Τρίτη 21 Μαρτίου 2023

«Συμβουλές για έναν Δικτάτορα» του Γιόσεφ Γκέμπελς

 



Το ακόλουθο άρθρο δημοσιεύθηκε από τον Γιόσεφ Γκέμπελς την 1η Σεπτεμβρίου του 1932 στην εφημερίδα «Der Angriff» και αποτελεί μία σειρά οδηγιών για το πως πρέπει να είναι η τέλεια ολοκληρωτική - δικτατορική κυβέρνηση. Ο λόγος για τον οποίον το άρθρο μεταφράζεται στα ελληνικά από τις «ΜΑΥΡΕΣ ΛΕΓΕΩΝΕΣ» είναι διότι, πέραν του ότι έχει δίκιο στις περισσότερες θέσεις του, αξίζει κανείς να πραγματοποιήσει έναν ιστορικό συγκρητισμό των παρακάτω λεγομένων με τις διάφορες ακροδεξιές στρατιωτικές χούντες οι οποίες είτε προέκυψαν είτε «φυτεύτηκαν» από τις ΗΠΑ, ανάμεσα στις οποίες συγκαταλέγεται και το γνωστό ελληνικό παράδειγμα της 21ης Απριλίου.



ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΔΙΚΤΑΤΟΡΑ


1. Μία δικτατορία απαιτεί τρία πράγματα: έναν ηγέτη, μία ιδέα και ακόλουθους πρόθυμους να ζήσουν για τον ηγέτη και την ιδέα και αν χρειαστεί να πεθάνουν για αυτά. Αν ο ηγέτης λείπει δεν υπάρχει μέλλον, αν η ιδέα λείπει τα πάντα είναι αδύνατα, αν λείπουν οι ακόλουθοι τα πάντα είναι ένα κακόγουστο αστείο. 

2. Μία δικτατορία μπορεί να στραφεί εναντίον του κοινοβουλίου, εφόσον αυτό χρειάζεται, αλλά ποτέ εναντίον του λαού. 

3. Το να βασίζεσαι στις ξιφολόγχες είναι επισφαλές. 

4. Το πρώτο καθήκον ενός δικτάτορα είναι να καθιστά αποδεκτό αυτό που επιθυμεί εναρμονίζοντας την βούληση του με την βούληση του έθνους. Μόνο τότε οι πλατιές μάζες θα τον στηρίξουν και θα ενταχθούν στις τάξεις του μακροπρόθεσμα. 

5. Το υψηλότερο καθήκον ενός δικτάτορα είναι η κοινωνική δικαιοσύνη. Αν οι άνθρωποι αντιληφθούν ότι ο δικτάτορας αντιπροσωπεύει μόνο μία λεπτή ανώτερη τάξη που δεν έχει καμία σχέση μαζί τους, θα τον αντιμετωπίσουν ως εχθρό και θα τον ανατρέψουν γρήγορα. 

6. Οι δικτατορίες σώζουν ένα έθνος όταν λειτουργούν καλύτερα από τις προηγούμενες μορφές διακυβέρνησης τις οποίες πολεμούν και όταν η δύναμη τους είναι τόσο αγκυροβολημένη στους ανθρώπους που πλέον η ισχύς τους δεν εξαρτάται από τα όπλα αλλά από τους οπαδούς τους. 

7. Ο δικτάτορας δεν χρειάζεται να ακολουθεί την βούληση της πλειοψηφίας. Πρέπει ωστόσο να έχει την ικανότητα να μεταχειρίζεται την βούληση του λαού. 

8. Το ηγετικό κόμμα και οι μάζες πρέπει να ταυτίζονται. Αυτός που καταστρέφει το κόμμα θα οδηγήσει το έθνος στην άβυσσο. Η πολιτική ικανότητα δεν αποδεικνύεται με την χρήση δόλιων μέσων για την κατάκτηση μίας υπουργικής θέσης.

9. Οι δικτατορίες πρέπει να μπορούν να λειτουργήσουν με τα δικά τους πνευματικά αποθέματα. Τίποτα δεν θα προχωρήσει αν οι «θετικές» ιδέες προέρχονται μόνο από τους αντιπάλους και οτιδήποτε δεν προέρχεται από αυτούς έχει «αρνητικό» τόνο. 

10. Η ικανότητα να μιλάς δεν είναι ντροπή. Ντροπή είναι μόνο όταν οι πράξεις δεν ακολουθούν τα λόγια. Το να μιλάς καλά είναι θετικό. Το να ενεργείς γενναία είναι ακόμη καλύτερο. Ο τυπικός αντιδραστικός δεν μπορεί ούτε να μιλήσει, ούτε να ενεργήσει. Έχει με κάποιον τρόπο κερδίσει την εξουσία αλλά δεν ξέρει τι να κάνει. 

11. Τίποτα δεν είναι πιο ξένο προς την δικτατορική σκέψη από την αστική έννοια της «αντικειμενικότητας». Μία δικτατορία είναι από την φύση της υποκειμενική. Είναι στην φύση της να λαμβάνει πλευρά. Εφόσον τίθεται υπέρ ενός πράγματος, τότε πρέπει να στρέφεται εναντίον ενός άλλου. Εάν δεν το κάνει, διατρέχει τον κίνδυνο να δημιουργήσει αμφιβολίες στους ανθρώπους για την ειλικρίνεια της. 

12. Μία δικτατορία μιλάει ανοιχτά για το τι είναι και τι θέλει. Δεν κρύβεται πίσω από μία πρόσοψη. Έχει το θάρρος να δράσει και να επιβεβαιώσει. 

13. Οι δικτατορίες οι οποίες επικαλούνται τον νόμο για να δώσουν στους ευατούς τους μία όψη νομιμότητας, ακόμη και αν οι πράξεις τους διαφωνούν, είναι βραχύβιες. Θα καταρρεύσουν από την δική τους ανικανότητα αφήνωντας πίσω χάος και σύγχυση. 

14. Μόνο όσοι δεν έχουν το θάρρος να αναλάβουν ένα κομματικό αξίωμα στέκονται «υπεράνω» των κομμάτων. Όταν ο κόσμος καταρρέει, όταν τα θεμέλια κλονίζονται, όταν ο επαναστατικός πυρετός εξαπλώνεται σε λαούς και έθνη, πρέπει κανείς να ενταχθεί σε ένα κόμμα, πρέπει να ταχθεί υπέρ ή κατά. Αυτός που θα σταθεί «ανάμεσα» θα ξεσκιστεί από τις αντιφάσεις ως θύμα της δικής του αναποφασιστικότητας. 

15. Μπορεί να ακούγεται γροτέσκο αλλά είναι αλήθεια: η φύση ενός δικτάτορα προσδιορίζεται από το όνομα του. Κανείς δεν μπορεί να κυβερνήσει με ένα όνομα όπως Muller ή Meier. Όταν διεκδικείς έναν τίτλο πρέπει να αγωνίζεσαι για αυτόν. Δεν μπορείς να τον αποκτήσεις εξαπατώντας. 

16. Ο αληθινός δικτάτορας βασίζεται στον ευατό του. Μόνο ο δειλός και ο ανίκανος κρύβονται πίσω από τους κανόνες και εξαρτώνται από τις νομικές παραγράφους για να δικαιολογήσουν τις πράξεις τους. 

17. Όλα τα υπέροχα είναι απλά και όλα τα απλά είναι υπέροχα. Στο ανθρωπάκι αρέσει να κρύβει την ασημαντότητα του πίσω από την πολυπλοκότητα. 

18. Ο στρατός υπάρχει για να υπερασπίζεται την χώρα από τις εξωτερικές απειλές, όχι για να καταστέλει τον λαό προς όφελος ενός λεπτού στρώματος σφετεριστών. Μία δικτατορία που δεν μπορεί να υπερασπιστεί τον ευατό της με τους δικούς της υποστηρικτές αξίζει να καταρρεύσει. 

19. Ο Πρίμο ντε Ρίβερα (ο Ισπανός δικτάτορας που έχασε την εξουσία το 1930) έπεσε επειδή η εξουσία του στηριζόταν στα όπλα, εισπράττωντας μόνο μίσος και περιφρόνηση από τον λαό.

20. Το έργο του Μουσολίνι είναι ακλόνητο, γιατί ο ίδιος αποτελεί ίνδαλμα για τον λαό του. Έδωσε πίσω στην Ιταλία αυτό που πάντα είναι το καλύτερο και πιο σίγουρο θεμέλιο ενός κράτους: την εμπιστοσύνη. 


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου