To κείμενο που ακολουθεί αποτελεί απόσπασμα από το έργο του Γιόσεφ Γκέμπελς «Der Nazi - Sozi», το οποίο δημοσιεύθηκε το 1926 και προσπαθούσε να αποτυπώσει συνοπτικά τις βασικές θέσεις τις οποίες πρέσβευε ο εθνικοσοσιαλισμός. Όλο το έργο έχει την μορφή ενός φανταστικού διαλόγου μεταξύ του Γκέμπελς και ενός Γερμανού ο οποίος δεν υποστηρίζει το εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα, μάλιστα πολλές φορές στέκεται κρίτικα και εχθρικά απέναντι του. Μέσω των απαντήσεων που προσφέρει σε αυτόν τον απορητικό Γερμανό, ο Γκέμπελς ξεκαθαρίζει τις βασικές αρχές του NSDAP αλλά και της εθνικοσοσιαλιστικής ιδεολογίας. Το ακόλουθο τμήμα του συνολικού έργου, είναι ένα μνημειώδες δείγμα των σοσιαλιστικών πεποιθήσεων του Ε/Σ κόμματος. Ξεκαθαρίζει το ποιές ήταν οι απόψεις των εθνικοσοσιαλιστών για την ταξική πάλη, το ταξικό αστικό κράτος, την εργατική και την αστική τάξη, τον σοσιαλισμό αλλά και την διαφορά ανάμεσα στην απλή κοινωνική μεταρρύθμιση και την ολική διαμόρφωση της οικονομίας και της κοινωνίας σε σοσιαλιστικά πλαίσια. Τα λόγια τα οποία βρίσκονται σε εισαγωγικά είναι οι ερωτήσεις του αναρωτώμενου Γερμανού και τα υπόλοιπα είναι οι απαντήσεις που του δίνει ο Γκέμπελς.
ΤΑΞΙΚΗ ΠΑΛΗ
«Αυτό σημαίνει ότι είστε ένα κόμμα που υποστηρίζει την ταξική πάλη! Αποκαλείτε το κόμμα σας εργατικό κόμμα! Αυτό είναι το πρώτο βήμα. Αποκαλείστε σοσιαλιστές! Αυτό είναι το δεύτερο βήμα. Τώρα μιλάτε για το αστικό ταξικό κράτος. Αυτό είναι το τρίτο και τελευταίο βήμα. Σε τι διαφέρετε από τον μαρξισμό;»
Δεν υπάρχει τίποτα πιο υποκριτικό από έναν χοντρό, καλοχορτασμένο πολίτη που παραπονιέται ενάντια στην προλεταριακή σκέψη για την ταξική πάλη. Πέρασες τον χειμώνα σου μία χαρά. Εσύ ο ίδιος αποτελείς ένα ερέθισμα για την ταξική πάλη. Τι σου δίνει το δικαίωμα να ξεφυσάς από το «εθνικιστικό» σου στήθος και να παραπονιέσαι για την ταξική πάλη του προλεταριάτου; Δεν είναι το αστικό κράτος ένα οργανωμένο ταξικό κράτος εδώ και σχεδόν 60 χρόνια; Δεν γέννησε την ιστορική αναγκαιότητα της προλεταριακής ταξικής πάλης; Δεν λάβατε την ανταμοιβή σας για όλη αυτή την κατάσταση στις 9 Νοεμβρίου του 1918; Μπροστά στην μαρξιστική παραφροσύνη, δεν μπορείτε να βγείτε από το αντιδραστικό αστικό σας λάθος;
Δεν ντρέπεστε εσείς οι καλοθρεμμένοι Μεσοευρωπαίοι να πολεμάτε υποσιτιζόμενους, κουρελιασμένους, άνεργους προλετάριους;
Ναι, ονομαζόμαστε εργατικό κόμμα! Αυτό είναι το πρώτο βήμα. Το πρώτο βήμα μακριά από το αστικό κράτος. Αποκαλούμε το κόμμα μας εργατικό, επειδή θέλουμε να απελευθερώσουμε την εργασία, γιατί για εμάς η δημιουργική εργασία είναι το στοιχείο που καθοδηγεί την ιστορία, γιατί η εργασία είναι κάτι ανώτερο από τα αγαθά, την μόρφωση, την ταξική θέση και την κοινωνική καταγωγή.
Για αυτό λεγόμαστε εργατικό κόμμα!
ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ ΚΑΙ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ
Ναι, λεγόμαστε σοσιαλιστές! Αυτό είναι το δεύτερο βήμα. Το δεύτερο βήμα ενάντια στο αστικό κράτος. Αποκαλούμε το κόμμα μας σοσιαλιστικό ώς διαμαρτυρία ενάντια στα ψέματα του αστικού κοινωνικού οίκτου. Η κουβέντα για «κοινωνική νομοθεσία» είναι παράλογη. Προσφέρει πολύ λίγα για να ζήσεις αλλά πάρα πολλά για να πεθάνεις.
Θέλουμε ότι μας ανήκει σύμφωνα με την φύση και τον νόμο!
Θέλουμε το πλήρες μερίδιο μας από όσα μας προσφέρει ο Ουρανός και όσα έχουν δημιουργήσει τα χέρια μας και το μυαλό μας! Αυτό είναι ο σοσιαλισμός!
ΤΑΞΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ
Ας μιλήσουμε τώρα για το αστικό ταξικό κράτος. Γιατί αυτό το κράτος είναι ταξικό; Γιατί δεν εκτιμά τα επιτεύγματα και την θέληση αλλά το ενδιαφέρει μόνο η μόρφωση, ο πλούτος και η καταγωγή. Το αποκαλούμε αστικό ταξικό κράτος, γιατί ακυρώνει αυτό που είναι πιο ιερό στην ζωή των λαών, μετατρέποντας την αγάπη για την εθνότητα σε άπληστη αγάπη για τον πλούτο, αποκλείοντας έτσι 17 εκατομμύρια Γερμανούς προλετάριους από την αίσθηση της Πατρίδας και της Γερμανικότητας. Το τι ήθελε ο αστός είναι άσχετο. Το τι πέτυχε είναι καθοριστικό. Μπορεί να ήθελε μία ισχυρή Γερμανία, αλλά εν τέλει πήρε μία διεθνή αποικία σκλάβων που στις 9 Νοεμβρίου 1918 κόντεψε να καταρρεύσει από τα χτυπήματα των «επαναστατών».
Αυτή είναι η αλήθεια. Διαμαρτυρόμαστε ενάντια στην ιδέα της ταξικής πάλης. Ολόκληρο το κίνημα μας είναι μία διαμαρτυρία ενάντια στην ταξική πάλη που έχει θέσει τον λαό μας εκτός της πορείας της ιστορίας. Ωστόσο λέμε τα πράγματα με το όνομα τους. Δεκαεπτά εκατομμύρια άνθρωποι βλέπουν την ταξική πάλη ως την μόνη τους ελπίδα γιατί αυτό έμαθαν εδώ και 60 χρόνια από την δεξιά. Δεν έχουμε το ηθικό δικαίωμα να παραπονιόμαστε για την ταξική πάλη, αν πρώτα δεν καταστρέψουμε ριζικά το αστικό ταξικό κράτος και δεν το αντικαταστήσουμε με μία νέα Γερμανική Σοσιαλιστική Κοινότητα!
ΧΕΡΙΑ ΚΑΙ ΝΟΥΣ
«Και ποιός θα σας βοηθήσει να ξεπεράσετε το παλιό κράτος
και να χτίσετε ένα νέο;»
Εμπιστευόμαστε το υγιές ένστικτο του δημιουργικού γερμανικού λαού. Θα έρθει η μέρα που μέχρι και ο τελευταίος Γερμανός θα καταλάβει την αλήθεια. Μία μέρα οι, χειρώνακτες εργάτες και οι εργάτες του νου, θα εγερθούν για να διαμαρτυρηθούν. Τότε θα κατηγορήσουμε, τότε θα κρίνουμε!
To καθήκον μας είναι να κάνουμε ότι μπορούμε για να επισπεύσουμε εκείνη την μέρα. Μετά θα ενωθούμε, οι εργάτες του νού και οι χειρώνακτες εργάτες. Τότε θα δούμε ποιος πραγματικά αγαπά την Πατρίδα του περισσότερο από το κόμμα του και την τάξη του. Τότε είναι που οι εργάτες του μέλλοντος θα χτίσουν την Νέα Γερμανία! Τότε η «άπειρη» νεολαία θα πει τον τελευταίο της λόγο και η παλιά και «έμπειρη σοφία» θα πετάξει μακριά.
Θα πάρουμε την μοίρα της Γερμανίας στα χέρια μας. Θα λύσουμε το πρόβλημα του σοσιαλισμού ριζικά και ολοκληρωτικά, αδιαφορώντας για την καταγωγή, την μόρφωση, τον πλούτο και την κοινωνική θέση. Το μόνο μας μέλημα θα είναι το μέλλον του δημιουργικού γερμανικού λαού!
ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ
Τότε θα αποδείξουμε ότι ο εθνικοσοσιαλισμός είναι κάτι παραπάνω από μία άνετη ηθική θεολογία του αστικού πλούτου και του καπιταλιστικού κέρδους. Ένα νέο πνεύμα εθνικισμού θα αναδυθεί μέσα από τα ερείπια, επιδεικνύοντας την πιο ριζοσπαστική μορφή εθνικής αυτοάμυνας, συνδεδεμένο με έναν νέο σοσιαλισμο που θα θέσει τα απαραίτητα θεμέλια.
ΜΑΡΞΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΑΦΡΟΣΥΝΗ
«Μιλάτε για σοσιαλισμό! Ο Γερμανός εργάτη θα έπρεπε να αισθάνεται απόγνωση για τον σοσιαλισμό και το μέλλον της τάξης του, αφού τα τελευταία 60 χρόνια αποδείχτηκε η πλήρης χρεοκωπία αυτού του πολιτικού ιδεώδους».
Ποτέ! Γιατί:
1. Ο Γερμανός εργάτης πολεμούσε 60 χρόνια όχι για τον σοσιαλισμό αλλά για τον μαρξισμό. Ο μαρξισμός, του οποίου οι θεωρίες είναι μοιραίες για τους λαούς και τις φυλές, είναι το ακριβώς αντίθετο του ζωντανού σοσιαλισμού.
2. Ο μαρξισμός δεν ήταν ποτέ η πολιτική ιδέα του Γερμανού εργάτη. Ο Γερμανός εργάτης κατέληξε σε αυτό το συνονθύλευμα εβραϊκών ιδεών επείδη δεν είχε αλλή επιλογή στον αγώνα για την ελευθερία της τάξης του.
3. Ο μαρξισμός είναι ο θάνατος, όχι μόνο των λαών με εθνικά φρονήματα, αλλά κυρίως της τάξης που αγωνίζεται με απόλυτη αφοσίωση για την πραγματοποίηση του: της εργατικής!
Ο εργάτης δεν πρέπει να αμφιβάλλει για τον σοσιαλισμό, αλλά οφείλει να αμφιβάλλει για τον μαρξισμό. Όσο πιο γρήγορα το κάνει, τόσο το καλύτερο. Το ρολόι έχει ήδη δείξει μεσάνυχτα!
OI ΑΣΤΟΙ
«Είναι σωστή η θέση των μαρξιστών, όταν κατηγορούν το NSDAP
ότι είναι ένα μικροαστικό κίνημα που καθοδηγείται από εκπεσόντες αξιωματικούς, φοιτητές και γιατρούς; Πως να πιστέψει έτσι ο εργάτης ότι θέλετε να τον ελευθερώσετε; Δεν θα μπορέσετε να τον αποτρέψετε από την πεποίθηση του ότι ο εργάτης θα ελευθερωθεί μόνο από τον εργάτη»
Είπες πολλές ανοήσιες. Άκου:
1. Το NSDAP δεν είναι μικροαστικό κίνημα. Αντιθέτως είναι μία διαμαρτυρία ενάντια στην διαφθορά (Verbürgerlichung) του σοσιαλισμού από την σοσιαλδημοκρατία. Οι ηγέτες μας δεν ανήκουν στους μικροαστούς. Από την άλλη άτομα όπως ο Scheidemann, ο Leinert, ο Noske (σ.σ ηγέτες της σοσιαλδημοκρατίας) είναι μεγαλοαστοί εδώ και αρκετό καιρό.
2. Ονόμασε μου έναν εκπεσόντα αξιωματικό, έναν φοιτητή ή έναν γιατρό στην ηγεσία του NSDAP. Φίλε μου, αν ένας αξιωματικός, φοιτητής ή γιατρός είναι μαρξιστής ηγέτης - θα μπορούσα να αναφέρω εκατό τέτοιες περιπτώσεις - είναι «ηγέτης των εργατών». Αν ανήκει στο NSDAP είναι απλά ένας «φθαρμένος» που αναζήτα πίσω την θέση του!
3. Ρωτάς πως θα ελευθερώσουμε τον εργάτη! Ο εργάτης θα πρέπει να πετάξει την σάπια εβραϊκή λογοτεχνία από το εργατικό κίνημα, η οποία προσβάλλει τους ηγέτες των εργατών και στην πραγματικότητα καταχράται το εργατικό κίνημα για τους δικούς της βδελυρούς σκοπούς. Απλά κοιτάξτε γύρω σας: βλέπετε πουθενά ότι μόνο ο εργάτης μπορεί να ελευθερώσει τον εργάτη; Τι γίνεται με τους «εργάτες» όπως ο Scheidemann, ο Wels, ο Noske, ο Bauer και πολλούς άλλους; Είναι όλοι τους μέλη της αστικής τάξης! Η μάχη τους ενάντια στην αστική τάξη ήταν μόνο από φθόνο και μόλις εντάχθηκαν οι ίδιοι σε αυτή, σταμάτησαν να την πολεμούν, αφού δεν ζήλευαν πιά!
Δεν καθοδηγούν μόνο οι Γερμανοί εργάτες το εργατικό κίνημα. Συμμετέχουν και πολλά πρώην μέλη της αστικής τάξης, αποστάτες που την πολεμούν όχι απο φθόνο, αλλά λόγω μίσους αφού αναγνωρίσαν οτί οι αστοί έφεραν την Γερμανία στο χείλος της καταστροφής. Δεν προσέγγισαν το προλεταριάτο για να αποκαταστήσουν τις θέσεις τους, αλλά από ένα βαθύ αίσθημα ευθύνης, αφού αναγνώρισαν σε αυτό τον δρόμο για την δημιουργική ανάπτυξη της δύναμης του λαού.
Ο Γερμανός εργάτης θα απλώσει το χέρι του. Από το χέρι του και το μυαλό του θα ξεπηδήσει το θαύμα του μέλλοντος: το Τρίτο Ράιχ!
ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟ ΚΑΙ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ
«Αν κατάλαβα καλά, λέτε ότι
το NSDAP είναι ένα εργατικό κόμμα με αστική ηγεσία;»
Σκέφτεσαι πεπαλαιωμένα. Η Γερμανία που ονειρευόμαστε θα υπερβεί όλες αυτές τις παλιές, ξεπερασμένες έννοιες. Δεν είμαστε ούτε αστοί, ούτε προλετάριοι. Δεν θέλουμε ούτε τον αστικό κόσμο, που σήμερα παρακμάζει, ούτε τον μπολσεβικικό - μαρξιστικό κόσμο που είναι στόχος των Εβραίων και των λακέδων των Εβραίων.
Θέλουμε την Γερμανία της εργασίας. Τι σημαίνει αυτό; Θέλουμε μία Γερμανία στην οποία η εργασία και τα επιτεύγματα θα είναι οι υψηλότερες ηθικές και πολιτιστικές αρχές. Είμαστε ένα εργατικό κόμμα με την κυριολεκτική έννοια της λέξης. Μόλις αναλάβουμε την εξουσία η Γερμανία θα γίνει κράτος της εργασίας, εργατικό κράτος!
«Ωραία λόγια. Τι κρύβετε όμως πίσω από αυτά; Ή μήπως προσπαθείτε να κρύψετε με φράσεις το γεγονός ότι δεν έχετε σκεφτεί ουσιαστικά τα πράγματα;»
Καθόλου, φίλε μου! Η Γερμανία του μέλλοντος θα στηριχθεί σε νέα θεμέλια. Είναι ανοησία να πιστεύουμε ότι η αστική τάξη θα μπορούσε να πραγματοποιήσει αυτόν τον μετασχηματισμό, ενώ παράλληλα είναι υπεύθυνη για το πάρον κράτος το οποίο πρέπει να γκρεμιστεί. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι τα μέλη της αστικής τάξης δεν μπορούν να συμμετέχουν στην οικοδόμηση της Νέας Γερμανίας. Η αστική τάξη έχει διαδραματίσει τον ρόλο της στην ιστορία. Πλέον καλείται να παραχωρήσει την θέση της στο δημιουργικό πνεύμα μίας ανερχόμενης, πιο υγιούς τάξης.
Δεν θα την ονομάσουμε προλεταριάτο, γιατί αυτή η εβραϊκή σοφιστεία θα ήταν προσβολή για τον Γερμανό εργάτη. Θα την αποκαλέσουμε κοινότητα των εργαζομένων. Αυτή η κοινότητα των εργαζομένων θα περιλαμβάνει όσους εργάζονται για το μέλλον της Γερμανίας, από τους χειρώνακτες εργάτες, μέχρι τους εργάτες του νου.
Το χέρι θα καθοδηγείται από το μυαλό και το μυαλό θα διατηρείται ασφαλές χάρη στην στιβαρή πυγμή του χεριού, καθώς θα χτίζουν μαζί το Νέο Γερμανικό Κράτος. Οι χειρώνακτες εργάτες και οι εργάτες του νού θα σφυρηλατούν μαζί την συμπληρωματικότητα του χεριού και του μυαλού. Ο εργάτης θα καθοδηγείται εσφαλμένα για όσο τον οδηγεί ο Εβραίος ο οποίος υπακούει στα καλέσματα της Διεθνούς.
Ενωμένα, τα γερμανικά μυαλά και τα γερμανικά χέρια θα ακολουθήσουν το μόνο σύνθημα που οδηγεί στην ελευθερία: «Γερμανοί εργάτες, χειρώνακτες και εργάτες του νου, ενωθείτε!».
ΔΙΕΘΝΕΣ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΟ
«Με άλλα λόγια θέλετε να αντιπαραθέσετε στην
Μαρξιστική Διεθνή έναν εθνικό γερμανικό σοσιαλισμό;»
Ακριβώς! Επιτέλους καταλάβαμε ο ένας τον άλλον!
«Επιτρέψτε μου μία ακόμη ερώτηση: Αν σας κατάλαβα καλά, ο εχθρός - είτε λέγεται κεφάλαιο, είτε λέγεται Εβραίος, είτε οτιδήποτε άλλο - σκέφτεται και πράττει διεθνιστικά. Αν ναι, τότε μπορεί να καταπολεμηθεί μόνο διεθνώς. Θα είναι η σοσιαλιστική Διεθνής αυτή η οποία θα καταστρέψει για πάντα
την καπιταλιστική διεθνή;
Φίλε μου, νομίζω ότι όλα όσα λέω είναι μάταια. Δεν θα μπορέσουμε ποτέ να συνεννοηθούμε. Προσπάθησε να σκεφτείς λογικά:
1. Ναι, έχουμε δει ξεκάθαρα τον καπιταλισμό να χτίζει την Διεθνή του στις πλάτες των εθνών της Ευρώπης. Η Γερμανία δεν έχει σχεδόν καθόλου εθνικές μορφές κεφαλαίου σήμερα: σιδηρόδρομοι, ορυχεία, εργοστάσια, χρήμα, χρυσός, Τράπεζα του Ράιχ, όλα έχουν μετατραπεί σε μετοχές και αυτές βρίσκονται στα χέρια Εβραίων τραπεζιτών του Λονδίνου και της Νέας Υόρκης. Ωστόσο, οι μετοχές είναι από μόνες τους άχρηστες. Δεν λειτουργούν τις σιδηροδρομικές γραμμές, δεν καθορίζουν στόχους, δεν παράγουν τρόφιμα ή αγαθά, δεν παράγουν χρήματα. Χρησιμεύουν μόνο στο να κερδίζουν τόκους. Αν είχαμε ένα αληθινό Γερμανικό Κράτος, όλες οι μετοχές που κατέχουν οι εβραϊκές τράπεζες, θα κηρύσσονταν άχρηστες και θα αντιμετωπίζονταν ως απλά κομμάτια χαρτιού. Αυτά φυσικά θα ίσχυαν μόνο αν καθιερωνόταν μία εθνική, εργατική κυβέρνηση! Εφόσον δεν έχουμε τέτοιο κράτος, πρέπει να είμαστε ικανοποιημένοι με το γεγονός ότι είμαστε αποικία του Dawes (σ.σ αναφέρεται στο Dawes Plan). Δεν διαθέτουμε εθνική περιουσία, ούτε εθνικό κεφάλαιο, δηλαδή περιουσία και κεφάλαιο που ανήκουν στον λαό και το έθνος. Αντίθετα, τα πάντα τα διαχειρίζεται ένα διεθνές τραπεζικό καρτέλ. Το εθνικό κεφάλαιο δεν δρα διεθνώς, οι οικονομικές ύαιενες δρουν διεθνώς εκμεταλλευόμενες αυτό.
2. Φυσικά η πάλη εναντίον αυτής της παγκόσμιας δύναμης θα πρέπει να δοθεί διεθνώς και θα ήταν κοντόφθαλμο να μην υποστηρίξουμε κάθε κίνημα σε όλο τον κόσμο που βρίσκεται στο ίδιο μέτωπο με εμάς, έχοντας στόχους ίδιους με τους δικούς μας! Ο στόχος αυτής της πάλης, όμως, δεν θα είναι μία παγκόσμια σοσιαλιστική δημοκρατία - δεν υπήρξε ποτέ κάτι τέτοιο και ούτε πρόκειται να υπάρξει. Υπάρχει μόνο στο μυαλό των Εβραίων που προδίδουν τους εργάτες και στο μυαλό των παραπλανημένων Γερμανών εργατών. Στόχος είναι η εγκαθίδρυση νέων, σοσιαλιστικών, εθνικών κράτων! Και δεν περιμένουμε και πολλά από έναν αγώνα ενάντια στην Διεθνή του Χρήματος, που διεξάγεται με διεθνιστικές μεθόδους. Γνωρίζουμε τα εμπόδια που βρίσκονται στην προσπάθεια κατανόησης μεταξύ των λαών. Και η Διεθνής του Χρήματος δεν ήταν ανόητη, ώστε να υποτάξει όλους τους λαούς με τον ίδιο τρόπο, την ίδια στιγμή. Θα έρθει η σειρά του ενός, μετά τον άλλον. Κανείς δεν θα σκεφτεί τους άλλους! Κάθε λαός θα ελπίζει να σωθεί από μόνος του, πριν να είναι πολύ αργά και τον κατασπαράξει ο καπιταλιστικός Μόλωχ.
Εξάλλου, φίλε μου, δεν έχουμε χρόνο να περιμένουμε τους άλλους. Βρισκόμαστε στο χείλος της τελικής κατάρρευσης και είναι εγκληματικό να ελπίζουμε στην βοήθεια εκείνων που δεν μας βοήθησαν ποτέ στο παρελθόν και που πιθανότατα δεν θα μας βοηθήσουν στο μέλλον.
Έχουμε μία αρχή: ο Θεός βοηθάει, μόνο αυτούς που βοηθούν τον ευατό τους!
3. Αν μιλάς για τη Σοσιαλιστική Διεθνή, αποδεικνύεις ότι σου λείπει η στοιχειώδης κατανόηση των λαών και των κυβερνήσεων. Δεν υπήρξε ποτέ μία σπουδαία πολιτική ιδέα - και ο σοσιαλισμός είναι σίγουρα μία τέτοια - την οποία να ακολουθεί ένα διεθνές συνονθύλευμα λαών. Η αρχή της ιστορίας δεν είναι η ενότητα αλλά η ποικιλία. Πάντα έτσι ήταν και πάντα έτσι θα είναι. Η μάχη πλάθει κράτη και λαούς και όποιος δεν πολεμά είναι καταδικασμένος στην παρακμή.
Μπορείς να ισχυριστείς ότι αυτό είναι τρομερό. Έτσι είναι! Πρέπει να το αποδεχτούμε και να παλέψουμε. Η ιστορία διέπεται από αιώνιος φυσικούς νόμους και όχι από μαρξιστικές φράσεις για αδελφότητα.
Η φύση δεν θέλει την ενότητα αλλά την ποικιλομορφία. Δεν θέλει ένα ανθρώπινο συνονθύλευμα αλλά μία ανθρωπότητα η οποία θα αποτελείται από διαφορετικούς λαούς και φυλές, όπου οι ισχυροί θα νικούν πάντα τους αδύναμους.
Το κατανοούμε αυτό και συνεπώς πράττουμε ανάλογα. Θέλουμε να δημιουργήσουμε τα όπλα, τα οποία θα βοηθήσουν τον γερμανικό λαό να επιβιώσει στον αγώνα για ύπαρξη σε αυτόν τον σκληρό κόσμο στον οποίον οι δυνατοί θριεμβεύουν επί των αδυνάμων.
Για αυτό λεγόμαστε εθνικιστές!
ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ
«Όλα αυτά είναι ωραία και καλά. Αλλά τώρα πρέπει να δείξετε το αληθινό
σας πρόσωπο. Μέχρι στιγμής όλα έχουν συζητηθεί, εδώ είναι όμως το βασικό ερώτημα: πως σκοπεύετε να λύσετε το κοινωνικό ζήτημα;»
Ας πάμε στον πυρήνα του ερωτήματος: ποιά είναι η φύση του κοινωνικού ζητήματος; Δεκαεπτά εκατομμύρια προλετάριοι βρίσκονται στο έλεος του καπιταλισμού, ο οποίος ελέγχει όλα τα μέσα παραγωγής. Αναγκάζονται να πουλήσουν το μοναδικό «κεφάλαιο» που διαθέτουν, την εργατική τους δύναμη, στη χαμηλότερη τιμή. Έτσι, και δικαίως, αισθάνονται ότι παραγκονίζονται από έναν λαό, ένα κράτος και ένα έθνος που ανέχεται σιωπηλά αυτή την κατάσταση. Υπό αυτές τις συνθήκες, η εσωτερική ενότητα του λαού καταρρέει. Ο λαός χωρίζεται σε δύο μέρη, ένα που θέλει να διαιωνίσει αυτή την κατάσταση, και ένα που θέλει να την ανατρέψει. Τέτοιες συνθήκες θέτουν έναν λαό εκτός της πορείας της ιστορίας.
Επομένως, η λύση του κοινωνικού ζητήματος, δεν σημαίνει τίποτα περισσότερο από την επανένταξη του καταπιεσμένου τμήματος πίσω στο έθνος, εντάσσοντας το σε όλες τις ζωτικές πτυχές του κράτους και της οικονομίας, δίνοντας έτσι στο έθνος μας την δυνατότητα να επηρεάσει ξανά τον ρού της ιστορίας.
Για το σκοπό αυτό απαιτούμε:
1. Όλα όσα έδωσε η φύση στους ανθρώπους: έδαφος, ποτάμια, βουνά, δάση, ορυκτό πλούτο, όλα καταρχήν ανήκουν στους ανθρώπους ως σύνολο. Αν ένας εθνοσύντροφος κατέχει αγαθά τέτοιου τύπου, πρέπει να νιώθει υποχρεωμένος στο κράτος ως διαχειριστής λαϊκών περιουσιακών στοιχείων. Εάν τα διαχειρίζεται κακώς ή εις βάρος της κοινότητας, το κράτος έχει το δικαίωμα να του τα κατασχέσει και να τα επαναποδώσει στην κοινότητα.
2. Η παραγωγή, στον βαθμό που απαιτεί την ανθρώπινη δύναμη, εφευρετικότητα, επιχειρηματικότητα και ιδιοφυΐα παραμένει στην κατοχή του ατόμου. Το κράτος εγγυάται ότι όσοι συνεισφέρουν στην παραγωγή, πνευματικά και σωματικά, συμμετέχουν στην ιδιοκτησία και τα κέρδη.
3. Η παραγωγή που είναι, ουσιαστικά ολοκληρωμένη, δηλαδή δεν απαιτεί πλέον δύναμη, ικανότητα, επιχειρηματικότητα και ιδιοφυΐα (π.χ σύστημα μεταφορών, τραστ, όμιλοι εταιρειών) θα περάσει στην ιδιοκτησία του κράτους.
Έτσι κλείνει ο μεγάλος κύκλος της παραγωγής, περιλαμβάνοντας όλους τους παραγωγικούς εργάτες.
Εφαρμόζοντας αυτά τα αιτήματα, απελευθερώνουμε την εργασία από τις αλυσίδες της μισθωτής σκλαβιάς. Το αποτέλεσμα θα είναι ένας ελεύθερος λαός, με μία ελεύθερη οικονομία, σε μία ελεύθερη γη: η εθνική κοινότητα!»
