέσεις, έφτασεν η φοβερή σου ώρα. 

Όταν ερχόμουνα σιγά, δειλό, παραδαρμένο, 
και σὄγλειφα και σὄπλενα τα πόδια δουλωμένο, 
περήφανα μ’ εκοίταζες κι εφώναζες του κόσμου
να ιδεί την καταφρόνεση που πάθαινε ο αφρός μου. 
Κι αντίς εγώ κρυφά κρυφά, εκεί που σ’ εφιλούσα, 
μέρα και νύχτα σ’ έσκαφτα, τη σάρκα σου εδαγκούσα, 

και την πληγή που σ’ άνοιγα, το λάκκο που ’θε’ κάμω, 
με φύκη τον επλάκωνα, τον έκρυβα στον άμμο. 
Σκύψε να ιδείς τη ρίζα σου στης θάλασσας τα βύθη· 
τα θέμελά σου τα ’φαγα, σ’ έκαμα κουφολίθι. 
Μέριασε, βράχε, να διαβώ! Του δούλου το ποδάρι
θα σε πατήσει στο λαιμό… Εξύπνησα λιοντάρι!…» 

Ο βράχος εκοιμότουνε. Στην καταχνιά κρυμμένος, 
αναίσθητος σου φαίνεται, νεκρός σαβανωμένος. 
Του φώτιζαν το μέτωπο, σχισμένο από ρυτίδες, 
του φεγγαριού, που ’ταν χλωμό, μισόσβηστες αχτίδες. 

Ολόγυρά του ονείρατα, κατάρες ανεμίζουν, 
και στον ανεμοστρόβιλο φαντάσματ’ αρμενίζουν, 
καθώς ανεμοδέρνουνε και φτεροθορυβούνε
τη δυσωδία του νεκρού τα όρνια αν μυριστούνε. 

Το μούγκρισμα του κύματος, την άσπλαχνη φοβέρα
χίλιες φορές την άκουσεν ο βράχος στον αιθέρα
ν’ αντιβοά τρομαχτικά, χωρίς καν να ξυπνήσει 
και σήμερ’ ανατρίχιασε, λες θα λιγοψυχήσει. 

«Κύμα, τί θέλεις από με και τί με φοβερίζεις; 
Ποιός είσαι συ κι ετόλμησες, αντί να με δροσίζεις, 
αντί με το τραγούδι σου τον ύπνο μου να ευφραίνεις
και με τα κρύα σου νερά τη φτέρνα μου να πλένεις, 
εμπρός μου στέκεις φοβερό, μ’ αφρούς στεφανωμένο;… 
Όποιος κι αν είσαι, μάθε το: εύκολα δεν πεθαίνω».

«Βράχε, με λεν Εκδίκηση. Μ’ επότισεν ο χρόνος
χολή και καταφρόνεση. Μ’ ανάθρεψεν ο πόνος. 
Ήμουνα δάκρυ μια φορά, και τώρα, κοίταξέ με, 
έγινα θάλασσα πλατιά. Πέσε, προσκύνησέ με. 
Εδώ, μέσα στα σπλάχνα μου, βλέπεις δεν έχω φύκη, 
σέρνω ένα σύγνεφο ψυχές, ερμιά και καταδίκη. 

Ξύπνησε τώρα, σε ζητούν του Άδη μου τ’ αχνάρια… 
Μ’ έκαμες ξυλοκρέβατο… Με φόρτωσες κουφάρια… 
Σε ξένους μ’ έριξες γιαλούς… Το ψυχομάχημά μου
το περιγέλασαν πολλοί, και τα παθήματά μου
τα φαρμακέψανε κρυφά με την ελεημοσύνη… 

Μέριασε, βράχε, να διαβώ, επέρασε η γαλήνη· 
καταποτήρας είμ’ εγώ, ο άσπονδος εχθρός σου, 
γίγαντας στέκω εμπρός σου!» 

Ο βράχος εβουβάθηκε. Το κύμα στην ορμή του
εκαταπόντισε μεμιάς το κούφιο το κορμί του. 

Χάνεται μες στην άβυσσο, τρίβεται, σβηέται, λιώνει
σα να ’ταν από χιόνι. 
Επάνωθέ του εβόγκηξε, για λίγο αγριωμένη, 
η θάλασσα κι εκλείστηκε. Τώρα δεν απομένει
στον τόπο που ’ταν το στοιχειό κανείς παρά το κύμα
που παίζει γαλανόλευκο επάνω από το μνήμα».

του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη

Σάββατο 24 Φεβρουαρίου 2024

«Το Κοινωνικό Κράτος» του Γκότφριντ Φέντερ

 

Το παρακάτω άρθρο με τίτλο «Το Κοινωνικό Κράτος» δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά από τον Γκότφριντ Φέντερ στις 24 Μαΐου 1919, στην εφημερίδα του Ντήτριχ Έκαρτ «Auf gut Deutsch». Ο χαρακτηρισμός του ως εθνικοσοσιαλιστικό κείμενο θα μπορούσε ενδεχομένως να θεωρηθεί εκτεταμένος, δεδομένου ότι δημοσιεύθηκε περίπου δύο ή τρείς μήνες πριν ο Φέντερ ενταχθεί επίσημα στο «Γερμανικό Εργατικό Κόμμα» (DAP). Ωστόσο δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το έργο του Φέντερ «Μανιφέστο για την Κατάργηση της Δουλείας του Τόκου» το οποίο γρήγορα αποτέλεσε βασικό έγγραφο του εθνικοσοσιαλιστικού οικονομικού δόγματος, γράφτηκε πριν καν υπάρξει το DAP. Το ακόλουθο άρθρο είναι από πολλές απόψεις εξαιρετικά αντιπροσωπευτικό του πρώιμου, προ - χιτλερικού εθνικοσοσιαλισμού, ενώ παρουσιάζει περισσότερες ομοιότητες με τον εθνικοσοσιαλισμό του Ρούντολφ Γιάνγκ και του Αυστρο-σουδετο-πολωνικού DNSAP παρά με την μαχητική, αυταρχική ιδεολογίας που αναπτύχθηκε αργότερα από την επιρροή του Χίτλερ. Ο Φέντερ ζητά ένα εθνικιστικό, αντικαπιταλιστικό κράτος στο οποίο η πολιτική εκπροσώπηση πραγματοποιείται μέσω ενός συντεχνιακού συστήματος, αξιοσημείωτα δημοκρατικού. Ο Φέντερ αφήνει να εννοηθεί ότι εκτός από τις γυναίκες δικαίωμα ψήφου θα έχουν ακόμη και τα παιδιά. Αν και αυτό το σύστημα δεν υιοθετήθηκε από το NSDAP ως πιθανό μοντέλο, το «Κοινωνικό Κράτος» εξακολουθεί να αποτελεί μία συναρπαστική απόδειξη του ότι η δικτατορία και ο εθνικοσοσιαλισμός δεν ήταν απαραίτητα συνυφασμένες έννοιες στα μάτια των συντρόφων του Κινήματος.



ΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ

«Η παλιά μορφή διακυβέρνησης έχει καταρρεύσει. Τι θα πάρει την θέση της; Αυτό είναι το πιο σημαντικό πρόβλημα του μέλλοντος: το δημοκρατικό - κοινοβουλευτικό τέρας της Βαϊμάρης, άψυχο όπως είναι, τώρα που οι ψευδαισθήσεις έχουν καταπέσει, φαίνεται να έχει φτάσει στο τέλος των ημέρων του. Η συνθήκη ειρήνης που επέβαλε η Αντάντ είναι το φρικτό καμπανάκι κινδύνου που έχει διαλύσει τα σοσιαλιστικά όνειρα. Που είναι η ειρήνη και η κατανόηση που μας υποσχόταν ο κύριος Scheidemann; Που είναι η οικονομική ειρήνη που μας υποσχέθηκε ο κύριος Erzberger; Που είναι η «Κοινωνία των Εθνών», που είναι η παγκόσμια επανάσταση του κύριου Eisner; Που είναι το εργατικό κράτος στο οποίο η παραγωγή θα διπλασιαστεί; Που είναι η ανώτερη ηθική και γενικότερα που μπορούμε να δούμε κάποιου είδους ανασυγκρότηση; 

Επιβάρυνση και έλλειψη, μόνο αυτά χαρακτηρίζουν πλέον τον Λαό μας. Η Ιστορία θα καταριέται ξανά και ξανά τους Γερμανούς επαναστάτες που πρόδωσαν τον Λαό τους, που με την κοντόφθαλμη μεγαλομανία τους πρώτα έκλεψαν από έναν γενναίο λαό την πίστη και την επιθυμία για νίκη και μετά με την δειλή πονηριά του δολοφόνου μαχαίρωσαν πισώπλατα τον στρατό κατά την διάρκεια των κρίσιμων ημέρων, για να αρπάξουν μία εξουσία που δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν. Γιατί είναι πολύ σημαντικό το να γκρεμίσεις έναν ταλαντευόμενο γίγαντα, το να ξεριζώσεις μία δυναστεία που έχει ήδη χάσει την σχέση της με τον Λαό της. Είναι πολύ διαφορετικό το να ανατρέψεις με επανάσταση μία κρατική υπηρεσία που δεν έχει πλέον καμία ζωτικότητα. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό το να επιδεικνύεις επαναστατική δύναμη όταν το καθήκον σου επιτάσσει να εμπνεύσεις στους θανάσιμα τραυματισμένους μία νέα ζωτικότητα και να προετοιμάσεις έναν νέο και σθεναρό πολιτικό οργανισμό. 

Που πήγε η επαναστατική δύναμη των Γερμανών επαναστατών; Που είναι η γαλλική, η αγγλική, η ιταλική επανάσταση; Που είναι η παγκόσμια επανάσταση; Οι κύριοι Ebert, Scheidemann, Erzberger, Eisner, Hoffman δεν κράτησαν καμία από τις υποσχέσεις τους, καμία απολύτως. Γιατί; Γιατί δεν τους καθοδηγεί καμία νέα αντίληψη σχετικά με το κράτος, γιατί το μόνο που πιστεύουν είναι ότι η νέα μορφή διακυβέρνησης θα έπρεπε να είναι στην καλύτερη περίπτωση μία μορφή ταξικής κυριαρχίας ή ακόμη χειρότερα ένα σύστημα κοινοβουλευτικού συμβιβασμού. Επειδή απέχουν τόσο από το αληθινό σοσιαλιστικό κράτος που δεν μπορούν να βρούν το θάρρος να χτυπήσουν το καπιταλιστικό σύστημα, γιατί δεν έχουν καταλάβει ακόμη τι ήταν ο Παγκόσμιος Πόλεμος: η τελική μάχη με τις διεθνείς καπιταλιστικές δυνάμεις στην προσπάθεια τους για παγκόσμια κυριαρχία.

Είναι χρήσιμο να αναρωτηθούμε ποιά από τα ελαττώματα του παλιού κράτους πρέπει να αποφύγουμε. Θα τα απαριθμήσω:

Η ανεύθυνη διεκδίκηση του θεϊκού δικαίωματος επί Γης από το Στέμμα. Το γεγονός ότι ο στρατός και το ναυτικό καθώς και οι ανώτατες δημόσιες υπηρεσίες ελέγχονται από τον κυρίαρχο ηγεμόνα. Η ανεπαρκής εκπροσώπηση του Λαού στο κοινοβούλιο, που εμπλεγμένο σε αποκρουστικές κομματικές διαμάχες έχασε κάθε αίσθηση των συμφερόντων του Λαού. Τέλος, μία Σοσιαλδημοκρατία που αποκτούσε ζωή μονάχα από την υποκίνηση των εργαζομένων εναντίον των εργοδοτών τους. Αυτά ήταν ίσως τα πιο σημαντικά ελαττώματα στην πολιτική ζωή του Λαού μας, πριν από την κατάρρευση. Καθήκον μας είναι να τα αποφύγουμε. Η «Επανάσταση» έχει τελειώσει τις καταχρήσεις της προηγούμενης μορφής διακυβέρνησης - όπως την ανευθυνότητα του θεϊκού δικαιώματος, τον υπερβολικό και εσφαλμένο μιλιταρισμό και την γραφειοκρατία. Το πιο βαθύ όμως ελάττωμα, ο απελπιστικός κοινοβουλευτισμός, αναπτύσσεται δυναμικά και αρχίζει να συνενοείται με τις δυνάμεις του καπιταλισμού. Προφανώς, το αίτημα της «επανάστασης» για χειραφέτηση της εργασίας από την διεθνή οικονομική υποδούλωση που προκαλεί η «Διεθνής του Χρυσού», θα ηττηθεί και η οικονομική υποταγή της δημιουργικής εργασίας στην σκλαβιά των μαμωνιστικών δυνάμεων θα εδραιωθεί σταθερά.  

Το Νέο Κράτος πρέπει επομένως να έρθει σε ριζική ρήξη με όλες τις αρχές της δυτικής δημοκρατίας. Πρέπει, συγκεκριμένα, να έρθει σε ρήξη με τα κοινοβουλευτικά κόμματα και τις κοινοβουλευτικές κλίκες, και πάνω από όλα, δεν πρέπει να συνδυάζει πολιτικούς και οικονομικούς τύπους λαϊκής εκπροσώπησης σε ένα ενιαίο κοινοβουλίο. Πρέπει να προβαίνει σε αυτόν τον βασικό διαχωρισμό με ένα σύστημα δύο επιμελητηρίων. Μία Βουλή του Λαού η οποία θα εκπροσωπεί τα πολιτικά συμφέροντα ολόκληρου του Λαού, και ένα Κεντρικό Συμβούλιο που θα εκπροσωπεί τα οικονομικά συμφέροντα του εργαζόμενου πληθυσμού.

Το πιο σημαντικό σε αυτή την αναδιοργάνωση είναι η υιοθέτηση ενός εντελώς νέου εκλογικού συστήματος, που θα στηθεί σε νέα θεμέλια τα οποία θα αναλυθούν παρακάτω. 


Η ΒΟΥΛΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ

Το καλό του Λαού είναι ο ύψιστος νόμος, το μόνο καθοδηγητικό άστρο για τους εκπρόσωπους του Λαού. Δεν μπορεί να τεθεί ζήτημα θέσπισης κατευθυντήριων γραμμών για τους ανώτατους ηγέτες του Κράτους. Οι κατευθυντήριες γραμμές περιλαμβάνονται στην προαναφερθείσα αρχή. 

Πιο σημαντική είναι η μορφή εκλογής των βουλευτών, η οποία πρέπει να βασιστεί σε ευρύτερη βάση, στο μοντέλο της πυραμίδας, για την είσοδο στο επόμενο υψηλότερο στάδιο. 

Στο Νέο Κράτος, κάθε πρόσωπο θα έχει το δικαίωμα να εκπροσωπείται. To όριο στην ψήφο με την ελάχιστη ηλικία των είκοσι χρονών είναι εντελώς αδικαιολόγητο και ως εκ τούτου πρέπει να καταργηθεί. Από την άλλη πλευρά, δεν είναι κάθε άτομο ικανό να είναι εκλέκτορας, αν και θα έχει δικαίωμα εκπροσώπησης. 

Κατά συνέπεια, εκλέκτορας είναι κάποιος που μπορεί να αποδείξει ότι έχει οριστεί νόμιμα ή εθελουσίως ως εκπρόσωπος από πέντε, συνήθως δέκα άτομα. Αυτή η εκχώρηση είναι εδαφικά περιορισμένη, στον τόπο της κύριας κατοικίας, και ισχύει μόνο μία φορά. Επίσης κάθε πρόσωπο, μπορεί να ορίσει μόνο ένα άλλο πρόσωπο ως αντιπρόσωπο του. Επιτρέψτε μου να χρησιμοποιήσω ένα πρακτικό παράδειγμα:

Μία μικρή πόλη, περίπου 6.000 κατοίκων, συγκεντρώνει κατάλογο των εκλογέων της. Κάθε μέλος του πληθυσμού είναι τότε ελεύθερο να ενταχθεί, κατά την κρίση του, σε ομάδες των πέντε εώς δέκα ατόμων. Η οικογένεια θα διορίσει τον πατέρα ή την μητέρα, τον ενήλικο γιό ή την ενήλικη κόρη, ως έμπιστο δηλαδή ως εκλέκτορα της. Οι υπηρέτες και οι υπηρέτριες θα συγκεντρώνονται σε ομάδες των δέκα ατόμων και θα επιβεβαιώνουν με υπογραφή εκείνον που τους φαίνεται πιο κατάλληλος. Οι εκλέκτορες (περίπου 600 σε μία πόλη 6.000 κατοίκων) διορισμένοι κατά τον προαναφερθέν τρόπο, θα συγκεντρωθούν συγκεκριμένες ημέρες για να εκλέξουν από τις τάξεις τους, τους Λαϊκούς Συμβούλους. Σε αντίθεση με την τρέχουσα μέθοδο των εκλογών της μίας ημέρας, η νέα εκλογική διαδικασία θα λαμβάνει χώρα σε αρκετά μακρό χρονικό διάστημα, έτσι ώστε εκείνοι που συναντιούνται μηχανικά, να έχουν χρόνο να μιλήσουν και να διαλέξουν από ανάμεσα τους εκείνον που φαίνεται πιο κατάλληλος. Μία τέτοια εκλογική διαδικασία έχει ένα εξαιρετικό πλεονέκτημα έναντι οποιουδήποτε άλλου συστήματος γενικών εκλογών. Αφενός ανοίγει μία πολύ ευρύτερη βάση για την λαϊκή εκπροσώπηση απ΄ότι προηγουμένως και περιλαμβάνει όλα τα φυσικά πρόσωπα, αφ΄ετέρου μειώνει την ομάδα των πραγματικών εκλογέων αυξάνοντας πολύ σημαντικά την τιμή του να είσαι ψηφοφόρος και αποκλείοντας άτομα που είναι ακατάλληλα λόγω ηλικίας, προσωπικής κλίσης, ενδιαφερόντων ή αναξιοπιστίας. 

Οι Λαϊκοί Σύμβουλοι, που ορίζονται από τους εκλογείς, θα είναι το κατώτερο νόμιμο όργανο διοίκησης. Καθένας από αυτούς αντιπροσωπεύει 100 άτομα που του έδωσαν την εμπιστοσύνη τους, για τα οποία είναι υπεύθυνος και με τα οποία βρίσκεται σε στενή επαφή μέσω των εκλεκτόρων. 

Φαίνεται ξεκάθαρα, ότι με αυτόν τον τρόπο η επιλογή θα είναι πολύ προσεκτική. Ελάχιστος χώρος μένει για τις μηχανορραφίες των φιλόδοξων πολιτικών. Η σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ των εκλογέων και των εκλεγμένων είναι πολύ στενή. Έτσι το αίσθημα ευθύνης των εκλεγμένων αυξάνεται σημαντικά. 

Οι Λαϊκοί Συμβούλοι, ανά κάθε περίφερεια, συγκεντρώνονται με την σειρά τους σε συνεδριάσεις. Εκεί γνωρίζονται μεταξύ τους, ενώνονται ξανά σε ομάδες των δέκα ατόμων και εκλέγουν τους Περιφερειακούς Συμβούλους. Αντίστοιχα με τον αριθμό των κατοίκων στις περιφέρειες τους, οι Περιφερειακοί Σύμβουλοι αποτελούν τους τοπικούς πολιτικούς εκπροσώπους του Λαού. Έχουν το δικαίωμα να ελέγχουν κυβερνητικά όργανα, περιφερειακές αρχές καθώς και το καθήκον να αναφέρουν παράπονα στους Κυβερνητικούς Συμβούλους. Από την άλλη πλευρά, έχουν καθήκον να ανακοινώνουν όλα τα σημαντικά πολιτικά διατάγματα και κυβερνητικά ψηφίσματα στους Λαϊκούς Συμβούλους, προκειμένου να αφυπνίσουν στους εκλογείς τους την πολιτική κατανόηση και να επιτύχουν την συμμετοχή στην πολιτική ζωή ολόκληρου του λαού. Αυτό το Περιφερειακό Συμβούλιο, που αποτελείται ανάλογα με το μέγεθος της περιφέρειας από 60 έως 100 ή περισσότερους Περιφερειακούς Συμβούλους, αντιπροσωπεύει έτσι 1.000 άτομα ανά σύμβουλο, άρα 60 έως 100.000 ή περισσότερους κατοίκους. Σε αυτές τις περιφερειακές συνεδριάσεις οι Περιφερειακοί Σύμβουλοι γνωρίζονται και πάλι καλύτερα. Και πάλι, πρέπει να σχηματίσουν ομάδες των δέκα, για να αναθέσουν σε καποίον από τις τάξεις του το αξίωμα του Κυβερνητικού Συμβούλου.

Οι Κυβερνητικοί Σύμβουλοι συνεδριάζουν στις πρωτεύουσες κάθε περιφέρειας για μεγάλες χρονικές περιόδους. Πρέπει να εκπροσωπούν τα πολιτικά συμφέροντα της περιοχής τους. Ασκούν ανάλογο έλεγχο στην κυβέρνηση και τις περιφερειακές αρχές. Με ανάλογο τρόπο, οι Κυβερνητικοί Σύμβουλοι, καθένας από τους οποίους λαμβάνει υποστήριξη από 10.000 άτομα, συνέρχονται σε ομάδες των δέκα και εκλέγουν αντιπροσώπους στο Συμβούλιο των Λαϊκών Βουλευτών. Κάθε ένας από αυτούς τους βουλευτές είναι επομένως ο άμεσος ομιλητής και ο υπεύθυνος εκπρόσωπος 100.000 ατόμων. Έτσι το Συμβούλιο των Λαϊκών Βουλευτών στη Βαυαρία θα είχε 67 άτομα, που αντιστοιχεί σε πληθυσμό 6,7 εκατομμυρίων. Αυτό το Συμβούλιο των Λαϊκών Βουλευτών είναι το ανώτατο νόμιμο όργανο διοίκησης. Ψηφίζει τους νόμους και διορίζει από τις τάξεις του, ή αν κρίνει σκόπιμο από έξω, έναν λαϊκό πρόεδρο ή προέδρους, προικισμένους με εξαιρετικές εξουσίες, που εκπροσωπούν τη χώρα στο εσωτερικό και στο εξωτερικό.

Αυτή η οργανική δομή λαϊκής εκπροσώπησης δεν είναι καθόλου δυσκίνητη. Αντίθετα, επειδή είναι φυσική και γηγενής, είναι η αληθινή έκφραση μίας κοινωνικής κινητικότητας που βασίζεται στην εμπιστοσύνη. Σίγουρα, αυτού του είδους η εκλογική διαδικασία, δεν μπορεί να ολοκληρωθεί σε μία μέρα, όπως συμβάινει με την τωρινή. Η εκλογή και η οικοδόμηση αυτού του νέου πολιτικού σωμάτος μπορεί να γίνει αργά αλλά σταθερά. Θα περάσουν αρκετοί μήνες μέχρι να εκλεγούν όλοι οι Λαϊκοί Σύμβουλοι, Περιφερειακοί Σύμβουλοι και Κυβερνητικοί Σύμβουλοι. Ωστόσο οι διαδικασίες ψηφοφορίας δεν πρέπει να είναι χρονικά περιορισμένες. Παρά την χαρακτηριστική εκκεντρικότητα των Γερμανών, δεκά θα μπορέσουν να ορίσουν από τις τάξεις τους έναν κατάλληλο εκπρόσωπο. 

Πρέπει να αφεθεί στον μεμονωμένο αναγνώστη να αναλογιστεί την πολύ σαφή και απλή δομή αυτής της πρότασης και να συνειδητοποιήσει τα πλεονεκτήματα της. Ειδικά σε σύγκριση με τα σοβαρά μειονεκτήματα του σημερινού εκλογικού συστήματος. Ασφαλώς, δεν υποστηρίζω ότι αυτή η πρόταση θα οδηγήσει στην επιλογή των πιο ικανών πολιτικών ηγετών, αλλά σε κάθε περίπτωση θα οδηγήσει στον αποκλεισμό όλων των άεργων κουτσομπόληδων και πολιτικών τσαρλατάνων.


ΤΟ ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ

Όπως υποδηλώνει το όνομα του, το Κεντρικό Συμβούλιο είναι το κεντρικό όργανο που συζητά για τα οικονομικά συμφέροντα της χώρας. Η εργασία ολόκληρου του εργαζόμενου πληθυσμού, βρίσκει την έκφραση της στο σώμα αυτό. Σε αυτό βρίσκονται οι αρμόδιοι ειδικοί εκπρόσωποι των εργοδοτών και των εργαζομένων όλων των κλάδων των επιχειρήσεων και των επαγγελμάτων. Είναι επομένως ένα κορπορατιστικό σώμα, μία οργάνωση που δεν εκπροσωπεί πολιτικά αλλά οικονομικά συμφέροντα. 

Όλα τα επαγγέλματα πρέπει να εκπροσωπούνται στο Κεντρικό Συμβούλιο και κάθε επάγγελμα πρέπει να έχει έναν εκπρόσωπο των εργοδοτών και των εργαζομένων. Εδώ ο αριθμός των ψήφων δεν είναι το σημαντικό, αλλά ότι κάθε επάγγελμα μπορεί να μιλήσει μέσω των εκπροσώπων του. Ο σφετερισμός της εξουσίας από ορισμένες επαγγελματικές ομάδες θα αποτραπεί δίνοντας το δικαίωμα αρνησικυρίας σε κάθε σύμβουλο. Ούτε θα είναι καθήκον του Κεντρικού Συμβουλίου να εκδίδει αυστηρές αποφάσεις για τις επιμέρους επαγγελματικές ομάδες, ακόμη κι αν του ζητηθεί. Έργο του Κεντρικού Συμβουλίου είναι, πρώτα απ' όλα, να επιβλέπει με ολοκληρωμένο τρόπο ολόκληρη την παραγωγική διαδικασία, να ελέγχει την παραγωγή, να ερευνά τι χρειάζεται και, πέρα ​​από αυτό, να ρυθμίζει την παραγωγή και τη διανομή σύμφωνα με τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας. Μαζί με αυτό, πρέπει να υπάρξει μεγάλης κλίμακας ρύθμιση της εργασίας και παροχή απασχόλησης. Οι μισθολογικές συμφωνίες καθώς και όλα τα ζητήματα που σχετίζονται με τους μισθούς βρίσκονται επίσης στα χέρια του Κεντρικού Συμβουλίου.

Το Κεντρικό Συμβούλιο θα προκύψει από Περιφερειακά Συμβούλια, τα οποία με τη σειρά τους θα έχουν προκύψει από τα συμβούλια των εργαζομένων, των αγροτών, των επιχειρήσεων, των επαγγελμάτων κ.λπ., εντός των επιμέρους επιχειρηματικών και επαγγελματικών ομάδων κάθε περιφέρειας.

Και εδώ, για λόγους απλούστευσης, είναι σκόπιμο εάν όχι κάθε άτομο να λειτουργεί ως εκλέκτορας, τουλάχιστον πέντε μέλη του επαγγέλματος να επιλέγουν έναν μόνο εκλέκτορα. 

Θα ξεκινήσουμε λοιπόν με περίπου 600.000 εκλέκτορες που θα επιλέξουν τους εργατικούς συμβούλους, τους αγροτικούς συμβούλους, τους συμβούλους των δημοσίων υπαλλήλων, τους βιομηχανικούς συμβούλους, τους εμπορικούς συμβούλους, κλπ για την περιφέρειά τους. Αυτοί, ανά επαρχία, θα συγκεντρώνονται στις μεγαλύτερες πόλεις και κωμοπόλεις, στο βαθμό που αυτές είναι τα οικονομικά κέντρα των αντίστοιχων επαρχιών. Αν πούμε ότι η Βαυαρία έχει περίπου 60 τέτοια οικονομικά κέντρα, τότε πρέπει να εκλεγούν περίπου 6.000 Επαρχιακοί Σύμβουλοι για ολόκληρη τη Περιφέρεια. Αν σε ορισμένες περιοχές (για παράδειγμα σε αγροτικές περιοχές) υπάρχουν λιγότερες επαγγελματικές ομάδες, τότε φυσικά ο αριθμός αυτός μειώνεται. Οι Επαρχιακοί Σύμβουλοι συνεδριάζουν σε αυτές τις πόλεις. Ενώνονται εκεί όχι με αριθμούς αλλά με βάση τα επαγγέλματά τους, και κάθε ομάδα εκλέγει έναν εκπρόσωπο στο Περιφερειακό Συμβούλιο. Οι Περιφερειακοί Σύμβουλοι συναντώνται με τη σειρά τους στην πρωτεύουσα της Περιφέρειας για να εκλέξουν το Κεντρικό Συμβούλιο. Πάλι κάθε επαγγελματικός κλάδος ενώνεται και επιλέγει έναν εκπρόσωπο στο Κεντρικό Συμβούλιο. Έτσι το Κεντρικό Συμβούλιο εκλέγεται με τρόπο παρόμοιο με αυτόν που προτείνεται για το Συμβούλιο των Λαϊκών Βουλευτών.

Πρέπει να τονιστεί ξανά, ότι το Κεντρικό Συμβούλιο, είναι η έκφραση της εργατικής κοινότητας του Λαού. Μόνο οι καλύτεροι θα έχουν θέση και ψήφο σε αυτό. Ωστόσο, κάθε επαγγελματικός κλάδος θα εκπροσωπείται. Η στενότερη συνεργασία θα επιφέρει εκπαιδευτικά αποτελέσματα. Θα λειτουργεί κοινωνικά εμποδίζοντας την κυριαρχία των ειδικών συμφερόντων των επιμέρους επαγγελματικών ομάδων και θα ενθαρρύνει την καλύτερη ενσωμάτωσή τους στο σύνολο. Αυτές είναι οι γενικές αρχές για τη δόμηση του συστήματος των συμβουλίων και για την ριζοβόληση τους μέσα στο σύνταγμα.

Νομίζω ότι αυτές οι γενικές κατευθυντήριες γραμμές για το νέο σύνταγμα δεν αφήνουν καμία αμφιβολία ότι το προτεινόμενο νέο σύστημα με τις δύο Βουλές δεν έχει καμία σχέση με αυτό που θεωρώ ότι είναι η μεγαλύτερη ατυχία μας: τον κοινοβουλευτισμό των δυτικών δημοκρατιών.

Η Βουλή του Λαού είναι η εικόνα της πολιτικής ζωής ολόκληρου του λαού. Το Κεντρικό Συμβούλιο, είναι η δημόσια έκφραση της εργασίας του. Και στις δύο αίθουσες, μόνο οι καλύτεροι από τα διάφορα τμήματα του πληθυσμού, μόνο οι πιο έμπειροι από τις επιμέρους επαγγελματικές ομάδες, θα μπορούν να ακουστούν.

Θα ήθελα να ολοκληρώσω με μια εικόνα που σχεδιάστηκε για να δείξει ότι η δομή του κράτους δεν μπορεί να μοιάζει με κτίριο, αλλά μάλλον με δέντρο, δηλαδή με μια ζωντανή, οργανική δομή. Οι παρομοιώσεις από την οικοδομική βιομηχανία που είναι πολύ συνηθισμένες στις ομιλίες που ασχολούνται με την «ανοικοδόμηση» του κράτους είναι εντελώς παραπλανητικές. Γιατί ακόμα κι αν όλες οι συγκρίσεις είναι τελικά κάπως χαζές, η συνήθης σύγκριση του συντάγματος με ένα κτίριο παραβλέπει πάρα πολύ το πιο ουσιαστικό στοιχείο, δηλαδή ότι ένας λαός είναι ένας ζωντανός οργανισμός και ένα κτίριο είναι μια νεκρή κατασκευή.

Αυτές οι σκέψεις γίνονται πολύ σαφείς αν συγκρίνει κανείς την αγαπημένη εικόνα ενός ερειπωμένου χωραφιού που πρέπει να ανακατασκευαστεί, με ένα κατεδαφισμένο σπίτι που πρέπει να ανακατασκευαστεί. Το σπίτι δεν μπορεί να ξαναχτιστεί από τα κατεδαφισμένα του μέρη. Αντίθετα, ένα δέντρο, όσο κακομεταχειρισμένο κι αν είναι, ακόμα κι αν τα μεγάλα κλαδιά του σχιστούν, ακόμα κι αν κάποιες από τις ρίζες του χαθούν, μπορεί να ξαναζωντανέψει. Αλλά με το δέντρο όπως και με έναν λαό, αυτή η ανανέωση πρέπει να αναπτυχθεί από την εσωτερική ζωτικότητα του οργανισμού. 'Ενας άρρωστος οργανισμός δεν μπορεί να βοηθηθεί ούτε απ΄έξω, ούτε με τεχνητές κατασκευές. Η θεραπεία πρέπει να έρθει από μέσα. Μέλημα της τέχνης της διακυβέρνησης πρέπει να είναι να βρει τις ζωτικές προϋποθέσεις για μια οργανική ανανέωση σε ένα νέο σύνταγμα που να εγγυάται σε κάθε μέλος του λαού την πιο ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του στο πλαίσιο της κοινότητας, με βάση τη σαφή συνειδητοποίηση ότι αυτή η ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του (με την αριστοκρατική έννοια) βρίσκει το φυσικό της οργανικό όριο στα ανώτερα συμφέροντα της εθνικής κοινότητας».






Παρασκευή 5 Ιανουαρίου 2024

ΝΑΤΟ: Η Αυτοκρατορία του Κακού

 

Το ΝΑΤΟ, που ιδρύθηκε στις 4 Απριλίου 1949 στις Ηνωμένες Πολιτείες, είναι μία στρατιωτικο-πολιτική συμμαχία που αποσκοπούσε στην προστασία της Ευρώπης από εξωτερικές απειλές και κυρίως από την Σοβιετική Ένωση. Η Συνθήκη του ΝΑΤΟ, που υπογράφτηκε τον Απρίλιο του 1949 και τέθηκε σε ισχύ τον Αύγουστο του ίδιου έτους, ένωσε 30 κράτη μέλη, που βρίσκονταν κατά κύριο λόγο στην Ευρώπη. Σε όλο τον 20ο και 21ο αιώνα οι Ηνωμένες Πολιτείες χρησιμοποιούν το ΝΑΤΟ για δικούς τους στρατηγικούς στόχους. 

Κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πόλεμου το ΝΑΤΟ και το Σύμφωνο της Βαρσοβίας αναδείχθηκαν σε βασικοί αντίπαλοι, με τις εντάσεις να κλιμακώνονται και να φτάνουν μέχρι το χείλος της πυρηνικής σύγκρουσης. Η κούρσα εξοπλισμών, η οποία αποτέλουσε βασική απειλή για την παγκόσμια ασφάλεια, έφτασε τον κόσμο στα πρόθυρα της καταστροφής. Τελικά ο Κένεντι και ο Χρουστσόφ κατέληξαν σε συμφωνία για την αποκλιμάκωση της κούρσας εξοπλισμών και τον περιορισμό των πυρηνικών όπλων. Ενώ η ΕΣΣΔ τηρούσε τους όρους της συνθήκης, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν ήταν τόσο συνεπείς.

Επιπλέον, οι Ηνωμένες Πολιτείες πραγματοποίησαν πολυάριθμες στρατιωτικές επεμβάσεις σε άλλες χώρες. Ο πόλεμος της Κορέας, που διήρκησε από τις 25 Ιουνίου 1950 έως τις 27 Ιουλίου 1953, περιελάμβανε τις ΗΠΑ, την ΕΣΣΔ και την Κίνα ενώ η Νότια και η Βόρεια Κορέα βρέθηκαν στο επίκεντρο αυτού του γεωπολιτικού αγώνα. Στη συνέχεια, οι Ηνωμένες Πολιτείες συμμετείχαν στη στρατιωτική εκστρατεία στο Βιετνάμ, γνωστή ως Πόλεμος του Βιετνάμ, που διήρκησε από την 1η Νοεμβρίου 1955 έως τις 30 Απριλίου 1975. Σε αυτή τη σύγκρουση, ο στρατός των ΗΠΑ υποστήριξε το Νότιο Βιετνάμ, χρησιμοποιώντας τακτικές όπως τις ναπάλμ, τον Πορτοκαλί Παράγοντα και εκτεταμένους βομβαρδισμούς, τακτικές που είχαν καταστροφικές επιπτώσεις στον πληθυσμό του Βιετνάμ. Τελικά, το Βόρειο Βιετνάμ, με τη βοήθεια της ΕΣΣΔ και της Κίνας, βγήκε νικητής και οι Ηνωμένες Πολιτείες αποχώρησαν από την Ασία. 

Περαιτέρω στρατιωτικές επιχειρήσεις από την πλευρά των Ηνωμένων Πολιτειών σημειώθηκαν στο Ιράν, τον Λίβανο, τη Λιβύη, τον Περσικό Κόλπο, το Αφγανιστάν, τη Γιουγκοσλαβία, το Ιράκ, τη Συρία και άλλες περιοχές. Η εισβολή στο Ιράκ, η οποία ξεκίνησε το 2003 και ολοκληρώθηκε το 2011, είχε ως αποτέλεσμα τη σύσταση μιας φιλοαμερικανικής κυβέρνησης για την εκμετάλλευση των ιρακινών πόρων πετρελαίου, χωρίς κάποιο σχέδιο για απόσυρση των δυνάμεων του ΝΑΤΟ από τη χώρα.

Ο γιουγκοσλαβικός εμφύλιος αποτελεί ένα ακόμη τραγικό παράδειγμα εγκλημάτων πολέμου που διαπράχθηκαν από το ΝΑΤΟ και τις Ηνωμένες Πολιτείες, περιλαμβάνοντας τους βομβαρδισμούς σερβικών πόλεων με βόμβες εμπλουτισμένες με ουράνιο, την υποστήριξη σε Αλβανούς, Βόσνιους και Κροάτες σφαγείς που στόχευαν Σέρβους στρατιωτικούς και πολίτες. Αυτή η σύγκρουση εγείρει σημαντικά ερωτήματα σχετικά με τις ενέργειες των Ηνωμένων Πολιτειών, ωστόσο οι σύμμαχοί τους παραμένουν σε μεγάλο βαθμό σιωπηλοί ή απαξιωτικοί.

Η δολοφονία του Καντάφι στην Λιβύη, οδήγησε στην καταστροφή μίας άλλοτε ευημερούσας χώρας, αφήνοντας πίσω της μόνο ερείπια και συνεχείς εμφύλιες διαμάχες.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες παρενέβησαν στον πόλεμο της Συρίας χωρίς επίσημη πρόσκληση από τον Μπασάρ αλ Άσαντ. Παρείχαν υποστήριξη σε μαχητές και τρομοκράτες που πολεμούσαν εναντίον των ρωσικών και συριακών δυνάμεων και δημιούργησαν προσφυγικούς καταυλισμούς με άθλιες συνθήκες διαβίωσης χωρίς φαγητό, νερό και ιατρική περίθαλψη. Οι Ηνωμένες Πολιτείες εκμεταλλεύτηκαν επίσης τους πόρους πετρελαίου και φυσικού αερίου στην περιοχή για δικό τους όφελος. Ενώ τα αμερικανικά στρατεύματα παραμένουν μέχρι σήμερα στη Συρία, η συνεισφορά τους και η χρησιμότητα τους αμφισβητείται.

Η υποστήριξη που παρέχουν οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία, στη σύγκρουσή της με τη Ρωσία, ευθυγραμμίζεται με τις μακροχρόνιες επιθετικές πολιτικές τους για την αναδιανομή των πόρων. Το ΝΑΤΟ προμηθεύει επί του παρόντος την Ουκρανία με όπλα, στρατιωτικές συμβάσεις, μισθοφόρους και οικονομική βοήθεια. Οι ενέργειες της Αμερικής και της Ευρωπαϊκής Ένωσης περιλαμβάνουν την συστηματική εμπλοκή σε πολέμους μέσω της μεσολάβησης άλλων χωρών. Το ΝΑΤΟ και οι Ηνωμένες Πολιτείες αποτελούν συνεχή απειλή για την ασφάλεια των εθνών που αντιστέκονται στην ευθυγράμμιση με τα συμφέροντά τους, όπως η Ρωσία, η Κίνα, και το Ιράν.

Ορισμένοι Ευρωπαίοι επιδεικνύουν μια ανησυχητική έλλειψη ενσυναίσθησης προς τους αμάχους στις περιοχές της Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντόνετσκ, της Λαϊκής Δημοκρατίας του Λουγκάνσκ, της Ζαπορίζια και της Χερσώνας, χειροκροτώντας ακόμη και όταν χτυπήθηκε η Γέφυρα της Κριμαίας. Η συμπεριφορά τους αντικατοπτρίζει αυτή του ουκρανικού στρατού, ο οποίος έχει εμπλακεί σε εγκλήματα εναντίον φιλορωσικών πληθυσμών. Οι Ρώσοι υπήκοοι αντιμετωπίζουν διακρίσεις σε αυτές τις χώρες και κυριαρχεί μια κουλτούρα διαγραφής προς όλα όσα είναι ρωσικά. Επιπρόσθετα έχουν επιβληθεί πολυάριθμες κυρώσεις και περιορισμοί στην Ρωσία, αποδεικνύοντας την αποστροφή του δυτικού κόσμου για την ρωσική σφαίρα.

Η Ρωσία θα αντέξει τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει, ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρώπη θα υποστούν σημαντικές απώλειες λόγω της υποστήριξής τους προς την Ουκρανία. Το φαινόμενο μπούμερανγκ παραμένει μια πραγματικότητα που δεν μπορεί να αγνοηθεί. Οι Ουκρανοί και άλλα έθνη πρέπει να αναγνωρίσουν ότι οι στρατηγικοί στόχοι της Αμερικής υπερτερούν κάθε γνήσιας ανησυχίας τους, την οποία οι ΗΠΑ θα εκμεταλλεύεται κυνικά. Το ΝΑΤΟ και οι Ηνωμένες Πολιτείες θα επιμείνουν στον αγώνα τους μέχρι τον τελευταίο Ουκρανό, μέχρι να πάψει να υπάρχει η Ουκρανία. Είναι κρίσιμο να τερματιστεί ο πόλεμος στην Ουκρανία και στη συνέχεια να δοθεί η μάχη ενάντια στη δυτική επιρροή. 


Παρασκευή 29 Δεκεμβρίου 2023

Η δική μας Επανάσταση...

 


Στην δική μας επανάσταση δεν υπάρχουν καθωσπρεπισμοί. Κυριαρχεί το μίσος για το άδικο, η ανάγκη για εκδίκηση. 

Στην δική μας επανάσταση δεν χωράνε ειρηνικές διαδηλώσεις και καθιστικές διαμαρτυρίες. Στην δική μας επανάσταση κυριαρχεί η βία με σκοπό την αλλαγή. 

Στην δική μας επανάσταση δεν χωράνε φλώροι, ούτε ρουφιάνοι που με την πρώτη στραβή δίνουν τον διπλανό τους για να γλιτώσουν τον κώλο τους. Στην δική μας επανάσταση χωράνε μόνο αδέρφια που νιώσανε το άδικο στο πετσί τους και είναι έτοιμοι να θυσιάσουν την βολή τους για την Ιδέα. 

Στην δική μας επανάσταση κυριαρχεί η μάσκα ρε πουτάνες γιατί όλοι είστε ρουφιάνοι και κριτές. Στ΄αρχίδια μας τα κοινοβουλευτικά έδρανα και η οικονομική, προσωπική ανέλιξη. Στην δική μας επανάσταση σας χαλάμε τα σχέδια. Στην δική μας επανάσταση κάνουμε πόλεμο.

Από ανώνυμο εθνικιστή του Instagram




Παρασκευή 22 Δεκεμβρίου 2023

Otto Bauer: Ο αντικαπιταλιστικός χαρακτήρας του Φασισμού

 



«Ο Φασισμός περιφρονεί το «αστικό» αίτημα για ειρήνη, ευημερία και άνεση και του αντιτίθεται με ένα πολεμικό, «ηρωϊκό» ιδανικό της ζωής...Η πρώτη κοινωνική τάξη που εμποτίστηκε με την φασιστική ιδεολογία, που αναπτύχθηκε από τον πόλεμο, ήταν η διανόηση...Και στις δύο χώρες (Γερμανία, Ιταλία) η διανόηση σύντομα απογοητεύτηκε από την «νεαρή» Δημοκρατία, αφού έβλεπε σε αυτήν αφενός μία συγκαλυμμένη πλουτοκρατία και αφ'ετέρου την κυριαρχία των μαζών...

...Έγιναν οι καπιταλιστές και οι «Γιούνκερς» εθνικοσοσιαλιστές; Σε καμία περίπτωση! Βασικά απεχθάνονται τον «ζωγράφο», όλο αυτό το κίνημα των πληβείων που αποτελείται από μικροαστούς, αγρότες, φτωχούς ανθρώπους όλων των τάξεων που εκφράζουν έναν ουτοπικό αντικαπιταλισμό. Αλλά όπως ο Giolitti στην Ιταλία πίστευε ότι μπορούσε να χρησιμοποιήσει τον Φασισμό για να εκφοβίσει, να εμποδήσει και να ειρηνεύσει τους επαναστατημένους εργάτες, έτσι και στην Γερμανία οι καπιταλιστές και οι «Γιούνκερς» πίστευαν ότι μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν το εθνικοσοσιαλιστικό κίνημα...

...Αλλά εδώ όπως και εκεί ο Φασισμός δεν μπόρεσε να ελεγχθεί από τις καπιταλιστικές τάξεις...Ακόμη πιο γρήγορα από ότι στην Ιταλία, ο γερμανικός φασισμός χρησιμοποίησε την κρατική εξουσία που είχε κατακτήσει για να πετάξει τα αστικά κόμμα έξω από την κυβέρνηση, να διαλύσει τα κόμματα και τις οργανώσεις της αστικής τάξης και να εγκαθιδρύσει την «ολοκληρωτική» δικτατορία του...

...Ο φασιστικός τρόμος απειλεί και τον καπιταλιστή. Η φασιστική δικτατορία διαλύει και τις καπιταλιστικές οργανώσεις ή τις θέτει υπό την κηδεμονία της. Η φασιστική δικτατορία υποτάσσει και τον καπιταλιστικό τύπο. Μετατρέπει τα όργανα τύπου του Κεφαλαίου σε όργανα τύπου της κυβερνητικής εξουσίας και έτσι στερεί από το Κεφάλαιο τον ανεξάρτητο έλεγχο των πιο σημαντικών μέσων επιρροής στις μάζες του Λαού...

...Η «κατευθυνόμενη οικονομία» που προέκυψε από την οικονομική κρίση και αναπτύχθηκε περαιτέρω από τον Φασισμό, αναγκάζει την φασιστική δικτατορία να λαμβάνει καθημερινά οικονομικές αποφάσεις που παραβιάζουν τα συμφέροντα της καπιταλιστικής τάξης και θέτουν την «φασιστική κάστα» ως κυρίαρχη σε αντίθεση με τις φατρίες της καπιταλιστικής τάξης...

...Πολύ λιγότερο παρεμποδισμένη από την αστική δημοκρατία, από τα ειδικά συμφέροντα μεμονωμένων καπιταλιστικών στρωμάτων και από οικονομικο-πολιτικές παραδόσεις και προκαταλήψεις, μπορεί να αναπτύξει την «κατευθυνόμενη οικονομία» πολύ πιο γρήγορα, να περιορίσει την ανεργία με τα μέσα πληθωριστικής και υπερπροστατευτικής οικονομικής πολιτικής...Η εξωτερική πολιτική του Φασισμού, για παράδειγμα, πρέπει να λειτουργεί αναγκαστικά ενάντια στα κεκτημένα συμφέροντα μεγάλων τμημάτων της καπιταλιστικής τάξης» 




ΠΗΓΗ: Der Fascismus