Το Μανιφέστο για την Κατάργηση της Δουλείας του Τόκου

 

«Ο Μαμωνισμός είναι η σοβαρότερη, πανταχού παρούσα και βαριάς μορφής ασθένεια, από την οποία υποφέρει σήμερα ο πολιτισμένος κόσμος μας και μάλιστα ολόκληρη η ανθρωπότητα. Είναι σαν μια καταστροφική μάστιγα, σαν ένα σαρκοβόρο δηλητήριο, που έχει κυριεύσει τους λαούς του κόσμου.

Σαν «Μαμωνισμός» νοείται:

Από τη μία μεριά, οι τεράστιες διεθνείς υπερδυνάμεις του χρήματος, οι υπερκρατικές χρηματοοικονομικές δυνάμεις που έχουν εκθρονίσει κυρίως κάθε δικαίωμα αυτοδιάθεσης των λαών, το μεγάλο διεθνές κεφάλαιο, τον, αποκλειστικά διεθνή, χρυσό· από την άλλη πλευρά, μια νοοτροπία, που έχει καταλάβει την ευρύτερη πλειοψηφία του λαού· η ακόρεστη απληστία για απόκτηση, η καθαρά κοσμική θεώρηση της ζωής, που έχει ήδη οδηγήσει σε μια τρομακτική παρακμή όλων των ηθικών εννοιών και που θα συνεχίσει να το κάνει.

Αυτή η νοοτροπία ενσαρκώνεται, και φτάνει στην αποκορύφωσή της, μέσω της διεθνούς πλουτοκρατίας.

Η κύρια πηγή ισχύος του Μαμωνισμού είναι η ακούραστη και ατελείωτη ροή πλούτου που δημιουργείται μέσω του τόκου. Ο διεθνής χρυσός γεννήθηκε από αυτήν την, πέρα για πέρα ανήθικη ιδέα του τόκου των δανείων. Η πνευματική και ηθική ιδιοσυστασία που εγέρθηκαν από την απληστία για τόκο και κερδοσκοπίες κάθε είδους, έχουν οδηγήσει ένα μέρος της αστικής τάξης στον τρομακτικό βούρκο.

Η ιδέα του τόκου των δανείων είναι η διαβολική επινόηση του μεγάλου δανειακού κεφαλαίου, καθιστά εφικτή από μόνη της την τεμπέλικη ζωή μιας μειοψηφίας πλουσίων ανθρώπων εις βάρος των παραγωγικών λαών και του εργατικού δυναμικού, έχει οδηγήσει σε βαθιές, ασυμβίβαστες αντιπαλότητες, στο ταξικό μίσος από το οποίο προέκυψε ο εμφύλιος πόλεμος και ο αδελφοκτόνος πόλεμος.

Το μοναδικό γιατρικό, το ριζικό φάρμακο για την ανάκαμψη της ταλαιπωρημένης ανθρωπότητας, είναι η κατάργηση της δουλείας των τόκων του χρήματος.

Η κατάργηση της δουλείας των τόκων του χρήματος σηματοδοτεί τη μοναδική εφικτή και οριστική απελευθέρωση της παραγωγικής εργασίας από τις κρυφές, τεράστιες υπερδυνάμεις του χρήματος. Η κατάργηση της δουλείας των τόκων σημαίνει την αποκατάσταση της ελεύθερης προσωπικότητας, τη λύτρωση του ανθρώπου από τη σκλαβιά, από το μαγικό ξόρκι με το οποίο ο Μαμωνισμός έχει δεσμεύσει την ψυχή του. Όποιος θέλει να πολεμήσει τον καπιταλισμό, πρέπει πρώτα να καταργήσει την σκλαβιά των τόκων.

Από πού πρέπει να αρχίσει η κατάργηση της δουλείας των τόκων; Απ’ το δανειακό κεφάλαιο! Γιατί; 

Διότι το δανειακό κεφάλαιο είναι τόσο ισχυρό, σε σύγκριση με κάθε άλλο μεγάλο βιομηχανικό κεφάλαιο, που οι μεγάλες χρηματοοικονομικές δυνάμεις μόνο με την κατάργηση της σκλαβιάς των τόκων του δανειακού κεφαλαίου μπορούν να καταπολεμηθούν αποτελεσματικά. 20 προς 1, είναι η αναλογία του δανειακού κεφαλαίου ως προς το μεγάλο βιομηχανικό κεφάλαιο. Κάθε χρόνο ο γερμανικός λαός πρέπει να πληρώνει πάνω από 12 δισεκατομμύρια τόκους για δανειακά κεφάλαια με τη μορφή των άμεσων και έμμεσων φόρων, ενοικίων και των αυξήσεων στο κόστος διαβίωσης, τη στιγμή που ακόμη και κατά τη διάρκεια της ραγδαίας ανόδου των τιμών στα χρόνια του πολέμου, το συνολικό ποσό όλων των μετοχικών μερισμάτων που κατένειμαν οι γερμανικές ανώνυμες εταιρείες, ανερχόταν σε 1 μόλις δισεκατομμύριο.

Η, σαν χιονοστιβάδα, αύξηση του δανειακού κεφαλαίου, μέσω της διηνεκούς, ατελείωτης και ακούραστης εισροής πλούτου από τον τόκο και από τον ανατοκισμό, ξεπερνά κάθε ανθρώπινη υπολογιστική ικανότητα.

Τι ευλογία θα προσφέρει η κατάργηση της δουλείας των τόκων στον εργατικό λαό της Γερμανίας, στους προλετάριους όλων των χωρών του κόσμου; 

Η κατάργηση της δουλείας των τόκων θα μας δώσει τη δυνατότητα να επιδιώξουμε την κατάργηση όλων των άμεσων και έμμεσων φόρων. Ακούστε το αυτό, εσείς, παραγωγικοί άνθρωποι όλων των χωρών, όλων των κρατών και των ηπείρων, όλα τα κρατικά έσοδα που προέρχονται από άμεσες και έμμεσες πηγές ρέουν συνεχώς στις τσέπες του μεγάλου δανειακού κεφαλαίου.

Τα έσοδα που αποκτούν οι κρατικές επιχειρήσεις, όπως είναι αυτά των ταχυδρομικών υπηρεσιών, των τηλεγραφικών, των τηλεφωνικών, των σιδηροδρομικών, των ορυχείων, των δασών, κ.λ.π., είναι απολύτως επαρκή για τη χρηματοδότηση όλων των απαραίτητων κρατικών δαπανών για τα σχολεία, την εκπαίδευση, την απονομή της δικαιοσύνης, τη διοίκηση, την κοινωνική πρόνοια. Άρα λοιπόν, κανένας αληθινός σοσιαλισμός δεν θα φέρει καμία ευλογία για την ανθρωπότητα, εφόσον τα έσοδα των κρατικών επιχειρήσεων παραμένουν φόροι υποτέλειας στο μεγάλο δανειακό κεφάλαιο.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο απαιτούμε πρώτα σαν θεμελιώδη νόμο του κράτους για τους γερμανικούς λαούς, και στη συνέχεια σαν θεμελιώδη νόμο για όλους εκείνους τους αδελφούς λαούς που θέλουν να συμμετάσχουν μαζί μας σε μια πολιτισμική ένωση μιας κοινότητας των εθνών, τα εξής:

1. Τα πολεμικά ομόλογα, καθώς και όλοι οι άλλοι χρεωστικοί τίτλοι του γερμανικού Ράιχ, καθώς και όλοι οι άλλοι χρεωστικοί τίτλοι των γερμανικών ομοσπονδιακών κρατιδίων, ιδίως τα σιδηροδρομικά ομόλογα, όπως και τα ομόλογα όλων των αυτοδιοικούμενων φορέων, να μετατραπούν με την κατάργηση της υποχρέωσης του τόκου από ονομαστική αξία, σε νόμιμο χρήμα.

2. Στην περίπτωση όλων των άλλων χρεογράφων σταθερού επιτοκίου, των καλυμμένων ομολόγων, των βιομηχανικών ομολόγων, των υποθηκών, κ.τ.λ., η υποχρέωση αποπληρωμής αντικαθιστά την υποχρέωση καταβολής τόκων· μετά από 20 ή 25 χρόνια, ανάλογα με το ύψος του τόκου, το δανειζόμενο κεφάλαιο αποπληρώνεται και το χρέος εξοφλείται.

3. Όλα τα χρέη των ακίνητων περιουσιών, οι υποθήκες, κ.λ.π., θα εξοφληθούν σύμφωνα με τις χρεώσεις που έχουν εγγραφεί στο κτηματολόγιο, όπως και πριν, σε δόσεις = σοφά. Η ακίνητη περιουσία σε κατοικίες και εκτάσεις γης, που με αυτόν τον τρόπο απελευθερώνεται από το χρέος, γίνεται μέρος της ιδιοκτησίας του κράτους ή της τοπικής αυτοδιοίκησης. Με αυτόν τον τρόπο, το κράτος είναι σε θέση να καθορίζει και να μειώνει τις τιμές ενοικίασης. 

4. Το νομισματικό σύστημα, στο σύνολό του, θα πρέπει να βρίσκεται κάτω από την εποπτεία της κεντρικής τράπεζας του κράτους. Όλες οι ιδιωτικές τράπεζες επίσης, τα ταχυδρομικά ταμιευτήρια, τα ταμιευτήρια και οι πιστωτικοί συνεταιρισμοί θα προσαρτηθούν στην κεντρική τράπεζα, σαν υποκαταστήματα.

5. Όλα τα δάνεια για ακίνητη περιουσία θα χορηγούνται μόνο μέσω της κρατικής τράπεζας. Η προσωπική = και καταναλωτική πίστωση θα αφήνεται στην αρμοδιότητα των ιδιωτών τραπεζιτών, με τη μορφή ειδικής άδειας από το κράτος. Παραχώρηση. Αυτή η ειδική άδεια θα χορηγείται εκτιμώντας την αναγκαιότητά της, ενώ δύναται να απαγορευθεί, σε ορισμένες περιφέρειες, η εδραίωση υποκαταστημάτων. Η εφαρμογή των τελών θα καθορίζεται από το κράτος.

6. Τα μετοχικά μερίσματα ομολόγων θα εξοφλούνται όπως ακριβώς τα χρεόγραφα σταθερού επιτοκίου, με ετήσιο ποσοστό 5%. Τα υπερβάλλοντα κέρδη θα ξεπληρώνονται, μερικώς, στους κατόχους μετοχών, σαν αποζημίωση για το κεφάλαιο «υψηλού κινδύνου» (σε αντίθεση με τα χρεόγραφα σταθερού επιτοκίου και τα χρεόγραφα εξασφαλισμένου κέρδους), ενώ τα επιπλέον υπερβάλλοντα κέρδη, μέσω του αυτόνομου δικαιώματος των εργαζομένων, είτε θα μοιράζονται κοινωνικά, είτε θα χρησιμοποιούνται για τη μείωση των τιμών των προϊόντων.

7. Για όλα τα άτομα που αδυνατούν να κερδίσουν τα προς το ζην για φυσικούς λόγους (γήρας, ασθένεια, σωματική ή νοητική εργατική ανικανότητα, ηλικιακή νεότητα), είναι εφικτό οι εισπράξεις από τον τόκο των επενδύσεων κεφαλαίου, ακόμη και σε αυξημένα επίπεδα, να συνεχίζουν να πληρώνουν την ισόβια πρόσοδό τους, έναντι στη χορήγηση χρεογράφων.

8. Προς όφελος της μείωσης της υποτίμησης των μέσων πληρωμής λόγω του υπάρχοντος πληθωρισμού, θα θεσπιστεί ένας καθολικός, αυστηρά κλιμακωτός φόρος στα πιστοποιητικά πολεμικών ομολόγων και σε άλλα χρεόγραφα του Ράιχ, και των άλλων κρατιδίων. Αυτά τα χαρτιά θα πολτοποιηθούν.

9. Μέσω του πιο εντατικού δημόσιου διαφωτισμού, πρέπει να καταστεί πλήρως σαφές ότι τα χρήματα είναι, και δεν θα πρέπει να είναι τίποτε παραπάνω από, μια απόδειξη της εκπληρωμένης εργασίας τους· δεδομένου ότι κάθε εξαιρετικά ανεπτυγμένη οικονομία έχει, βεβαίως, την ανάγκη των χρημάτων σαν μέσο συναλλαγής, ότι με αυτό η λειτουργία των χρημάτων τελειώνει ακριβώς εκεί και ότι σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει το χρήμα να δανείζεται σε μια απόκοσμη δύναμη, ώστε αυτή, μέσω του τόκου, να αναπτυχθεί, εις βάρος της παραγωγικής εργασίας.

Γιατί δεν τα έχουμε ήδη κατορθώσει όλα αυτά, που είναι τόσο αυτονόητα, που σώνει και καλά χαρακτηρίζονται, σε σχέση με το κοινωνικό ζήτημα, σαν «το αυγό του Κολόμβου»;

Διότι μέσα στη μαμωνιστική μας τύφλωση, έχουμε ξεμάθει πώς να διακρίνουμε με καθαρή διαύγεια το γεγονός ότι το δόγμα της αγιότητας του τόκου είναι μια τεράστια αυτοεξαπάτηση, ότι το ευαγγέλιο του «μακάριου» τόκου των δανείων έχει, από μόνο του, μπλέξει όλη μας τη σκέψη στα χρυσά δίχτυα της διεθνούς πλουτοκρατίας. Διότι έχουμε ξεχάσει και μας κρατούν επίτηδες στο σκοτάδι οι παντοδύναμες δυνάμεις του χρήματος, οι οποίες, με εξαίρεση μερικούς ισχυρούς του χρήματος, κρύβουν σε όλους το γεγονός ότι ο τόκος, που υποτίθεται ότι είναι τόσο όμορφος και που τον αγαπούν τόσο πολύ οι απερίσκεπτοι, αντισταθμίζεται, ολοσχερώς, από τους φόρους.

Η φορολογική μας νομοθεσία, στο σύνολό της, είναι, και παραμένει, όσο δεν απελευθερωνόμαστε από τη σκλαβιά του τόκου, απλά ένας υποχρεωτικός φόρος υποτέλειας στο μεγάλο κεφάλαιο, και όχι, όπως φανταζόμαστε, μια εθελοντική θυσία για την εκπλήρωση της εργασίας της κοινότητας.  

Επομένως, η απελευθέρωση από τη σκλαβιά του τόκου των χρημάτων είναι το ξεκάθαρο σύνθημα για παγκόσμια επανάσταση, για την απελευθέρωση της παραγωγικής εργασίας από τα δεσμά των υπερκρατικών δυνάμεων του χρήματος».

ΠΗΓΗ