Το κείμενο που ακολουθεί γράφτηκε από τον Γιόσεφ Γκέμπελς και δημοσιεύθηκε στην «Der Angriff» στις 21 Νοεμβρίου 1927. Ο τίτλος είναι ειρωνικός και έχει σκοπό να προσεγγίσει τους κομμουνιστές στον εθνικοσοσιαλισμό, σε μία περίοδο που ούτως ή άλλως τέτοιες απόπειρες από την μεριά του NSDAP (και ειδικά του Γκέμπελς) ήταν συχνές.
ΖΗΤΩ Η ΜΟΣΧΑ
«Αμέσως μετά τον εορτασμό της επετείου των δέκα χρόνων από την Ρωσική Επανάσταση, τρείς νεαροί κομμουνιστές του Βερολίνου, από την περιοχή Kopernick, αυτοκτόνησαν αφού έλαβαν ένα συγκινητικό αντίο από τους συντρόφους τους. Τους εξήγησαν ήρεμα ότι είχαν χάσει την πίστη τους στο μέλλον της Διεθνούς.
Λέγεται για τον Ernst Thalmann, τον κομμουνιστή ηγέτη, ότι κατά την διάρκεια της εξεγέρσης του Αμβούργου έπεσε ξερός μετά από μεθύσι πάνω στα ξεράσματα του. Πριν μερικές ημέρες, η Ρούθ Φίσερ, μίλησε σε μία συνάντηση της αντιπολίτευσης στο KPD στο Βέντινγκ του Βερολίνου, καλώντας σε αγώνα κατά της Τρίτης Διεθνούς. Όταν τον λόγο πήρε ένας εκπρόσωπος του KPD, τότε οι πρώην συντρόφοι του άρχισαν να τον βρίζουν και τον πέταξαν έξω από την πόρτα. Το γεγονός κατέληξε σε γενικευμένη μάχη σώμα με σώμα.
Η δέκατη επέτειος της Ρωσικής Επανάστασης γιορτάστηκε πρόσφατα στην Μόσχα. Καθώς παρακολουθούσαν οι επίτιμοι καλεσμένοι από όλο τον κόσμο που είχαν συγκεντρωθεί για να επαινέσουν τις αρχές της Μόσχας, η αντιπολίτευση του εργατικού και αγροτικού κράτους εισέβαλε και κατέλαβε το πανεπιστήμιο. Το αποτέλεσμα: δώδεκα κορυφαίοι μπολσεβίκοι, όλοι Εβραίοι της παλιάς φρουράς, εκδιώχθηκαν από το κομμουνιστικό κόμμα.
Τι σημαίνουν όλα αυτά;
Τα πράγματα ξεκαθαρίζουν παντού. Ο καπνός της ρητορικής εξαφανίζεται και το μόνο που μένει είναι ένα άθλιο κατάλοιπο φαντασιώσεων που δεν συγχέονται ούτε στο ελάχιστο με την πραγματικότητα. Το γερμανικό προλεταριάτο είναι φτωχότερο κατά μία ελπίδα και μάλλον βρίσκεται στην τελευταία του. Το παιχνίδι του Μάρξ τελείωσε. Η φύση είναι επικεφαλής για άλλη μία φορά και έχει καταστήσει τους αιώνιους νόμους ανελέητα και αδιαμφισβήτητα σαφείς: τους νόμους της προσωπικότητας, του αγώνα και της φυλής.
Έπρεπε να εξελιχθούν τα πράγματα έτσι;
Ναι, χίλιες φορές ναι!
Δεν υπάρχει άλλο πιθανό αποτέλεσμα. Το έχουμε προφητεύσει εκατό φορές. Όταν μιλούν οι Εβραίοι ο λαός πρέπει να προσέχει. Ο Εβραίος δεν έχει ρίζες, είναι η ζύμωση της αποσύνθεσης. Είτε ζει ως καπιταλιστής, είτε ως μπολσεβίκος η φύση του παραμένει η ίδια: ο Ahasver, ο αιώνιος καταστροφέας. Το ευαγγέλιο του είναι το χάος και όπου καταφέρνει να υποδαυλίσει την επανάσταση ανεβαίνει στην κορυφή. Έφερε το εργατικό κίνημα στην σημερινή του άθλια κατάσταση: ένα μείγμα φράσεων δειλίας, τρόμου και ταξικού μίσους. Τι σχέση έχει η υπόθεση του προλεταριάτου με τον πασιφισμό, την προστασία της δημοκρατιάς, την εξάλειψη της προσωπικότητας και την καταστροφή της εθνικής αξιοπρέπειας και της εθνικής τιμής; Που είναι γραμμένο ότι ουτοπίες, ευχές και προγράμματα κυβερνούν τον κόσμο αντί για την δύναμη και τα γεγονότα; Γιατί διαδηλώνετε εδώ για την εθνική ελευθερία των καταπιεσμένων αποικιακών λαών, αλλά ξεχνάτε ότι η Γερμανία είναι μια επαρχία του μεγάλου κεφαλαίου; Γιατί να φωνάζεις «Κίνα για τους Κινέζους» αλλά να στέκεσαι με δειλία όταν οι Εβραίοι πουλάνε την Γερμανία και την παραδίδουν κομμάτι - κόμματι στην παγκόσμια δικτατορία; Φωνάζεις για την «αντίδραση» όταν κάποιος μιλάει για την χαμένη του πατρίδα. Κατηγορείς για προδοσία όποιον πει τα πράγματα με το όνομα τους. Yποχωρείς πεισματικά και σιωπηλά όταν βρίσκεσαι αντιμέτωπος με τα δικά σου προβλήματα και διαπιστώνεις ότι δεν σου μένει τίποτα άλλο παρά η απόγνωση και η αυτοκτονία.
Μην πείτε ότι ευθύνεται η Πρώτη, η Δεύτερη ή η Τρίτη Διεθνής! Βρέθηκε μία νέα, η Τέταρτη. Θα σας προδώσει όπως σας πρόδωσαν οι προηγούμενες!
Η ίδια η Διεθνής είναι ένα λάθος. Είναι σχέδιο και θεωρητικολογία, δεν έχει σχέση με την ζωή. Ο Εβραίος σας την κηρύττει γιατί είναι η τελευταία του ευκαιρία να κρατήσει την εξουσία. Έχει καταστρέψει έθνη και λαούς. Βάζει τον πολίτη εναντίον του πολίτη, καταστρέφει και δηλητηριάζει την κοινότητα, σπέρνει δυσπιστία μεταξύ των λαών. Πάνω από όλα είναι το θριαμβευτικό, σκωπτικό γέλιο του εχθρού σου, του εχθρού μας: του Αιώνιου Εβραίου!
Στέκεστε πάνω από εκατόμβες πτωμάτων. Η οσμή του αίματος σας περιβάλλει. Παιδιά ζητιανεύουν, μητέρες κλαίνε, έθνη χάνονται. Τι έχετε κερδίσει; Τίποτα άλλο εκτός από χαός, απελπίσια, πείνα και απόγνωση.
Έτσι θέλετε να παραμείνουν τα πράγματα;
Σηκωθείτε και απαιτήστε μία Γερμανία που σας ανήκει, μία Γερμανία που να είναι απαλλαγμένη από τις αλυσίδες του καταπιεστή. Αυτή είναι η ιστορική αποστολή της γερμανικής εργατικής τάξης.
Ελευθερία και ευημερία!
Αυτή είναι η πολεμική κραυγή ενάντια στον σάπιο κόσμο του καπιταλισμου!
Μακριά η κενή ρητορική! Ρισκάρετε να κοιτάξετε την ψυχρή πραγματικότητα κατάματα!
Απλώστε το χέρι σας Γερμανοί εργαζόμενοι! Έρχεται η μέρα της ελευθερίας αν και εσείς το θέλετε!
Ο Αδόλφος Χίτλερ σας δείχνει τον δρόμο!»
Για την Εβραία Ruth Fischer που αναφέρει ο Γκέμπελς, αυτή μετά από κάποια χρόνια στην Αμερική έγινε ρουφιάνα του Μακάρθι και ηγήθηκε της συκοφαντικής προσπάθειας ενοχοποίησης του μεγάλου Γερμανο-Αυστριακού συνθέτη Χανς Άισλερ, του δημιουργού του ύμνου της DDR και σχεδόν όλων των εργατικών εμβατηρίων στη γερμανική γλώσσα. (Ο Άισλερ έγραφε μουσική για τους κομμουνιστές αλλά δεν υπήρξε ποτέ μέλος του KPD ή του ΚΚ Αμερικής όπως ισχυρίστηκε η μακαρθική ρουφιάνα Fischer).
ΑπάντησηΔιαγραφήhttps://www.youtube.com/watch?v=DTV92wqYjfA