Γιατί οι κομμουνιστές αντιτίθενται στην «ατομική ιδιοκτησία»;
Μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της αντικομμουνιστικής προπαγάνδας ήταν η αλλαγή του ορισμού της «ατομικής ιδιοκτησίας», έτσι ώστε η έννοια που στο «Κομμουνιστικό Μανιφέστο» συνοψίζεται ως «κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας» να φαίνεται τρομακτική, γκροτσέσκα και αντι-ανθρώπινη.
Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι η περίφημη φράση του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ: «Δεν θα έχεις τίποτα και θα είσαι ευτυχισμένος» - χαρακτηρίστηκε ως κομμουνιστική από εκείνους που αγνοούν τις μαρξιστικές αρχές.
Ο πρώτος προφανής τρόπος με τον οποίον οι προπαγανδιστές άλλαξαν τον ορισμό της «ατομικής ιδιοκτησίας» ήταν ο συσχετισμός της με την προσωπική κατοχή. Οι Αμερικανοί μεγαλώνουν μαθαίνοντας να ταυτίζουν την ατομική ιδιοκτησία με την μορφή πραγμάτων όπως η ιδιοκτησία σπιτιού - όπου θα είχε θεωρηθεί από τον Μάρξ ως προσωπική κατοχή.
Αλλά η κομμουνιστική αντίθεση στην «ατομική ιδιοκτησία» δεν έχει καμία σχέση με την αντίθεση στην ιδιοκτησία ή την κατοχή γενικά. Η «ατομική ιδιοκτησία» είναι ένας εντελώς διαφορετικός, μοναδικός και συγκεκριμένος θεσμός.
Ο διακριτικός χαρακτήρας της «ατομικής ιδιοκτησίας» είναι ότι αποτελέι έναν θεσμό αποξένωσης των ανθρωπίνων όντων από την παραγωγή τους.
Η «ατομική ιδιοκτησία» διαφέρει από την ιδιοκτησία γενικά στο ότι δεν βασίζεται στον ανθρώπινο χαρακτήρα, την ανθρώπινη προσωπικότητα, την ανθρώπινη ατομικότητα, την μεταχείριση, τον τρόπο ζωής ή ακόμη μία συγκεκριμένη σχέση μεταξύ ανθρώπων - αλλά βασίζεται καθαρά στην αλλοτρίωση.
Είναι «ιδιωτική» όχι επειδή ανήκει σε συγκεκριμένα άτομα αλλά επειδή είναι αποξενωμένη από οποιαδήποτε ανθρώπινη ιδιαιτερότητα.
Η περιουσία που αποτελεί μέρος του τρόπου ζωής ενός ατόμου και, επομένως, είναι συμβατή με έναν πολιτισμό στον οποίον κυριαρχεί η συλλογικότητα, δεν είναι πραγματικά «ιδιωτική» επειδή δεν είναι αλλοτριωμένη. Είναι ένα είδος προσωπικής, οικογενειακής ή κοινοτικής κατοχής που συμμετέχει σε έναν συγκεκριμένο, ανθρώπινο σκοπό - όποιος και είναι αυτός.
Ας ανακεφαλαιώσουμε λοιπόν: ατομική ιδιοκτησία δεν σημαίνει προσωπική κατοχή.
Τι είναι λοιπόν η «ατομική ιδιοκτησία»; Η «ατομική ιδιοκτησία» είναι αποξενωμένη από κάθε ανθρώπινο σκοπό, είναι ιδιοκτησία για χάρη της ιδιοκτησίας. Και η υψηλότερη μορφή «ατομικής ιδιοκτησίας» είναι το Κεφάλαιο - χρήμα για χάρη του ίδιου του χρήματος.
Όλοι ονειρεύονται να γίνουν πλούσιοι. Θέλουν να χρησιμοποιήσουν τον πλούτο τους για έναν συγκεκριμένο λόγο. Θέλουν ένα γιότ, ή μία πολυτελή έπαυλη, ή ένα ωραίο αυτοκίνητο κλπ. Αλλά η «ατομική ιδιοκτησία» με την μορφή του Κεφαλαίου δεν είναι ουσιαστικός, πραγματικός πλούτος - αλλά χρήμα για χάρη του χρήματος.
Όπως μπορούμε να δούμε σήμερα από το παραστατικό χρήμα και τις εξωφρενικές κερδοσκοπίες που παράγει η παρούσα οικονομική τάξη - το χρήμα έχει πάψει να αντιπροσωπεύει τον πραγματικό πλούτο και αντ΄αυτού αποκτά την μορφή εξουσίας - δύναμης που χρησιμοποιούν οι τραπεζίτες για να εφαρμόσουν το πρόγραμμα της «Μεγάλης Επανεκκίνησης» και να υποδουλώσουν ολόκληρα έθνη.
Οι κομμουνιστές δεν αντιτίθενται στον πλούτο. Αντιτίθενται στον θεσμό της «ατομικής ιδιοκτησίας» που υποτάσσει ολόκληρη την οικονομία σε μία κατάσταση εντελώς αντικοινωνική, αντι-ανθρώπινη, αντιπολιτισμική που εν τέλει στρέφεται ακόμη και ενάντια στον ίδιο τον πλούτο.
Η «ατομική ιδιοκτησία» δεν είναι τα προσωπικά σας αγαθά. Δεν είναι το αυτοκίνητο σας, ούτε το σπίτι σας. Δεν είναι ούτε καν η μικρή σας επιχείρηση.
«Ατομική ιδιοκτησία» είναι το χρέος που πληρώνετε στις τράπεζες με τόκο για να συνάψετε ένα στεγαστικό δάνειο ή να μπορέσετε να ανταπεξέλθετε οικονομικά. «Ατομική ιδιοκτησία» είναι ο θεσμός που καταστρέφει ανελέητα οικογένειες και κοινωνίες χωρίς να λαμβάνει υπόψιν τις πραγματικές ανθρώπινες ανάγκες - ένας θεσμός που στερείται κάθε ανθρώπινου χαρακτήρα.
«Ατομική ιδιοκτησία» είναι ο θεσμός της τοκογλυφίας. Στην βάση αυτού του θεσμού έχουν διεξαχθεί άσκοπα τόσοι πολέμοι, έχουν προκληθεί τόσοι καταστροφικοί θανάτοι και τόση πείνα, αρρώστιες και δυστυχία που θα μπορούσαν να αποφευχθούν.
Στην βάση όλων αυτών καταρρέει ολόκληρος ο ανθρώπινος πολιτισμός ενώ ακόμη καταστρέφονται και οι πιο ιερές σχέσεις των οικογενειακών και κοινοτικών δεσμών, καθώς οι γυναίκες εισέρχονται στην πορνεία και οι άνδρες πέφτουν θύματα της αυτοκτονίας και της χρησης ναρκωτικών.
Πως λοιπόν οι κομμουνιστές θα καταργήσουν την ατομική ιδιοκτησία;
Οι κομμουνιστές δεν επιθυμούν να αρπάξουν τα υπάρχοντα των ανθρώπων. Δεν υποστηρίζουν καν την ανάληψη των επιχειρήσεων των ανθρώπων. Δεν υποστηρίζουν την άμεση κατάργηση της προσωπικής κατοχής - κάτι το οποίο είναι αδύνατον.
Υπερασπιζόμαστε πρωτίστως την ανατροπή της πολιτικής εξουσίας του Κεφαλαίου, που ελέγχει αυτή την στιγμή την κυβέρνηση. Υποστηρίζουμε μία κυβέρνηση που θα τίθεται υπέρ της εργατικής τάξης - εν αντιθέσει με την παρούσα που τάσσεται υπέρ του καπιταλισμού.
Συνηγορούμε στην εφαρμογή πολιτικών που θα καταστήσουν σταδιακά ξεπερασμένο τον θεσμό της «ατομικής ιδιοκτησίας» - μαζί με όλες τις καταστροφικές, αντιλαϊκές και αντικοινωνικές του προεκτάσεις.
Αυτό θα γίνει με την ενθάρρυνση μορφών οικονομικής δραστηριότητας που βασίζονται στην υλοποίηση απτών στόχων και όχι απλά στο κέρδος για χάρη του κέρδους.
Η ΕΣΣΔ φημίζεται για τα 5ετή της σχέδια. Αλλά αυτά ήταν συγκεντρωτικά μόνο επειδή οι ανάγκες ήταν συγκεντρωτικές. Η ΕΣΣΔ έπρεπε να εκβιομηχανιστεί και να εκσυγχρονιστεί γρήγορα για να σωθεί από την ξένη παρέμβαση.
Αλλά η οικονομία που βασίζεται στον σχεδιασμό δεν χρειάζεται να είναι απαραίτητα συγκεντρωτική. Αυτό το επισήμανε και ο ίδιος ο Στάλιν. Βλέπουμε στην Κίνα μία αρμονία μεταξύ του κεντρικού σχεδιασμού και του τοπικού, αποκεντρωμένου σχεδιασμού με την μορφή της σοσιαλιστικής επιχειρηματικότητας.
Ο οικονομικός σχεδιασμός μπορεί να επιτευχθεί και στα μικρότερα επίπεδα, όχι μόνο στο κυβερνητικό. Μάλιστα η κομμουνιστική επιχειρηματικότητα θα βασίζεται στον τοπικό, μικρής κλίμακας σχεδιασμό των επιχειρήσεων.
Ο σχεδιασμός δίνει λόγους και στόχους στην οικονομική δραστηριότητα - σε αντίθεση με τις τυφλές, άναρχες τάσεις του Κεφαλαίου, που αναπαράγει τυφλά χρήμα χωρίς να λαμβάνει υπόψιν τις συνέπειες.
Όσο περισσότερο η οικονομική δραστηριότητα βασίζεται στην δημιουργία κέρδους από την άποψη της αύξησης του πραγματικού ανθρώπινου πλούτου, αντί του κέρδους με όρους πλασματικού κεφαλαίου, τόσο περισσότερο ο θεσμός της «ατομικής ιδιοκτησίας» καθίσταται περιττός αφού η οικονομική δραστηριότητα δεν είναι πλέον αποξενωμένη από την προσωπική χρήση ούτε από τις ανταλλαγές μεταξύ ανθρώπων.
Αυτό συνεπάγεται μία ταχέια επιτάχυνση των παραγωγικών δυνάμεων - των συνολικών δραστηριοτήτων της τεχνολογίας και της εργασίας - μέχρι το σημείο να απελευθερωθούν οι πληρέστερες δυνάμεις του πολιτισμού.
Στο άμεσο μέλλον θα συνέχισουν να υπάρχουν ανεξάρτητες επιχειρήσεις με βάση το κέρδος. Ως εκτούτου, όσο στο κομμουνιστικό κράτος θα συνεχίζεται το εμπόριο μεταξύ ανθρώπων, τόσο θα συνεχίζεται και το δικαίωμα να κατέχει κανείς επιχειρήσεις που βασίζονται στο κέρδος.
Οι νεοφυείς επιχειρήσεις, οι λατρεμένες και αγαπημένες μικρές επιχειρήσεις και η γη των αγροτών θα συνεχίσουν να υπάρχουν μέχρι την κομμουνιστική κυριαρχία.
Η διαφορά είναι ότι δεν θα είναι είναι πλέον προσανατολισμένες προς τον αντικοινωνικό και αντι-ανθρώπινο στόχο της απλής συγκέντρωσης χρήματος για χάρη του ίδιου του χρήματος. Μπορούμε να δούμε πως στις μικρές πόλεις, τα ντόπια εστιατόρια αποκτούν έναν γνήσιο και αυθεντικό ανθρώπινο χαράκτηρα - γεμάτα από τον πλούτο τόσο της προσωπικότητας των ιδιοκτητών, όσο και της κοινότητας.
Η ισχύς του κεφαλαίου δεν εκδηλώνεται σε αυτές τις μικρές, γεμάτες προσωπικότητα επιχειρήσεις - αλλά στην μεγαλύτερη κλίμακα και στην υψηλή εξουσία - όπως σε ιδρύματα σαν το FED, όπου ολόκληρη η προσφορά χρήματος ελέγχεται και καθορίζεται σε ιδιωτική, κερδοσκοπική βάση από τους τραπεζίτες.
Και αυτοί οι τραπεζίτες - οι οποίοι έχουν συγκεντρώσει υψηλά ποσοστά χρημάτων - προσπαθούν να επιβάλουν το αντι-ανθρώπινο όραμα τους σε ολόκληρο τον πλανήτη. Ακόμη και αυτοί δεν μπορούν πια να είναι ευχαριστημένοι με το να αποκομίζουν όλο και περισσότερο κέρδος.
Χρησιμοποιούν την οικονομική τους δύναμη για να μετατρέψουν τον ανθρώπινο πολιτισμό σε αυτό που τους βολεύει - το οποίο αποκαλούν «Μεγάλη Επανεκκίνηση».
Πρέπει να τους ΑΡΠΑΞΟΥΜΕ τα θεμελιώδη μέσα παραγωγής τα οποία κατέχουν, ωστέ εμείς οι ΑΝΘΡΩΠΟΙ να μπορέσουμε να εφαρμόσουμε ένα όραμα το οποίο θα είναι συμβατό με τις αξίες, τους δεσμούς και τον χαρακτήρα που διαθέτουμε.
Σταδιακά το ίδιο το χρήμα δεν θα είναι πλέον απαραίτητο, καθώς τα μέσα επικοινωνίας και ανταλλαγής προχωρούν σε σημείο που ο πλούτος μας δεν χρειάζεται πλέον να ποσοστικοποιηθεί με αλλοτριωμένους τρόπους - αλλά μπορεί να ποσοστικοποιηθεί με τρόπους πλήρως σύμφωνους με τους στόχους του πολιτισμού.
Δεν θα μετράμε πλέον πόσα χρήματα έχουμε. Θα μετράμε πόσο Ουράνιο, Χάλυβα, Σιτάρι κλπ έχουμε. Και αφού αναλάβουμε να μεγιστοποιήσουμε τις δυνατότητες του ανθρώπινου πολιτισμού - θα έχουμε ότι περισσότερο μπορούσαμε ποτέ να έχουμε.
ΠΗΓΗ: Haz
Διαβάστε ακόμη:
Άλλο ατομική ιδιοκτησία και άλλο ιδιωτική. Κανένα σύνταγμα "κομμουνιστικής" χώρας δεν απαγόρευσε την ατομική, αλλά την ιδιωτική. Η διαφορά είναι:
ΑπάντησηΔιαγραφή"In Marxist theory, private property typically refers to capital or the means of production, while personal property refers to consumer and non-capital goods and services."
Σίγουρα, δεν ήταν καλό το γεγονός ότι στη σταλινική ΕΣΣΔ δεν μπορούσες να έχεις δικό σου μαγαζί, αλλά μόνο δικό σου σπίτι.
Αλλά και στην Ιταλία του Μουσολίνι, αν ήσουν πχ κουρέας, μπορεί να μην σου έκαναν το μπαρμπέρικο κολεκτίβα, όπως στην ΕΣΣΔ, αλλά σου φορολογούσαν το 90% των εσόδων.
Γενικά, ας μην κρίνουμε οικονομικές πολιτικές του πρώτου μισού του περασμένου αιώνα με βάση το νεοφιλελεύθερο consensus στο οποίο τυχαίνει να έχουμε γαλουχηθεί σήμερα ως γενιά.