«Μα ποιος είναι ο ήρωας; Ακουσα πάλι κοινοτοπίες για τους ήρωες και για τους πληγωμένους: “Πολέμησε σα λιοντάρι”, “έλαβε το ωραιότερο παράσημο, την πληγή του”, “ο Ηρως του Σαρανταπόρου”, “Πέθανε για την πατρίδα”.Και όμως ποιος ξέρει γιατί πέθανε, και αν πέθανε για τίποτα, ή μονάχα πέθανε...Ηρωες ποιοι είναι; Εκείνοι που πολεμούν αντρεία ή και σκοτώνονται στον πόλεμο;...
Ή εκείνοι που αψηφούν την κατακραυγή της κοινωνίας ή την μπουρζουάζικη κρίση της και στις πράξες, μα προπάντων στις ιδέες; Οι λιγότερο ήρωες είναι –έτσι τουλάχιστο αισθανόμουν στον πόλεμο– εκείνοι που πολεμούν αντρεία στον πόλεμο, γιατί όλα τους σπρώχνουν για να το κάμουν. Και ίσως οι πιο αντρείοι νάναι όσοι αψηφούν την κοινωνία και τους αμείλιχτα στενούς της νόμους και κανόνες και τα λόγια του κόσμου. Εκείνοι που σκοτώνονται στον πόλεμο, ενεργούν σύμφωνα με την αντίληψη της κοινωνίας, όλο το βάρος της κοινωνίας τούς σπρώχνει να πολεμήσουν αντρεία και να σκοτωθούν. Ολοι θα τους πουν ήρωες, όλοι θα χειροκροτήσουν και όλοι πάλι θα τους τιμωρήσουν, αν τυχόν ξεφύγουν το χρέος που τους ορίζει η κοινωνία.
Τους άλλους όμως... δεν τους σπρώχνει η κοινωνία, το ενάντιο.
Αυτή τους λέει πως είναι αστείο και γελοίο να μην είναι ισοπεδωμένοι και να μη λεν και κάνουν ό,τι λέει και κάνει όλος ο κόσμος, και κείνοι κάνουν του κεφαλιού τους».
28/12/1912
Το 1912 να μιλάει στην ουσία ο Δραγούμης για τον κοινωνικό επανάσταση!!! Πραγματικά απίστευτο.
ΑπάντησηΔιαγραφή