Στις 4 Οκτωβρίου 1930, τρείς νεαροί αξιωματικοί του 5ου Συντάγματος Πυροβολικού του Ούλμ, καταδικάστηκαν από το Ομοσπονδιακό Δικαστήριο της Λειψίας σε φυλάκιση 18 μηνών με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας. Ριζοσπαστικοποιημένοι εξαιτίας της παρατεταμένης εσωτερικής αστάθειας και της διεθνούς αδυναμίας της Γερμανίας, υποκινούμενοι από μία περιφρόνηση για την «παλαιά τάξη» και την παλιότερη γενιά αξιωματικών της Ράιχσβερ, αυτοί οι τρείς νέοι - Richard Scheringer, Hans Ludin και Hans Wendt - συνελήφθησαν να διαδίδουν εθνικοσοσιαλιστική προπαγάνδα μέσα στο στρατιωτικό σώμα και να προσπαθούν να εξασφαλίσουν την υποστήριξη μίας μελλοντικής «εθνικής επανάστασης» από τους αξιωματικούς. Ήλπιζαν με αυτό τον τρόπο να καλλιεργήσουν την αίσθηση ενός εθνικιστικού - αντικαπιταλιστικού ριζοσπαστισμού μέσα στη Ράιχσβερ που θα βοηθούσε να προετοιμάσει τον ρόλο της ως «λαϊκού στρατού» σε περίπτωση της ποθητής εθνικιστικής εξέγερσης. Η «Δίκη του Ούλμ» ήταν ένα γεγονός που απέκτησε μεγάλη δημοσιότητα στη Γερμανία (ο Χίτλερ κατέθεσε στο δικαστήριο υπερασπιζόμενος το κόμμα του ενάντια στις κατηγορίες για προδοσία) και οι τρείς νεαροί καταδικασθέντες εθνικιστές θεωρήθηκαν μάρτυρες της Πατρίδας. Προκλήθηκε λοιπόν εντύπωση στο γερμανικό κοινό, όταν στις αρχές του 1931, ένας από τους αξιωματικούς του Ούλμ ανακοίνωσε δημόσια την απόφαση του να «προσηλυτιστεί» στο κομμουνισμό. Ο Ρίτσαρντ Σέρινγκερ και ο Χάνς Βένντ κατά τη διάρκεια της κράτησης τους στις φυλακές του Γκόλνοου είχαν γίνει φίλοι με πολλούς από τους κομμουνιστές τρόφιμους του ιδρύματος και μέσα από μακροχρόνιες πολιτικές συζητήσεις, είδικα ο Σέρινγκερ, αμφισβητόυσαν όλο και περισσότερο την εγκυρότητα και την ουσία του εθνικοσοσιαλιστικού δόγματος. Ο Σέρινγκερ βοηθήθηκε στη μεταστροφή του από την γοητεία του «προγράμματος για την εθνική και κοινωνική απελευθέρωση του γερμανικού λαού» που είχε συντάξει το Κομμουνιστικό Κόμμα Γερμανίας (KPD) καθώς και η κακή εντύπωση που του άφησαν οι ηγέτες του NSDAP που είχε γνωρίσει. Μέσα στη φυλακή ο Σέρινγκερ αποφάσισε τελικά να αποκηρύξει τον «φασισμό» και να προσχωρήσει στην υπόθεση του μαρξισμού - λενινισμού. Για αυτό το σκοπό διαβάστηκε μία δήλωση του στο Ράιχσταγκ από τον κομμουνιστή βουλευτή, Χάνς Κίπενμπεργκ, στις 19 Μαρτίου 1931. Το άλμα του Σέρινγκερ στο κομμουνισμό παρουσιάστηκε ως μεγάλη νίκη από το KPD και ως προάγγελο πολλών ακόμη μετατροπών που πρόκειται να ακολουθήσουν. Το κομμουνιστικό κόμμα ήταν πρόθυμο να εξαργυρώσει όσο μεγαλύτερο πολιτικό κεφάλαιο γίνεται από αυτό το γεγονός. Ο Σέρινγκερ ενσωματώθηκε γρήγορα στην «εθνική και κοινωνική» στρατηγική του κόμματος, με τον νεαρό πρώην αξιωματικό να εργάζεται γράφοντας προπαγανδιστικό υλικό από το κελί του Γκόλνοου ενώ το όνομα του επισυνάπτηκε σε ένα νέο περιοδικό που στόχευε συνειδητά να κερδίσει τους απαγοητευμένους κοινωνικά-ευσυνείδητους εθνικιστές και στρατιώτες.
H δήλωση του Σέρινγκερ υπέρ του γερμανικού κομμουνισμού
Από τα Αρχεία του Ράιχσταγκ του 1931
Η δήλωση του Σέρνιγκερ, που ανήγγειλε την ιδεολογική μεταστροφή του στον μαρξισμό - λενινισμό, δημοσιοποιήθηκε για πρώτη φορά στον γερμανικό λαό από τον βουλευτή του Κομμουνιστικού Κόμματος, Χάνς Κίπενμπεργκ, στις 19 Μαρτίου 1931. Διαβάστηκε στο τέλος μίας ομιλίας που δόθηκε μιάς, κατά τα άλλα, συνηθισμένης κοινοβουλευτικής συζήτησης για το θέμα των αμυντικών δαπανών. Ο Σέρινγκερ και ο Κίπενμπεργκ είχαν γνωριστεί μόλις έναν μήνα πρίν, σε μία πάμπ εργαζομένων στο Γκόλνοου, ενώ ο Σέρινγκερ ήταν έξω από την φυλακή με άδεια. Κατά την διάρκεια της συνάντησης τους, ο Σέρινγκερ είχε τονίσει στον Κίπενμπεργκ, ότι η απόφαση του να μιλήσουν είναι ειλικρινής και ότι είχε σκοπό να ενημερώσει τον κόσμο για τον Χίτλερ, τον οποίον είχε γνωρίσει, και του έκανε αρνητική εντύπωση. Ο Κίπενμπεργκ, από την μεριά του, τόνισε τα αντι-ειρηνιστικά διαπιστευτήρια του KPD, διαβεβαιώνοντας τον ότι το Κομμουνιστικό Κόμμα δεσμεύεται για την επανάσταση και την οικοδόμηση ενός ισχυρού Γερμανικού Κόκκινου Στρατού. Ο Σέρινγκερ εντυπωσιάστηκε ιδιαίτερα από το πολεμικό υπόβαθρο του Κίπενμπεργκ (ο οποίος ήταν παρασημοφορημένος βετεράνος του Α Παγκοσμίου Πολέμου και αρχηγός του υπόγειου παραστρατιωτικού μηχανισμού του KPD) και πείστηκε για την ορθότητα της απόφασης του και την καταλληλότητα του Κίπενμπεργκ να μεταφέρει την απόφαση του στον κόσμο. Η ακόλουθη μετάφραση έχει γίνει από τις στενογραφημένα αντίγραφα του Ράιχσταγκ το 1931.
Απόσπασμα από την Ομιλία του Χάνς Κίπενμπεργκ, βουλευτή
του Γερμανικού Ράιχσταγκ, για λογαριασμό του Κομμουνιστικού Κόμματος
19 Μαρτίου 1931
ΚΙΠΕΝΜΠΕΡΓΚ (KPD): Αλλά θα ήθελα εδώ να επισημάνω ένα ακόμη γεγονός, σχετικό με την σχέση μεταξύ της Ράιχσβερ, των εθνικοσοσιαλιστών και επιπλέον των Σοσιαλδημοκρατών: ότι στην φατρία του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος στο Ράιχσταγκ υπάρχουν 25 βουλευτές που πολέμησαν από το 1918 εώς το 1920 τους εργάτες ως μέλη των Freikorps. Aυτό σημαίνει ότι υπάρχουν 25 Εθνικοσοσιαλιστές βουλευτές που, σύμφωνα με το Εγχειρίδιο του Ράιχσταγκ, καυχιούνται ότι βοήθησαν στην ανέγερση του Συστήματος των Βερσαλλιών και ότι βοήθησαν να κάτσει στην σέλα η «Δημοκρατία της Βαϊμάρης», μέσω του αίματος, της τρομοκρατίας και των δολοφονιών.
(«Μεγάλη αλήθεια!» είπαν οι κομμουνιστές)
μαζί με τον Νόσκε και τον Γκρένερ. Αυτούς τους 25 εθνικοσοσιαλιστές δολοφόνους, οι οποίοι αντλούν βουλευτικές αποζημιώσεις από την Δημοκρατία, μπορούμε να τους επεκτείνουμε απευθείας στις τάξεις της Σοσιαλδημοκρατίας!
(Ο Πρόεδρος χτυπάει το καμπανάκι)
ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ ΦΟΝ ΚΑΡΝΤΟΦ: Κύριε Κίπενμπεργκ σας εγκαλώ!
ΚΙΠΕΝΜΠΕΡΓΚ (KPD): Όχι μόνο ο Γουίνιγκ και ο Γκρούτσνερ, έχουν δείξει την πνευματική τους συγγένεια, μέσω της ανοιχτής μεταστροφής τους στο NSDAP, αλλά και οι 25 σε αυτή εδώ την πλευρά (την δεξιά πλευρά) έχουν παίξει ακριβώς τον ίδιο ρόλο.
Όταν οι εθνικοσοσιαλιστές στέκονται έδω ως αντίπαλοι και εχθροί της δημοκρατίας, τότε τους υπενθυμίζουμε το ιστορικό γεγονός ότι, μαζί με την Σοσιαλδημοκρατία, έθεσαν τις προϋποθέσεις για αυτή την δημοκρατία της εκμετάλλευσης και της εξαθλίωσης των εργαζομένων. Αυτές οι άθλιες συνθήκες, αργά ή γρήγορα, θα παρουσιάσουν στους στρατιώτες της Ράιχσβερ το εξής δίλημμα: να σταθούν με τον Γκρένερ, τον Θίσεν, τον Μπρύνινγκ και τον Γουέλς ή με τις πλατιές μάζες του Λαού και το επαναστατικό μέτωπο;
Η «Δίκη του Ούλμ» είναι μία έκφραση αυτού του φαινομένου. Το αξιολογούμε ως τέτοιο, ως απόδειξη ότι οι επαναστατικές και σοσιαλιστικές τάσεις κερδίζουν έδαφος μέσα στην Ράιχσβερ. Ακόμη και αν το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα έχει επιχειρήσει με την δημαγωγία του να εκτρέψει και να διαστρεβλώσει αυτές τις τάσεις, δεν θα πετύχει τίποτα. Τα φρέσκα, ζωντανά, νεαρά στοιχεία, μεταξύ των οποίων ανήκουν και οι αξιωματικοί του Ούλμ και πολλοί ακόμη αξιωματικοί του στρατεύματος και πρώην αξιωματικοί της πρώτης γραμμής, δεν αναγνωρίζουν κανένα ιδανικό σε αυτή την δημοκρατία και ούτε μπορεί να τους προσφέρει! Αποκτούν πρακτική εμπειρία από την συναναστροφή με τις μάζες των στρατεύσιμων και των στρατιωτών και κατανοούν ότι δεν υπάρχει κανένα μέλλον στην πείνα, την ανεργία και την δυστυχία. Αντιθετώς, παρακολουθούν την ανάπτυξη της Ρωσίας με το Πενταετές Πλάνο, ενθουσιάζονται από την ισχύ του Κόκκινου Στρατού και αντιλαμβάνονται ότι ο Κόκκινος Στρατός, μπόρεσε να αποκτήσει τέτοια δύναμη μόνο γιατί πολιτικοποιήθηκε. Μόνο και μόνο για αυτό! Όχι επειδή αποπολιτικοποιήθηκε αλλά επειδή η έμφαση του δίνεται στην πολιτικοποίηση, στο να εντάξει στις γραμμές του την πλατία μάζα του Λαού! Αυτός ο δεσμός με τον Λαό κάνει τον Κόκκινο Στρατό ισχυρό, κάτι το οποίο οι στρατιωτικοί εμπειρογνώμονες δεν μπορούν να παραδεχτούν.
Δεν είναι λοιπόν περίεργο το γεγονός, ότι σύμφωνα με τις πληροφορίες μου, ένας από τους αξιωματικούς του Ούλμ, με την συγκατάθεση των δύο ακόμη συντρόφων του[1], υπέβαλε μία δήλωση την οποία θα ήθελα εν συντομία να διαβάσω και η οποία λέει τα εξής:
«Ο στόχος του αγώνα της επαναστατικής γερμανικής νεολαίας είναι η απελευθέρωση του γερμανικού λαού. Απελευθέρωση σημαίνει εξάλειψη του καπιταλιστικού συστήματος και άρνηση των συνθηκών ειρήνης, από τις Βερσαλλίες μέχρι το Σχέδιο Γιάνγκ!
Αναγνωρίζοντας ότι αυτός ο στόχος μπορεί να επιτευχθεί μόνο με την βία, έγινα στρατιώτης. Όπως και οι σύντροφοι μου, ως στρατιώτης πρώτης γραμμής, είχα την άποψη ότι ο στρατός των 100.000 ατόμων πρέπει να γίνει η βασική δύναμη ενός μελλοντικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού. Αυτή η ιδέα βρισκόταν σε πλήρη αντίθεση με την θέση της Διοίκησης του Στρατού και τους στρατηγούς, καθώς τα στοιχεία των κυρίαρχων δυνάμεων βλέπουν την Ράιχσβερ απλώς ως όργανο της δημοκρατίας, ως δικλείδα ασφαλείας του καπιταλισμού! Ως εκ τούτου, εμείς οι αξιωματικοί του Ούλμ, ενθαρρύναμε εντός του στρατού την ιδέα της εθνικής και κοινωνικής απελευθέρωσης με κάθε δυνατό μέσο. Εκδόθηκαν εντάλματα σύλληψης είς βάρος μας. Μετά από επτά μήνες κράτησης καταδικαστήκαμε σε φυλάκιση από το Δικαστήριο της Λειψίας.
Εφόσον οι κατηγορούμενοι αξιωματικοί, ανάμεσα στους οποίους ανήκα, δήλωναν υπέρ της εθνικής και κοινωνικής απελευθέρωσης, η δίκη εξελίχθηκε σε μία λαμπρή προπαγάνδα για λογαριασμό του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος. Εμείς - και μαζί με εμάς και οι πλατιές μάζες του Λαού - πιστεύαμε ότι οι ιδέες μας εκπροσωπούνταν από το NSDAP.
Όποιος συγκρίνει τις σημερινές πολιτικές πρακτικές των εθνικοσοσιαλιστών ηγετών, με τα ριζοσπαστικά συνθήματα τους, αναγνωρίζει ότι οι πράξεις τους έρχονται σε έντονη αντίθεση με αυτά που λένε και γράφουν και αυτά που ο λαός περιμένει από αυτούς!
Οι πολιτικές πρακτικές των εθνικοσοσιαλιστών ηγετών χαρακτηρίζονται από τα ακόλουθα γεγονότα:
1. Κατά την διάρκεια των τελευταίων μηνών απαρνήθηκαν αναμφίβολα τον σοσιαλισμό.
2. Έχουν καθαγιάσει την ατομική ιδιοκτησία.
3. Έχουν λάβει συνειδητά το μέρος των καπιταλιστών εναντίον του προλεταριάτου σε οικονομικά ζητήματα και σε πολιτικές διαμάχες.
4. Δεν έχουν βλάψει ούτε τρίχα από το κεφάλι των καπιταλιστών αλλά οργανώνουν συστηματική τρομοκρατία ενάντια στο προλεταριάτο.
5. Έχουν ταχθεί υπέρ του Σχεδίου Γιάνγκ.
6. Έχουν αναγνωρίσει το χρέος της Γερμανίας στο Διεθνές Χρηματοπιστωτικό Κεφάλαιο.
7. Έχουν ταχθεί κατά της αποχώρησης της Γερμανίας από την Κοινωνία των Εθνών.
8. Έχουν έρθει σε συνενόηση με τους στρατηγούς.
9. Έχουν καλλιεργήσει μέσα στις τάξεις τους έναν ανέντιμο βυζαντινισμό.
Η ηγεσία του Κόμματος έχει αποδείξει τον ξεκάθαρα
αντιδραστικό της χαρακτήρα. Η προδοσία είναι εμφανής!
Οι καπιταλιστικές δυτικές δυνάμεις ένωσαν τις δυνάμεις τους για άλλη μία φορά για να καταστείλουν και να εκμεταλλευτούν περαιτέρω την παραγωγική Γερμανία και να αναλάβουν δράση εναντίον των ρωσικών σοβιετικών δημοκρατιών. Όμως ο Χίτλερ και ο Ρόζενμπεργκ, που φαινομενικά επιδιώκουν να απελευθερώσουν το Ράιχ, έρπωνται μαζί με την γερμανική αστική τάξη, με τον Μπρύνινγκ και τον Γκρένερ, πίσω από τα καπιταλιστικά ληστρικά κράτη. Ο δρόμος του Στρέζεμαν και του Μπέρνσταιν είναι αδύνατος για όποιον είναι ειλικρινώς αφοσιωμένος στην απελευθέρωση. Μόνο σε συμμαχία με την Σοβιετική Ένωση, αφού πρώτα καταστραφεί το καπιταλιστικό σύστημα στην Γερμανία, μπορούμε να είμαστε ελεύθεροι! Είναι σημαντικό να το λάβουμε υπόψιν. Ο Λένιν έδειξε τον δρόμο, όταν λίγο πρίν την Οκτωβριανή Μπολσεβικική Επανάσταση, κήρυξε ως στόχο του επαναστατικού πολέμου την υπεράσπιση της προλεταριακής Πατρίδας ενάντια στα ιμπεριαλιστικά ληστρικά κράτη και τις επεμβάσεις τους:
«Θα γίνουμε "αμυντικοί", θα τοποθετηθούμε επικεφαλής των πολεμικών κομμάτων. Θα γίνουμε το πιο πολεμικό από τα κόμματα, θα διεξάγουμε τον πόλεμο με έναν πραγματικά επαναστατικό τρόπο. Θα αφαιρέσουμε το ψωμί και τις μπότες από τους καπιταλιστές. Θα τους αφήσουμε μόνο τρυμμένη φρυγανιά και θα τους ντύσουμε με παπούτσια. Θα στείλουμε όλο το ψωμί και τις μπότες στο μέτωπο!» (Επιστολή προς την Κεντρική Επιτροπή των Μπολσεβίκων, Σεπτέμβριος 1919).
Το Κομμουνιστικό Κόμμα Γερμανίας υποστηρίζει τα λόγια του μεγάλου ηγέτη. Κατά την διάρκεια της συζήτησης για τον αμυντικό προϋπολογισμό του τρέχοντος έτους, η Κομμουνιστική παράταξη του Ράιχσταγκ εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση:
«Σε αντίθεση με τον υποκριτικό και μικροαστικό ειρηνισμό, εμείς οι Κομμουνιστές διακηρύττουμε ότι είμαστε υπέρ της στρατιωτικοποίησης ολόκληρου του εργαζόμενου Λαού, για να μπορέσει να ανταποκριθεί στις επερχόμενες μάχες του Γερμανικού Κόκκινου Στρατού!»
Δεν υπάρχει πλέον καμία αμφιβολία ότι η Ελευθερία ανήκει στους επαναστάτες εργάτες, αγρότες και στρατιώτες. Εδώ είναι το μέρος για όλους τους έντιμους μαχητές - όχι με τους Φρουρούς της Αντίδρασης! Επομένως αποκηρύσσομαι οριστικά τον Χίτλερ και τον Φασισμό και συντάσσομαι ως στρατιώτης στο μέτωπο του μαχητικού προλεταριάτου!
Για την επαναστατικοποίηση και τον οπλισμό των πλατιών μαζών!
Για την εθνική και κοινωνική απελευθέρωση!
Για την εργασία, την ελευθερία και το ψωμί μας!
Γκόλνοου, 18 Μαρτίου 1931
Υπογράφτηκε από τον Ρίτσαρντ Σέρινγκερ»
Δεν θέλω να αποδυναμώσω αυτή την δήλωση με περαιτέρω παρατηρήσεις. Αυτά τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους και αυτή η έκκληση δεν θα περάσει απαρατήρητη από τους συντρόφους μας στην Ράιχσβερ.
(Χειροκροτήματα από τους κομμουνιστές!)
Θα πρέπει να αποφασίσουν: ή τον Γκρένερ, τον Χίτλερ, και τον Μπράιτσεϊντ ή την εθνική και κοινωνική επανάσταση στη Γερμανία, δηλαδή τη δημιουργία μίας ελεύθερης, ισχυρής και δυνατής Σοβιετικής Γερμανίας που θα ιδρύσει έναν ισχυρό Γερμανικό Κόκκινο Στράτο.
(Επευφημίες και χειροκροτήματα από τους κομμουνιστές!)
Διαβάστε το Μέρος Β
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου