Το «μαυροκόκκινο» 1821...

 

Η 25η Μαρτίου είναι η αγαπημένη μέρα του ακροδεξιού και του ελαφροπατριώτη. Είναι η μέρα που τους δίνετε η ευκαιρία να υψώσουν την γαλανόλευκη στα μπαλκόνια τους, να γεμίσουν με εθνικοπατριωτικές κορώνες τα social media τους, να το παίξουν επικίνδυνοι τουρκοφάγοι στους φίλους τους και τον οικογενειακό τους περίγυρο. Όλα αυτά βέβαια εκ του ασφαλούς, αφού την επομένη θα γύρισουν ανενόχλητοι στην μίζερη μικροαστική ζωούλα τους, καπνίζωντας ναργιλέδες στα «κλάμπ», χαζεύοντας τουρκοσήριαλ στα κανάλια και ψηφίζοντας πάλι τις ίδιες δημοκρατικές συμμορίες που ξεπουλάνε και καταδυναστεύουν την Πατρίδα και τον Λαό. Για αυτό αρέσουν οι εθνικές επετείοι στους ακροδεξιούς και τους ζητωπατριώτες της δεκάρας. Γιατί τους δίνουν την ψυχολογική ντόπα του να νιώθουν «καλοί Έλληνες» και «επωφελείς πατριώτες» χωρίς να τους αναγκάζουν να απαλλαχθούν ούτε στο ελάχιστο από την σιχαμερή ατομικιστική, καπιταλιστική, μεταμοντέρνα καθημερινότητα τους. Φυσικά τέτοιες ημέρες δεν μπορούν να λείπουν από τις δημόσιες εκδηλώσεις και οι πολιτικοί του λεγόμενου «πατριωτικού χώρου», οι διάφοροι κοστουμαρισμένοι κλόουν που θα εκμεταλλεύτουν την συλλογική μνήμη προς άγρα ψήφων, τάζοντας «Μεγάλες Ελλάδες» μέχρι την Άγκυρα και την Ινδία! Εμείς οι εθνικοσοσιαλιστές υψώνουμε ανυπέρβλητα τείχοι προς όλους αυτούς, διότι ως εκφραστές του αληθούς πνεύματος της Eπανάστασης, δεν βρίσκουμε τίποτα κοινό μαζί τους! 

Η Επανάσταση του 1821 δεν πραγματοποίηθηκε ούτε από βερμπαλιστές γραφιάδες, ούτε από δειλούς πολιτικάντηδες. Μπόρει ένα μεγάλο τμήμα της ανερχόμενης αστικής τάξης να είχε σημαντικό οργανωτικό και υποστηρικτικό ρόλο αλλά το κύριο βάρος της διεξαγωγής και της επιτυχίας της έπεσε στους οπλαρχηγούς και τις λαϊκές μάζες. Αυτούς δηλαδή που είναι πάντοτε οι ουσιαστικοί φορείς κάθε επαναστατικής διαδικασίας. Η ψυχοσωματική Αριστοκρατία του Αίματος - η οποία χωρίς να προσδιορίζεται από την καταγωγή της ή την κοινωνική της θέση αλλά από την ιδιοσυγκρασία της και την φυσική της κλίση έχει την ικανότητα να οδηγεί τον λαό στα μεγάλα έργα - και οι εξεγερμένες μάζες των οποίων ηγούνται πάντα οι πρώτοι. Η ουσία της Επανάστασης αντιπροσωπευόταν από την κλεφτουριά και τους φτωχούς αγρότες, τεχνίτες, ναύτες του Γένους: η δημιουργία ενός υγιούς Εθνικού Λαϊκού Κράτους, εθνικής ελευθερίας και κοινωνικής δικαιοσύνης, βασισμένο στα πρότυπα των προηγούμενων «μορφών ζωής» του Ελληνισμού. Μία κατευθυντήρια αρχή η οποία προδόθηκε από τους συνήθεις ύποπτους, τους αστούς δημοκρατικοφιλελεύθερους πολιτικούς, τους Φαναριώτες και τους βολεμένους κοτζαμπάσηδες, τους πολιτικούς προγόνους του σημερινού κρατικο-καπιταλιστικού ελλαδικού κατεστημένου, τους «παππούδες» (είτε φυσικά, είτε ιδεολογικά) αυτών που ξεπουλάνε την ελληνική γη μέχρι και το τελευταίο εκατοστό, αυτών που παραδίδουν αλυσοδεμένο χειροπόδαρα τον Λαό μας στα νύχια του διεθνούς αρπακτικού κεφαλαίου. Αυτοί πρώτοι πρόδωσαν την εθνεγερσία εμποδίζοντας την ανέλιξη μίας υγιούς φυσικής Αριστοκρατίας του Αίματος μέσα από τις αγωνιζόμενες λαϊκές μάζες, μίας ηγέτιδας τάξης που θα βάσιζε την ηγεμονία της στην Πλατωνική οργάνωση της Πολιτείας, και αντ΄αυτού εγκλωβιστήκαμε στο καλούπι του νεωτερικού Διαφωτισμού και της σκύλας που αποκαλείται «αστική δημοκρατία», μία ακόμη μορφή πολιτικής και οικονομικής υποταγής. 

Το βασικότερο πρόταγμα της Επανάστασης, η εθνική ανεξαρτήσια, πρόδοθηκε και αναιρέθηκε από την αρχή. Τα αστικοφιλελεύθερα σκουλήκια φρόντισαν από την σκλαβιά του σουλτάνου και του μπέη να περάσουμε σε αυτή του «Ιούδα», των τραπεζών και των δυτικών κεφαλαιοκρατικών χωρών. Πρώτη μέριμνα των ξενόδουλων «εθνοσωτήρων» ήταν η σύναψη δανείων και η μετατροπή της χώρας σε μορφή αποικίας για τους δυτικούς δημοκράτες. Όλη η υπόλοιπη ιστορική πορεία του κρατιδίου είναι φυσικό απότοκο αυτής της κατάστασης. Από τα κόμματα βιτρίνες που διεκδικούσαν αλλαγή νταβατζή (γαλλικό, ρωσικό, αγγλικό) μέχρι την αγγλοκρατία, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ. 

Το παρών κράτος - πλην ελαχίστων εξάψεων - είναι απλώς η συνέχιση της τουρκοκρατίας με διαφορετικό δυνάστη και διαφορετική πολιτειακή μορφή. Από την αρχή του ασύμφωνο με τις ιδέες της Επανάστασης και αυτών οι οποίοι εξεγέρθηκαν για να το φτιάξουν. Από την αρχή του ασύμφωνο με το Έθνος μας, την Ψυχή του και την Ιστορία του. Αν οι επαναστάτες του 1821 εξεγέρθηκαν εναντίον του ξένου αφέντη διεκδικώντας την Μοίρα και την Ζωή της Ελλάδος στην Ιστορία, εμείς οι εθνικοσοσιαλιστές, φασίστες και εθνικοεπαναστάτες έχουμε Χρέος να εξεγερθούμε άλλες χίλιες φορές πιο λυσσασμένα εναντίον του αστικού κράτους που απειλεί να εξαφανίσει το Γένος μας. Έχουμε Χρέος να εξεγερθούμε διεκδικώντας εθνική ανεξαρτήσια ενάντια στο ΝΑΤΟ, την ΕΕ, τις ΗΠΑ και τα φερέφωνα τους της ντόπιας ολιγαρχίας. Έχουμε Χρέος να εξεγερθούμε ενάντια στους κοτζαμπάσηδες των καιρών μας: τις πολιτικές συμμορίες της χώρας, την σάπια πλουτοκρατική κλίκα και την αστική παγκοσμιοποιητική ελίτ του φιλελεύθερου lifestyle. Έχουμε Χρέος να εξεγερθούμε εναντίον του καπιταλιστικού μοντέλου οικονομίας διεκδικώντας κοινωνική δικαιοσύνη και σοσιαλιστική οργάνωση της παραγωγής και της εργασίας. Έχουμε Χρέος να εξεγερθούμε εναντίον του κοινοβουλευτικού κράτους και κατασυνέπεια εναντίον των οργανών εξουσίας και καταστολής του: δικαστών, αστυνομία, νατοϊκού στρατού. 

Αυτό είναι το Καθήκον και το Χρέος των Εθνικοεπαναστατών. Μόνο όσοι ενστερνίζονται τα παραπάνω αξίζουν να λέγονται συνεχιστές του 1821 και φορείς του νοήματος του! Μόνο όσοι ενστερνίζονται τα παραπάνω αξίζουν να λέγονται συναγωνιστές μας!

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ

για μία Φαιοκόκκινη Πατρίδα

όπως Φαιοκόκκινη ήταν η πρώτη σημαία των επαναστατημένων Ελλήνων

                                               

                                     

     

«Συμβουλές για έναν Δικτάτορα» του Γιόσεφ Γκέμπελς

 

Το ακόλουθο άρθρο δημοσιεύθηκε από τον Γιόσεφ Γκέμπελς την 1η Σεπτεμβρίου του 1932 στην εφημερίδα «Der Angriff» και αποτελεί μία σειρά οδηγιών για το πως πρέπει να είναι η τέλεια ολοκληρωτική - δικτατορική κυβέρνηση. Ο λόγος για τον οποίον το άρθρο μεταφράζεται στα ελληνικά από τις «ΜΑΥΡΕΣ ΛΕΓΕΩΝΕΣ» είναι διότι, πέραν του ότι έχει δίκιο στις περισσότερες θέσεις του, αξίζει κανείς να πραγματοποιήσει έναν ιστορικό συγκρητισμό των παρακάτω λεγομένων με τις διάφορες ακροδεξιές στρατιωτικές χούντες οι οποίες είτε προέκυψαν είτε «φυτεύτηκαν» από τις ΗΠΑ, ανάμεσα στις οποίες συγκαταλέγεται και το γνωστό ελληνικό παράδειγμα της 21ης Απριλίου.

ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΔΙΚΤΑΤΟΡΑ

1. Μία δικτατορία απαιτεί τρία πράγματα: έναν ηγέτη, μία ιδέα και ακόλουθους πρόθυμους να ζήσουν για τον ηγέτη και την ιδέα και αν χρειαστεί να πεθάνουν για αυτά. Αν ο ηγέτης λείπει δεν υπάρχει μέλλον, αν η ιδέα λείπει τα πάντα είναι αδύνατα, αν λείπουν οι ακόλουθοι τα πάντα είναι ένα κακόγουστο αστείο. 

2. Μία δικτατορία μπορεί να στραφεί εναντίον του κοινοβουλίου, εφόσον αυτό χρειάζεται, αλλά ποτέ εναντίον του λαού. 

3. Το να βασίζεσαι στις ξιφολόγχες είναι επισφαλές. 

4. Το πρώτο καθήκον ενός δικτάτορα είναι να καθιστά αποδεκτό αυτό που επιθυμεί εναρμονίζοντας την βούληση του με την βούληση του έθνους. Μόνο τότε οι πλατιές μάζες θα τον στηρίξουν και θα ενταχθούν στις τάξεις του μακροπρόθεσμα. 

5. Το υψηλότερο καθήκον ενός δικτάτορα είναι η κοινωνική δικαιοσύνη. Αν οι άνθρωποι αντιληφθούν ότι ο δικτάτορας αντιπροσωπεύει μόνο μία λεπτή ανώτερη τάξη που δεν έχει καμία σχέση μαζί τους, θα τον αντιμετωπίσουν ως εχθρό και θα τον ανατρέψουν γρήγορα. 

6. Οι δικτατορίες σώζουν ένα έθνος όταν λειτουργούν καλύτερα από τις προηγούμενες μορφές διακυβέρνησης τις οποίες πολεμούν και όταν η δύναμη τους είναι τόσο αγκυροβολημένη στους ανθρώπους που πλέον η ισχύς τους δεν εξαρτάται από τα όπλα αλλά από τους οπαδούς τους. 

7. Ο δικτάτορας δεν χρειάζεται να ακολουθεί την βούληση της πλειοψηφίας. Πρέπει ωστόσο να έχει την ικανότητα να μεταχειρίζεται την βούληση του λαού. 

8. Το ηγετικό κόμμα και οι μάζες πρέπει να ταυτίζονται. Αυτός που καταστρέφει το κόμμα θα οδηγήσει το έθνος στην άβυσσο. Η πολιτική ικανότητα δεν αποδεικνύεται με την χρήση δόλιων μέσων για την κατάκτηση μίας υπουργικής θέσης.

9. Οι δικτατορίες πρέπει να μπορούν να λειτουργήσουν με τα δικά τους πνευματικά αποθέματα. Τίποτα δεν θα προχωρήσει αν οι «θετικές» ιδέες προέρχονται μόνο από τους αντιπάλους και οτιδήποτε δεν προέρχεται από αυτούς έχει «αρνητικό» τόνο. 

10. Η ικανότητα να μιλάς δεν είναι ντροπή. Ντροπή είναι μόνο όταν οι πράξεις δεν ακολουθούν τα λόγια. Το να μιλάς καλά είναι θετικό. Το να ενεργείς γενναία είναι ακόμη καλύτερο. Ο τυπικός αντιδραστικός δεν μπορεί ούτε να μιλήσει, ούτε να ενεργήσει. Έχει με κάποιον τρόπο κερδίσει την εξουσία αλλά δεν ξέρει τι να κάνει. 

11. Τίποτα δεν είναι πιο ξένο προς την δικτατορική σκέψη από την αστική έννοια της «αντικειμενικότητας». Μία δικτατορία είναι από την φύση της υποκειμενική. Είναι στην φύση της να λαμβάνει πλευρά. Εφόσον τίθεται υπέρ ενός πράγματος, τότε πρέπει να στρέφεται εναντίον ενός άλλου. Εάν δεν το κάνει, διατρέχει τον κίνδυνο να δημιουργήσει αμφιβολίες στους ανθρώπους για την ειλικρίνεια της. 

12. Μία δικτατορία μιλάει ανοιχτά για το τι είναι και τι θέλει. Δεν κρύβεται πίσω από μία πρόσοψη. Έχει το θάρρος να δράσει και να επιβεβαιώσει. 

13. Οι δικτατορίες οι οποίες επικαλούνται τον νόμο για να δώσουν στους ευατούς τους μία όψη νομιμότητας, ακόμη και αν οι πράξεις τους διαφωνούν, είναι βραχύβιες. Θα καταρρεύσουν από την δική τους ανικανότητα αφήνωντας πίσω χάος και σύγχυση. 

14. Μόνο όσοι δεν έχουν το θάρρος να αναλάβουν ένα κομματικό αξίωμα στέκονται «υπεράνω» των κομμάτων. Όταν ο κόσμος καταρρέει, όταν τα θεμέλια κλονίζονται, όταν ο επαναστατικός πυρετός εξαπλώνεται σε λαούς και έθνη, πρέπει κανείς να ενταχθεί σε ένα κόμμα, πρέπει να ταχθεί υπέρ ή κατά. Αυτός που θα σταθεί «ανάμεσα» θα ξεσκιστεί από τις αντιφάσεις ως θύμα της δικής του αναποφασιστικότητας. 

15. Μπορεί να ακούγεται γροτέσκο αλλά είναι αλήθεια: η φύση ενός δικτάτορα προσδιορίζεται από το όνομα του. Κανείς δεν μπορεί να κυβερνήσει με ένα όνομα όπως Muller ή Meier. Όταν διεκδικείς έναν τίτλο πρέπει να αγωνίζεσαι για αυτόν. Δεν μπορείς να τον αποκτήσεις εξαπατώντας. 

16. Ο αληθινός δικτάτορας βασίζεται στον ευατό του. Μόνο ο δειλός και ο ανίκανος κρύβονται πίσω από τους κανόνες και εξαρτώνται από τις νομικές παραγράφους για να δικαιολογήσουν τις πράξεις τους. 

17. Όλα τα υπέροχα είναι απλά και όλα τα απλά είναι υπέροχα. Στο ανθρωπάκι αρέσει να κρύβει την ασημαντότητα του πίσω από την πολυπλοκότητα. 

18. Ο στρατός υπάρχει για να υπερασπίζεται την χώρα από τις εξωτερικές απειλές, όχι για να καταστέλει τον λαό προς όφελος ενός λεπτού στρώματος σφετεριστών. Μία δικτατορία που δεν μπορεί να υπερασπιστεί τον ευατό της με τους δικούς της υποστηρικτές αξίζει να καταρρεύσει. 

19. Ο Πρίμο ντε Ρίβερα (ο Ισπανός δικτάτορας που έχασε την εξουσία το 1930) έπεσε επειδή η εξουσία του στηριζόταν στα όπλα, εισπράττωντας μόνο μίσος και περιφρόνηση από τον λαό.

20. Το έργο του Μουσολίνι είναι ακλόνητο, γιατί ο ίδιος αποτελεί ίνδαλμα για τον λαό του. Έδωσε πίσω στην Ιταλία αυτό που πάντα είναι το καλύτερο και πιο σίγουρο θεμέλιο ενός κράτους: την εμπιστοσύνη. 

ΠΗΓΗ