Γνωρίζουμε πλείστες περιπτώσεις σοσιαλιστών, μαρξιστών, ακόμη και αναρχικών που μεταπήδησαν από τις αφετηριακές τους ιδεολογίες στον Φασισμό/Εθνικοσοσιαλισμό. Ο ίδιος ο Μουσολίνι, πρωτού μετατραπεί σε αρχηγό του Φασιστικού Κινήματος, ήταν σοσιαλιστής με αναρχικές απόψεις, όπως και το μεγαλύτερο μέρος των ηγετικών κλιμακιών του Φασισμού ήταν πρώην συνδικαλιστές. Ωστόσο γνωρίζουμε ελάχιστες περιπτώσεις στις οποίες να συνέβη το αντίστροφο, δηλαδή ανθρώπους που από τον Φασισμό/Εθνικοσοσιαλισμό να μεταπήδησαν στο Κομμουνισμό. Μία τέτοια περίπτωση θα εξετάσουμε σήμερα, αυτή του Γερμανού Ρίτσαρντ Σέρινγκερ.
Ο Σέρινγκερ γεννήθηκε στις 13 Σεπτεμβρίου 1904 στο Άαχεν της Γερμανίας. Ο πατέρας του, Έρνστ Σέρινγκερ, ήταν αξιωματικός του πρωσικού στρατού ο οποίος σκοτώθηκε στον Α Παγκόσμιο Πόλεμο. Από μικρή λοιπόν ηλικία ο Ρίτσαρντ διαποτίστηκε με τις εθνικιστικές, πατριωτικές και μιλιταριστικές ιδέες. Κάτω από αυτές τις ιδέες πολέμησε ενάντια στους Ρηνανέζους αυτονομιστές το 1922/23 και συμμετείχε στην αποτυχημένη απόπειρα της «Μαύρης Ράιχσβερ» να ανατρέψει την Δημοκρατία της Βαϊμάρης το 1924.
Την 1η Απριλίου 1924, εντάχθηκε στο 5ο Σύνταγμα Πυροβολικού της Ράιχσβερ στο Ούλμ όπου και προβιβάστηκε σε αξιωματικό. Τότε ξεκίνησε και η εμπλοκή του με ριζοσπαστικούς εθνικιστικούς κύκλους και κύριως με το Εθνικοσοσιαλιστικό Κίνημα. Σε συνενόηση με δύο ακόμη εθνικοσοσιαλιστές αξιωματικούς, τον Χάνς Λούντιν και τον Χάνς Βένντ, διέδιδαν την εθνικοσοσιαλιστική προπαγάνδα σε στρατιώτες και αξιωματικούς του σώματος του Ούλμ, διένειμαν φυλλάδια και καλούσαν τους άνδρες του σώματος να μην πυροβολήσουν σε περίπτωση «εθνικής, λαϊκής εξέγερσης του NSDAP» αλλά να συμπαραταχτούν με τους επαναστάτες.
Μόλις έγινε γνωστή η προπαγάνδα αυτή, οι τρείς αξιωματικοί συνελήφθησαν και παραπέμφθηκαν σε δίκη, γνωστή ως Δίκη του Ούλμ, στην οποία κλήθηκε και ως μάρτυρας υπεράσπισης ο Αδόλφος Χίτλερ. Οι εθνικοσοσιαλιστές στρατιωτικοί κατηγορήθηκαν για εσχάτη προδοσία, ενώ ο Χίτλερ, έχοντας ξεκινήσει την αναδίπλωση της στρατηγικής του Κόμματος - από την επαναστατική ανατροπή της βαϊμαρικής δημοκρατίας σε αναγνωρίση των αστικών συνταγματικών θεσμών και υποταγή σε αυτούς - έδωσε όρκο νομιμότητας μπροστά τους δικαστές, αποκηρύσσοντας την επαναστατική πάλη και υιοθετώντας την τακτική της πλήρους νομιμότητας. Το δικαστήριο εν τέλει επέβαλε ποινή φυλάκισης 18 μηνών στους εθνικοεπαναστάτες αξιωματικούς, ενώ το NSDAP απαλλάχθηκε από τις κατηγορίες.
Ο Χίτλερ στην Δίκη του Ούλμ
Εδώ ξεκινάει και το ζουμί της υπόθεσης για το πρόσωπο το οποίο εξετάζουμε. Στην φυλακή ο Σέρινγκερ ήρθε σε επαφή με συνκρατουμένους του επαναστάτες κομμουνιστές και στις 18 Μαρτίου 1931 έκανε το αποφασιστικό βήμα της αναγνώρισης των στόχων του KPD και της απομάκρυνσης από τις μέχρι τότε εθνικοσοσιαλιστικές του ιδέες. Είναι όμως όντως έτσι; Απομακρύνθηκε ο Σέρινγκερ πράγματι από τις εθνικοσοσιαλιστικές του απόψεις ή μήπως το NSDAP εγκατέλειψε τον επαναστατικό εθνικό και σοσιαλιστικό αγώνα, σε μία εποχή που το KPD εξέφραζε πολύ περισσότερο τα επαναστατικά εθνικοαπελευθερωτικά και σοσιαλιστικά αιτήματα; Αηδιασμένος από την εγκατάλειψη της επαναστατικής πάλης και τον συμβιβασμό με την γερμανική αστική τάξη ο Σέρινγκερ θα αποκηρύξει το NSDAP και θα συντάξει μία δήλωση συστράτευσης με το Κομμουνιστικό Κόμμα, η οποία διαβάστηκε στο Ράιχσταγκ από τον βουλευτή του KPD, Hans Kippenberg. Η στάση του αυτή θα εντείνει τις διώξεις του από το καθεστώς, με το Δικαστήριο της Λειψίας να τον καταδικάζει εκ νέου για «εσχάτη προδοσία», αυξάνοντας την ποινή του ενώ συγχρόνως θα σχηματιστούν κομμουνιστικές επιτροπές οι οποίες θα αξιώνουν την αποφυλάκιση του. Τελικά στις 22 Φεβρουαρίου 1933 ο Σέρινγκερ θα λάβει χάρη από τον Προέδρο του Ράιχ, Χίντενμπουργκ, ύστερα από πιέσεις των πρώην κομματικού του συντρόφου και νυν αξιωματικού των SA, Hanns Ludin.
Μετά την αποφυλάκιση του ο Σέρινγκερ θα διάξει ειρηνικό, οικογενειακό βίο μέχρι την έναρξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, όπου υπηρέτησε στην Γαλλία, το Ανατολικό Μέτωπο και ξανά στην Γάλλια, όταν και συνελήφθη ξανά, αυτή την φορά ως αιχμάλωτος πολέμου των Αμερικανών.
Το φθινόπωρο του 1945 έγινε μέλος του KPD και εργάστηκε για το «Πρόγραμμα Εθνικής Επανένωσης της Γερμανίας», για το οποίο και καταδικάστηκε σε στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων και δύο έτη φυλάκισης, μετά την απαγόρευση του KPD από το Ομοσπονδιακό Δικαστήριο της Δυτικής Γερμανίας το 1956. Λόγω ασθένειας δεν εξέτισε την ποινή του, ενώ από το 1972 εώς το 1982 ήταν μέλος του Τοπικού Συμβουλίου του κόμματος DKP (νόμιμη μετέξελιξη του KPD) στο Kösching και μέρος της Εκτελεστικής Επιτροπής μέχρι τον θάνατο του. Πέθανε στο Αμβούργο στις 9 Μαΐου 1986 κατά την διάρκεια του Συνεδρίου του DKP.
Ο Σέρινγκερ βρισκόταν σε τακτική επαφή με τον διανοούμενο και συγγραφέα Έρνστ Γιούνγκερ, από τον οποίον ζήτησε ανεπιτυχώς το 1983 να καταδικάσει την «Διπλή Απόφαση» του ΝΑΤΟ. Στην κηδεία του, ο Γιούνγκερ κατέθεσε στεφάνι με την επιγραφή «Στον παλιό φίλο!».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου