Τα είδωλα μου είναι νεκρά και οι εχθροί μου στην εξουσία...

 

ΝΑΤΟ: Η Αυτοκρατορία του Κακού

 

Το ΝΑΤΟ, που ιδρύθηκε στις 4 Απριλίου 1949 στις Ηνωμένες Πολιτείες, είναι μία στρατιωτικο-πολιτική συμμαχία που αποσκοπούσε στην προστασία της Ευρώπης από εξωτερικές απειλές και κυρίως από την Σοβιετική Ένωση. Η Συνθήκη του ΝΑΤΟ, που υπογράφτηκε τον Απρίλιο του 1949 και τέθηκε σε ισχύ τον Αύγουστο του ίδιου έτους, ένωσε 30 κράτη μέλη, που βρίσκονταν κατά κύριο λόγο στην Ευρώπη. Σε όλο τον 20ο και 21ο αιώνα οι Ηνωμένες Πολιτείες χρησιμοποιούν το ΝΑΤΟ για δικούς τους στρατηγικούς στόχους. 

Κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πόλεμου το ΝΑΤΟ και το Σύμφωνο της Βαρσοβίας αναδείχθηκαν σε βασικοί αντίπαλοι, με τις εντάσεις να κλιμακώνονται και να φτάνουν μέχρι το χείλος της πυρηνικής σύγκρουσης. Η κούρσα εξοπλισμών, η οποία αποτέλουσε βασική απειλή για την παγκόσμια ασφάλεια, έφτασε τον κόσμο στα πρόθυρα της καταστροφής. Τελικά ο Κένεντι και ο Χρουστσόφ κατέληξαν σε συμφωνία για την αποκλιμάκωση της κούρσας εξοπλισμών και τον περιορισμό των πυρηνικών όπλων. Ενώ η ΕΣΣΔ τηρούσε τους όρους της συνθήκης, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν ήταν τόσο συνεπείς.

Επιπλέον, οι Ηνωμένες Πολιτείες πραγματοποίησαν πολυάριθμες στρατιωτικές επεμβάσεις σε άλλες χώρες. Ο πόλεμος της Κορέας, που διήρκησε από τις 25 Ιουνίου 1950 έως τις 27 Ιουλίου 1953, περιελάμβανε τις ΗΠΑ, την ΕΣΣΔ και την Κίνα ενώ η Νότια και η Βόρεια Κορέα βρέθηκαν στο επίκεντρο αυτού του γεωπολιτικού αγώνα. Στη συνέχεια, οι Ηνωμένες Πολιτείες συμμετείχαν στη στρατιωτική εκστρατεία στο Βιετνάμ, γνωστή ως Πόλεμος του Βιετνάμ, που διήρκησε από την 1η Νοεμβρίου 1955 έως τις 30 Απριλίου 1975. Σε αυτή τη σύγκρουση, ο στρατός των ΗΠΑ υποστήριξε το Νότιο Βιετνάμ, χρησιμοποιώντας τακτικές όπως τις ναπάλμ, τον Πορτοκαλί Παράγοντα και εκτεταμένους βομβαρδισμούς, τακτικές που είχαν καταστροφικές επιπτώσεις στον πληθυσμό του Βιετνάμ. Τελικά, το Βόρειο Βιετνάμ, με τη βοήθεια της ΕΣΣΔ και της Κίνας, βγήκε νικητής και οι Ηνωμένες Πολιτείες αποχώρησαν από την Ασία. 

Περαιτέρω στρατιωτικές επιχειρήσεις από την πλευρά των Ηνωμένων Πολιτειών σημειώθηκαν στο Ιράν, τον Λίβανο, τη Λιβύη, τον Περσικό Κόλπο, το Αφγανιστάν, τη Γιουγκοσλαβία, το Ιράκ, τη Συρία και άλλες περιοχές. Η εισβολή στο Ιράκ, η οποία ξεκίνησε το 2003 και ολοκληρώθηκε το 2011, είχε ως αποτέλεσμα τη σύσταση μιας φιλοαμερικανικής κυβέρνησης για την εκμετάλλευση των ιρακινών πόρων πετρελαίου, χωρίς κάποιο σχέδιο για απόσυρση των δυνάμεων του ΝΑΤΟ από τη χώρα.

Ο γιουγκοσλαβικός εμφύλιος αποτελεί ένα ακόμη τραγικό παράδειγμα εγκλημάτων πολέμου που διαπράχθηκαν από το ΝΑΤΟ και τις Ηνωμένες Πολιτείες, περιλαμβάνοντας τους βομβαρδισμούς σερβικών πόλεων με βόμβες εμπλουτισμένες με ουράνιο, την υποστήριξη σε Αλβανούς, Βόσνιους και Κροάτες σφαγείς που στόχευαν Σέρβους στρατιωτικούς και πολίτες. Αυτή η σύγκρουση εγείρει σημαντικά ερωτήματα σχετικά με τις ενέργειες των Ηνωμένων Πολιτειών, ωστόσο οι σύμμαχοί τους παραμένουν σε μεγάλο βαθμό σιωπηλοί ή απαξιωτικοί.

Η δολοφονία του Καντάφι στην Λιβύη, οδήγησε στην καταστροφή μίας άλλοτε ευημερούσας χώρας, αφήνοντας πίσω της μόνο ερείπια και συνεχείς εμφύλιες διαμάχες.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες παρενέβησαν στον πόλεμο της Συρίας χωρίς επίσημη πρόσκληση από τον Μπασάρ αλ Άσαντ. Παρείχαν υποστήριξη σε μαχητές και τρομοκράτες που πολεμούσαν εναντίον των ρωσικών και συριακών δυνάμεων και δημιούργησαν προσφυγικούς καταυλισμούς με άθλιες συνθήκες διαβίωσης χωρίς φαγητό, νερό και ιατρική περίθαλψη. Οι Ηνωμένες Πολιτείες εκμεταλλεύτηκαν επίσης τους πόρους πετρελαίου και φυσικού αερίου στην περιοχή για δικό τους όφελος. Ενώ τα αμερικανικά στρατεύματα παραμένουν μέχρι σήμερα στη Συρία, η συνεισφορά τους και η χρησιμότητα τους αμφισβητείται.

Η υποστήριξη που παρέχουν οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία, στη σύγκρουσή της με τη Ρωσία, ευθυγραμμίζεται με τις μακροχρόνιες επιθετικές πολιτικές τους για την αναδιανομή των πόρων. Το ΝΑΤΟ προμηθεύει επί του παρόντος την Ουκρανία με όπλα, στρατιωτικές συμβάσεις, μισθοφόρους και οικονομική βοήθεια. Οι ενέργειες της Αμερικής και της Ευρωπαϊκής Ένωσης περιλαμβάνουν την συστηματική εμπλοκή σε πολέμους μέσω της μεσολάβησης άλλων χωρών. Το ΝΑΤΟ και οι Ηνωμένες Πολιτείες αποτελούν συνεχή απειλή για την ασφάλεια των εθνών που αντιστέκονται στην ευθυγράμμιση με τα συμφέροντά τους, όπως η Ρωσία, η Κίνα, και το Ιράν.

Ορισμένοι Ευρωπαίοι επιδεικνύουν μια ανησυχητική έλλειψη ενσυναίσθησης προς τους αμάχους στις περιοχές της Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντόνετσκ, της Λαϊκής Δημοκρατίας του Λουγκάνσκ, της Ζαπορίζια και της Χερσώνας, χειροκροτώντας ακόμη και όταν χτυπήθηκε η Γέφυρα της Κριμαίας. Η συμπεριφορά τους αντικατοπτρίζει αυτή του ουκρανικού στρατού, ο οποίος έχει εμπλακεί σε εγκλήματα εναντίον φιλορωσικών πληθυσμών. Οι Ρώσοι υπήκοοι αντιμετωπίζουν διακρίσεις σε αυτές τις χώρες και κυριαρχεί μια κουλτούρα διαγραφής προς όλα όσα είναι ρωσικά. Επιπρόσθετα έχουν επιβληθεί πολυάριθμες κυρώσεις και περιορισμοί στην Ρωσία, αποδεικνύοντας την αποστροφή του δυτικού κόσμου για την ρωσική σφαίρα.

Η Ρωσία θα αντέξει τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει, ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρώπη θα υποστούν σημαντικές απώλειες λόγω της υποστήριξής τους προς την Ουκρανία. Το φαινόμενο μπούμερανγκ παραμένει μια πραγματικότητα που δεν μπορεί να αγνοηθεί. Οι Ουκρανοί και άλλα έθνη πρέπει να αναγνωρίσουν ότι οι στρατηγικοί στόχοι της Αμερικής υπερτερούν κάθε γνήσιας ανησυχίας τους, την οποία οι ΗΠΑ θα εκμεταλλεύεται κυνικά. Το ΝΑΤΟ και οι Ηνωμένες Πολιτείες θα επιμείνουν στον αγώνα τους μέχρι τον τελευταίο Ουκρανό, μέχρι να πάψει να υπάρχει η Ουκρανία. Είναι κρίσιμο να τερματιστεί ο πόλεμος στην Ουκρανία και στη συνέχεια να δοθεί η μάχη ενάντια στη δυτική επιρροή. 

ΠΗΓΗ