Ο Ραμίρο Λεντέσμα Ράμος υπέρ της αναγνώρισης του Σοβιετικού Κράτους

 

Μετάφραση: Monakasan

«Η Ισπανία πρέπει να αναγνωρίσει την ρωσική κυβέρνηση. Εμείς, οι ριζοσπαστικοί εχθροί του κομμουνιστικού κράτους, μπορούμε να εκφράσουμε αυτή την γνώμη με κάθε σθένος και κύρος. Είναι ανώφελο να εμποδίζουμε ένα θριαμβευτικό γεγονός, όπως το ρωσικό, και δεν καταλαβαίνουμε τι είδους φόβοι εμποδίζουν την Ισπανία να το αναγνωρίσει.

Σήμερα η Σοβιετική Ρωσία είναι μία χώρα όπου διεξάγονται οικονομικά και κοινωνικά πειράματα μεγάλης εμβέλειας. Καλό είναι να το έχετε κατά νού. Από την άλλη πλευρά, έχει γίνει ένα εθνικό κράτος, εστιασμένο στις εσωτερικές του ανησυχίες και κανείς δεν πιστεύει ότι οι Σοβιετικοί σήμερα ενδιαφέρονται για οτιδήποτε άλλο εκτός από την εθνικιστική επιτυχία του έργου τους. Ίσως ένας από τους πιο ένθερμους εθνικισμούς στην Ευρώπη είναι εκείνος των Ρώσων, που έχουν αποτραβηχτεί στον ευατό τους, καλλιεργώντας το αισιόδοξο εγχείρημα της ρωσικής ευημερίας. Όπως όλοι οι άλλοι ανθρώποι. 

Επιπλέον, η τάση στη σημερινή Ρωσία είναι προς ένα είδος κράτους που θα απομακρύνεται όλο και περισσότερο από το κομμουνιστικό πρότυπο. Σύντομα, θα πρέπει να περιμένουμε να αναδυθούν οι αριστοκρατίες της επανάστασης, οι ιδιοφυείς και κυρίαρχες μειοψηφίες που, με λίγο κυνισμό και πολύ ιστορικό όραμα, θα καταλάβουν τα μέσα παραγωγής και όλους τους πολιτικούς μοχλούς του κράτους, εκδηλώνοντας τις διατυπώσεις που θέλουν. 

Πρόκειται για την μετάβαση από το αρχικό κομμουνιστικό κράτος, που προέκυψε με την Οκτωβριανή Επανάσταση, στο αποτελεσματικό και ισχυρό εθνικό κράτος, το οποίο αρχίζει να υιοθετεί η μεταφιλελεύθερη Ευρώπη. Βλέπε για παράδειγμα, το φασιστικό κράτος. 

Έτσι, έφτασε η κρίσιμη φάση του σοβιετικού κράτους και η δικτατορία του Στάλιν εγγυήθηκε την πορεία που περιγράψαμε.

Η Ισπανία πρέπει να αναγνωρίσει τους Σοβιετικούς. Διάλογος και εμπορικές σχέσεις. Δεν θα γυρίσουμε με μισή καρδιά την πλάτη στην σφαίρα που ανακαλύψαμε.

Η Ρωσία, επαναλαμβάνουμε, έχει εγκαταλείψει τα πρώιμα όνειρα της για καθολική και μόνιμη επανάσταση. Μπορεί μία μέρα να ξεπεράσει το εθνικιστικό στάδιο στο οποίο βρίσκεται σήμερα και να μετατρέψει τις φιλοδοξίες της σε φιλοδοξίες αυτοκρατορίας. Αλλά αυτό ανήκει στις ήδη νόμιμες δυνατότητες των λαών. 

Η Ισπανία είναι ισχυρή και έχει βαθιά ριζωμένες ρίζες στα ισπανόφωνα κράτη. Δεν πιστεύουμε ότι η σημερινή της θέση είναι πολύ χαριτωμένη, θεωρούμε ότι είναι αδύναμη και στρέφει το πρόσωπο της μακριά για να αποφύγει να μολυνθεί από τους εισερχόμενους ανέμους. Μεγάλος λαός δεν είναι αυτός που αποφεύγει τις δυσκολίες, αλλά αυτός που τις αντιμετωπίζει και τις ξεπερνά. 

Υποσχόμαστε να επιμείνουμε σε αυτό το σημείο. Επιθυμούμε και ζητούμε εμπορικές και διπλωματικές σχέσεις με τους Σοβιετικούς. Και για αυτό τον σκοπό θα δωσούμε στην αρθρογραφία μας τον χαρακτήρα μίας εκστρατείας.

Μόνο το παλιό αστικό φιλελεύθερο πνεύμα μπορεί να φοβηθεί από την παρουσία μίας σοβιετικής σημαίας στη Μαδρίτη. Ακριβώς όπως φοβάται τα φασιστικά μαύρα πουκάμισα. Ακρίβως όπως φοβάται κάθε τι που παραπέμπει στην αποτελεσματικότητα και την δημιουργική βία.

Αλλά αν κάτι υποκύπτει οριστικά στην Ισπανία, αυτό είναι το παλιό φιλελεύθερο πνεύμα. Όσοι εξακολουθούν να αποκαλούνται φιλελεύθεροι είναι είτε «κούκλοι», που συμπεριφέρονται σαν να μην ήταν, είτε αφελείς άθεοι.

Η πόλωση των δυνάμεων είναι ακριβώς αυτό που επιζητούμε για την Ισπανία, μία πόλωση η οποία βασίζεται σε μία εθνική, ισπανική ιδέα της νόμιμης ισπανικής φιλοδοξίας, με όλες τις συνέπειες ενός ισχυρού και αυθεντικού κράτους ή σε μία κομμουνιστική ιδέα, που εγκαταλείπει το πεπρωμένο της Ισπανίας και βρίσκεται στο περιθώριο των διακεκριμένων αξιών του ανθρώπου. Αυτοί είναι οι δύο πόλοι, όλα τα υπόλοιπα είναι γηρατειά, ερείπια και αστική φιλελεύθερη συνηγορία.

Ζητάμε και θέλουμε διπλωματικές σχέσεις με την Ρωσία!

.......

Επαναλαμβάνουμε σήμερα την άποψη μας, την οποία εκθέσαμε σε προηγούμενο τεύχος. Η Ισπανία πρέπει να αναγνωρίσει την Σοβιετική κυβέρνηση. Μετά από δεκατέσσερα χρόνια καθεστώτος, με κάθε πιθανότητα ήττας να έχει εξαλειφθεί, με τον ρωσικό λαό να έχει αφομοιώσει ένα εθνικό καθήκον που του αναθέτει την αυστηρή λειτουργία της ανασυγκρότησης του ευατού του, δεν υπάρχει κανένας απολύτως κίνδυνος που θα καθιστούσε την απομόνωση σκόπιμη. Η Ρωσία σήμερα είναι ένας λαός με τεράστια αναπαραγωγική ικανότητα και είναι παράλογο να διατηρούμε μία εμπορική ρήξη που επιφέρει μόνο απώλειες στην οικονομία μας. 

Σκοπεύουμε να θέσουμε εδώ το ζήτημα της αναγνώρισης της ΕΣΣΔ και να φέρουμε τις απόψεις ανθρώπων όλων των πολιτικών πεποιθήσεων. Επιπλέον, είναι μία παγκόσμια πραγματικότητα το να στρέψουμε το βλέμμα μας προς την Ρωσία και να ξεκινήσουμε εμπορικό διάλογο. Οι παγκόσμιες οικονομικές κρίσεις συμπίπτουν με την σύνταξη του πενταετούς πλάνου της Ρωσίας και οι ταλαιπωρημένες χώρες αναζητούν τις ευκαιρίες που προσφέρουν αυτές οι αγορές. 

Πριν από λίγες ημέρες διαβάσαμε στο αμερικανικό περιοδικό New Republic ότι μόνο η εγκαθίδρυση κανονικών εμπορικών σχέσεων με τους Σοβιετικούς μπορεί να απαλύνει την κρίση των Αμερικάνων καπιταλιστών και των Αμερικάνων ανέργων. Ήδη πέρυσι το εμπόριο των ΗΠΑ με την Ρωσία αυξήθηκε κατά 78%.

Η εσωτερική ανοικοδόμηση της Ρωσίας έχει αυξήσει σημαντικά την παραγωγή ορισμένων υλικών που εξάγονται και αποτελούν αντίκειμενο εμπορίου. Το ξύλο, το σιτάρι και το πετρέλαιο είναι τα τρία αγαθά που παράγει σήμερα η Ρωσία σε πολύ μεγάλες ποσότητες. Όπως φαίνεται δεν υπάρχουν μεταποιημένα προϊόντα που απαιτούν την ανάπτυξη τεχνολογίας. Τώρα η Ρωσία χρειάζεται ξένες πιστώσεις για να τροφοδοτήσει την ανασυγκρότηση της. Τις χρειάζεται τόσο ζωτικά που θυσιάζει όλες τις υπόλοιπες απαιτήσεις. Η στιγμή για την Ευρώπη, αλλά και τον υπόλοιπο κόσμο, είναι καθοριστική σε σχέση με την Ρωσία. 

Στη Γερμανία η ανάγκη προσέγγισης με την Ρωσία είναι ίσως πιο εμφανής. Στις 24 Απριλίου λήγει η Συνθήκη Φιλίας που υπογράφτηκε πριν από πέντε χρόνια μεταξύ Ράιχ και ΕΣΣΔ, μία συνθήκη-συμπλήρωση της Συνθήκης του Ραπάλο της 16ης Απριλίου 1922. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία οτί αυτό σύμφωνο φιλίας θα αναθεωρηθεί τώρα.

Αλλά υπάρχουν και άλλα. Η αποστολή στη Ρωσία υψηλόβαθμων Γερμανών βιομηχανικών υπαλληλών  βρίσκεται ήδη στο δρόμο της επιστροφής και οι απόψεις τους είναι ειλικρινά αισιόδοξες. Ήταν, όπως είναι γνωστό, 17 μεγαλοβιομηχάνοι. Ανάμεσα τους ήταν οι διευθυντές του Χαλυβουργικού Τράστ, του Τράστ Kloeckner, των εργοστασίων Krupp, Borsing, Siemens και A.E.C...ο πρόεδρος της αντιπροσωπείας, ο Kloeckner, έχει μεγάλη επιρροή στο κόμμα στο οποίο ανήκει ο Καγκελάριος Brunning και επομένως οι απόψεις του θα είναι καθοριστικές. Όλοι τους επέστρεψαν πολύ εντυπωσιασμένοι από τις προοπτικές που προσφέρει το πενταετές πλάνο. Το ζήτημα τώρα είναι αν η κυβέρνηση του Ράιχ θα συμφωνήσει να εγγυηθεί το 70% των ρωσικών πιστώσεων.

Σε κάθε περίπτωση αυτό που είναι σαφές είναι η ανάγκη για διάλογο κάθε είδους με την Ρωσία. Η Ισπανία, όπως και κάθε άλλη χώρα, πρέπει να καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια για την συστηματική οικοδόμηση μίας εθνικής οικονομίας, χωρίς να απορρίπτει τις επωφελείς ανταλλαγές στο όνομα μίας παράλογης επιφυλακτικότητας, η οποία θα πρέπει να αγνοηθεί σε αυτούς τους καιρούς. Οι εχθροί δεν πρέπει να απομακρύνονται αλλά να τους αντιμετωπίζουμε και να τους κοιτάμε κατάματα. Και σε ποιό βαθμό η Ρωσία είναι ριζοσπαστικός εχθρός;»

ΠΗΓΗ

Διαβάστε επίσης:

Γιόσεφ Γκέμπελς: Η σωτηρία θα έρθει από την Ρωσία!

Ο Γκέμπελς και η Ρωσία