Μέρος Α ΕΔΩ
ΤΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΔΗΛΩΝΕΙ ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΣΕΡΙΝΓΚΕΡ
Rote Fahne, 20 Μαρτίου 1931
Η απάντηση στη δήλωση του Σέρινγκερ ήταν άμεση με τον νεαρό, πρώην ανθυπολοχαγό να πλημμυρίζεται από αλληλογραφία και επισκέπτες από όλο το πολιτικό φάσμα. Τα μέλη της οικογένειας του και οι εθνικιστές φίλοι του ήταν ιδιαίτερα πρόθυμοι να τον δούν, ανησυχώντας ότι μπορεί πάσχει από κάποια μορφή «ψύχωσης της φυλακής». Ο αστικός και σοσιαλδημοκρατικός τύπος δημοσίευσε άρθρα υποστηρίζοντας ότι η μεταστροφή του Σέρινγκερ δικαιώσε την αντίληψη ότι υπήρχαν ελάχιστες πραγματικά ουσιαστικές διαφορές μεταξύ εθνικοσοσιαλισμού και κομμουνισμού και ότι αυτές οι μικρές διαφορές που τους χώριζαν θόλωναν τα «εθνικο-μπολσεβικικά» αισθήματα. Αν και η βάση του Κομμουνιστικού Κόμματος ήταν δύσπιστη όσον αφορά την μεταστροφή του Σέρινγκερ, καθώς πίστευαν ότι εξακολουθούσε να παρακινείται κυρίως (είτε συνειδητά, είτε όχι) από αντιδραστικές παρορμήσεις σχετικά με το τι είναι καλύτερο για την Γερμανία και όχι για το διεθνές προλεταριάτο, η επίσημη θέση του Κόμματος ωστόσο ήταν πανηγυρική. Το παρακάτω άρθρο εμφανίστηκε στο κεντρικό όργανο του KPD, την «Rote Fahne», την επόμενη της ομιλίας του Κίπενμπεργκ. Συνοψίζει την γενική αντίδραση στην απόφαση του Σέρινγκερ και συνεχίζει περιγράφοντας την ως όχι ένα «συμπτωματικό γεγονός», προβλέποντας ότι θα λειτουργήσει ως καταλύτης για πολλά περισσότερα μέλη της «εργαζόμενης εθνικιστικής διανόησης» τα οποία θα γύρισουν την πλάτη τους στον εθνικοσοσιαλισμό υπερ του KPD. - Mπόγουμιλ
Αξιωματικός της Ράιχσβερ στο Κομμουνιστικό Κόμμα:
Οι θεμελιώδεις αιτίες που οδήγησαν στην μεταστροφή του Σέρινγκερ
«Κατά την διάρκεια της συζήτησης στο Ράιχσταγκ για τον προϋπολογισμό της άμυνας, ο κομμουνιστής βουλευτής και σύντροφος, Χάνς Κίπενμπεργκ, διάβασε μία δήλωση του Υπολοχαγού της Ράιχσβερ, Σέρινγκερ, ο οποίος όπως είναι γνωστό καταδικάστηκε σε μακρόχρονη φυλάκιση στην δική των αξιωματικών της Ούλμ. Ο Υπολοχαγός Σέρινγκερ ομολογεί δημόσια την αποχώρηση του από το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα και την δέσμευση του στο Κομμουνιστικό Κόμμα Γερμανίας. Αυτό το θαρραλέο βήμα ενός πρώην εθνικοσοσιαλιστή προκάλεσε τρομερή αναταραχή στο ευρύ κοινό. Η αστική τάξη καταλήφθηκε από τρόμο. Οι εφημερίδες του καθεστώτος ασχολούνται με την δήλωση του Σέρινγκερ σε μακροσκελείς άρθρα και πολλές στήλες. Το φάσμα του εθνικομπολσεβικισμού φανερώνεται. Τρέμουν στην ιδέα ότι δεν υπάρχουν μόνο εθνικοσοσιαλιστικά θυλάκια στην Ράιχσβερ αλλά και αξιωματικοί και στρατιώτες των οποίων η καρδιά χτυπά για τον αγώνα για την απελευθέρωση της εργατικής τάξης.
Η μεταστροφή του Σέρινγκερ από το στρατόπεδο του φασισμού στο κόκκινο μέτωπο του κομμουνιστικού προλεταριάτου δεν είναι στη πραγματικότητα ένα γεγονός συμπτωματικής σημασίας. Χαιρετίζουμε την απόφαση του Σέρινγκερ ως μία νέα απόδειξη για την αεικίνητη δύναμη της κομμουνιστικής ιδέας, για την ακαταμάχητη δύναμη του μαρξισμού που κατακτά τον κόσμο, που καταλαμβάνει όχι μόνο τις εργαζόμενες μάζες, όχι μόνο τα πολλά εκατομμύρια εργαζόμενους στις πόλεις και εξοχές, αλλά και τους καλύτερους και πιο έντιμους αντιπάλους του Σχεδίου Γιάνγκ και της εθνικής υποτέλειας που προέρχονται από τις τάξεις της Αντίδρασης και τον δεσμευτικό κύκλο του σοσιαλισμού.
Ο Σέρινγκερ προχώρησε σε αυτό το αποφασιστικό βήμα μέσω ενός σκληρού αγώνα στη συνείδηση του, μέσω μιας ένθερμης μάχης για να βρει τη σωστή διέξοδο. Χαιρετίζουμε αυτή την πράξη όχι τόσο για χάρη του μεμονωμένου ατόμου, αλλά γιατί υπόσχεται να δείξει το δρόμο στην εθνικιστική διανόηση. Απογοητευμένα, αηδιασμένα και απελπισμένα, εκατοντάδες –ίσως χιλιάδες– μέλη της μεσαίας τάξης απομακρύνονται από την διαφθορά και την αιμοδιψή κακία του εθνικοσοσιαλισμού. Μόνο λίγοι από αυτούς έχουν πάρει τον δρόμο προς τον κομμουνισμό μέχρι τώρα. Όμως η πίεση των περιστάσεων, η ανάπτυξη της ταξικής πάλης, η συγκλονιστική άνοδος του μπολσεβικικού κινήματός στη Γερμανία, όλα αυτά εγγυώνται για εμάς ότι στο μέλλον θα μας ακολουθήσουν χιλιάδες.
Η εργατική τάξη, απαλλαγμένη από προκαταλήψεις και από μικροαστικές επιθυμίες για εκδίκηση, απλώνει το χέρι της σε ανθρώπους σαν τον Σέρινγκερ χωρίς δισταγμό. Σε κάθε προηγούμενη προλεταριακή επανάσταση, από την Κομμούνα του Παρισίου μέχρι την Σοβιετική Επανάσταση των Μπολσεβίκων, πολλοί αξιωματικοί συνδέθηκαν με το μαχητικό προλεταριάτο. Θα δωσούμε στον Σέρινγκερ και σε όλους όσους ακολουθούν το παράδειγμα του την ευκαιρία να υπηρετήσουν το προλεταριάτο όσο καλύτερα μπορούν. Το κάνουμε αυτό με ακόμη μεγαλύτερο ενθουσιασμό ειδικά όταν πρόκειται για εξαιρετικούς στρατιωτικούς, αξιωματικούς των αερίων, προικισμένους αξιωματικούς των σύγχρονων ομαδικών τακτικών μάχης του πεζικού, όπως ο Σέρινγκερ. Δεν είναι έτσι αγαπητοί συντάκτες του Ullstein - Press; Δεν είναι έτσι κύριε Γκρένερ, κύριε Σβέρινγκ, κύριε Γκέμπελς; Δεν θεωρούμε ότι αποκαλύπτουμε καμία εμπιστοσύνη όταν λέμε ότι η περίπτωση του Σέρινγκερ δεν θα είναι η μόνη. Τα ονόματα και οι διευθύνσεις είναι άσχετα σε αυτό το πλαίσιο. Φυσικά δεσμευόμαστε - όπως ο Χίτλερ - στην πιο αυστηρή νομιμότητα.
Για να μπερδέψει τους εργαζόμενους η Σοσιαλδημοκρατία θα ξεθάψει τις παλιές ραφιέρες του «εθνικομπολσεβικισμού». Απαλλαγείτε από αυτές τις ανοησίες αγαπητοί κύριοι! Δεν είμαστε ούτε ήμασταν ποτέ Εθνικομπολσεβίκοι. Είμαστε Μπολσεβίκοι από την αρχή μέχρι το τέλος και τίποτα άλλο. Αγωνιζόμαστε για την κοινωνική και εθνική απελευθέρωση του εργαζόμενου Λαού, για τη σοσιαλιστική λαϊκή επανάσταση [sozialistische Volksrevolution] στη Γερμανία. Δεν δίνουμε ούτε μια ίντσα παραχωρήσεων στις παλαιότερες ποικιλίες του εθνικισμού. Είμαστε διεθνιστές μέχρι το μεδούλι των οστών μας. Τοποθετούμε τη μοίρα του γαλλικού και πολωνικού προλεταριάτου, των ταξικών μας αδερφών, χίλιες φορές υψηλότερα από τη μοίρα του αποσυντιθέμενου καπιταλισμού μέσα στη χώρα μας. Εργαζόμαστε με όλες μας τις δυνάμεις για να ανατρέψουμε τον εγχώριο καπιταλισμό και να εγκαθιδρύσουμε την εργατική εξουσία σε αδελφική συμμαχία με τους προλετάριους όλων των άλλων χωρών. Είμαστε ασυμβίβαστοι, γενναίοι, μαχητές μαρξιστές. Όποιος απορρίπτει τον μαρξισμό είναι εχθρός μας. Γι' αυτό αποκρούουμε περιφρονητικά, για παράδειγμα, τον αυθεντικά φασιστικό, πλήρως αντιδραστικό «αντιμαρξισμό» του Otto Strasser.
Όποιος έρχεται κοντά μας δεν χρειάζεται να ταυτιστεί με εμάς. Όποιος μεταβαίνει στον κομμουνισμό από το εχθρικό στρατόπεδο πρέπει να θέλει να βοηθήσει την εργατική τάξη όχι να την καθοδηγήσει ούτε να την συμβουλεύσει. Όσοι έρχονται κοντά μας δοκιμάζονται ξανά και ξανά μέχρι να αποδείξουν οριστικά τον ευατό τους στον αγώνα.
Το γεγονός ότι αυτοί που βρίσκονται σήμερα στην εξουσία παθαίνουν φρίκη από την αφιέρωση ενός υπολοχαγού της Ράιχσβερ στο Κομμουνιστικό Κόμμα δείχνει μόνο πόσο εύθραυστη είναι η βάση του παρόντος καθεστώτος. Κάθε επαναστάτης εργάτης θα χαρεί με τον νευρικό πανικό του εχθρού και θα συνεχίσει το επαναστατικό του έργο με ακόμη μεγαλύτερο ενθουσιασμό και ακόμη ισχυρότερη πεποίθηση».
ΡΙΤΣΑΡΝΤ ΣΕΡΙΝΓΚΕΡ, Ο ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΙΣΤΗΣ
Ένα προπαγδιστικό φυλλάδιο που στόχευε τους Εθνικοσοσιαλιστές
Κατά την διάρκεια της αρχικής συνάντησης τους στο Gollnow, o Κίπενμπεργκ είχε υπογραμμίσει στον Σέρινγκερ, ότι σε αντίθεση με τις προηγούμενες υποσχέσεις που του είχαν δοθεί από αξιωματούχους του NSDAP και των SA, δεν θα υπήρχαν ιδιαίτερα πλεονεκτήματα για αυτόν αν μεταβεί στο KPD. Η απόφαση του δεν θα ισοδυναμεί με μία έδρα στο Ράιχσταγκ ούτε με μία θέση επιρροής στο Κόμμα. Στην πραγματικότητα ο Σέρινγκερ δεν εντάχθηκε ποτέ στο KPD παρά μόνο μετά τον πόλεμο. Δεν υπήρχε η δυνατότητα να το κάνει όσο ήταν έγκλειστος στη φυλακή, καθώς η ποινή του παρατάθηκε λόγω των κομμουνιστικών του δραστηριοτήτων. Έτσι κατέληξε να αποφυλακιστεί το 1933 όταν και το Κομμουνιστικό Κόμμα είχε χαρακτηριστεί παράνομο. Ειρωνικά, ο Σέρινγκερ αφέθηκε ελεύθερος μόνο αφού ο Χίτλερ είχε αποκτήσει την εξουσία, με τους Hanns Ludin και Walter von Reichenau να ασκούν επιτυχώς πιέσεις στον Πρόεδρο Hindenburg για να του δώσει χάρη. Ο Σέρινγκερ ωστόσο σε όλο αυτό το διάστημα δούλευε για τους κομμουνιστές ως ανεξάρτητος, γράφοντας με ενθουσιασμό φυλλάδια και άρθρα που κυκλοφόρησαν και διανεμήθηκαν λαθραία από το κελί του. Το παρακάτω φυλλάδιο συντάχθηκε τον Απρίλιο του 1931 και προοριζόταν να δημοσιευθεί ως ανοιχτή επιστολή προς τα μέλη των SA του Βερολίνου, τα οποία βρίσκονταν σε μεγάλη αναταραχή εκείνη την εποχή. Μία φατρία των «Ταγμάτων Εφόδου» υπό των Walter Stennes, τον περιφερειακό ηγέτη των SA για την Ανατολική Γερμανία, είχε πρόσφατα επαναστατήσει και και εγκαταλείψει το Κόμμα για να δημιουργήσει την δική του αντίπαλη εθνικοσοσιαλιστική οργάνωση. Το να κερδίσουν αυτούς τους εθνικοσοσιαλιστές με το μέρος τους ήταν σημαντικός στόχος για τους κομμουνιστές στην δεκαετία του 1930, με τον Σέρινγκερ να χρησιμεύει ως πολύτιμο πρόσωπο για τέτοιες προσπάθειες - Μπόγουμιλ
ΠΡΟΣ ΤΑ SA ΤΟΥ ΒΕΡΟΛΙΝΟΥ
Ένα γράμμα από τον Υπολοχαγό Σέρινγκερ
«Η εξέγερση των στρατιωτών των SA κατά των απατεώνων στο Μόναχο, υπό την ηγεσία του λοχαγού Στέννες, έχει επιταχύνει την αναπόφευκτη διαδικασία αποσύνθεσης εντός του NSDAP. Η απόφαση που έλαβα την 18η Μαρτίου να διακόψω οριστικά με την φασιστική πολιτική του Χίτλερ και να ενσωματωθώ ανοιχτά και ανεπιφύλακτα στο μέτωπο του επαναστατικού και μαχητικού προλεταριάτου δικαιώθηκε για άλλη μία φορά από την μετέπειτα εξέλιξη των γεγονότων.
Μέχρι στιγμής ο Στέννες και τα SA έχουν σταματήσει στα μισά του δρόμου. Δεν έχουν βρεί ακόμη την δύναμη να προβούν σε μία ολοκληρωτική ιδεολογική ρήξη με τον Χίτλερ, τον Γκέμπελς και το αντεπαναστατικό NSDAP. Αντί να συμπαραταχτούν αποφασιστικά με τον επαναστατικό αγώνα για την κοινωνική και εθνική απελευθέρωση του εργατικού Λαού, έχουν γίνει «ανεξάρτητοι» με την πρόθεση να πετύχουν ένα είδος αναγέννησης του εθνικοσοσιαλισμού. Αντί να επιδείξουν το θάρρος της συνέπειας, ο Στέννες και οι υφισταμένοι του, επιδίδονται σε εμπορικές συναλλαγές με πολιτικά χρεωκοπημένους όπως τον Major Pabst ο οποίος υπηρετεί ανοιχτά τα συμφέροντα του Μουσολίνι, τον λογαχό Έρχαρντ ο οποίος δουλεύει για την Γαλλία και τον Όττο Στράσσερ που ταλαντεύεται αβοήθητα ανάμεσα στα μέτωπα.
Τι θέλει ο Στέννες; Πιστεύει ότι με τέτοιες μεθόδους θα αποθαρρύνει τους προλετάριους των SA και όλα τα ενεργά στοιχεία που είναι ειλικρινώς αφοσιωμένα στη πάλη ενάντια στο διεθνές κεφάλαιο και την ιμπεριαλιστική υποταγή, από το να ενταχθούν στο μέτωπο του μαχόμενου προλεταριάτου; Πιστεύει ότι με αυτό τον τρόπο διαφοροποιείται από τον μαρξισμό παρόλο που η εξέγερση των SA αποτελεί μία θαυμάσια δικαίωση του μαρξισμού; Πιστεύει ότι με την αμφιταλαντευόμενη στάση του θα μπορέσει να καθαρίσει τον εαυτό του από τις φήμες για «μπολσεβικικές μηχανορραφίες», παρόλο που η αστική τάξη, μέσω του φερεφώνου της, του Γκέμπελς, έχει ήδη περιγράψει ρητά τις αδύναμες και αποκαρδιωτικές προσπάθειες αυτής της τρέχουσας εξέγερσης; Δεν έχουν ακόμη καταλάβει ο Στέννες και τα SA ότι ο ρόλος τους στο παρελθόν εξυπηρετούσε μόνο την καπιταλιστική εκμετάλλευση, το σύστημα της Βαϊμάρης και τελικά τη δουλεία των Βερσαλλιών και του Γιανγκ;
Ο Στέννες ήταν πιστός υπηρέτης του σοσιαλδημοκράτη Heine, ο οποίος τον εμπιστεύτηκε να βρίσκεται «σε επιφυλακή για ειδική αποστολή» και τον προήγαγε στο βαθμό του Λοχαγού για τις υπηρεσίες του προς το συμφέρον της αστικής τάξης και της σοσιαλδημοκρατίας![1] Το σύνθημα ήταν: "Θα πυροβολήσω οποιονδήποτε!". Μάλλον ο Στέννες δίνει πάντα τόση έμφαση στο να είναι ο γονδολιέρος της Αντίδρασης. Μπορεί κανείς να πολεμήσει για την ελευθερία και να πυροβολεί εργάτες;
Ο Στέννες βρίσκεται πλέον αντιμέτωπος με μία απόφαση. Ο Χίτλερ καθάρισε το NSDAP και τα SA από όλα τα επαναστατικά, σοσιαλιστικά στοιχεία. Εάν ο Στέννες επιχειρήσει τώρα, από την μεριά του, να παίξει τον ρόλο του Φύρερ του Τρίτου Ράιχ, αν συνταχθεί με τα ψευδοσοσιαλιστικά συνθήματα του πρώην αφεντικού του, τότε δεν θα μπορέσει να ξεφύγει από την αντιδραστική νοοτροπία του Χίτλερ και του Σέλντ[2]. Δεν θα αποκτήσει ποτέ την δημοφιλία αυτών των δημαγωγών αλλά θα γίνει, όπως και αυτοί, καταστροφέας της κοινωνικής και εθνικής απελευθέρωσης. Εάν η διαδικασία μετάβασης των προλεταριακών και αγωνιστικών στοιχείων από το αντεπαναστατικό στο επαναστατικό στρατόπεδο βρίσκεται στα χέρια του Στέννες, τότε πρέπει να ξέρει, ότι με την ιλιγγιώδη κλιμάκωση της οικονομικής και πολιτικής κρίσης, κάθε σύγχυση και καθε συσκότιση των ξεκάθαρα σχεδιασμένων μετώπων σημαίνει απλά σπατάλη αίματος και μεγαλύτερες θυσίες. Αν ακολουθήσει αυτό το μονοπάτι, τότε ο Στέννες είναι εχθρός μας και αξίζει την ίδια μοίρα με τον Χίτλερ και την παρέα του.
Πρώην αγωνιστές των SA, πρέπει να τολμήσετε να εισέλθετε στο στρατόπεδο του νικηφόρου κομμουνισμού! Εάν παραμείνετε στην άλλη πλευρά του οδοφράγματος, τότε θα παραμείνετε τα σκουπίδια της Νεαρής Δημοκρατίας και θα καταστραφείτε μαζί με την αποσυντιθέμενη αστική τάξη κάτω από τα χτυπήματα της λαϊκής επανάστασης.
Προλετάριοι των SA! Βγάλτε τα σωστά συμπεράσματα από το παράδειγμα του NSDAP, από την προδοσία και την εξαπάτηση που διέπραξαν οι αρχηγοί σας! Τα ημίμετρα δεν μπορούν να σας βοηθήσουν. Μην αφήσετε τον εαυτό σας να παγιδευτεί από πολιτικούς σεχταριστές! Αλλά επίσης μην απελπίζεστε και εγκαταλείπετε την υπόθεση της απελευθέρωσης. Αντιθέτως, αφήστε τα πάντα πίσω σας και ελάτε σε εμάς!
Θα σχηματίσουμε τον Γερμανικό Κόκκινο Στρατό από εργάτες, αγρότες και στρατιώτες! Θα σκίσουμε τις συνθήκες ειρήνης! Σε έναν κοινό αγώνα με τους καταπιεσμένους όλων των χωρών, θα γκρεμίσουμε τον διεθνή καπιταλισμό!
Μόνο το Κομμουνιστικό Κόμμα μπορεί να οργανώσει τον αγώνα για την κοινωνική και εθνική απελευθέρωση και να τον οδηγήσει στη νίκη!»
Σέρινγκερ, έγκλειστος στις φυλακές Γκόλνοου,
3 Απριλίου 1931
[1]: Ο Βόλφγκανγκ Χάινε (1861 – 1944) ήταν Σοσιαλδημοκράτης υπουργός Εσωτερικών της Πρωσίας από τον Μάρτιο του 1919 έως τον Μάρτιο του 1920. Κατά τη διάρκεια του πραξικοπήματος Κάπ είχε μείνει στο Βερολίνο και προσπαθούσε να διαπραγματευτεί με τους πραξικοπηματίες, ενώ μεγάλο μέρος της υπόλοιπης κυβέρνησης είχε καταφύγει στη Δρέσδη. Το γεγονός ότι οι πραξικοπηματίες του πρόσφεραν μια κυβερνητική θέση και ότι δεν είχε προβλέψει επαρκώς την πιθανότητα επανάστασης από τη Δεξιά, οδήγησε τον Χάινε να χάσει την υπουργική του θέση μετά την ήττα του πραξικοπήματος. Η σύνδεση του Χάινε με τον Στέννες είναι κάπως αδύναμη, αν και αποτελούσε χρήσιμη προπαγάνδα μεταξύ των κομμουνιστών. Ο Στέννες είχε ενταχθεί στην Αστυνομία Ασφαλείας του Βερολίνου (Sicherheitspolizei) το 1919, η οποία υπαγόταν στο Υπουργείο Εσωτερικών της Πρωσίας, και μέχρι την εποχή του πραξικοπήματος Κάπ είχε καταφέρει να αναδειχθεί στην ηγεσία ενός αστυνομικού τμήματος που γρήγορα πέρασε υπό τον έλεγχο των πραξικοπηματιών. Παρόλα αυτά, ο Στέννες προήχθη στον βαθμό του Λοχαγού της Αστυνομίας μετά το Πραξικόπημα του Κάπ και έκανε καριέρα στην αστυνομία μέχρι το 1922. Χρόνια αργότερα, κυκλοφόρησαν φήμες στην Αριστερά ότι ο Στέννες κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ήταν αρχηγός μυστικής μονάδας που συμμετείχε στην οργάνωση πολιτικών δολοφονιών.
[2]: Ο Φράνς Σέλντ ήταν μαζί με τον Theodor Duesterberg ένας από τους συναρχηγούς του παραστρατιωτικού σώματος Stahllelm. To 1933 διορίστηκε Υπουργός Εργασίας στο πρώτο Υπουργικό Συμβούλιο του Χίτλερ ενώ προσχώρησε επίσημα στο NSDAP στις 27 Απριλίου 1933.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου