«Aufbruch»: Μετατρέποντας τους Εθνικιστές σε Κομμουνιστές

 

Πρόλογος ARPLAN

Μεταξύ 23 Σεπτεμβρίου και 4 Οκτωβρίου 1930, τρείς νεαροί αξιωματικοί της γερμανικής Ράιχσβερ δικάστηκαν στο δικαστήριο της Λειψίας με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας. Οι τρείς υπολοχαγοί Richard Scheringer, Hans Ludin και Hans Wendt διέδιδαν για αρκετούς μήνες εθνικο - επαναστατική προπαγάνδα μεταξύ των αξιωματικών του 5ου Συντάγματος Πυροβολικού στο Ούλμ. Τους ενθάρρυναν «να μην πυροβολήσουν σε περίπτωση εθνικής εξέγερσης του Λαού», αλλά αντ'αυτού, αν συμβεί κάτι τέτοιο, να συμπαραταχθούν ενεργά στο πλευρό των επαναστατών, «να ενταχθούν στην εξέγερση και να γίνουν ο πύρηνας του Λαϊκού Στρατού του Μέλλοντος!». Η «Δίκη του Ούλμ» που αφορά αυτούς τους νεαρούς εθνικοεπαναστάτες αξιωματικούς έγινε ένα διαβόητο γεγονός στην περίοδο της Βαϊμάρης (ο Χίτλερ είχε παραστεί ως μάρτυρας) αλλά ακόμη πιο διαβόητη ήταν η συνέχεια της. Στις 27 Φεβρουαρίου 1931, σχεδόν πέντε μήνες μετά την επιβολή ποινής 18μηνης φυλάκισης στους κατηγορούμενους, ο Richard Scheringer ανακοίνωσε δημόσια ότι εγκαταλείπει τον ριζοσπαστικό εθνικισμό και ότι αποφασίζει να μεταστραφεί στον κομμουνισμό. Η δήλωση του διαβάστηκε από ένα μέλος του KPD (Κομμουνιστικό Κόμμα Γερμανίας) στο Ράιχσταγκ στις 18 Μαρτίου. (Περισσότερα για την υπόθεση Σέρινγκερ ΕΔΩ). Οι κομμουνιστές θεώρησαν την μεταστροφή του Σέρινγκερ ως σημαντική νίκη και έσπευσαν να την ενσωματώσουν στην προπαγανδιστική «εθνική και κοινωνική» γραμμή τους. Μία στρατηγική που στόχευε να κερδίσει τους απογοητευμένους εθνικιστές στον μαρξισμό - λενινισμό μέσω μίας κομμουνιστικής οικειοποίησης του εθνικιστικού λόγου και αισθητικής. Για τον σκοπό αυτό τον Ιούλιο του 1931 κυκλοφόρησε ένα νέο προπαγανδιστικό περιοδικό το «Aufbruch: Kampfblatt im Sinne des Leutnant a.D. Scheringer» που μεταφράζεται ως «Η Αφύπνιση: ένα μαχητικό περιοδικό στο πνεύμα του Υπολοχαγού Σέρινγκερ». Το «Aufbruch» στόχευε στα μέλη του NSDAP, των S.A, των Stahlhelm, Wehrwolf και άλλων εθνικιστικών οργανώσεων, προβάλλοντας το όνομα του Σέρινγκερ μαζί με μία εθνικομπολσεβικική γλώσσα, σε μία προσπάθεια να οικοδομήσει ένα κοινό έδαφος μεταξύ εθνικιστών και μαρξιστών επαναστατών. Τα άρθρα του «Aufbruch» κάλυπταν στρατιωτικές εξελίξεις όσον αφορά τον Σοβιετικό Κόκκινο Στρατό, την επαναστατική στρατηγική στην Κίνα, την έννοια του έθνους στην σοσιαλιστική θεωρία, ή τα ανεπαρκή σοσιαλιστικά - επαναστατικά διαπιστευτήρια των εθνικιστών ηγετών. Όλα αυτά τα επιχειρήματα αποσκοπούσαν στο να προσελκύσουν ένα ριζοσπαστικό - εθνικιστικό κοινό και να το κάνουν να συμπαθήσει τον γερμανικό κομμουνισμό. Τα δύο παρακάτω άρθρα προέρχονται από την πρώτη έκδοση του «Aufbruch» και δίνουν μία ιδέα και μία γεύση: το πρώτο άρθρο (χωρίς τίτλο) είναι ουσιαστικά μία δήλωση του σκοπού του περιοδικού και το δεύτερο είναι η εξομολόγηση ενός ανώνυμου υποτιθέμενου πρώην μέλους του NSDAP που εξηγεί γιατί ο ίδιος μαζί με άλλους συντρόφους αποφάσισαν να εγκαταλείψουν το κόμμα και να ενταχθούν στο KPD.

Πρόλογος «ΜΑΥΡΕΣ ΛΕΓΕΩΝΕΣ»

Τόσο καιρό παρατηρούμε ενδιαφέροντα άρθρα προερχόμενα από την «δεξιά» που προσπαθούν να ρίξουν γέφυρες με σοσιαλιστές επαναστάτες της «απέναντι πλευράς» και μέσα σε εθνικομπολσεβικικά, αναρχοεθνικιστικά πλαίσια να αναζητήσουν μία λαϊκή εξέγερση που θα ανατρέψει τις αστικές τάξεις και το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα. Εδώ παρατηρούμε το αντίστροφο. Μία ενδιαφέρουσα προσπάθεια από την άλλη μεριά για προσαιτερισμό των ριζοσπαστών εθνικιστών, προερχόμενη από το «ιδεολογικοπολιτικό καμίνι» της Βαϊμαρικής Γερμανίας. Μία απόπειρα να ενταχθούν ριζοσπαστικοί εθνικοεπαναστάτες σε ένα μαρξιστικό - λενινιστικό λόγο, αποκαθαρμένο από τις κοσμοπολίτικες αστικές αλλοτριώσεις και προσανατολισμένο στην ιδέα της εθνικής ανεξαρτησίας, εθνικής ελευθερίας και λαϊκής κυριαρχίας. Παράλληλα βλέπουμε μία καταδική των ακροδεξιών κομμάτων και ηγεσιών που προσκυνούν όλο και περισσότερο την αστική πολιτική, την καπιταλιστική οικονομία και τις φιλελεύθερες ολιγαρχίες της Δύσης. Αναλογίες αρκετά ισχυρές με το σήμερα, ειδικά για χώρες όπως η δική μας που αποτελεί ασθενή κρίκο του ιμπεριαλιστικού συστήματος, υποταγμένη στους τοκογλύφους των Δυτικών Χρηματιστηρίων και με το σύνολο του λαϊκού πλούτου στα χέρια των πλουτοκρατών. Η ανάγκη για ισχυρό λαϊκό, σοσιαλιστικό, πατριωτικό κίνημα με προτάγματα την κοινωνική δικαιοσύνη και την εθνική ανεξαρτησία, με κοινή επαναστατική βάση και χωρίς δογματικά κολλήματα, είναι πιο ισχυρή από ποτέ!

«Εθνοσύντροφοι!

Σε αυτή την τόσο κρίσιμη ώρα, απευθυνόμαστε σε εσάς, τους πρώην αξιωματικούς και ηγέτες των εθνικιστικών ενώσεων:

Η δυστυχία του Λαού μας αυξάνεται τρομερά! Όλο και μεγαλύτερα τμήματα των μαζών εξαναγκάζονται σε φτωχοποίηση από το καπιταλιστικό σύστημα. Εκατοντάδες χιλιάδες αγρότες αποχωρίστηκαν τα σπίτια τους και τις φάρμες τους. Εκατομμύρια ανθρώπων έχουν κυριευτεί από την ανάγκη να εξασφαλίσουν μία πενιχρή ύπαρξη. Εκατομμύρια εργάτες και εργαζόμενοι χωρίς δουλειά και ψωμί. Εκατοντάδες χιλιάδες πτυχιούχοι και διανοούμενοι δεν έχουν την ευκαιρία να βγάλουν τα προς το ζήν. 

Οι κυρίαρχες καπιταλιστικές δυνάμεις προσπαθούν να ελέγξουν τον κρατικό μηχανισμό οδηγώντας τον σε περισσότερες βάρβαρες περικοπές μισθών και παροχών. Μείωση της φροντίδας στους ασθενείς και τα άτομα με ειδικές ανάγκες. Περικοπή των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων και των επιδομάτων πολέμου. Περιορισμός των επιδομάτων ανεργίας. Aέναη εισαγωγή νέων φόρων και νέων μεθόδων καταναγκασμού. Το βάρος της συνεισφοράς στο δημόσιο ταμείο μετακυλίζεται πλήρως στα εργατικά στρώματα του Λαού. Η ελευθερία της έκφρασης καταπνίγεται μέσω του αδίστακτου τρόμου και κάθε διαμαρτυρία των μάζων καταστέλλεται με φασιστικές μεθόδους.

Εν τω μεταξύ, το διεθνές χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο, προετοιμάζεται για έναν παρεμβατικό πολέμο εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης, προκειμένου να επανενσωματώσει στο καπιταλιστικό σύστημα την οικονομική επικράτεια που σήμερα ανθίζει ως αποτέλεσμα της υλοποίησης του σοσιαλισμού. Οι εκμεταλλευτές κάνουν ότι είναι δυνατό για να υποκινήσουν τον Γερμανικό Λαό εναντίον της Ανατολής, θέτοντας τον στην υπηρεσία του ληστρικού κεφαλαίου και του παγκόσμιου καπιταλισμού. Με αυτόν τον τρόπο, οι καπιταλιστές, ελπίζουν να ξεφύγουν για άλλη μία φορά από τις σημερινές δυσκολίες και να δημιουργήσουν μία διέξοδο για την αυξανόμενη οργή των μαζών. Εάν εκπληρωθεί αυτό το εγκληματικό σχέδιο, τότε κάθε ελπίδα για εθνική και κοινωνική απελευθέρωση του Γερμανικού Λαού θα καταστραφεί. Η ελευθερία μας μπορεί να διασφαλιστεί μόνο σε συνεργασία με το πρώτο ελεύθερο, εργατικό και αγροτικό κράτος της Γης, την Σοβιετική Ένωση! Η αντίθετη διαδρομή θα μας οδηγήσει στην υποδούλωση και την επ'αόριστον διαιώνιση της καπιταλιστικής δουλείας.

Η δραματικά επιδεινούμενη κατάσταση, απαιτεί ανελέητη και αποφασιστική δράση από όλους εκείνους των οποίων οι προθέσεις προς τον Λαό είναι ειλικρινείς. Ο Χίτλερ και ο Γκέμπελς, ο Στράσσερ, ο Στένες και ο Σέλντ δεν συγκαταλέγονται σε αυτούς. Είναι προδότες της εθνικής και σοσιαλιστικής υπόθεσης! Βοηθούν τον Μπρύνινγκ και τους Σοσιαλδημοκράτες. Αντί να ηγούνται μίας καταιγίδας ενάντια στο σύστημα, οδηγούν τα καλύτερα στοιχεία του Λαού μας σε αντεπαναστατικές ατραπούς! Μεγάλα τμήματα της νεολαίας, στρατιώτες, εργάτες και διανοούμενοι που συνηθίζαν να ακολουθούν αυτούς τους δημαγωγούς, το έχουν αναγνωρίσει! Ο αγρότης, επίσης, κάτω από την πίεση της υπερβολικής φτωχοποίησης, συνειδητοποιεί όλο και περισσότερο ότι η θέση του στον αγώνα για την ελευθερία πρέπει να βρίσκεται στο πλευρό της επαναστατικής εργατικής τάξης. 

Τώρα είναι καιρός να αποτινάξουμε όλες τις αστικές προκαταλήψεις! Τώρα είναι καιρός να βαδίσουμε στον επαναστατικό δρόμο του Λένιν! Ο Σέρινγκερ μας έδωσε το παράδειγμα. Στις 18 Μαρτίου, τοποθετήθηκε ανεπιφύλακτα κάτω από τα λάβαρα του μαχόμενου προλεταριάτου! 

Εθνικιστές! Εκατοντάδες από τις τάξεις σας στέκονται ήδη πίσω μας σήμερα. Αύριο θα γίνουν χιλιάδες. Κουράγιο σύντροφοι! Αν μπορείτε ξεπεράστε μας, αποδίδοντας δικαιοσύνη σε αυτή την ιστορική ώρα! Τότε η Ελευθερία και η Νίκη θα είναι δική μας!»

ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ!

Η ΡΗΞΗ ΜΕ ΤΟ ΧΤΕΣ

«Ως γιοι της γερμανικής μεσαίας τάξης, μεγαλώσαμε στα ταραγμένα χρόνια του 1914 - 1918, όταν οι πατεράδες μας και τα αδέρφια μας πολεμούσαν και σκοτώνονταν στην πρώτη γραμμή του Παγκοσμίου Πολέμου. Το Kaiserreich κατέρρευσε. Μετά ήρθαν οι Βερσαλλίες, η σκλαβιά του Λαού μας και ο πληθωρισμός, μέσω του οποίου οι οικογένειές μας –και εμείς μαζί τους– προλεταριοποιήθηκαν σε μεγάλο βαθμό. Η ηγεσία του κράτους, τα ανώτερα στρώματα των πλουσίων και των προνομιούχων, γονάτισαν και αποδέχτηκαν την νέα κατάσταση. Όλο το βαρύ φορτίο των φόρων και της συνεισφοράς επιβλήθηκε στις πλατιές μάζες του Λαού ενώ τα κομμάτια της πατρίδας μας πουλήθηκαν ένα - ένα στο διεθνές καπιταλιστικό κεφάλαιο.

Εν τω μεταξύ, εμείς οι νέοι συνεχίζαμε μόνοι μας την εθνική αντίσταση. Στη Ρηνανία, στην περιοχή του Ρουρ, στην Άνω Σιλεσία. Όλο αυτό φαινόταν ως μία εξέγερση στα μάτια των κυρίαρχων τάξεων! Οι αστοί δεν μπορούσαν να το αποδεχτούν. Μας μαχαίρωσαν πισώπλατα, μας παρέδωσαν στη δικαιοσύνη των ιμπεριαλιστικών νικητών - κρατών, μας έκλεισαν στις φυλακές. Αλλά όταν ήρθε η ώρα να καταστείλουμε το εξεγερμένο προλεταριάτο, για τις κακουχίες του οποίου γνωρίζαμε ελάχιστα, τότε ξαφνικά ήμασταν οι σωστοί. Τότε η λέξη «εθνικιστής» έπαψε να ακούγεται υποτιμητικά, τότε γίναμε πάλι «ήρωες». Και σαν ανόητοι που ήμασταν, επιτρέψαμε να μας εκμεταλλευτούν για να προστατεύσουμε την «δημόσια τάξη». 

Αφήσαμε τους εαυτούς μας να χρησιμοποιηθούν ως αστυνομική δύναμη των εκμεταλλευτών, ως υπερασπιστές του κράτους των Βερσαλλιών και πιστεύαμε ότι με αυτόν τον τρόπο υπερασπιζόμασταν την ελευθερία. Μόλις εκπληρώσαμε το καθήκον μας, τα όπλα αφαιρέθηκαν ξανά από τα χέρια μας –όπου χρειάστηκε υπό τον εξαναγκασμό της κρατικής εξουσίας– και για άλλη μια φορά γίναμε οι ανώριμοι επαναστάτες με τους όποιους ο έντιμος αστός κουνούσε απλώς το κεφάλι του και ανασήκωνε τους ώμους του. Για άλλη μία φορά ήμασταν αντιμέτωποι με τον αστυνομικό τρόμο!

Με τα χρόνια αλλάξαμε. Σιγά σιγά οι εξεγερμένοι έγιναν επαναστάτες. Αρχικά, χάσαμε την πίστη μας σε εκείνες τις αρχές που έλεγαν «εθνική απελευθέρωση» και εννοούσαν την «προστασία της ιδιοκτησίας». Ο πατριωτισμός των γερόντων έγινε για εμάς ένα βδέλυγμα. Οι «ηγέτες», των οποίων η μεγαλύτερη φήμη ήταν η τήρηση του νόμου και της τάξης, αντιμετωπίζονταν από εμάς με πικρή περιφρόνηση. Μάθαμε να μισούμε αυτό το σύστημα το οποίο δεν μπορούσε να κάνει τίποτα άλλο από το να συλλέγει φόρους, να προστατεύει τους κερδοσκόπους και τους εκμεταλλευτές και να ψηφίζει νόμους για την καταστολή του Λαού. Η οικονομική μας κατάσταση, η οποία είχε γίνει τελείως διαφορετική από αυτή των πατέρων μας εξαιτίας της λεηλασίας της μεσαίας τάξης από τον μονοπωλιακό καπιταλισμό, μας δίδαξε να κατανοούμε τα δεινά του προλεταριάτου, τη δεινή θέση αυτού του λαϊκού στρώματος στο οποίο τώρα ανήκουμε, τα δεινά μιας τάξης που ζει εδώ και δεκαετίες σε πολύ χειρότερες συνθήκες από ό,τι εμείς εδώ και λίγα χρόνια.

Η σιωπηρή σύνδεση μεταξύ των εθνικών και κοινωνικών αιτημάτων άρχισε να μας κυριεύει, ακόμα κι αν δεν είχαμε ακόμη κατανοήσει την τελική τους σημασία. Στα εργοστάσια, στα ορυχεία και στους στρατώνες, στα ταμεία ανεργίας και στους επαρχιακούς δρόμους, γνωρίσαμε και σεβόμασταν τους εργάτες της βιομηχανίας και της γεωργίας. Ήμασταν έτοιμοι να πολεμήσουμε δίπλα τους, ώμο με ώμο. Κι όμως δεν βρήκαμε το δρόμο μας προς την κόκκινη σημαία, γιατί ήμασταν ακόμα πολύ δεμένοι με το χθες. Δεν γνωρίζαμε τον επαναστατικό μαρξισμό-λενινισμό, αλλά ξέραμε τον θρύλο της «πισώπλατης μαχαιριάς» (Dolchstoßlegende). Δεν εμπιστευόμασταν το επαναστατικό προλεταριάτο όταν επρόκειτο για την εθνική απελευθέρωση, που για εμάς ήταν πάντα η ύψιστη αρχή. Αυτή η δυσπιστία τροφοδοτήθηκε από το γεγονός ότι μεγάλες μάζες των εργαζομένων, που παρέμεναν πολιτικά αβέβαιες, αγνοούσαν το εθνικό ζήτημα, λόγω της καταστροφικής επιρροής της Σοσιαλδημοκρατίας αλλά και της τρομερής κοινωνικής τους κατάστασης.

Μετά ήρθε η ώρα του μεγάλου δημαγωγού, του Χίτλερ! Βγήκε μπροστά με το επαναστατικό σύνθημα: «Εθνική και κοινωνική απελευθέρωση». Σκίσιμο των συμφωνιών ειρήνης, τσάκισμα της δουλείας των τόκων, καταπολέμηση του εβραϊκού εμποροκρατικού πνεύματος (Händlergeist), εξάλειψη του εισοδήματος που δεν προέρχεται από εργασία, εξοπλισμός των πλατιών μαζών, εξέγερση κατά των Βερσαλλιών, παροχή ευκαιριών για την ελεύθερη ανάπτυξη των δυνάμεων και των ταλέντων κάθε ανθρώπου, ψωμί και δουλειά για ολόκληρο τον Λαό. Οι εθνικοσοσιαλιστές ηγέτες χτυπούν το τύμπανο, μιλούν και γράφουν, διοργανώνουν συναντήσεις. Αυτά ήταν τα ιδανικά μας! Πιστέψαμε ότι εδώ γεννιέται ένα επαναστατικό, νεανικό - λαϊκό κίνημα, ότι εδώ θα πολεμήσουμε για την εθνική και κοινωνική απελευθέρωση. Με ενθουσιασμό ενταχθήκαμε στο NSDAP, κουβαλήσαμε τις σημαίες της σβάστικας, βρεθήκαμε σε νοσοκομεία και φυλακές, με ακλόνητη πεποίθηση θεωρούσαμε ότι υπηρετούσαμε έναν δίκαιο σκοπό. Ήταν η τελευταία τερατώδης απάτη της οποίας πέσαμε θύματα! Ήταν η τελευταία φορά που υπηρετήσαμε το χτές!

Μετά από μερικές προσποιητές μάχες «ενάντια στο σύστημα», το NSDAP έδειξε το αληθινό, φασιστικό[1] του πρόσωπο. Το επαναστατικό κίνημα μετατράπηκε σε ένα «εθνικοφιλελεύθερο» νόμιμο πολιτικό κόμμα. Οι ηγέτες του, που υποτίθεται ότι είχαν μπεί μπροστά για την απελευθέρωση του Λαού, εντάχθηκαν στο κοινοβούλιο και έγιναν ένα με την καπιταλιστική πολιτική. Ψήφισαν κατά των ειδικών φόρων για τους εκατομμυριούχους και τους μεγαλο-καπιταλιστές, υπέρ επιδοτήσεων σε εβραϊκές εταιρείες όπως η «Mansfeld A.G», υπέρ της αύξησης του μισθού των κυβερνητικών υπαλληλών, κατά της αναστολής πληρωμών του «Σχεδιού Young», κατά της εξόδους της Γερμανίας από την Κοινωνία των Εθνών, κλπ. Στην Θουριγγία και το Μπρούνσγουικ χρησιμοποιήσαν την δύναμη τους για να καταστείλουν τον επαναστατημένο Λαό, για να εισπράξουν φόρους για λογαριασμό της δημοκρατίας και για να δώσουν στους έκπτωτους πρίγκιπες εκατομμύρια μάρκα ως αποζημίωση. Ο ανώτατος Φύρερ, ο ίδιος ο Χίτλερ, διαπραγματεύτηκε με την βαριά βιομηχανία, αναγνώρισε τα διεθνή χρέη, ορκίστηκε στο κράτος της Βαϊμάρης και επανειλημμένα αποκήρυξε την επανάσταση και τον αγώνα για απελευθέρωση. Για να μπορέσει να συμμετέχει το κόμμα σε ενδεχόμενο κυβερνητικό συνασπισμό, ταπεινωσε τον ευατό του σαν υποτακτικό σκύλο, μπρόστα στα έκτακτα διατάγματα του Μπρύνινγκ. Η ατομική ιδιοκτησία και η καπιταλιστική οικονομική τάξη αναγνωρίστηκαν άνευ όρων!

Τα κομματικά άνακτορα και οι μισθοί των πολιτικών του κόμματος οφείλονται στις ελπίδες των λαϊκών στρωμάτων, του προλεταριάτου! Όποιος τόλμησε να αντιταχθεί στην νέα πορεία αποβλήθηκε ως μπολσεβίκος. Μπουλούκια αστών ξεχύθηκαν ξαφνικά προς το κόμμα, βάζοντας την δική τους σφραγίδα στο κίνημα! Προκείμενου να συνεχιστεί η εξαπάτηση των επαναστατικών οπαδών, χρησιμοποιήθηκαν περαιτέρω κούφιες φράσεις που ανήγαγαν το κόμμα σε αυτοσκοπό και καθιστούσαν τον Χίτλερ ημίθεο. Ωστόσο, πλέον, όλη η ορμή του κόμματος, όλη η αγκιτάτσια και όλη η προπαγάνδα στρέφονται ενάντια στο επαναστατικό προλεταριάτο, ενάντια στους φτωχούς και λιμοκτονούντες εθνοσυντρόφους, που σύμφωνα με το φασιστικό σχέδιο, στο μέλλον θα κατατροπωθούν από την πλήρη κρατική εξουσία. Τα πράγματα έχουν ακριβώς όπως τα έθεσε ο λοχαγός Γκέρινγκ, σε μία μαζική συνάντηση στο Hackerbraukeller του Μονάχου: 

«Εάν οι κομμουνιστές δεν σας κρεμάσουν, εσάς μαζί με τις τσάντες με τα χρήματα σας, κάποια μέρα από τους φανοστάτες, τότε μπορείτε να  μας ευχαριστήσετε! Δεν μας αρέσει να σας προστατεύουμε αλλά το κάνουμε γιατί σεβόμαστε όσους έχουν γερμανικό αίμα, ακόμη και αν αυτό ρέει σε άθλιες φλέβες!»

Αυτό είναι το NSDAP του 1931! Χρησιμοποιεί τους επαναστάτες οπαδούς του για να προστατεύσει τις «τσάντες με τα χρήματα» - αυτός είναι ο απώτερος στόχος των εθνικοσοσιαλιστών «ηγετών της ελευθερίας»! Αυτό είναι το μόνο που τους έχει απομείνει. Δεν μπορούν να κάνουν τίποτα περισσότερο γιατί βρίσκονται υπό την ολική ομηρία του καπιταλισμού και της Δύσης!

Λίγοι από εμάς, από εμάς που προερχόμαστε από την μεσαία και μικροαστική τάξη, το έχουμε αναγνωρίσει μέχρι τώρα. Χιλιάδες εξακολουθούν να κυματίζουν τις σημαίες με την σβάστικα μαζί με την αόριστη, βαρετή δίψα τους για την «ελευθερία», όπως κάποτε έτρεχαν πίσω από τις τυμπανοκρουσίες των αντιδραστικών οργανώσεων! Εξακολουθούν να μένουν προσκολλημένοι στο χτές με το οποίο εμείς έχουμε διαρρήξει όλους τους δεσμούς μας!

Έχουμε κάνει το τελευταίο βήμα! Έχουμε αναγνωρίσει ότι υπάρχει μόνο ένα απελευθερωτικό μέτωπο: το μέτωπο των επαναστατημένων αγροτών, εργατών, στρατιωτών! Γνωρίζουμε ότι δεν μπορούμε να βοηθηθούμε από κανέναν Φύρερ ή κόμμα, αλλά μόνο από μία λαϊκή επανάσταση ενάντια στο κυρίαρχο σύστημα και οτιδήποτε συνδέεται με αυτό: λαϊκή επάνασταση ενάντια στην καταπίεση και εκμετάλλευση κάθε είδους, επαναστατικό πόλεμο ενάντια στις Δυνάμεις των Βερσαλλιών σε συμμαχία με την Σοβιετική Ένωση! Μάθαμε να περιφρονούμε τους εθνο-πατέρες «Φύρερ», με την πλατωνική αγάπη τους για την ελευθερία και τον σοσιαλισμό που σταματάει στα πορτοφόλια τους! Απεχθανόμαστε τους χλιαρούς και ανενθουσίαστους τύπους των οποίων το «εθνικό» πνεύμα συνθηκολογεί μπροστά στην επανάσταση, εκείνους τους άθλιους που δεν τολμούν να κοιτάξουν την πραγματικότητα στα μάτια, που προτιμούν να μείνουν υπηρέτες της Δύσης παρά να πολεμήσουν στο πλευρό των μπολσεβίκων για την ελευθερία! Για εμάς δεν μπορούν να υπάρξουν άλλοι συμβιβασμοί. Δεν υποτασσόμαστε στις αρχές του χτές και δεν αναμένουμε τον «ισχυρό άνδρα» του άυριο. Αντ΄αυτού προχωρούμε μπροστά! Καθιστώντας αβλαβή την κυρίαρχη τάξη των εκμεταλλευτών, εθνικοποιώντας τα εργοστάσια, τα ορυχέια, τις τράπεζες και την Γή του Λαού, ακυρώνοντας όλες τις υποχρεώσεις προς το διεθνές χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο, απελευθερώνοντας την αγροτιά από τα εξοντωτικά χρέη και τα φορολογικά της βάρη. Εξοπλίζωντας τις μάζες! Συμμαχώντας με την Σοβιετική Ένωση! Σχίζοντας τις επιταγές της ειρήνης και οικοδομώντας το ελεύθερο, σοσιαλιστικό, μεγαλογερμανικό εργατικό κράτος - αυτά είναι τα ατσάλινα, αδυσώπητα αιτήματα μας! Αδιάκοπος αγώνας ενάντια σε οτιδήποτε αντιτίθεται σε αυτές μας τις απαιτήσεις - αυτό είναι το καθήκον μας! Δείχνουμε τον δρόμο στους συντρόφους μας, που μέχρι σήμερα χρησιμοποιούνται ως όργανα της αντεπανάστασης και ανοίγουμε μάζι τον δρόμο προς την νίκη! 

Οι φασίστες αρχηγοί, οι γραφειοκράτες και οι καπιταλιστές, όλοι μας μισούν! Τρέμουν μπροστά στο αυξανόμενο, επαναστατικό, ενιαίο μέτωπο! Κλαψουρίζουν στον τύπο για την «ριζοσπαστικοποίηση» και την μετατόπιση των επαναστατικών στοιχείων από κάθε στρατόπεδο προς τον μπολσεβικισμό!  Ξέρουν ποιος είναι ο θανάσιμος εχθρός τους! Μπορούν να πολεμήσουν εναντίον μας, μπορούν να μας τρομοκρατήσουν και να μας απαξιώσουν, αλλά εμείς δεν έχουμε τίποτα να φοβηθούμε! Έχουμε αφήσει το χτές με όλες τις αναστολές του πίσω μας. Μπροστά μας βρίσκεται μονάχα η επανάσταση και η Νέα Γερμανία!»

[1]: Εδώ ο «φασισμός» δεν χρησιμοποιείται στα πλαίσια της αστικής αντιφασιστικής ή αντεπιστημονικής και ανόρθολογης μαρξιστικής εννοιολόγησης. Με τον όρο «φασισμός» εννοείται, με αρνητικό πρόσημο, η συνθηκολόγηση του ιταλικού φασιστικού καθεστώτος με το μεγάλο κεφάλαιο και την μοναρχοδεξιά αντίδραση. Δείχνει ότι το NSDAP βαδίζει στον ίδιο δρόμο και ότι αν έρθει στην εξουσία δεν θα εφαρμόσει ριζοσπαστικά, επαναστατικά αιτήματα αλλά θα συμβιβαστεί με το κεφαλαιοκρατικό, αστικό κατεστημένο.

ΠΗΓΗ