Μετά την στρατιωτική συντρίβη της Εθνικοσοσιαλιστικής ιδεολογίας από τις δυνάμεις των Συμμάχων ακολουθήσε ένα παράδοξο ρεύμα το οποίο απέκλινε αρκετά από τις βασικές και πρωταρχικές αρχές του Εθνικοσοσιαλισμού. Από πολλούς το ρεύμα αυτό αποκλήθηκε νεοναζισμός και είχε ως βασικά χαρακτηριστικά την υποκολτούρα, την αγιοποίηση - θεοποίηση προσώπων, τον συνδυασμό της πολιτικής με τον αποκρυφισμό και πολλές φορές ακόμη και τον μισανθρωπισμό. Στα πλαίσια αυτής της παρακμής, η οποία μπορεί να θεωρηθεί λογική κατάληξη εξαιτίας των καιρών, ειδωλοποιηθήκαν και υπερ-λατρεύτηκαν πρόσωπα παρά τα όποια λάθη τους, ενώ αποσιωπήθηκαν αλλά με πολύ σημαντική ιδεολογική και πολιτική προσφορά που μπορεί να λειτουργήσει ως οδοδείκτης για την συνέχεια του δύσκολου πολιτικού μας αγώνα. Ιδίως στην Ελλάδα δημιουργήθηκε από «περίεργους κύκλους» ένα ιδιότυπο «χιτλερικό κατεστήμενο» στον τομέα της σκέψης και του πνεύματος το οποίο εν τέλει έδρασε ως προκάλυμμα για ακροδεξιές επιδιώξεις.
Ένα από τα πρόσωπα τα οποία λίγοι γνωρίζουν είναι ο Γκότφριντ Φέντερ, ο άνθρωπος ο οποίος έθεσε τα ιδεολογικά θεμέλια του Εθνικοσοσιαλισμού και σχηματοποίησε την σκέψη του Άδολφου Χίτλερ, κάνοντας τον ικανό να αναλάβει στην πορεία την ηγεσία του NSDAP. Εν αντιθέσει μάλιστα με τον Χίτλερ, ο Φέντερ έμεινε μέχρι τέλους πιστός στις αντικαπιταλιστικές και σοσιαλιστικές του πεποιθήσεις, γεγονός που τον οδήγησε σε ρήξη με τον Αδόλφο κοστίζοντας του μία θέση αλλά και την δυνατότητα ανέλιξης του στο Τρίτο Ράιχ.
Ο Φέντερ γεννήθηκε στο Βίρτσμπουργκ στις 27 Ιανουαρίου 1883. Έλαβε την κλασσική παιδεία της εποχής και σπούδασε Μηχανικός στο Βερολίνο και την Ζυρίχη. Το 1908 ιδρύσε μία κατασκευαστική εταιρεία και δραστηριοποιήθηκε κυρίως στην Βουλγαρία. Κατά την διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου μπόρεσε να δεί «πίσω από την κουρτίνα» και να αντιληφθεί τις σκοτεινές δυνάμεις που σπρώχνουν τα έθνη της υφηλίου στην σφαγή. Ύστερα από αυτή την συνειδητοποίηση ανέπτυξε την χαρακτηριστική τρομερή του απέχθεια για τις τράπεζες και τον χρηματοοικονομικό καπιταλισμό. Oι αντιλήψεις αυτές τον οδήγησαν στο να γράψει το magnum opus του «Το μανιφέστο για την κατάργηση της Δουλείας του Τόκου» το έργο πάνω στο οποίο στηρίζεται ολόκληρο το αντικαπιταλιστικό δόγμα του NSDAP. Μέσα σε αυτό αναλύει την κύρια και πιο απειλητική συνιστώσα του καπιταλισμού της εποχής μας, του Μαμωνισμού και της τραπεζικής τοκογλυφικής δραστηριότητας η οποία δεσμεύει ανθρώπους, λαούς και κράτη. Για τον Φέντερ το τσάκισμα αυτής της δουλείας συνίσταται στην εθνικοποίηση των τραπεζών, τον έλεγχο της νομισματικής κυκλοφορίας και την κατάργηση του τόκου.
Το 1919 μαζί με τον Άντον Ντρέξλερ, τον Ντήτριχ Έκαρτ και τον Κάρλ Χάρερ θα ιδρύσουν το DAP (Deutsche Arbeitpartei, Γερμανικό Εργατικό Κόμμα) και την ίδια χρόνια θα γνωριστεί με τον Αδόλφο Χίτλερ, ο οποίος χάριν της ρητορικής του δεινότητας και της επιβλητικής του παρουσίας θα κατορθώσει να αναλάβει την ηγεσία του κόμματος το οποίο το 1920 θα μετονομαστεί σε NSDAP. Το 1920, ο Φέντερ θα συντάξει μαζί με τον Χίτλερ τα «25 σημεία», το κύριο πρόγραμμα του Κόμματος για τα υπόλοιπα χρόνια και τον Νοέμβριο του 1923 θα συμμετάσχει στο «Πραξικόπημα της Μπυραρίας» την πρώτη αποτυχήμενη επαναστατική προσπάθεια κατάληψης της εξουσίας. Mετά την φυλάκιση του Χίτλερ θα εκλεγεί βουλευτής του Ράιχσταγκ με το «Εθνικοσοσιαλιστικό Κίνημα Ελευθερίας», ένα κόμμα βιτρίνα που συνέχιζε την ιδεολογία του NSDAP εφόσον αυτό κρίθηκε παράνομο. Το 1928, μετά την άρση απαγόρευσης του NSDAP εκλέχθηκε ως ένας από τους 12 εθνικοσοσιαλιστές βουλευτές.
Στις αρχές του 1926, ο Γκότφριντ Φέντερ διέπραξε το εγκληματικό του λάθος το οποίο θα είχε αντίκτυπο σε όλη την υπόλοιπη πορεία του αλλά και την συνολική εξέλιξη του εθνικοσοσιαλιστικού κίνηματος. Εκείνη την περίοδο η «Εθνικοσοσιαλιστική Εργατική Ένωση», μία ένωση επιφανών εθνικοσοσιαλιστών της Βόρειας Γερμανίας της οποίας ηγούταν ο Γκρέγκορ Στράσσερ και της οποίας μέλη ήταν μεταξύ άλλων ο Γιόσεφ Γκέμπελς, ο Ρόμπερ Λέι και ο Μπερνάρντ Ρούστ πρότεινε την αναθεώρηση του υπάρχοντος κομματικού προγραμμάτος και την υιοθετήση ενός νέου πιο δεδηλωμένα σοσιαλιστικού και αντικαπιταλιστικού (για να διαβάσετε το πρόγραμμα πατήστε ΕΔΩ). Ο Φέντερ, ως συνθεμελιώτης του αρχικού προγράμματος των «25 σημείων» ένιωσε να «προσβάλλεται» και για αυτό μπήκε στον κόπο να ματαιώσει τα σχέδια μετατροπής. Γύρω στα Χριστούγεννα του 1925 έλαβε ένα αντίγραφο του προτεινόμενου νέου προγράμματος και ενημέρωσε σχετικά τον Χίτλερ. Στην συνεδρίαση της «Εθνικοσοσιαλιστικής Εργατικής Ένωσης» στο Ανόβερο στις 24 Ιανουαρίου του 1926 ο Φέντερ παρευρέθηκε απρόσκλητος, εκπροσωπόντας τον Χίτλερ. Ο πρώτος ο οποίος αντέδρασε έντονα ήταν ο Γιόσεφ Γκέμπελς λέγοντας: «Δεν χρειαζόμαστε ρουφιάνους!». Εν τέλει διεξήχθη ψηφοφορία η οποία επέτρεψε στον Φέντερ να παραμείνει στην σύναντηση, κατά τη διάρκεια της οποίας ενέγειρε τις αντιρρήσεις του προς το νέο «στρασσερικό» πρόγραμμα, το οποία και απορρίφθηκε τελεσίδικα στην κομματική Διάσκεψη του Μπάμπεργκ.
Ο Φέντερ είχε κάνει ένα τρομακτικό λάθος το οποίο θα είχε σοβαρότατες επιπτώσεις στον ίδιο και τελικά σε όλο το κίνημα. To 1931 ανέλαβε πρόεδρος του οικονομικού συμβουλίου του Κόμματος και το 1932 εξέδωσε τις «Βασικές Αρχές της Εθνικοσοσιαλιστικής Οικονομικής Πολιτικής», ένα άρθρο το οποίο λειτουργούσε καθοδηγτικά για τις οικονομικές πολιτικές του Εθνικοσοσιαλισμού. Ωστόσο οι απόψεις του Φέντερ δεν άρεσαν τόσο στους μεγάλους καπιταλιστές οι οποίοι εκείνη την περίοδο είχαν αρχίσει να προσεγγίζουν τον Χίτλερ. Έτσι ύστερα από πιέσεις του Albert Voegler, του Gustav Krupp, του Friedrich Flick, του Fritz Thyssen, του Emil Kirdoff και ιδιαίτερα του τραπεζίτη και μασόνου Hjalmar Schacht, ο Χίτλερ απομάκρυνε το NSDAP από τις οικονομικές θέσεις του Φέντερ.
Μετά την άνοδο των Εθνικοσοσιαλιστών στην εξουσία ο Φέντερ θα τοποθετηθεί Υφυπουργός Οικονομικών, ενώ το υπουργείο θα δοθεί στον προαναφερθέν τραπεζίτη και τέκτοντα Χίαλμαρ Σάχτ. Η πρώτη ενέργεια του Σάχτ μετά την ανάληψη του υπουργείου ήταν να απομακρύνει τον Φέντερ από τα καθήκοντα του. Ο ίδιος ο Σάχτ στο βιβλίο του «The Magic of Money» γράφει ότι οι θέσεις του Φέντερ είχαν ως σκοπό να περιορίσουν την «ιδιωτική τραπεζική» και «ολόκληρο το νομισματικό σύστημα». Παρακάτω ισχυρίζεται ότι στόχος του Φέντερ ήταν να καταστρέψει «την τραπεζική και νομισματική οικονομία» και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι έπρεπε να προσπαθήσει να απομακρύνει τον Χίτλερ από αυτές τις απόψεις. Τι πιο ξεκάθαρο; Οι εχθροί μας κανούν πολλές φορές πολύ καλύτερες και διαφανέστερες αναλύσεις από εμάς τους ίδιους!
Ο μάσονος, μεγαλοτραπεζίτης Χίαλμαρ Σάχτ, ο οποίος αποτελούσε για αρκετά χρόνια δεξί χέρι του Χίτλερ και Υπούργο Οικονομικών του Ράιχ και «παραδόξως» αθωώθηκε στην στημένη «Δίκη της Νυρεμβέργης».
Να λοιπόν γιατί ο Φέντερ εγκλημάτισε όταν εναντιώθηκε στην «στρασσερική» φράξια υποστηρίζοντας τους ακροδεξιούς του Μονάχου και όσους αναζητούσαν συνεννόηση και στήριξη από τους καπιταλιστικούς, τραπεζικούς κύκλους της Γερμανίας. Εν τέλει ο σοσιαλισμός ηττήθηκε και κάποιοι πέτυχαν στο να έχουν ερείσματα οι κατηγορίες των Κομμουνιστών ότι ο ναζισμός είναι το ένοπλο τμήμα του κεφαλαίου. Αυτό όμως δεν θα επαναληφθεί! Οι εθνικοεπαναστάτες, σοσιαλιστές αγωνιστές του σήμερα έχουν ως πρότυπο τις αντικαπιταλιστικές, αντι-μαμωνιστικές ιδέες του Φέντερ και θα προσπαθήσουν να τις πραγματώσουν με κάθε τρόπο. Η εναντίωση στην αστική τάξη, την χρηματιστική ολιγαρχία και τους μονοπωλιακούς κολοσσούς είναι βασικά χαρακτηριστικά της επαναστατικής εθνικοσοσιαλιστικής μας ιδεολογίας και η συνέχιση του αγώνα για την πραγματοποίηση τους είναι η μόνη δικαίωση για όσους πάλεψαν ή ακόμη και θυσιάστηκαν για αυτά!
