Η ασφάλεια των γυναικών σε έναν κόσμο που αλλάζει: από τις ΗΠΑ έως την Ευρώπη

 

της Nicol Frau

Η πρόσφατη δολοφονία της νεαρής Ουκρανής, Irina Zarutska, στις Ηνωμένες Πολιτείες συγκλόνισε την κοινή γνώμη και άνοιξε για ακόμη μια φορά τον διάλογο γύρω από την ασφάλεια των γυναικών σε μια εποχή αυξημένων μεταναστευτικών ροών. Το τραγικό αυτό περιστατικό δεν αποτελεί ένα μεμονωμένο γεγονός, αλλά εντάσσεται σε μια ευρύτερη συζήτηση για το πώς η καθημερινότητα των λευκών γυναικών επηρεάζεται από την εγκληματικότητα που αυξάνεται λόγω της μεταναστευτικης πολιτικής των κυβερνήσεων της Ευρώπης και όχι μόνο. Η ασφάλεια είναι θεμελιώδες δικαίωμα του Ευρωπαίου και της Ευρωπαίας που πλέον φαίνεται ότι δεν υφίσταται, το αντίθετο μάλιστα, απειλείται καθημερινά.

Η δυνατότητα μιας γυναίκας να κυκλοφορεί ελεύθερα, χωρίς φόβο για τη σωματική της ακεραιότητα, αποτελεί βασικό ανθρώπινο δικαίωμα και πρωτίστως στην ίδια μας την χώρα, στην ίδια μας την ήπειρο. Παρ’ όλα αυτά η νοσηρή και άρρωστη σιχαμερή πραγματικότητα δείχνει πως αυτό το δικαίωμα  δεν είναι αυτονόητο. Από τις μεγαλουπόλεις των ΗΠΑ μέχρι τις γειτονιές της Ευρώπης οι δείκτες βίας κατά των λευκών γυναικών παραμένουν υψηλοί και αυξάνονται από έγχρωμους «επενδυτές» κάθε λογής καταγωγής και κάθε ηλικίας. Εδώ μπορώ να πω σύμφωνα με αυτά που ακούω βλέπω και μαθαίνω ότι η ανασφάλεια απειλεί την κοινωνική συνοχή. Φυσικα τέτοια ειδεχθή εγκλήματα δεν λείπουν και εις βάρος λευκών Ευρωπαίων αντρών είτε με δολοφονίες είτε με βάναυσους τραυματισμούς.

Το μεταναστευτικό και η κοινωνική ένταξη που προσπαθεί να μας επιβάλλει με το ζόρι η Ελληνική κυβέρνηση και όλες οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις έχει ως αποτέλεσμα να φοβούνται γυναίκες αλλά και άντρες να κυκλοφορούν στις γειτονιές τους ακόμη και την ημέρα. Άκουσον άκουσον. Εγώ προσωπικά πάντα περπάταγα και θα συνεχίσω μέχρι να σβήσει ο ήλιος να περπατάω στην Ομόνοια στην Βάθη στην Βικτώρια και στον Άγιο Παντελεήμονα και όπου αλλού επιθυμώ γιατί είναι η πόλη ΜΟΥ και η χώρα ΜΟΥ και ΚΑΝΕΝΑΣ δεν θα με αποωθησει με κανέναν τρόπο.

Η Ελλάδα και η Ευρώπη είναι ένα καζάνι που βράζει από την λαθροεισβολη και κάποια στιγμή θα εκραγεί και θα τα κάψει όλα..δεν είναι τυχαίο που ΟΛΑ ΤΑ περιστατικά βίας προέρχονται από «επενδυτές» και λαθρομετανάστες τρίτων χωρών.

Γεμίσαμε νεκρές Ευρωπαίες και τραυματισμένα λουλούδια όπως η Μυρτώ μας, η Πολωνή Ανασταζια, η Ιρίνα Ζαρούτσκα, τα τρία μικρά κοριτσάκια της Αγγλίας και η λίστα αν συνεχίσω είναι ατελείωτη σε Ευρώπη και Αμερική. Φυσικά αναφερόμενη σε περιστατικά σχετικά με τις γυναίκες, γιατί αν αρχίσουμε να αριθμούμε περιστατικά τρομοκρατίας θα εκδοσουμε βιβλίο. Παρόλα αυτά όμως, στη κοινή γνώμη, οι εθνικιστές είναι αυτοί που παρουσιάζονται ως εγκληματίες με ατελείωτο κυνήγι μαγισσών, δικαστήρια, συλλήψεις, και προστασία των αντιεξουσιαστών από το κράτος. Στην Ευρώπη οφείλω να θυμίσω ότι το μόνο περιστατικό δολοφονίας από Ευρωπαίο ήταν αυτό του Νορβηγού Άντερς Μπέρινγκ Μπρειβικ στην Νορβηγία τον Ιούλιο του 2011. Τότε που πυροδότησε την βόμβα στο Όσλο και στη συνέχεια άνοιξε πυρ σε κατασκήνωση της νεολαίας του Εργατικού Κόμματος στο νησί Ουτόγια. Συνολικά, 77 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους. Ο Μπρέιβικ επικαλέστηκε ακροδεξιές και αντιμεταναστευτικές ιδεολογίες ως κίνητρο. Ο κόσμος τότε συγκλονίστηκε και μέχρι σήμερα μιλάει για αυτό που έκανε. Φυσικά αυτός απλά είδε λίγο πιο μελλοντικά επειδή δεν ήθελε η Νορβηγία να γίνει Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία και Αγγλία. Στην περίπτωση της άτυχης Ουκρανής ο κόσμος συγκλονίστηκε, κανείς δεν χαρακτηρίζει τον φονιά, και σε έναν μήνα, το πολύ δύο, την νεκρή Ουκρανή δεν θα την θυμάται κανείς. Ο κόσμος ξεχνάει γρήγορα. Κάποιοι θυμούνται ομως, κάποιοι με μαύρα ρούχα και στιβαρα βλεμματα. Πάντα θα θυμόμαστε.