Αυτοί οι καταραμένοι οι Eθνικοσοσιαλιστές

 

του Γιόσεφ Γκέμπελς

«Γιατί είμαστε Εθνικιστές;

Είμαστε εθνικιστές γιατί αντιλαμβανόμαστε το έθνος ως τον μόνο τρόπο να συγκεντροποιήσουμε όλες τις δυνάμεις οι οποίες θα διατηρήσουν και θα βελτιώσουν την ύπαρξη μας και τις συνθήκες υπό τις οποίες ζούμε. 

Το έθνος είναι η οργανική ένωση ενός λαού για την προστασία της ζωής του. Το να είσαι εθνικόφρονας σημαίνει να επιβεβαιώνεις αυτή την κατάσταση με λόγια και έργα. Το να είσαι εθνικόφρονας δεν σχετίζεται με κάποια μορφή διακυβέρνησης ή ένα σύμβολο. Είναι επιβεβαίωση πραγμάτων, όχι μορφών. Οι μορφές μπορεί να αλλάζουν, το περιεχόμενο παραμένει. Εάν η μορφή και το περιεχόμενο συμφωνούν, τότε ο εθνικιστής επιβεβαιώνει και τα δύο. Αν συγκρούονται, ο εθνικιστής οφείλει να αγωνιστεί για το περιεχόμενο είς βάρος της μορφής. 

Έτσι έχουν τα πράγματα σήμερα στην Γερμανία: ο εθνικισμός έχει μετατραπεί σε αστικό πατριωτισμό και οι υπερασπιστές του αναζητούν φανταστικούς αντιπάλους. Ο ένας λέει «Γερμανία» και εννοεί την μοναρχία. Ο άλλος διακηρύσσει την ελευθερία και εννοεί το «Μαύρο - Άσπρο - Κόκκινο» (τα χρώματα της γερμανικής σημαίας επί μοναρχίας). Θα ήταν διαφορετική η κατάσταση μας σήμερα αν αντικαθιστούσαμε την δημοκρατία με την μοναρχία και διατηρούσαμε την άσπρη - μαύρη - κόκκινη σημαία; Η αποικία θα είχε διαφορετική ταπετσαρία αλλά η φύση της, το περιεχόμενο της, θα παρέμειναν ίδια. Τα πράγματα θα ήταν ακόμη χειρότερα, γιατί μία πρόσοψη η οποία κρύβει τα γεγονότα παραλύει τις δυνάμεις οι οποίες αγωνίζονται ενάντια στην σκλαβιά. 

O Eβραίος, ο αστυνομικός και ο Γάλλος κατακτητής κακοποιούν την Γερμανία

Ο αστικός πατριωτισμός είναι προνόμιο μίας τάξης. Αυτός είναι ο πραγματικός λόγος της παρακμής. Όταν 30 εκατομμύρια τάσσονται υπέρ κάτι και άλλα 30 εκατομμύρια κατά, τότε τα πράγματα εξισορροπούνται και δεν προχωράει τίποτα. Έτσι συμβαίνει στην Γερμανία. Είμαστε ο παρίας του κόσμου, όχι επειδή δεν έχουμε το θάρρος να αντισταθούμε αλλά επειδή ολόκληρη η εθνική ενέργεια σπαταλιέται σε αιώνιες και μη παραγωγικές διαμάχες μεταξύ αριστεράς και δεξιάς. Ο δρόμος μας οδηγεί μόνο προς τα κάτω και σήμερα μπορεί κανείς να προβλέψει πότε θα φτάσουμε στην άβυσσο.

Ο εθνικισμός έχει ευρύτερη απήχηση από τον διεθνισμό. Βλέπει τα πράγματα όπως είναι. Μόνο αυτός που σέβεται τον ευατό του μπορεί να σεβαστεί τους άλλους. Εάν ως Γερμανός εθνικιστής επιβεβαιώνω την Γερμανία πως μπορώ να την υπερασπιστώ έναντι ενός Γάλλου εθνικιστή που επιβεβαιώνει την Γαλλία; Μόνο όταν αυτές οι δύο στάσεις έρχονται σε σύγκρουση για ζωτικούς λόγους θα υπάρξει ένας αγώνας εξουσίας και πολιτικής. Ο διεθνισμός δεν μπορεί να αναιρέσει την πραγματικότητα. Οι προσπάθειες του να αυτο-αποδειχθεί αποτυγχάνουν εντελώς. Και ακόμη και όταν τα γεγονότα φαίνονται να του παρέχουν κάποια εγκυρότητα, η φύση, το αίμα, η θέληση για ζωή και ο αγώνας για την ύπαρξη σε αυτή την σκληρή γη αποδεικνύουν την ανακρίβεια των εύηχων θεωριών. 

Το αμάρτημα του αστικού πατριωτισμού είναι να συγχέει μία ορισμένη μορφή οικονομίας με το έθνος. Συνέδεσε δύο πράγματα που είναι τελείως διαφορετικά. Οι μορφές της οικονομίας, όσο σταθερές και αν φαίνονται, είναι μεταβλητές. Το έθνος είναι αιώνιο. Αν υπάγουμε το αίωνιο στο πρόσκαιρο, το αίωνιο αναγκαστικά θα καταρρεύσει μόλις καταρρεύσει το πρόσκαιρο. Αυτή ήταν η αιτία κατάρρευσης της φιλελεύθερης κοινωνίας. Δεν είχε τις ρίζες της στο αίωνιο αλλά στο πρόσκαιρο και όταν αυτό παρήκμασε παρέσυρε μαζί του και το αιώνιο. Σήμερα όλα αυτά είναι μόνο μία δικαιολογία για ένα σύστημα που προκαλεί όλο και αυξανόμενη οικονομική εξαθλίωση. Σε αυτό το σύστημα βασίζεται ο αιώνιος Εβραίος και καθοδηγεί την μάχη των προλεταριακών δυνάμεων εναντίον τόσο του έθνους όσο και της οικονομίας. 

O εθνικισμός που αναδύεται αντλεί την ύπαρξη του από την πίστη στο έθνος ως μίας υπόθεσης που μας αφορά όλους, όχι μόνο μία ομάδα, μία τάξη ή μία οικονομική κλίκα. Το αίωνιο πρέπει να διακρίνεται από το πρόσκαιρο. Η διατήρηση ενός άθλιου οικονομικού συστήματος δεν έχει καμία σχέση με τον εθνικισμό που αποτελεί την επιβεβαιώση της έννοιας της Πατρίδας. Μπορώ να αγαπώ την Γερμανία αλλά να μισώ τον καπιταλισμό. Όχι μόνο μπορώ αλλά πρέπει. Μόνο ο αφανισμός ενός εκμεταλλευτικού συστήματος φέρνει μαζί του τον πυρήνα της αναγέννησης του λαού μας. 

Είμαστε εθνικιστές επειδή ως Γερμανοί αγαπάμε την Γερμανία. Επειδή αγαπάμε την Γερμανία θέλουμε να την διαφυλάξουμε και να πολεμήσουμε εναντίον όσων την καταστρέφουν. Όταν ένας κομμουνιστής φωνάζει «κάτω ο εθνικισμός!» εννοεί τον υποκριτικό αστικό πατριωτισμό που επιβάλλει στην οικονομία ένα άθλιο σύστημα εκμετάλλευσης. Αν ξεκαθαρίσουμε στους ανθρώπους της αριστεράς ότι ο εθνικισμός και ο καπιταλισμός, δηλαδή η επιβεβαίωση της Πατρίδας και η κατάχρηση των πόρων της, δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους και ότι αυτά τα δύο είναι σαν την φωτιά και το νερό, τότε ακόμη και αυτοί θα αγκαλιάσουν το έθνος το οποίο τώρα πολεμούν. 

Αυτό είναι το πραγματικό μας καθήκον ως εθνικοσοσιαλιστές. Ήμασταν οι πρώτοι που αναγνωρίσαμε αυτές τις διασυνδέσεις μεταξύ των γεγονότων και οι πρώτοι οι οποίοι ξεκινήσαμε αυτόν τον αγώνα. Επειδή είμαστε σοσιαλιστές νιώθουμε την βαθύτερη χάρη του έθνους και επειδή είμαστε εθνικιστές θέλουμε να προωθήσουμε την κοινωνική δικαιοσύνη στην Νέα Γερμανία. 

Μία Νέα Πατρίδα θα εγερθεί μόλις το σοσιαλιστικό μέτωπο εδραιωθεί!

Ο Σοσιαλισμός θα γίνει πραγματικότητα μόλις η Πατρίδα καταστεί ελεύθερη!

Γιατί είμαστε Σοσιαλιστές;

Είμαστε σοσιαλιστές γιατί αντιλαμβανόμαστε τον σοσιαλισμό, ο οποίος είναι η συνένωση όλων των πολιτών, ως την μόνη ευκαιρία να διατηρήσουμε την φυλετική μας κληρονομιά, να ανακτήσουμε την πολιτική μας ελευθερία και να αναγεννήσουμε το γερμανικό κράτος. 

Ο σοσιαλισμός είναι το δόγμα για την απελεύθερωση της εργατικής τάξης. Προωθεί την εξύψωση του «τέταρτου στρώματος»[1] και την ενσωμάτωση του στον πολιτικό οργανισμό της Πατρίδας. Είναι άρρηκτα δεσμευμένος με την προσπάθεια να τσακιστεί η σημερινή σκλαβιά και να αποκατασταθεί η γερμανική ελευθερία. Ο σοσιαλισμός επομένως, δεν είναι απλώς ζήτημα της καταπιεσμένης τάξης, αλλά υπόθεση όλων γιατί η απελευθέρωση του γερμανικού λαού από την υποδούλωση είναι ο στόχος της σύγχρονης πολιτικής. Ο σοσιαλισμός αποκτά την πραγματική του μορφή, μόνο μέσω της συνολικής μαχητικής συναδέλφωσης με τις προοδευτικές ενέργειες ενός αναζωογονημένου εθνικισμού. Χωρίς τον εθνικισμό δεν είναι τίποτα, είναι ένα φάντασμα, μία κενή θεωρία, μία ονειροπόληση, ένα σκέτο βιβλίο! Μαζί με τον εθνικισμό είναι τα πάντα, το μέλλον, η ελευθερία, η ίδια η Πατρίδα! 

Το σφάλμα της φιλελεύθερης σκέψης ήταν ότι παρέβλεψε τις εθνικά ευεργετικές δυνατότητες του σοσιαλισμού, οδηγώντας έτσι τον σοσιαλισμό προς αντεθνικές κατευθύνσεις. Το σφάλμα του μαρξισμού ήταν ότι υποβίβασε τον σοσιαλισμό σε απλά ένα ζήτημα του μισθού και του στομάχου, φέρνοντας τον σε σύγκρουση με το κράτος και την εθνική ύπαρξη. Η κατανόηση και των δύο αυτών γεγονότων μας οδηγεί σε μία νέα αίσθηση του σοσιαλισμού, που αντιλαμβάνεται την φύση του ως εθνικιστική, κρατικοδομική, απελευθερωτική και εποικοδομητική. 

Ο αστός σύντομα θα εγκαταλείψει την ιστορική σκηνή. Στην θέση του θα έρθει η τάξη των παραγωγικών εργατών, η εργατική τάξη, που μέχρι σήμερα καταπιέζεται. Η εργατική τάξη αρχίζει να εκπληρώνει την πολιτική της αποστολή. Εμπλέκεται σε έναν σκληρό και ανηλεή αγώνα για την πολιτική εξουσία καθώς επιδιώκει να καταστεί μέλος του εθνικού οργανισμού. Η μάχη ξεκίνησε στον οικονομικό τομέα. Θα ολοκληρωθεί στον πολιτικό. Δεν είναι απλά θέμα μισθών ή θέμα του αριθμού των ωρών εργασίας - αν και δεν ξεχνάμε ποτέ ότι αυτά είναι ουσιαστικά ζητήματα ίσως και τα πιο σημαντικά της σοσιαλιστικής μας πλατφόρμας - αλλά πολύ περισσότερο είναι θέμα ενσωμάτωσης μίας ισχυρής και υπεύθυνης τάξης στο κράτος, μίας προσπάθειας που θα καταλήξει στο να γίνει η εργατική τάξη η κυρίαρχη δύναμη στην μελλοντική πολιτική της Πατρίδας μας. Η αστική τάξη δεν θέλει να αναγνωρίσει την δύναμη των εργατών. Ο μαρξισμός έχει αναγκάσει τους εργάτες να μπουν σε έναν ζουρλομανδύα ο οποίος στο τέλος θα τους καταστρέψει. Ενώ η εργατική τάξη σταδιακά διαλύεται από το μαρξιστικό μέτωπο, η αστική τάξη και ο μαρξισμός έχουν συμφωνήσει στις γενικές γραμμές του καπιταλισμού και βλέπουν τώρα το καθήκον τους στο να τον υπερασπιστούν και να τον προστατεύσουν με διάφορους τρόπους, σύχνα υπόγειους. 

Είμαστε σοσιαλιστές γιατί αντιλαμβανόμαστε την επίλυση του κοινωνικού ζητήματος ως αναγκαία για την ίδια την ύπαρξη του κράτους και του λαού μας και όχι ως ζήτημα φθηνού οίκτου ή προσβλητικού συναισθηματισμού. Ο εργαζόμενος αξιώνει βιοτικό επίπεδο αντίστοιχο αυτού που πρσφέρει. Δεν έχουμε καμία πρόθεση να ικετεύσουμε για αυτό το δικαίωμα. Η ενσωμάτωση στον κρατικό οργανισμό δεν είναι κρίσιμη υπόθεση μόνο για τον ίδιο τον εργαζόμενο αλλά για ολόκληρο το έθνος. Το κοινωνικό ζήτημα δεν περιορίζεται μόνο στο οκτάωρο. Είναι θέμα διαμόρφωσης μίας νέας πολιτειακής συνείδησης που θα περιλαμβάνει κάθε παραγωγικό πολίτη. Εφόσον οι πολιτικές δυνάμεις της εποχής δεν είναι ούτε πρόθυμες, ούτε ικανές να δημιουργήσουν μία τέτοια κατάσταση, τότε ο σοσιαλισμός είναι κάτι για το οποίο πρέπει να αγωνισθούμε και να παλέψουμε. Το μαχητικό μήνυμα του σοσιαλισμού απευθύνεται τόσο στο εσωτερικό, όσο και στο εξωτερικό. Στο εσωτερικό απευθύνεται στα αστικά κόμματα και στον μαρξισμό, γιατί και οι δύο είναι ορκισμένοι εχθροί του επερχόμενου εργατικού κράτους. Στο εξωτερικό απευθύνεται σε όσους απειλούν την εθνική μας ύπαρξη και συνεπώς την ακεραιότητα του επερχόμενου εθνικού - σοσιαλιστικού κράτους. 

Ο σκεπτόμενος εργάτης ακολουθεί τον Χίτλερ

O σοσιαλισμός είναι εφικτός μόνο σε ένα κράτος εσωτερικά ενωμένο και εθνικά ελεύθερο. Η αστική τάξη και ο μαρξισμός είναι υπεύθυνοι για την αποτυχία επίτευξης και των δύο στόχων, της εσωτερικής ενότητας και της εθνικής ελευθερίας. Όσο και αν η αστική τάξη παρουσιάζεται ως εθνική και ο μαρξισμός ως κοινωνικός, είναι και οι δύο ορκισμένοι εχθροί του εθνικού και σοσιαλιστικού κράτους. 

Πρέπει επομένως να τσακίσουμε αυτές τις δύο πολιτικές δυνάμεις. Οι γραμμές του γερμανικού σοσιαλισμού είναι αιχμηρές και ο δρόμος μας ξεκάθαρος. 

Είμαστε εναντίον της αστικής τάξης και υπέρ του αληθούς εθνικισμού!

Είμαστε εναντίον του μαρξισμού αλλά υπέρ του αληθούς σοσιαλισμού!

Θέλουμε να εδραιώσουμε για πρώτη φορά στην ιστορία ένα γερμανικό εθνικό κράτος, σοσιαλιστικής φύσης!

Για όλα αυτά θα αγωνιστούμε με το Εθνικό Σοσιαλιστικό Γερμανικό Εργατικό Κόμμα!

Γιατί αποκαλούμαστε Εργατικό Κόμμα;

Η εργασία δεν είναι κατάρα αλλά ευλογία. Ο άνθρωπος αυτοπραγματώνεται μέσω της εργασίας. Η εργασία τον εξυψώνει, τον κάνει συνειδητοποιημένο και τον ανεβάζει υπεράνω όλων των άλλων πλασμάτων. Η εργασία είναι μία ενέργεια δημιουργική, παραγωγική και πολιτιστική. Χωρίς εργασία δεν υπάρχουν αγαθά. Χωρίς αγαθά δεν υπάρχει ζωή!

Η ιδέα ότι όσο πιο βρώμικα γίνονται τα χέρια, τόσο πιο εξευτελιστικό είναι το έργο είναι εβραϊκή και όχι γερμανική! Όπως σε κάθε άλλο τομέα ο Γερμανός πρώτα ρωτά «πως» και μετά «τι». Είναι λιγότερο ζήτημα της θέσης που κατέχει και περισσότερο ζήτημα του πόσο καλά κάνει το καθήκον που του έδωσε ο Θεός. 

Αποκαλούμαστε «εργατικό κόμμα» γιατί θέλουμε να διασώσουμε την έννοια της εργασίας από τον σημερινό της ορισμό και να της δώσουμε πίσω την αρχική της σημασία. Όποιος παράγει αξία είναι παραγωγός, δηλαδή εργάτης. Αρνούμαστε να διακρίνουμε την εργασία σε είδη. Το μόνο μας κριτήριο είναι αν το έργο υπηρετεί το σύνολο ή τουλάχιστον δεν είναι επιβλαβές για αυτό. Η εργασία είναι υπηρεσία. Αν λειτουργεί ενάντια στην γενική ευημερία τότε είναι προδοσία εις βάρος της Πατρίδας. 

Η μαρξιστική βλακεία διεκδικούσε την απαλλαγή από την εργασία, υποβαθμίζοντας την και βλέποντας την ως κατάρα και ντροπή. Δεν είναι στόχος μας να καταργήσουμε την εργασία αλλά να της δώσουμε νέο νόημα και περιεχόμενο. Ο εργάτης σε ένα καπιταλιστικό κράτος - και αυτή είναι η μεγαλή του δυστυχία - δεν είναι πια ζωντανός άνθρωπος, δημιουργός και παραγωγός. Είναι απλά μία μηχανή, ένας αριθμός, ένα γρανάζι χωρίς αισθήσεις και αντίληψη. Αποξενώνεται από αυτό που παράγει. Η εργασία είναι για αυτόν μόνο ένας τρόπος επιβίωσης, όχι μίας οδός προς την αυτοπραγμάτωση, όχι χαρά, όχι κάτι για το οποίο πρέπει να υπηρεφανεύεται ή να ικανοποείται, όχι ενθάρρυνση ή ένας τρόπος να χτίζει τον χαρακτήρα του. 

Είμαστε εργατικό κόμμα γιατί βλέπουμε στην επερχόμενη σύγκρουση μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας αυτό το οποίο θα καθορίσει την μορφή του εικοστού αιώνα. Τασσόμαστε στο πλευρό της εργασίας και εναντίον του κεφαλαίου. Το χρήμα είναι το αξιακό κριτήριο του φιλελευθερισμού, η εργασία και τα επιτεύγματα είναι το αξιακό κριτήριο του σοσιαλισμού.  Ο φιλελεύθερος ρωτάει «τι είσαι;», ο σοσιαλιστής ρωτάει «ποιός είσαι;». Αυτοί οι δύο κόσμοι βρίσκονται σε σύγκρουση. 

Δεν θέλουμε να κάνουμε τους πάντες ίδιους. Ούτε θέλουμε να χωρίσουμε τον πληθυσμό σε επίπεδα χαμηλά και υψηλά, πάνω και κάτω. Η αριστοκρατία του ερχόμενου κράτους δεν θα καθορίζεται από τα υπάρχοντα ή τα χρήματα κάποιου αλλά μόνο από την ποιότητα και τα επιτεύγματα του. Ο καθένας θα αποκτάει την αξία του μόνο μέσω της υπηρεσίας που προσφέρει. Οι άνδρες διακρίνονται από τα αποτελέσματα της εργασίας τους. Αυτό είναι το σίγουρο μέτρο για τον καθορισμό του χαρακτήρα κάποιου. Η αξία της εργασίας στον σοσιαλισμό θα καθοριστεί από το πόσο σημαντική αυτή είναι για το κράτος, για ολόκληρη την κοινότητα. Εργασία σημαίνει δημιουργία αξίας, όχι δημιουργία πραγμάτων για παζάρεμα. Ο στρατιώτης είναι εργάτης όταν κράταει το ξίφος για να προστατέψει την εθνική οικονομία. Ο πολιτικός είναι επίσης εργάτης όταν δίνει στο έθνος την μορφή και την θέληση που το βοηθούν να διασφαλίσει την ζωή και την ελευθερία του. 

Τα σουφρωμένα φρύδια[2] αποτελούν σημάδια εργασίας, τόσο όσο αποτελεί και μία δυνατή γροθιά. Ένας εργάτης του λευκού γιακά[3] δεν πρέπει να ντρέπεται να καυχιέται για αυτό για το οποίο με περηφάνια καυχιέται ο χειρώνακτης εργάτης: την εργατική του προσφορά. Οι σχέσεις μεταξύ αυτών των δύο ομάδων καθορίζουν την αμοιβαία μοίρα τους. Κανένας δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς τον άλλον, γιατί και οι δύο μαζί πρέπει να αγωνιστούν για να υπερασπιστούν και να εδραιώσουν το δικαίωμα τους στην ύπαρξη. 

Αποκαλούμε τους ευατούς μας εργατικό κόμμα γιατί θέλουμε να απελευθερώσουμε την εργασία από τις αλυσίδες του καπιταλισμού και του μαρξισμού. Σε αυτή την μάχη για το μέλλον της Γερμανίας αποδεχόμαστε ελεύθερα την απέχθεια και το μίσος της αστικής τάξης για εμάς. Γνωρίζουμε ότι μέσα από αυτές τις κατάρες θα καταφέρουμε να φέρουμε νέες ευλογίες. 

Ο Θεός έδωσε στα έθνη έδαφος για να καλλιεργήσουν σιτηρά. Ο σπόρος γίνεται σίτος και ο σίτος γίνεται ψωμί. Ο μεσάζοντας μεταξύ όλων είναι η εργασία. 

Αυτός που περιφρονεί την εργασία αλλά δέχεται τα οφέλη της είναι υποκριτής. 

Αυτή είναι η βαθύτερη ουσία του κινήματος μας: επαναφέρει τα πράγματα στην αρχική τους σημασία, αδιαφορώντας αν αυτά κινδυνεύουν να βυθιστούν στον βάλτο μίας κοσμοθεωρίας που καταρρέει. 

Όποιος δημιουργεί αξία εργάζεται και είναι εργάτης. Το κόμμα μας που θέλει να ελευθερώσει την εργασία είναι εργατικό κόμμα. 

Επομένως εμείς οι εθνικοσοσιαλιστές αποκαλούμε τους ευατούς μας εργατικό κόμμα! 

Όταν οι νικηφόρες σημαίες μας θα κυματίζουν μπροστά, τότε θα τραγουδάμε:

«Είμαστε ο Στρατός της Σβάστικας,

Σηκώστε ψηλά τις Σημαίες!

Θέλουμε να ανοίξουμε τον δρόμο προς την Ελευθερία,

για την Γερμανική Εργασία!»

Γιατί αντιτιθέμεθα στους Εβραίους; 

Αντιτιθέμεθα στους Εβραίους γιατί υπερασπιζόμαστε την ελευθερία του γερμανικού λαού. Ο Εβραίος είναι η αιτία της σκλαβιάς μας και επωφελείται από αυτή. Εκμεταλλεύεται την κοινωνική δυστυχία των πλατιών μαζών για να εμβαθύνει την φρικτή διαίρεση μεταξύ Δεξιάς και Αριστεράς, για να χωρίσει την Γερμανία στα δύο, αποκρύβωντας έτσι τις αληθινές αιτίες για την ήττα στον Μεγάλο Πόλεμο και παραποιώντας την φύση της επανάστασης. 

Ο Εβραίος δεν ενδιαφέρεται να βρεθεί λύση για τα μοιραία προβλήματα της Γερμανίας. Δεν μπορεί να έχει τέτοιο ενδιαφέρον. Εξαρτάται από το τι θα παραμείνει άλυτο. Εάν ο γερμανικός λαός σχηματίσει μία ενωμένη κοινότητα και κερδίσει πίσω την ελευθερία του, δεν θα υπάρχει πλέον χώρος για τον Εβραίο. Η θέση του Εβραίου είναι πιο ισχυρή όταν ένα έθνος βρίσκεται υπό εσωτερική και εξωτερική σκλαβιά, όχι όταν αυτό είναι ελεύθερο, εργατικό, συνειδητοποιημένο και αποφασισμένο. Ο Εβραίος προκαλεί τα προβλήματα μας και ζεί από αυτά. 

Για αυτό αντιτιθέμεθα στους Εβραίους ως εθνικιστές και σοσιαλιστές. Έχουν καταστρέψει την φυλή μας, έχουν διαφθείρει τα ήθη μας, έχουν καταστρέψει τα έθιμα μας και έχουν τσακίσει την δύναμη μας. Τους οφείλουμε το ότι σήμερα είμαστε ο παρίας του κόσμου. Οι Εβραίοι αντιμετωπίζονταν ως λεπροί για όσο καιρό ήμασταν Γερμανοί. Όταν απωλέσαμε την γερμανικότητα μας, οι Εβραίοι θριάμβευσαν επάνω μας και επάνω στο μέλλον μας. 

Ο Εβραίος είναι ο δαίμονας της αποσύνθεσης. Όπου ανακαλύπτει φθορά και βρωμιά βγαίνει στην επιφάνεια και αρχίζει το έργο του χασάπη ανάμεσα στα έθνη. Κρύβεται πίσω από μία μάσκα και παρουσιάζεται ως φίλος στα θύματα του και πριν αυτά το καταλάβουν, ο Εβραίος τους έχει αρπάξει από τον λαιμό. 

Ο Εβραίος δεν είναι δημιουργικό ον. Δεν παράγει τίποτα, μόνο παζαρεύει προϊόντα. Παζαρεύει εικόνες, ρούχα, κουρέλια, κοσμήματα, σιτηρά, μετοχές, θεραπείες, λαούς και κράτη. Κατά κάποιο τρόπο κλέβει ότι συναλλάσεται. Όταν επιτίθεται σε ένα κράτος είναι επαναστάτης. Μόλις καταλάβει την εξουσία κηρύττει την ειρήνη και την τάξη για να καταβροχθίσει τις κατακτήσεις του με άνεση. 

Πολλοί αναρωτιούνται τι σχέση έχει ο αντισημιτισμός με τον σοσιαλισμό. Θα θέσω το ερώτημα ως εξής: τι σχέση έχει ο Εβραίος με τον σοσιαλισμό; Ο σοσιαλισμός έχει να κάνει με την εργασία. Πότε είδε κανείς τον Εβραίο να εργάζεται αντί να λεηλατεί, να κλέβει και να ζει από τον ιδρώτα των άλλων; Ως σοσιαλιστές αντιτιθέμεθα στους Εβραίους γιατί βλέπουμε σε αυτούς την ενσάρκωση του καπιταλισμού, την προσωποποίηση της κατάχρησης των αγαθών του έθνους μας. 

Άλλοι αναρωτιούνται τι σχέση έχει ο αντισημιτισμός με τον εθνικισμό. Θα θέσω το ερώτημα ως εξής: τι σχέση έχει ο Εβραίος με τον εθνικισμό; Ο εθνικισμός έχει να κάνει με το αίμα και την φυλή. Ο Εβραίος είναι ο καταστροφέας της αγνότητας του αίματος, ο συνειδητός καταστροφέας της φυλής μας. Ως εθνικιστές αντιτιθέμεθα στους Εβραίους γιατί βλέπουμε σε αυτούς τον αιώνιο εχθρό της εθνικής μας τιμής και της εθνικής μας ελευθερίας. 

Αλλά ο Εβραίος, πέρα από όλα αυτά, είναι και άνθρωπος. Σίγουρα κανείς δεν το αμφισβητεί αυτό. Αμφιβάλλουμε μόνο στο αν είναι ένας αξιοπρεπής άνθρωπος. Δεν τα πάει καλά μαζί μας. Ζει με ξεχωριστούς νόμους από τους δικούς μας. Το γεγονός ότι είναι άνθρωπος δεν είναι επαρκής λόγος για να του επιτρέψουμε να μας υποτάξει με απάνθρωπους τρόπους. Μπορεί να είναι άνθρωπος - αλλά τι είδους άνθρωπος είναι! Αν κάποιος χαστουκίσει την μητέρα του στο πρόσωπο λες: «Συγχαρητήρια, γιατί πάνω από όλα είσαι άνθρωπος!». Αυτός δεν είναι άνθρωπος, είναι τέρας! Πόσα χειρότερα έχει κάνει ο Εβραίος στην μητέρα μας Γερμανία και πόσα κάνει ακόμη σήμερα. 

Πόλλοι θα πουν ότι υπάρχουν και «Λευκοί Εβραίοι». Είναι γεγονός ότι ανάμεσα μας βρίσκονται και πολλοί σκάρτοι, οι οποίοι παρόλο που είναι Γερμανοί, ενεργούν με ανήθικους τρόπους εναντίον των φυλετικών, εξ αίματος αδελφών τους. Γιατί όμως τους αποκαλείτε «Λευκούς Εβραίους»; Γιατί όλοι εσείς χρησιμοποιείται τον όρο «Εβραίος» για να περιγράψετε κάτι κατώτερο και περιφρονητικό; Γιατί λοιπόν μας ρωτάτε για ποιό λόγο αντιτιθέμεθα στους Εβραίους, όταν χωρίς να το ξέρετε έτσι λειτουργείτε και εσείς οι ίδιοι; 

Άλλοι θα πουν ότι ο αντισημιτισμός δεν είναι χριστιανικός. Αυτό σημαίνει ότι είναι χριστιανικό να επιτρέπουμε στους Εβραίους να συνεχίζουν να δρούν έτσι όπως δρούν, αφανίζοντας μας και εξαπατώντας μας; Το να είσαι Χριστιανός σημαίνει να αγαπάς τον πλησίον σου όπως τον ευατό σου. Ο πλησίον μου είναι ο φυλετικός και εξ αίματος αδελφός μου. Αυτός που σκέφτεται ως Γερμανός οφείλει να απεχθάνεται τους Εβραίους. Το ένα απαιτεί το άλλο. Ο ίδιος ο Χριστός αντιλήφθηκε ότι η αγάπη δεν λειτουργεί πάντα. Όταν είδε τους εμπόρους στον Ναό άρπαξε το μαστίγιο, δεν είπε «να αγαπάτε ο ένας τον άλλον». 

Αντιτιθέμεθα στους Εβραίους γιατί επιβεβαιώνουμε το γερμανικό έθνος και ο Εβραίος είναι η μεγαλύτερη δυστυχία μας. 

Δεν είναι αλήθεια ότι τρώμε Εβραίους για πρωϊνό. Είναι όμως αλήθεια ότι αργά αλλά σταθερά ο Εβραίος διαβρώνει όλα όσα έχουμε. Τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά αν σκεφτόμασταν ως Γερμανοί. 

«Αφυπνίζουμε την Γερμανία! Τελειώσατε! Βλέπουμε πίσω από τις μάσκες σας!»

Στην γελοιογραφία οι Εβραίοι απεικονίζονται ως Χριστιανοί, Γερμανοί πολίτες, Γερμανοί πατριώτες και φαινομενικά ακίνδυνοι περαστικοί.

Επαναστατικά Αιτήματα

Δεν μπαίνουμε στην Βουλή για να χρησιμοποιήσουμε κοινοβουλευτικές μεθόδους. Γνωρίζουμε ότι οι μοίρες των λαών καθορίζονται από τις προσωπικότητες και όχι από τις κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες. Η ουσία της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας εδράζεται στην ιδέα της πλειοψηφίας η οποία αφαιρεί την προσωπική ευθύνη και αποθεώνει τις μάζες, ενώ μερικές δεκάδες αλήτες και απατεώνες ελέγχουν τα πράγματα από τα παρασκήνια. Η αριστοκρατία εξαρτάται από τα επιτεύγματα, την κυριαρχία του πιο ικανού και την υποταγή των λιγότερο ικανών στην βούληση της ηγεσίας. Οποιαδήποτε μορφή διακυβέρνησης - ανεξάρτητα από το πόσο δημοκρατική ή αριστοκρατική φαίνεται εξωτερικά - βασίζεται στον καταναγκασμό. Η διαφορά έγγυται μόνο στο αν ο καταναγκασμός είναι ευλογία ή κατάρα για την κοινότητα. 

Αυτό που απαιτούμε είναι κάτι νέο, αποφασιστικό, ριζοσπαστικό και επαναστατικό με την αληθινή έννοια της λέξης. Αυτό δεν έχει να κάνει με ταραχές και οδοφράγματα. Μπορεί να συμβέι και αυτό κατά στιγμές αλλά δεν αποτελεί εγγενές μέρος της διαδικασίας. Οι επαναστάσεις είναι πράξεις πνευματικές. Εμφανίζονται πρώτα στους ανθρώπους, μετά στην πολιτική και μετά στην οικονομία. Οι Νέοι Άνθρωποι σχηματίζουν Νέες Δομές. Η μεταμόρφωση που επιδιώκουμε είναι πρώτα από όλα πνευματική που κατά συνέπεια θα επιφέρει την αλλαγή της κατάστασης. 

Η επαναστατική πράξη ξεκινάει από μέσα μας. Το αποτέλεσμα είναι ένας νέος ορατός τύπος ανθρώπου: ο εθνικοσοσιαλιστής! Συνεπής προς την πνευματική του στάση, ο εθνικοσοσιαλιστής προβάλλει αδιάλλακτες απαιτήσεις στην πολιτική. Δεν υπάρχει «εάν» και «άμα» για αυτόν, μόναχα «ναι» ή «όχι». 

Ο εθνικοσοσιαλιστής απαιτεί: 

Την επανάκατηση της Γερμανικής Τιμής. Χωρίς την Τιμή κανένας δεν έχει δικαίωμα στην ζωή. Το Έθνος που εγκαταλείπει την Τιμή του, εγκαταλείπει το ψωμί του. Η Τιμή είναι το θεμέλιο της κοινότητας κάθε λαού. Η απώλεια της Τιμής μας σημαίνει την απώλεια της ελευθερίας μας. 

Την αντικατάσταση της τωρινής αποικίας σκλάβων από ένα ισχυρό γερμανικό εθνικό κράτος. Το κράτος δεν είναι αυτοσκοπός για εμάς αλλά μέσο επίτευξης του σκοπού. Ο σκοπός μας είναι η φυλή, το άθροισμα όλων των ζωντανών, δημιουργικών δυνάμεων του ανθρώπου. Η δομή που σήμερα αποκαλείται γερμανική δημοκρατία δεν εγγυάται την διατήρηση της φυλετικής μας κληρονομιάς. Η δημοκρατία έχει γίνει ο αυτοσκοπός και έτσι παραμελούνται οι ανθρώποι και οι ανάγκες τους. Θέλουμε να καταργήσουμε την αποικία των σκλάβων και να την αντικαταστήσουμε με ένα ελεύθερο λαϊκό κράτος. 

Εργασία και ψωμί για κάθε παραγωγικό εθνοσύντροφο. Η αμοιβή πρέπει να είναι ανάλογη του επιτεύγματος. Αυτό σημαίνει μεγαλύτερη αμοιβή για τους Γερμανούς εργάτες! Αυτό θα σταματήσει την παράλογη πάλη στην οποία έχουν ριχτεί. 

Πρώτα να δοθεί στέγη και φαγητό στους ανθρώπους και μετά να πληρωθούν οι αποζημιώσεις! Κανένας δημοκράτης, κανένας ρεπουμπλικάνος δεν έχει το δικαίωμα να διαμαρτύρεται για αυτή την απαίτηση, γιατί αυτή πρώτη φορά παρουσιάστηκε από όσους ύψωναν την σημαία της Επανάστασης του Νοεμβρίου. Θέλουμε μόνο να κάνουμε το σύνθημα πραγματικότητα. 

Να κατοχυρωθούν πρώτα τα απαραίτητα! Πρώτα πρέπει να ανταποκριθούμε στις κρίσιμες ανάγκες των ανθρώπων και μετά να παράγουμε είδη πολυτελείας. Παροχή εργασίας σε όσους επιθυμούν να εργαστούν! Δώστε στους αγρότες γη! Η γερμανική εξωτερική πολιτική, που σήμερα εξάγει ότι έχουμε σε τιμές χαμηλότερες από αυτές της αγοράς, πρέπει να αναδιαμορφωθεί πλήρως και να επικεντρωθεί ριζικά στην γερμανική ανάγκη για ζωτικό χώρο, οδηγώντας στην απόκτηση της απαραίτητης πολιτικής δύναμης. 

Ειρήνη μεταξύ των παραγωγικών εργαζομένων! Ο καθένας πρέπει να επιτελεί το καθήκον του για το καλό της κοινότητας. Το κράτος έχει την ευθύνη να προστατεύει το άτομο, να του εγγυάται τους καρπούς της εργασίας του. Η λαϊκή κοινότητα δεν πρέπει να είναι μία απλή φράση, αλλά ένα επαναστατικό επίτευγμα που προκύπτει απή την ριζική εκπλήρωση των βασικών αναγκών της εργατικής τάξης! 

Ανελέητη μάχη κατά της διαφθοράς! Πόλεμος ενάντια στην εκμετάλλευση, ελευθερία για τους εργαζομένους! Εξάλειψη όλων των φιλελεύθερων - καπιταλιστικών επιρροών στην εθνική πολιτική! 

Λύση στο εβραϊκό ζήτημα! Ζητάμε την συστηματική αποπομπή των φυλετικά ξένων στοιχείων από κάθε τομέα της δημόσιας ζωής. Πρέπει να εφαρμόζεται υγειονομικός διαχωρισμός μεταξύ Γερμανών και μη Γερμανών για αποκλειστικά φυλετικούς λόγους, όχι για εθνικούς ή για θρησκευτικές πεποιθήσεις. 

Κάτω ο δημοκρατικός κοινοβουλευτισμός! Δημιουργία συντεχνιακής βουλής, βασισμένης στα επαγγέλματα που καθορίζουν την παραγωγή!

Επιστοφή της Τιμής και της Πίστης στην οικονομική ζωή. Πλήρης ανατροπή της αδικίας που εκλέψε τα υπάρχοντα εκατομμύρια Γερμανών.

Η Αρχή της Προσωπικότητας πάνω από την αρχή του όχλου. Οι Γερμανοί πάντα πρώτα από τους Εβραίους και τους ξένους.

Μάχη ενάντια στο καταστροφικό δηλητήριο του διεθνούς εβραϊκού «πολιτισμού». Επαναφορά στα γερμανική ήθη και στον γερμανικό τρόπο ζωής. Εξάλειψη των διεφθαρμένων σημιτικών αρχών που οδηγούν στην φυλετική αποσύνθεση. 

Θανατική ποινή για εγκλήματα κατά του Λαού! Κρεμάλα για τους κερδοσκόπους και τους τοκογλύφους!

Ένα πρόγραμμα ασυμβίβαστο που θα εφαρμοστεί από άνδρες που διακατέχονται από απαράμιλλο πάθος. Όχι συνθήματα, μονάχα ζωντανή ενέργεια!

Αυτά απαιτούμε!»

[1]: Με τον όρο «τέταρτο στρώμα» οι εθνικοσοσιαλιστές εννοούσαν την εργατική τάξη. «Πρώτο στρώμα» ήταν οι καπιταλιστές μεγαλοϊδιοκτήτες, «δεύτερο στρώμα » οι κληρικοί, «τρίτο στρώμα» οι μεσοαστοί - μικροαστοί και τέταρτο οι εργαζόμενοι. 

[2]: Ένδειξη διανοητικής - πνευματικής εργασίας.

[3]: Ως εργάτες του «λευκού γιακά» (white collar workers) περιγράφονται όσοι επιτελούν δουλειές γραφείου ή γενικότερα δουλειές που απαιτούν διανοητική - πνευματική εργασία. 

ΠΗΓΗ