Με αφορμή τα γεγονότα στην Ουκρανία αναρτάται το παρόν άρθρο το οποίο έχει σκοπό να εκθέσει ένα γενικότερο φαινόμενο το οποίο παρατηρείται τελευταία στον «εθνικοσοσιαλιστικό» αλλά και ευρύτερο εθνικιστικό χώρο. Κυρίως ανιχνεύεται μεταξύ κάποιων φερόμενων ως «φυλετικά συνειδητοποιημένων εθνικοσοσιαλιστών» που όμως εν τοις πράγμασι αποτελούν την πιο σιχαμερή και επίκινδυνη μορφή ακροδεξιάς. Από το 1945 και μετά η Δεξιά και το μακρύ της χέρι η ακροδεξιά είχαν ως κύριο σκοπό η Ελλάδα να παραμείνει δέσμια των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Η εξωτερική πολιτική της χώρας μας υπαγορευόταν από τις σκοτεινές σιωνιστικές γωνίες της Ουάσιγνκτον και οι «εθνικόφρονες» εκτελούσαν πιστά. Ποιος ξεχνάει τις ξεκαθάρα ανθελληνικές πολιτικές που εφάρμοσαν οι «πατριώτες» στο Θρακικό ζήτημα - οι οποίες έσπρωξαν τους Πομάκους στην αγκαλιά της Τουρκίας - στο όνομα της εξουδετέρωσης του βουλγαρικού κομμουνιστικού κινδύνου; Ποιος ξεχνάει την πρόσκληση του Τίτο στην Θεσσαλονίκη και τις συζητήσεις που έγιναν μαζί του για το ανύπαρκτο «μακεδονικό ζήτημα», απλώς επειδή έτσι απαίτησαν οι Ηνωμένες Πολιτείες, την περίοδο που η Γιουγκοσλαβία είχε έρθει σε ρήξη με την ΕΣΣΔ και για την καπιταλιστική Δύση η πρόσδεση της τελευτάιας στο άρμα της ήταν πιο σημαντική από ποτέ; Από την ημέρα που ιδρύθηκε το ελληνικό κράτος δεν έχει υπάρξει ούτε μία στιγμή ανεξάρτητο. Απλώς από την αγγλική κηδεμονία πέρασε στην αμερικανική. Οι δεξιοί και ακροδεξιοί φρόντιζαν πάντοτε να διασφαλίζουν αυτή την κατάσταση δουλείας. Από το 1945 μέχρι το 1991 το έκαναν με την επίφαση του αντικομμουνισμού. Σήμερα που η Σοβιετική Ένωση δεν υφίσταται και συνεπώς το ΝΑΤΟ δεν έχει λόγο ύπαρξης ανακάλυψαν πιο δόλια μέσα. Ένα από αυτά είναι ο «ναζισμός» και ο «φυλετισμός». Οι δυτικοί πλέον δεν είναι απλά οι σύμμαχοι μας και οι υπερασπιστές της δημοκρατίας και της ελευθερίας ενάντια στο κόκκινο φασισμό αλλά κάτι πολύ παραπάνω. Είναι οι φυλετικοί μας αδελφοί με τους οποίους δεν πρέπει να μας χωρίσει ποτέ τίποτα! Η Ελλάδα δεν «ανήκει στη Δύση» επείδη είναι μέρος του «ελεύθερου» καπιταλιστικού κόσμου αλλά επειδή μοιράζεται δεσμούς αίματος με τους υπόλοιπους Λευκούς και δεν επιτρέπεται να πας κόντρα στη φυλή. Mόνο που αυτό δεν είναι φυλετισμός αλλά ψευδο-φυλετισμός. Και είναι ψευδο-φυλετισμός γιατί η Δύση για την οποία μιλάει η ναζιστικοφανής ακροδεξιά είναι η Δύση της πολιτικής ορθότητας, του φιλελευθερισμού, του πολιτιστικού μαρξισμού, του καταναλωτισμού, της ελεύθερης αγοράς και της τραπεζοκρατίας. «Αξίες» οι οποίες δεν έχουν σχέση με τους Ευρωπαίους και τους ινδοευρωπαϊκούς λαούς, «αξίες» οι οποίες δεν ξεπήδησαν από «ευρωπαϊκά» μυαλά αλλά αντι-αξίες οι οποίες έχουν την ίδια εβραϊκή μήτρα, αυτή που γέννησε και τον άπατρι και άεθνο κομμουνισμό. Όλη αυτή η διαστροφή προσέβαλε σαν μολυσματική παράλυση τους Λευκούς λαούς και πρώτους από όλους τους Αμερικάνους οι οποίοι βέβαια δεν είχαν, δεν έχουν και δεν θα αποκτήσουν ΠΟΤΕ καμία σχέση με την Ευρώπη και την ηπειρωτική κουλτούρα για την οποία θα στέκουν πάντα ξένοι. Από το 1945 η διαστροφή αυτή επιβλήθηκε από τις δυνάμεις του Κακού, τις οποίες ενσάρκωναν οι μπολσεβίκοι και οι πλουτοκράτες, με την δύναμη των όπλων. Όταν λοιπόν σήμερα μιλάμε για Δύση εννοούμε αυτή την Δύση. Την Δύση του μεταμοντερνισμού, της νεωτερικότητας και του καπιταλισμού. Οι πραγματικά συνειδητοποιημένοι φυλετιστές απορρίπτουν αυτή τη «Δύση». Και την απορρίπτουν γιατί αποτελεί την πλήρη άρνηση της Ευρώπης! Το αριανικό κοσμοείδωλο του ηρωϊσμού, του ιδεαλισμού και του κοινοτισμού, ένα κοσμοείδωλο εκ διαμέτρου αντίθετο της σημερινής «δυτικής» κουλτούρας, είναι αυτό που αληθινά ενσαρκώνουν οι Ευρωπαϊκοί λαοί. Αυτές τις αξίες γέννησε ο Λευκός άνθρωπος και αυτές καλείται να επαναφέρει. Πως θα επαναφερθούν; Με τη σύγκρουση και μόνο με τη σύγκρουση! Όπως με την σύγκρουση και την βία προσπάθησε να τις επαναφέρει ο Αδόλφος Χίτλερ κατά την διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου ισοπεδώνοντας ολόκληρες πόλεις σαν το Ρότερνταμ και το Λονδίνο!
«Ο Λατινοαμερικάνος αντάρτης ανταποκρίνεται πολύ καλύτερα στο όραμα μας για τον κόσμο από τον Ισπανό υποτελή των ιερέων και των ΗΠΑ, ο πολεμικός λαός του Βόρειου Βιετνάμ με το σπαρτιατικό, νηφάλιο, ηρωϊκό του ύφος βρίσκεται πολύ πιο κοντά στην αντίληψη μας για την ζωή από το ιταλικό, το γαλλικό και το δυτικογερμανικό σύστημα. O Παλαιστίνιος τρομοκράτης είναι πολύ πιο κοντά στα όνειρα μας για εκδίκηση από τον Ιουδαίο ή Ιουδαϊζον Άγγλο»
Αυτά έγραφε κάποτε ο τιτάνιος Ιταλός φασιστής Franco Freda στο έργο του «Η αποσύνθεση του Συστήματος» και δεν είχε καθόλου άδικο. Οι συμμαχίες με τα έθνη τα οποία αντιστέκονται στην παγκοσμιοποίηση, τον λιμπεριαλισμό και τον πολιτιστικό μαρξισμό, ασχέτως της φυλετικής ομάδος στην οποία ανήκουν, είναι το εθνικοσοσιαλιστικό μας καθήκον! Και αυτό δεν μας καθιστά προδότες της φυλής μας! Η εκφυλισμένη «Δύση» είναι αυτή που σκοτώνει την φυλή μας και ο μόνος δρόμος για τη σωτηρία των ευρωπαϊκών λαών είναι η καταστροφή της. Να γίνει συντρίμμια και να χτιστεί από την αρχή. Και αυτό το κατάλαβε καλύτερα και πρώτα από όλους ο ίδιος ο Χίτλερ όπως αναφέρθηκε παραπάνω. Καλύτερα από όλους το κατάλαβαν και άλλοι μεταπολεμικοί εθνικοσοσιαλιστές σαν τον Jean Thiriart και τον Ernst Remer οι οποίοι ζητούσαν συμμαχία με την ΕΣΣΔ για να τσακίσουν τον ατσάλινο βραχνά των ΗΠΑ που είχε καθίσει πάνω από την Ήπειρο μας και αναγνώριζαν ως τον Νούμερο 1 εχθρό. Συνεπώς όταν ακούτε ή βλέπετε διάφορους «περίεργους» να σας μιλούν για τους Μογγόλους Ρώσους και τους «υπάνθρωπους» Άραβες να κρατάτε μία πισινή. Ο εχθρός έχει τον τρόπο του να παρεισφρύει παντού!
Ακολουθούν μερικά τραγικά παραδείγματα του τι ακριβώς εννοούμε
Για του λόγου το αληθές ορίστε οι ιδεολογικές αναφορές του συγκεκριμένου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου