Ίσως ελάχιστοι στον «χώρο» θα περίμεναν ότι μία Αλβανική εθνικιστική οργάνωση θα έδινε συνέντευξη σε ελληνικό εθνικιστικό ιστολόγιο. Και όμως είναι γεγονός. Και είναι γεγονός γιατί κάποιοι λίγοι και από τις δύο πλευρές έχουν εγκαταλείψει τον μικροπρεπή και στενά εγωιστικό σοβινιστικό εθνικισμό βλέποντας τις προκλήσεις του 21ου αιώνα, οι οποίες απειλούν όλους τους ευρωπαϊκούς λαούς και απαιτούν συντονισμό και κοινή αντιμετώπιση. Η Μεγάλη Αντικατάσταση και το σαρωτικό κύμα της αφροασιατικής εισβολής, ο ρωσικός ιμπεριαλισμός από την Ανατολή και η αμερικανική αποικιοποιήση της Ηπείρου μας από την Δύση, η λίμπεραλιστική και woke προγάνδα που κατατρώει τους ανθρώπους μας δεν είναι υποθέσεις που αφορούν μόνο ένα έθνος ή το κάθε έθνος ξεχωριστά. Είναι υποθέσεις που αφορούν όλους τους Ευρωπαίους. Και αυτό ενισχύεται από όσους ούτως ή άλλως έχουν εμπεδώσει στην συνείδηση τους την κοινή ινδοευρωπαϊκή μας καταγωγή, την κοινή μας κοσμοθέαση και στάση ζωής, τις κοινές εθιμοτυπίες, την κοινή κουλτούρα, τις γλωσσικές ομοιότητες, όλα όσα δηλαδή καθιστούν την Ευρώπη μία μεγάλη αδελφότητα εθνών με μήτρα την Ελλάδα και την ελληνική φιλοσοφία. Εξάλλου ήδη από το παρελθόν η εθνικοσοσιαλιστική και φασιστική ιδεολογία και μετέπειτα το ρεύμα της «Τρίτης Θέσης» πίστευαν σε μία οργανική, αμφικτυονική Ευρώπη των Εθνών έχοντας προ πολλού απεμπολήσει τον σοβινιστικό εθνικισμό που ανήκει στον 19ο αιώνα. Ειδικά, όσον αφορά τα Βαλκάνια, αναμφίβολα Έλληνες και Αλβανοί έχουν μία κοινή πορεία και ιστορία χρόνων που ξεκινάει από τις στρατιές του Γεωργίου Καστριώτη που πολεμήσαν την οθωμανική λαίλαπα, συνεχίζει μέχρι την Αρβανιτιά που ενίσχυσε τον ελληνικό εθνικό κορμό και προσέφερε δείγματα απαράμιλλου ηρωισμού στην εθνεγερσία του 1821 και φτάνει στις «αιρετικές» απόψεις Ελλήνων εθνικιστών και δημοσιολόγων για ελληνοαλβανική ομοσπονδία. Πόσοι γνωρίζουν τις θέσεις του Ίωνα Δραγούμη και του Νεοκλή Καζάζη για την ελληνοαλβανική προσέγγιση; Τις προτάσεις του Νικολάου Πολίτη; Την προσπάθεια συνεννόησης του Balli Kompetar με τον Ζέρβα ενάντια στο κομμουνισμό που προήλαυνε στα Βαλκάνια; Δυστύχως ο μικρόνους σοβινισμός των εκατέρωθεν πλευρών, με τραγικά συμβάντα όπως αυτό του Κωνσταντίνου Κατσίφα και του Αριστοτέλη Γκούμα, αποξένωσαν δύο λαούς που λαογραφικά, γενετικά, εθνολογικά και πολιτισμικά θα έπρεπε να ήταν πιο κοντά. Και προς όσους στο «χώρο» αντιδράσουν να τους θυμίσουμε τις στρατηγικές των τοξικομανών αντίφα που έχουν εύκολα καταφέρει να στρατολογήσουν τους Αλβανούς στις τάξεις τους, χωρίς από ότι φαίνεται τα τέκνα της Αρμπερίας να έχουν κάποια πραγματική σύνδεση με τις αριστερές ιδέες. Πόσοι Αλβανοί στην Ελλάδα δηλώνουν αντίφα και στην πατρίδα τους σχηματίζουν αετούς ή ποζάρουν με το Kosovo is Albania; Προτιμούν λοιπόν οι Έλληνες Εθνικιστές να στέλνουμε τους Αλβανούς στην αγκαλιά της αντίφα και των Εξαρχείων ή να τους ωθήσουμε να ψαχτούν σε άλλες καταστάσεις, να διαβάσουν απαγορευμένα βιβλία και να συνειδητοποιήσουν τις κοινές μας ρίζες και τον πατρικό ρόλο του ελληνισμού στις ιδέες του ταυτοτικού εθνικισμού; Η συνέντευξη που ακολουθεί δίνει απαντήσεις σε πολλές απορίες, ταράζει τα νερά, θέτει θεμέλια για νέες αντιλήψεις και σίγουρα παρέχει άφθονη τροφή για σκέψη. Να τονίσουμε ότι η συντακτική ομάδα διαφώνει και διαχωρίζει την θέση της με την άποψη των Αλβανών συντρόφων για τoν Τρίτο Κόσμο, τις ΗΠΑ, τον Τράμπ και το ΝΑΤΟ.
«Η πραγματική μας πατρίδα πρέπει να αναγνωρίζεται στην ιδέα. Αυτό που μετράει δεν είναι να προερχόμαστε από την ίδια γη ή να μιλάμε την ίδια γλώσσα, αλλά να μοιραζόμαστε την ίδια ιδέα. Αυτή είναι η βάση και το σημείο εκκίνησης».
Ιούλιος Έβολα
1. Ας ξεκινήσουμε με κάποιες ιδεολογικές αρχές. Ποιά είναι η ιδεολογία και η κοσμοθεωρία που σας χαρακτηρίζει; Ποιές είναι οι απόψεις σας;
Για να απαντήσουμε εν συντομία στην ερώτησή σας σχετικά με την ιδεολογία και την κοσμοθεωρία της Αλβανικής Τρίτης Θέσης (ATP), θα χρησιμοποιήσουμε τη μεταφορά ενός δέντρου. Σε αυτήν τη μεταφορά, το Αλβανικό Πνεύμα θα ήταν ο πυρήνας της ATP, και η ζωτική δύναμη του Αλβανικού Πνεύματος θα ήταν η Ευρωπαϊκή Παράδοση (Παράδοση με κεφαλαίο Π όπως εννοιολογήθηκε από τον Ιούλιο Έβολα). Επιπλέον, οι βαθιές πολιτιστικές και πολιτικές ρίζες της ATP προκύπτουν από τα πολιτικά γραπτά και τις δράσεις του Αλβανού συγγραφέα Ισμέτ Τότο που τροφοδότησαν το μόνο αξιόλογο πνευματικό και πολιτιστικό κίνημα της Αλβανίας: τον Νεο-Σκιπεταρισμό (Neoshqiptarism). Αυτό το κίνημα είναι επίσης παρόν στις ρίζες μας μαζί με ολόκληρο τον γαλαξία των Αλβανών συγγραφέων που συνέβαλαν σε αυτό και στους οποίους αναφερόμαστε επίσης. Φυσικά, το έδαφος στο οποίο φυτεύεται αυτό το δέντρο είναι ο Εθνικισμός. Και, επειδή η εικόνα που μας δίνει ο Νίτσε για ένα δέντρο που χρειάζεται πολύ βαθιές ρίζες για να έχει κλαδιά που φτάνουν στον ουρανό ταιριάζει απόλυτα εδώ, ο υψηλότερος προσανατολισμός της ATP εκτείνεται προς μια ενωμένη Ευρώπη υπό ένα Κράτος ή συμμαχία, ίσως εμπνευσμένη από τη συμμαχία των Αλβανών πριγκίπων, γνωστή ως Ένωση της Λέζας που ιδρύθηκε από τον εθνικό μας ήρωα Σκεντέρμπεη.
Για να εξηγήσουμε τώρα λεπτομερώς, η κοσμοθεωρία μας διαμορφώνεται από το Αλβανικό Πνεύμα, την αλβανική έκφραση της Παράδοσης όπως ορίζεται από τον Έβολα. Το Αλβανικό Πνεύμα είναι η μεταφυσική πηγή της αλβανικής μας παράδοσης και ενσαρκώθηκε σε όλη την ιστορία μας (από τους Δαρδανούς και τους Ιλλυριούς, μέχρι τον Σκεντέρμπεη, τους Ορεινούς Μαλσόρ, τον Νεο-Σκιπεταρισμό, κ.λπ.). Το ATP παρουσιάζεται ως μια πνευματική ένωση και μια μεταπολιτική τάξη που συγκεντρώνεται γύρω από την ιδέα του Αλβανικού Πνεύματος με στόχο την υπεράσπισή του από κάθε ανατροπή και τη διατήρηση της «σάρκας και του αίματος» της ταυτότητάς μας, στην οποία ενσαρκώνεται και με την οποία προστατεύεται από κάθε υπαρξιακή απειλή. Ανακαλύπτουμε ξανά την πολιτιστική μας κληρονομιά, την πνευματική και εθνικιστική μας παράδοση, αναζητούμε σε αυτά ό,τι έχει αιώνια αξία και τα αναβαθμίζουμε για να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις του 21ου αιώνα (Μεγάλη Αντικατάσταση, κρίση ταυτότητας, κ.λπ.). Η ATP ενσαρκώνει την πρώτη σοβαρή προσπάθεια μιας συνολικής ανανέωσης του αλβανικού εθνικισμού από την πτώση του κομμουνισμού. Και αυτό μπορεί να γίνει μόνο με την ανάπτυξη ενός δόγματος που εκφράζει το Αλβανικό Πνεύμα και βασίζεται στην Ευρωπαϊκή Παράδοση. Και ένα δόγμα είναι μια κοσμοθεωρία που γίνεται σαφής. Ως εκ τούτου, η ATP προσδιορίζει τον πολιτιστικό αγώνα για την κοσμοθεωρία ως τον πιο σημαντικό και τον μόνο αγώνα που αξίζει να δοθεί σήμερα. Αυτή ήταν και η διαίσθηση του Ιταλού συγγραφέα Αντριάνο Ρομουάλντι, ο οποίος ξεπέρασε την απλή νοσταλγία για τα κινήματα και τα πολιτικά κόμματα του παρελθόντος. Επιπλέον, τόνισε τη σημασία του πολιτιστικού αγώνα και ενός συνεκτικού και σαφώς καθορισμένου δόγματος, ικανού να εκφράσει τα βασικά στοιχεία της κοινής μας ευρωπαϊκής παράδοσης και κοσμοθεωρίας και να την υπερασπιστεί σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Το ATP ακολουθεί επίσης αυτήν την πορεία, και αυτό είναι σαφώς ορατό στην ιδεολογία μας.
Ιδεολογικά, αναφερόμαστε στον Εθνικισμό, αλλά δεν θα ήταν αρκετό να σταματήσουμε εκεί: πάνω απ' όλα, θεωρούμε τους εαυτούς μας ως την επανενεργοποίηση του αλβανικού πνευματικού και πολιτιστικού κινήματος του Νεο-Σκιπεταρισμού του 20ού αιώνα που ήδη αναφέραμε. Ο Νεο-Σκιπεταρισμός, εμπνευσμένος από συγγραφείς όπως ο Ισμέτ Τότο (Ismet Toto), ο Μπράνκο Μερτζάνι (Branko Merxhani) και ο Βάντζελ Κότσα (Vangjel Koça), μεταξύ άλλων, επεδίωξε να επαναπροσδιορίσει την αλβανική ταυτότητα και να προωθήσει περαιτέρω τον αλβανικό εθνικισμό εγκαταλείποντας κάθε υπόλειμμα οθωμανικής επιρροής στην Αλβανία (κοινωνική, θρησκευτική κ.λπ.), αντλώντας έμπνευση από τη Φασιστική Ιταλία ως προς την οικοδόμηση ένος ισχυρού κράτους, και από τη φυλετική πολιτική του γερμανικού εθνικοσοσιαλισμού ως προς την ενίσχυση του αλβανικού λαού. Προώθησε επίσης ως πολιτικό του ιδανικό μια «Πεφωτισμένη Εθνικιστική Δικτατορία»: η κυριαρχία μιας εθνικιστικής πνευματικής αριστοκρατίας με τον βασιλιά ως ενεργό ηγέτη της, απορρίπτοντας έτσι κάθε έννοια ισότητας ή σύγχρονης δημοκρατίας. Έτσι, στο ευρωπαϊκό πλαίσιο της δεκαετίας του 1930, ο Νεο-Σκιπεταρισμός αναζητούσε στοιχεία κατάλληλα για εφαρμογή στην Αλβανία (εξ ου και το σλόγκαν τους: «Αλβανική Προσπάθεια»). Με άλλα λόγια, αναζητούσαν στοιχεία συμβατά με το Αλβανικό Πνεύμα, κάτι δυνατό λόγω της κοινής προέλευσης: της Ευρωπαϊκής Παράδοσης. Ως ιδεολογικός κληρονόμος του Νεο-Σκιπεταρισμού ο στόχος της Αλβανικής Τρίτης Θέσης είναι να επανενεργοποιήσει μερικές από τις καλύτερες ιδεολογικές πρωτοβουλίες της αλβανικής ριζοσπαστικής εθνικιστικής πολιτικής κουλτούρας πριν από το 1944 (κάτι που ο κομμουνισμός προσπαθούσε να εξαλείψει επί 50 χρόνια). Ωστόσο, εκπροσωπούμε μια απόρριψη του ασήμαντου και ξεπερασμένου αλβανικού εθνικισμού, ανίκανου να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις του 21ου αιώνα. Έτσι, η ιδεολογία μας δεν είναι απλώς εθνικιστική ή συντηρητική, αυτό είναι εμφανές στις απόψεις μας.
Οι απόψεις μας συνοψίζονται στον όρο «τρίτη θέση» που αναφέρεται και στο όνομα μας. Πάνω απ 'όλα, είναι η ένδειξη ενός υπάρχοντος τρίτου δρόμου στο αλβανικό πλαίσιο: πέρα από το ανεπίσημο αλβανικό δικομματικό πολιτικό σύστημα, πέρα από τον καπιταλισμό και τον κομμουνισμό, πέρα από τον Χριστιανισμό και το Ισλάμ, πέρα από τον απομονωτισμό και την παγκοσμιοποίηση, κ.λπ. Επιπλέον, ο τρίτος δρόμος αντιπροσωπεύει τις αιώνιες κοσμικές αλήθειες, τον σεβασμό και την εναρμόνιση με την ιερή Φυσική Κοσμική τάξη και την υπεράσπισή της ενάντια στις δυνάμεις του χάους. Από τη Γαλλική Επανάσταση του 1789, η Αριστερά και η Οικονομική Δεξιά, υποκινούμενες από το μίσος για τις μορφές (Ιδέες) που διαμορφώνουν τους λαούς και τυφλωμένες από την ισότητα ως ηθικό αγαθό που πρέπει να επιβληθεί πάση θυσία, αντιτάχθηκαν όλο και πιο ανοιχτά στην Κοσμική τάξη. Αυτή η διαταραγμένη υποκειμενικότητα είναι αυτή που οδηγεί από την άρνηση οποιονδήποτε διαφορών μεταξύ άνδρα και γυναίκας στο να επιτρέψει σε έναν άνδρα να «γίνει» γυναίκα, κ.λπ. Καμία ανανέωση, στην Αλβανία ή την Ευρώπη, δεν είναι δυνατή αν κάποιος πίνει νέρο από αυτές τις δηλητηριασμένες πηγές: Γαλλική Επανάσταση του 1789, μαρξιστικές οικονομικές ή πολιτισμικές θεωρίες, Ισότητα, κ.λπ. Ο τρίτος μας δρόμος περιλαμβάνει επίσης την υπεράσπιση της φύσης και του τοπίου της χώρας μας. Όχι για τους ίδιους λόγους με την οικολογική Αριστερά (η οποία προσπαθεί να επιβάλει την εξισωτική της ανοησία στη Φύση και τους νόμους της), αλλά επειδή το τοπίο είναι επίσης μέρος της ταυτότητας και επειδή βρίσκουμε στη Φύση τον τέλειο καθρέφτη των ανώτερων αληθειών και της τάξης για την οποία αγωνιζόμαστε. Ένα άλλο σημαντικό σημείο της τρίτης μας θέσης είναι η απόρριψη κάθε είδους ιμπεριαλισμού που στοχεύει τους ευρωπαϊκούς λαούς, άμεσο ή έμμεσο, στρατιωτικό ή οικονομικό, από το Κρεμλίνο ή τον Λευκό Οίκο. Γι' αυτό προωθούμε την ανάδυση ενός ενωμένου ευρωπαϊκού μπλοκ με μια κοσμοθεωρία που υπερασπίζεται τόσο τις κοινές όσο και τις συγκεκριμένες ταυτότητές μας με σάρκα και οστά: ένα τρίτο μπλοκ πέρα από τις ΗΠΑ και τη Ρωσία. Αυτή η οντότητα με μια διάσταση που θα μοιάζει με αυτοκρατορία (Imperium κατά την εβολιανή έννοια) και θα εξαπλώνεται από το ένα άκρο της ηπείρου στο άλλο θα είναι αρκετή για να την καταστήσει μια υπερδύναμη ικανή να αντισταθεί σε οποιαδήποτε απειλή. Αυτή είναι η μόνη διέξοδος για την επιβίωση όλων των Ευρωπαίων στον 21ο αιώνα.
Συμπερασματικά, το ATP παρουσιάζεται ως μία πηγή δύναμης και ιδεών, επαναστατική αλλά και παραδοσιακή. Και όλα αυτά σε αρμονία με τις ιστορικές ενσαρκώσεις του Αλβανικού Πνεύματος. Αυτό είναι ένα τεράστιο πρώτο βήμα στον πολιτιστικό αγώνα για την αναμόρφωση του Αλβανικού Εθνικισμού με ένα δόγμα βασισμένο στην Παράδοση, και το οποίο θα καταστήσει τον Αλβανικό Εθνικισμό ενεργό συμμετέχοντα στην αυξανόμενη συνειδητοποίηση μιας κοινής ευρωπαϊκής ταυτότητας και στην αναπόφευκτη πολιτική της μετάφρασή για την αντιμετώπιση των προκλήσεων του 21ου αιώνα.
2. Ποια είναι η άποψη σας για τις χώρες και τις οργανώσεις του Τρίτου Κόσμου όπως η Χεζμπολάχ, τα μπααθικά κόμματα, το Ιράν, και στο παρελθόν, το καθεστώς Καντάφι; Πιστεύετε ότι η Αμερική είναι «ο μεγάλος σατανάς» και ελέγχεται από τον Σιωνισμό;
Καταρχάς, είναι σημαντικό να μην μπερδεύουμε την ATP με ένα απλό αντίγραφο της ιταλικής οργάνωσης Terza Posizione ή με το ότι μοιραζόμαστε τις φιλο-Τριτοκοσμικές της απόψεις. Η Terza Posizione αποτέλεσε για εμάς ένα είδος έμπνευσης λόγω των ομοιοτήτων που είδαμε μεταξύ της Ιταλίας της δεκαετίας του 1970 και της σημερινής κατάστασης της Αλβανίας: λίγο-πολύ ανοιχτή πολιτική κυριαρχία των σοσιαλιστών μέσω πελατειακών σχέσεων, μαρξιστική αγκιτάτσια και προπαγάνδα μεταξύ των φοιτητών και της νεολαίας, κυριαρχία της αριστερής κουλτούρας, πλήρης υποταγή σε ξένες δυνάμεις, δημοκρατική διαφθορά σε όλα τα επίπεδα, κ.λπ. Στην Ιταλία, όταν η Κόκκινη Τρομοκρατία εξαπλώθηκε στους δρόμους, η Terza Posizione ήταν εκείνη που έδειξε την πιο καλά οργανωμένη αντίδραση. Αυτό δεν συμβαίνει στην Αλβανία, αλλά γνωρίζουμε ότι δυστυχώς στην Ελλάδα συμβαίνει. Τέλος πάντων, έτσι απέκτησε η Terza Posizione τη «θρυλική» της φήμη και έτσι έγινε γνωστή σε όλη την Ευρώπη. Ωστόσο, σε γενικές γραμμές, η έμπνευση μας αντλείται από άλλες δυνάμεις που δραστηριοποιούνταν στο ιταλικό πλαίσιο της δεκαετίας του 1970, όπως το MSI (Ιταλικό Κοινωνικό Κίνημα) του Giorgio Almirante ή το Centro Studi Ordine Nuovo, αλλά και από την Terza Posizione. Αποφασίσαμε όμως να κάνουμε αυτή την αναφορά για να τονίσουμε, πώς χρειάζεται ένας τρίτος δρόμος, στο αλβανικό πλαίσιο, για να βγούμε από το ατελείωτο τέλμα της αλβανικής πολιτικής. Και σε αντίθεση με το κόμμα της Χρυσής Αυγής, του οποίου το όνομα δεν «χτύπησε ποτέ την καμπάνα» σε ευρωπαϊκό επίπεδο (ή ταυτίστηκε με την διαβόητη μυστική εταιρεία του Άλιστερ Κρόουλι), το όνομά μας διαδόθηκε στους περισσότερους στην Ευρώπη και έτσι μπορεί να χρησιμεύσει ως πύλη για να τους βοηθήσουμε να κατανοήσουν την κατάστασή μας στην Αλβανία, τη σχέση μας με τα ευρωπαϊκά αντιαριστερά κινήματα και τη λύση μας για έναν τρίτο δρόμο. Αν και με έναν πολύ διαφορετικό ορισμό από αυτόν που οραματίστηκε η Terza Posizione. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο δεν υποστηρίζουμε καθόλου τη θετική στάση της Terza Posizione απέναντι στα κινήματα του Τρίτου Κόσμου και τα καθεστώτα που αναφέρατε στην ερώτησή σας.
Αυτές οι παράξενες θέσεις ότι αυτά τα καθεστώτα του Τρίτου Κόσμου είναι «Παραδοσιακά», «Φασιστικά κάτω από μία μαρξιστική ρητορική», «οι αντικειμενικοί μας σύμμαχοι εναντίον της Αμερικής» ή ότι «ο Τσε Γκεβάρα ήταν ένας από εμάς» είναι οι μεγαλύτερες ψευδαισθήσεις του Ψυχρού Πολέμου και εξακολουθούν να είναι δηλητηριώδεις για πολλά κινήματα στην Ευρώπη σήμερα. Πολλά από αυτά τα κινήματα υπερασπίζονται την Παλαιστίνη ενάντια στον ιμπεριαλισμό και την αποικιοκρατία και επιδεικνύουν τη σημαία της (η οποία, για να είμαστε ειλικρινείς, είναι η νέα Κόκκινη Σημαία, μαζί με τη σημαία του ουράνιου τόξου, της τρέχουσας ανατρεπτικής διεθνούς και των αφρικανικών και αραβικών λαών που επιθυμούν τη Μεγάλη Αντικατάσταση των Ευρωπαίων). Ωστόσο, αυτά τα ίδια κινήματα αρνούνται να ενδιαφερθούν για την Ουκρανία επειδή, μέσα στην υποκρισία τους, δεν βλέπουν την Ουκρανία ως θύμα του ιμπεριαλισμού. Προτιμούν μη Ευρωπαίους Σημίτες αντί για έναν αδελφό ευρωπαϊκό λαό. Δυστυχώς, αυτό ισχύει ιδιαίτερα στην Ιταλία λόγω εν μέρει της Terza Posizione, αλλά και κυρίως λόγω μιας ομάδας συγγραφέων και αγωνιστών με συγκεχυμένες ιδέες που είναι αδύνατο να διακριθούν από εκείνες της άκρας Αριστεράς. Πράγματι, είναι εξαιρετικά υπέρ του Ισλάμ και υπέρ των μη ευρωπαϊκών φυλών, δίνουν υπερβολική σημασία στον αντικαπιταλισμό, ηλιθιωδώς υπέρ της ΕΣΣΔ, υστερικά κατά του Ισραήλ, εντελώς τυφλοί στο φυλετικό ζήτημα και, πάνω απ' όλα, αντιαμερικανοί (ο μόνος ιμπεριαλισμός στον οποίο αντιτίθενται). Αυτό σήμαινε να είσαι υπέρ του Τρίτου Κόσμου, τη δεκαετία του 1970 και σήμερα.
Πολλοί ξεχνούν ότι η Γιουγκοσλαβία του Τίτο ξεκίνησε το γεωπολιτικό κίνημα των Αδεσμεύτων/Τρίτου Κόσμου το 1961. Επειδή ως Αλβανοί γνωρίζουμε ότι η Γιουγκοσλαβία ήταν πάντα πηγή αντιεθνικισμού και αντιπαραδοσιακής ανατροπής, δεν μπορούμε να πέσουμε στην παγίδα τους. Αλλά κάποιοι ανόητοι δυτικοί «δεξιοί» το συμπάθησαν και μάλιστα πήγαν να ζήσουν στη Γιουγκοσλαβία στις αρχές της δεκαετίας του 1990: μια πολύ κακή κίνηση... Εξηγεί επίσης γιατί τέτοια κινήματα είναι μέχρι σήμερα ταυτόχρονα τόσο υπέρ της Σερβίας, που εκτιμά ιδιαίτερα την Ορθόδοξη Εκκλησία της, και ταυτόχρονα υπέρ της Παλαιστίνης που τιμά τους Φενταγίν της (το όνομα των Παλαιστινίων στρατιωτών σημαίνει «αυτοί που θυσιάζονται») - ή οποιονδήποτε μουτζαχεντίν άλλωστε... Επιπλέον, ακόμη και τα αραβικά έθνη έβλεπαν τη Γιουγκοσλαβία ως ένα αδελφό έθνος πιο κοντά τους λόγω του αντιαμερικανισμού τους: ο Καντάφι είναι ένα παράδειγμα.
Τέλος πάντων, η βάση για την ευρεία φιλο-Τριτοκοσμική στάση υπήρχε πριν από το 1961: είναι βαθιά ριζωμένη σε ένα οριενταλιστικό συναίσθημα, μια αγάπη για τον εξωτισμό και μια ακατάλληλη γοητεία για το Ισλάμ ως πολιτισμό και θρησκεία (είτε καθαυτό είτε για τις δυνατότητές του ως δύναμης εναντίον των ΗΠΑ). Αυτή είναι η περίπτωση του Ιταλού συγγραφέα Claudio Mutti (ο οποίος ασπάστηκε το Ισλάμ το 1978 και μαζί με ένα από τα κορυφαία μέλη της Terza Pozisione, τον Tibero Graziani, αγωνίστηκαν ενάντια στην «ισλαμοφοβία») και του Γάλλου συγγραφέα Alain de Benoist (ένας ένθερμος αντιαμερικανός που δεν νοιάζεται για τις φυλετικές πραγματικότητες όπως οι περισσότεροι Γάλλοι - απλώς κοιτάξτε την ποδοσφαιρική τους ομάδα). Η δηλητηριώδης φαντασίωση μιας αντι-ιμπεριαλιστικής αλληλεγγύης με τον Τρίτο Κόσμο, πιο σημαντικής από οτιδήποτε άλλο, εξακολουθεί να υπάρχει σήμερα λόγω των ιδεών και των πράξεών τους. Λέμε φαντασία, επειδή ο αντι-ιμπεριαλισμός του Τρίτου Κόσμου είναι μόνο μια κωδική λέξη για τον αγώνα τους μέχρι θανάτου εναντίον των ευρωπαϊκών λαών.
Φυσικά, δεν μπορούμε να τα υποστηρίξουμε όλα αυτά και εδώ θα θέλαμε να τονίσουμε για άλλη μια φορά το πολύ σημαντικό έργο που έθεσε ο Ρομουάλντι: να διακρίνουμε τι έχει αιώνια αξία στις τοπικές πολιτικές μας παραδόσεις από αυτό που μπορούμε να ξεφορτωθούμε και να διαμορφώσουμε ένα συνεκτικό, επίκαιρο δόγμα που να αντικατοπτρίζει την κοινή μας ευρωπαϊκή παράδοση για την υπεράσπιση της ευρωπαϊκής μας ταυτότητας. Κάθε ευρωπαϊκό κίνημα που προσποιείται ότι είναι σοβαρό πρέπει να αναλάβει αυτό το έργο. Έτσι, απορρίψαμε αυτές τις δηλητηριώδεις ιδέες και θα θέλαμε να τονίσουμε ότι οποιοδήποτε ενδιαφέρον για τον Τρίτο Κόσμο ή για τα θέματα που σχετίζονται με αυτόν δεν έχει θέση στην ιδεολογία μας και πρέπει να απορριφθεί.
Επιπλέον, βλέπουμε αυτή την ατυχή, συνεχιζόμενη στάση που επικρατεί σε όλα τα ευρωπαϊκά κινήματα ως μία παρενέργεια των Αβρααμικών θρησκειών στην Ευρώπη: έχοντας βαρεθεί τον Χριστιανισμό και την παρακμή που προκαλεί αυτός στην Ευρώπη, ορισμένοι σύγχρονοι Ευρωπαίοι αναζητούν το Ισλάμ σαν ελπίδα, μια εναλλακτική λύση, ακόμη και ως έγκυρο πνευματικό μονοπάτι για όσους εξακολουθούν να λαχταρούν μια θρησκεία για να ασκήσουν. Περιμένουν ακόμα έναν σημίτη Σωτήρα που θα έρθει από την Αφρική ή από τη Μέση Ανατολή! Εδώ φταίει και ο γνωστός Γάλλος συγγραφέας René Guénon. Γι' αυτό το ATP αναφέρεται στον Evola και θεωρεί τις Αβρααμικές θρησκείες ως βαθιά ανατρεπτικές και αντίθετες προς την παράδοση. Η παγανιστική μας κοσμοθεωρία μας προστατεύει από όλη αυτή την ανοησία, και καμία «αντι-ιμπεριαλιστική» αλληλεγγύη με τον Τρίτο Κόσμο δεν θα μας έκανε να ξεχάσουμε ότι το καθήκον μας είναι να διατηρήσουμε πρώτα την ταυτότητά μας, η οποία δεν μπορεί να υπάρξει αν δεν υπάρχει πια Ευρώπη ή Ευρωπαίοι. Γι' αυτό επικεντρωνόμαστε μόνο σε ευρωπαϊκά ζητήματα και τίποτα έξω από αυτά.
3. Ποια είναι η θέση σας για τρέχοντα ζητήματα όπως ο πόλεμος στην Παλαιστίνη, η σύγκρουση Ρωσίας-Ουκρανίας, η κυβέρνηση Τραμπ, η κατάσταση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τα πρόσφατα γεγονότα στη Συρία;
Όπως αναφέρθηκε παραπάνω, η οργάνωση μας δεν ενδιαφέρεται και τόσο για τον πόλεμο στην Παλαιστίνη, τα γεγονότα στη Συρία, τον πόλεμο στο Ιράν ή οτιδήποτε άλλο άσχετο με την Ευρώπη και τους Ευρωπαίους. Έτσι, στην απάντησή μας στην ερώτησή σας θα επικεντρωθούμε μόνο στην κυβέρνηση Τραμπ (επειδή οι ΗΠΑ είναι ένα λευκό έθνος), στην κατάσταση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στον πόλεμο στην Ουκρανία.
Σε αντίθεση με ό,τι πιστεύουν οι λάτρεις του Τρίτου Κόσμου, η Ρωσία και η νοσταλγία της για την ΕΣΣΔ ήταν πάντα η μεγαλύτερη απειλή για τους ευρωπαϊκούς λαούς, μια απειλή πολύ πιο θανατηφόρα για τις εθνοτικές μας ταυτότητες από ό,τι θα μπορούσαν ποτέ να είναι οι ΗΠΑ. Επιπλέον, οι ΗΠΑ σήμερα (και σίγουρα όχι η Ρωσία) είναι η «λιγότερο κακή» επιλογή. Το λέμε αυτό επειδή γνωρίζουμε καλά τα όρια της κυβέρνησης Τραμπ (για να μην αναφέρουμε ότι η δημοκρατική ανοησία μπορεί γρήγορα να ανατρέψει ό,τι μπόρεσε να πετύχει αυτή η κυβέρνηση) και έτσι δεν κάνουμε φαντασιώσεις γι' αυτήν. Ο φιλελευθερισμός και οι υλικές αξίες εξακολουθούν να αποτελούν την κινητήρια δύναμή της, η φυλετική ανάμειξη εξακολουθεί να προωθείται (ο αντιπρόεδρος Τζ. Ντ. Βανς είναι παντρεμένος με μια μη λευκή), ο ιμπεριαλισμός της αντιμετωπίζει την Ευρώπη ακόμη περισσότερο ως υποτελή και μάλιστα θηρεύεται στην ήπειρό μας (βλ. την περίπτωση της Γροιλανδίας), το πλαίσιό της εξακολουθεί να είναι η σύγχρονη Δημοκρατία σε συνδυασμό με την Αγορά, κ.λπ. Αλλά από την άλλη πλευρά, η κυβέρνηση Τραμπ έχει συντρίψει το woke σε τόσο μεγάλη κλίμακα και έχει εκδιώξει την επιρροή του Σόρος από τη χώρα της με τέτοια ευκολία που αποτελεί μια πράξη έμπνευσης και την απόδειξη ότι η πολιτική βούληση είναι το κλειδί. Έτσι, ανεξάρτητα από τις προσωπικές απόψεις, είναι πλέον γεγονός ότι το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ υπερασπίζονται αντικειμενικά την Ευρώπη και την ύπαρξη των ευρωπαϊκών λαών.
Με την άνοδο του Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, οι ΗΠΑ έχουν εισέλθει σε μια εποχή Καισαρισμού, όπως περιγράφεται από τον Γερμανό συγγραφέα Όσβαλντ Σπένγκλερ. Η συμμαχία του με τον Έλον Μασκ (και η πρόσφατη διαφωνία τους) θυμίζει πολύ τη δυναμική των Ρωμαϊκών τριανδριών στις τελευταίες ημέρες της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας: Καίσαρας και Πομπήιος, και στη συνέχεια ο Οκταβιανός (κληρονόμος του Καίσαρα) και ο Μάρκος Αντώνιος, όλοι μοιράζονταν την εξουσία πριν από τον εμφύλιο πόλεμο. Επιπλέον, ο Καίσαρας, αφού διέσχισε τον Ρουβίκωνα και εισήλθε στη Ρώμη για να την κυβερνήσει μόνος του, πήγε στην Αλβανία για να συντρίψει τους εχθρούς του που έφευγαν. Η μάχη του Δυρραχίου το 48 π.Χ. ήταν η πρώτη αποτυχία του Καίσαρα στον Ρωμαϊκό Εμφύλιο Πόλεμο, αλλά κατάφερε να δώσει στους εχθρούς του το θανάσιμο χτύπημα στη μάχη των Φαρσάλων (στη σύγχρονη Ελλάδα). Όπως και ο Καίσαρας, η πρώτη αποτυχία του Προέδρου Τραμπ ήταν στην Αλβανία, καθώς ο ειδικός απεσταλμένος του δεν μπόρεσε να βοηθήσει το Αλβανικό Δημοκρατικό Κόμμα να κερδίσει τις τελευταίες εκλογές εναντίον του Σοσιαλιστικού Κόμματος. Είναι πολύ πιθανό ότι ο Πρόεδρος Τραμπ θα έχει τα Φαρσάλων του εναντίον των εχθρών του. Και οι εχθροί του είναι εύκολα αναγνωρίσιμοι, είναι εκείνοι που συμμερίζονται την κοσμοθεωρία του Σόρος περί ανοιχτών συνόρων και μια ανοιχτή κοινωνία: είναι οι περισσότεροι από τους σημερινούς Ευρωπαίους ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Και αυτή είναι η τρέχουσα κατάσταση της Ευρωπαϊκής Ένωσης: μια βάση δράσης για προσωπικούς φίλους του διαβόητου Τζορτζ Σόρος και για όσους συμμερίζονται την κοσμοθεωρία του Σορός, που τράπηκαν σε φυγή μπροστά στον θρίαμβο της κυβέρνησης Τραμπ. Γι' αυτό έχουν διαμορφωθεί κάποια ηλίθια σχέδια για την ένταξη του Καναδά στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Και το χειρότερο είναι ότι πριν από την κυβέρνηση Τραμπ, οι Ευρωπαίοι ηγέτες που κινούσαν τα νήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης ήταν πρόθυμα δουλοπρεπείς προς τις ΗΠΑ. Αλλά λόγω της ριζικής τους διαφοράς τώρα, είναι πρόθυμοι να απελευθερωθούν από την επιρροή των ΗΠΑ, να συνεχίσουν να αγκαλιάζουν την θανατηφόρα κοσμοθεωρία του Σορός που επιτρέπει τη Μεγάλη Αντικατάσταση του ευρωπαϊκού πληθυσμού στην ήπειρό μας. Για άλλη μια φορά, φαίνεται ότι η δυνατότητα της ρήξης με τις δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης υπήρχε πάντα, αλλά η πολιτική βούληση δεν υπήρχε. Για άλλη μια φορά, η πολιτική βούληση είναι το κλειδί...
Το κύριο πρόβλημα είναι ότι επειδή η κυβέρνηση Τραμπ στρέφει την προσοχή της στην αντιπαράθεση με την Κίνα (οικονομικά, αλλά όχι μόνο), έχει καταλάβει ότι οι ΗΠΑ δεν μπορούν να αντέξουν έναν πόλεμο δύο μετώπων εναντίον της Κίνας στον Ειρηνικό Ωκεανό και εναντίον της Ρωσίας στην Ευρώπη για να προστατεύσει τα ευρωπαϊκά μέλη του ΝΑΤΟ εάν ο πόλεμος στην Ουκρανία εξαπλωθεί σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Γι' αυτό θεωρούμε τον πόλεμο στην Ουκρανία ως το πιο σημαντικό γεωπολιτικό γεγονός που βρίσκεται σε εξέλιξη για το μέλλον όλων των Ευρωπαίων.
Η θέση μας είναι απλή: ήμασταν υπέρμαχοι της Ουκρανίας από την πρώτη στιγμή του πολέμου. Λίγο πριν από τον πόλεμο, μια βαθιά φιλία ένωσε το ουκρανικό κίνημα Avantguardia και την ATP. Το Avantguardia ανέφερε θετικά τους Αλβανούς ως ένα παράδειγμα έμπνευσης στο στυλ και στους μακροχρόνιους αγώνες, σε ένα από τα άρθρα του επίσημου περιοδικού του. Αυτή η πράξη φιλίας προς τον σκοπό μας και η προσωπική επαφή μεταξύ μας είναι μια μεγάλη τιμή που δεν θα ξεχάσουμε ποτέ. Και τώρα, αυτό το κίνημα που ήταν πριν από τον πόλεμο ήδη στην πρωτοπορία όλων των ευρωπαϊκών εθνικιστικών κινημάτων, αγωνίζεται στην πρώτη γραμμή ενάντια στις ρωσικές ασιατικές ορδές. Το Avantguardia είναι πραγματικά η πνευματική αριστοκρατία της Ευρώπης και το μοντέλο για τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κινήματα.
Σε κάθε περίπτωση, για εμάς η υπόθεση είναι ξεκάθαρη: η Ουκρανία είναι θύμα της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας και στοχοποιείται ρητά σε μία πολιτιστική γενοκτονία. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι Ευρωπαίοι εθνικιστές θα πρέπει να υποστηρίξουν την Ουκρανία, επειδή τέτοια πράγματα μπορούν να συμβούν και σε αυτούς. Επιπλέον, κάθε συνειδητοποιημένος Ευρωπαίος εθνικιστής θα πρέπει να νιώθει όπως εμείς απέναντι στην Ουκρανία, επειδή αυτό που διακυβεύεται εκεί είναι επίσης η μοίρα του ευρωπαϊκού εθνικισμού και η σημασία της ηπείρου μας στο μέλλον. Έτσι, αντί για διχασμό σε αυτή τη σύγκρουση, τα ευρωπαϊκά εθνικιστικά κινήματα θα πρέπει να εκμεταλλευτούν το αυθόρμητο αίσθημα αλληλεγγύης προς έναν αδελφό ευρωπαϊκό λαό για να προωθήσουν την έλευση μιας ενωμένης ευρωπαϊκής συμμαχίας, επειδή αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος για να αποφύγουν να γίνουν θύμα οποιουδήποτε ιμπεριαλισμού, από το Κρεμλίνο ή από τον Λευκό Οίκο.
4. Ποια είναι η γνώμη σας για τη Ρωσία και το Ευρασιατικό μπλοκ; Θεωρείτε ότι είναι ένας ακόμη εχθρός της Ευρώπης;
Έχουμε μια πολύ αρνητική άποψη για τη Ρωσία και το Ευρασιατικό μπλοκ. Η Ρωσία και η Ευρασιατική θεωρία του Αλεξάντερ Ντούγκιν που εδραιώνει το Ευρασιατικό μπλοκ αποτελούν πλέον την αιχμή του δόρατος του Τρίτου Κόσμου εναντίον της Ευρώπης και των Ευρωπαίων. Η Ρωσία είναι προφανώς ο νούμερο 1 εχθρός της Ευρώπης αυτή τη στιγμή. Η Ρωσία στοχεύει τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά έθνη σε μία πολιτιστική γενοκτονία, λόγω μιας ψευδαίσθησης μεγαλείου και μιας άστοχης νοσταλγίας για την εποχή της ΕΣΣΔ. Τότε, η Ρωσία αντικατέστησε τους τοπικούς πληθυσμούς με Ρώσους εποίκους (στην Εσθονία ή τη Μολδαβία) και τώρα τους χρησιμοποιεί για να επηρεάσει την τοπική πολιτική ή για να διαιρέσει και να βασιλεύσει (Υπερδνειστερία, Ντονμπάς, κ.λπ.). Δεν αποτελεί λοιπόν έκπληξη το γεγονός ότι τώρα βοηθά τους μετανάστες να έρθουν στην Ευρώπη για να αποσταθεροποιήσουν τα ευρωπαϊκά έθνη και έτσι να προωθήσουν τη Μεγάλη Αντικατάσταση. Οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης ορθώς αντιλαμβάνονται τη Ρωσία ως απειλή για τις ίδιες, αλλά πολύ λίγες στη Δυτική Ευρώπη το αναγνωρίζουν αυτό, για να μην αναφέρουμε ότι η παρακμάζουσα φιλελεύθερη ατμόσφαιρα τις κάνει να προτιμούν οτιδήποτε άλλο εκτός από μια ένοπλη αντιπαράθεση με τη Ρωσία. Έτσι, δεν θέλουν επικίνδυνα να καταλάβουν ότι η Ρωσία τοποθετείται ως ανοιχτός εχθρός της Ευρώπης, και αυτό ισχύει και μεταξύ των εθνικιστικών κινημάτων.
Δυστυχώς, το Κρεμλίνο έχει καταφέρει να διεισδύσει ή να πληρώσει πολλά ευρωπαϊκά κινήματα (ακόμα και αμερικανικά) για να τα έχει στο πλευρό του και να αναμεταδίδουν την πολεμική του προπαγάνδα. Αυτή είναι μια έξυπνη κίνηση που εκμεταλλεύεται την άγνοια της Δυτικής Ευρώπης για τον ιστορικό ιμπεριαλισμό του Κρεμλίνου. Για άλλη μια φορά, οι δηλητηριώδεις επιπτώσεις των φιλο-Τριτοκοσμικών απόψεων, απόψεων που συμμερίζονται φιλορώσοι, ευρασιατιστές, ντούγκινιστές, ναζμπολ κ.λπ., το επιτρέπουν αυτό. Και φυσικά, μεταξύ των κινημάτων που υποστηρίζουν τη Ρωσία, ορισμένα έχουν εκκοσμικεύσει την ιδέα ενός Σωτήρα που προέρχεται από κάποιο άλλο μέρος: όπως αναφέρθηκε, αυτή η Αβρααμική ψευδαίσθηση εξακολουθεί να δηλητηριάζει πολλούς και τους εμποδίζει επικίνδυνα να διακρίνουν έναν μεγάλο κίνδυνο.
Η Ρωσία απέχει πολύ από το να είναι ο παράδεισος που παρουσιάζουν. Έχει μια σοβιετική νοσταλγία, χαμηλό ποσοστό γεννήσεων, έναν σοβιετικού τύπου «πολυπολιτισμό», μια καταστολή κάθε ριζοσπαστικού εθνικισμού, έναν απολυταρχισμό που κληρονόμησε από τους Μογγόλους, μια διεφθαρμένη ολιγαρχία, μια συνεχιζόμενη Μεγάλη αντικατάσταση από πληθυσμούς της Κεντρικής Ασίας που καθιστούν τη Μόσχα κυριολεκτικά μια μη ευρωπαϊκή μουσουλμανική πόλη. Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος είναι μια στιγμή που καθορίζει την ταυτότητά της Ρωσίας, και αυτό σημαίνει ότι βλέπει τις συμφωνίες της Γιάλτας ως κάτι καλό (αλλά το ίδιο κάνουν και οι ΗΠΑ). Φυσικά, οι συμφωνίες της Γιάλτας είναι το χειρότερο πράγμα που συνέβη στην ήπειρό μας: όχι μόνο τη διαιρούν και συνθλίβουν το μισό του πληθυσμού της κάτω από την ολοκληρωτική τυραννία του κομμουνισμού, αλλά και υποβιβάζουν την Ευρώπη στην τρέχουσα παθητικότητά της σε όλα τα μέτωπα (φυλετικό, πολιτικό, πολιτιστικό κ.λπ.). Η Γιάλτα είναι η δικαιολογία με την οποία η Ρωσία θέλει να κυριαρχήσει στην Ουκρανία και την υπόλοιπη Ευρώπη και γιατί παρουσιάζει τον πόλεμό της ως έναν αντιφασιστικό πόλεμο.
Μετά από 3 χρόνια πολέμου, είναι πλέον σαφές ότι η Ρωσία δεν αγωνίζεται για την Ευρώπη ή για να διατηρήσει τη σφαίρα επιρροής της. Όπως είπαμε, έχει γίνει η αιχμή του δόρατος των αντιευρωπαϊκών φιλοδοξιών του Τρίτου Κόσμου. Η εθνοτική σύνθεση των στρατευμάτων της και οι ενεργοί σύμμαχοί της (Κίνα, Βόρεια Κορέα, Ιράν, Πακιστάν κ.λπ.) είναι αρκετή απόδειξη. Η ρητορική της βασίζεται στην τοξική αντιφασιστική λογική της Γιάλτας για να δικαιολογήσει την επαίσχυντη τυραννία που επιθυμεί να επιβάλει στην Ευρώπη. Ακόμα και μακριά από το πεδίο της μάχης, καθώς ο πόλεμος συνεχίζεται, η Ρωσία μαζί με τη Λευκορωσία γίνονται όλο και πιο πολυφυλετικά κράτη ανάμειξης. Τώρα προσκαλούν Αφρικανούς και Πακιστανούς να εγκατασταθούν στο έθνος τους και να αναμειχθούν με τους ντόπιους. Αυτό είναι τόσο προφανές που πολλοί Ρώσοι αυτή τη στιγμή αγωνίζονται εναντίον της Ρωσίας στο πλευρό των Ουκρανών επειδή γνωρίζουν τις επικίνδυνες προθέσεις του Κρεμλίνου για τη φυλετική τους ταυτότητα και για την Ευρώπη στο σύνολό της. Παρόλο που για ορισμένους αυτή η πραγματικότητα ήταν ασαφής τον Φεβρουάριο του 2022, τώρα κανένας συνειδητοποιημένος Ευρωπαίος εθνικιστής δεν μπορεί να ταχθεί με τη Ρωσία.
Μια μελλοντική άμεση αντιπαράθεση με τη Ρωσία είναι αναπόφευκτη, επειδή η Ρωσία θεωρεί την υποστήριξη της Δύσης προς την Ουκρανία ως την εξήγηση για την τρέχουσα αποτυχία της. Η Ιαπωνία στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο είχε προβλήματα να συντρίψει την Κίνα, οπότε κατέληξε να πιστεύει ότι το Ηνωμένο Βασίλειο και οι ΗΠΑ έπρεπε να ηττηθούν πρώτα, και η Ρωσία θα έχει την ίδια σκέψη για την Ουκρανία και το ΝΑΤΟ. Έτσι, οι χώρες της Βαλτικής είναι πολύ πιθανό να δεχθούν εισβολή πριν από το τέλος του πολέμου στην Ουκρανία, επειδή υπάρχει η ανάγκη η Ρωσία να έχει χερσαία σύνδεση με το Καλίνινγκραντ. Μετά από αυτό, τα πράγματα μπορεί να περιπλεχθούν, επειδή κανείς δεν θα ξέρει αν το ΝΑΤΟ θα απαντήσει ή αν οι Ευρωπαίοι θα είναι μόνοι τους. Αυτή η τελευταία επιλογή είναι πολύ πιθανή, και αν οι Ευρωπαίοι είναι μόνοι τους, η Ρωσία θα έχει πολλές εύκολες επιτυχίες σε μια Ευρώπη που μαστίζεται για πολύ καιρό από φιλελεύθερες αξίες και είναι απρόθυμη να υπερασπιστεί τον εαυτό της. Η Ρωσία έχει ήδη στήσει τους Δούρειους Ίππους της στην Ευρώπη: Κράτη που διοικούνται από φιλορωσικά πολιτικά κόμματα όπως η Σλοβακία, η Ουγγαρία, η Σερβία, και ίσως στο εγγύς μέλλον η Ρουμανία ή η Γερμανία (η AFD χρηματοδοτείται από τη Ρωσία και είναι πιο ένθερμη για τον περιορισμό των Ουκρανών στη Γερμανία παρά για τον περιορισμό της τουρκικής ή αραβικής παρουσίας).
5. Πιστεύετε στην Ευρωπαϊκή Ενότητα, πώς την αντιλαμβάνεστε και πώς αξιολογείτε τη μελλοντική ένταξη της χώρας σας στην ΕΕ;
Το ATP επαναλαμβάνει πάντα αυτή την πολύ σημαντική αλήθεια σε πολλές περιπτώσεις: Η Αλβανία μόνη της δεν μπορεί να αλλάξει πολλά. Αντί για την παλιά, άρρωστη τάση αυτοαπομόνωσης (που επιδεινώθηκε από τους κομμουνιστές), το ATP υιοθετεί ένα ευρωπαϊκό όραμα. Πράγματι, κανένα ευρωπαϊκό έθνος δεν είναι σε θέση να επιβιώσει από τις προκλήσεις του 21ου αιώνα μόνο του. Στην πραγματικότητα, όλοι οι Ευρωπαίοι αντιμετωπίζουν τις ίδιες θανάσιμες απειλές. Το ATP διακηρύσσει έτσι ότι ο μικροσωβινιστικός εθνικισμός είναι νεκρός και το μέλλον είναι μόνο για κράτη ηπειρωτικών μεγεθών.
Έτσι, η ATP πιέζει για την ανάδυση μιας ευρωπαϊκής συνείδησης που θα οδηγήσει στην ενοποίηση της Ευρώπης υπό μια κοσμοθεωρία που θα υπερασπίζεται τόσο τις κοινές όσο και τις συγκεκριμένες ταυτότητές μας, και που πρέπει να γίνει πραγματικότητα σε ένα ενιαίο ευρωπαϊκό κράτος ή συμμαχία: αυτός είναι ο μύθος που πρέπει να μας καθοδηγεί και η ιδέα που μπορεί να μας απελευθερώσει από την Παγκοσμιοποίηση. Η πραγματικότητα είναι ότι κανείς στην Ευρώπη (ειδικά μεταξύ των ευρωπαϊκής νεολαίας) δεν μπορεί πλέον να ονειρεύεται μόνο το δικό του έθνος και να είναι ικανοποιημένος με αυτό, ή να το θεωρεί ανώτερο από τα άλλα ευρωπαϊκά έθνη. Ενστικτωδώς, κάθε Ευρωπαίος καταλαβαίνει ότι το έθνος του δεν είναι πλέον αρκετά ικανό. Αυτό σημαίνει ότι οι εθνικιστές έχουν την ευθύνη να προσαρμοστούν αυτήν την πραγματικότητα και να εργαστούν για την άνοδο μιας κοινής ευρωπαϊκής συνείδησης βασισμένης στην κοινή μας ευρωπαϊκή ταυτότητα, κοσμοθεωρία και Παράδοση. Αυτή η Παράδοση υπάρχει στο αρχαίο επικό ποίημα του Ομήρου και συντέθηκε από τον Γάλλο συγγραφέα Dominique Venner: «Η φύση είναι η βάση μας, η αριστεία ο στόχος μας, η ομορφιά ο ορίζοντάς μας». Μόνο οι εθνικιστές μπορούν να αναλάβουν αυτό το έργο επειδή αγαπούν πραγματικά τα έθνη τους, και αν κάποιος δεν αγαπήσει πρώτα το έθνος του, δεν μπορεί να αγαπήσει την Ευρώπη. Και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση είναι μια άψυχη παγκοσμιοποιητική τεχνοκρατία: δημιουργήθηκε και διοικήθηκε από άτομα που απορρίπτουν τον εθνικισμό και περιφρονούν τις ίδιες τους τις πατρίδες.
Συνεπώς, η σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση, της οποίας η κοσμοθεωρία περιστρέφεται γύρω από αντιπαραδοσιακές ιδέες και δημοκρατικές αξίες (όπως η ισότητα, ο αντιρατσισμός, η οικονομία πάνω απόλα, κ.λπ.), δεν είναι παρά η παρωδία της ένωσης που εμείς επιζητούμε. Θεωρούμε το μελλοντικό Ευρωπαϊκό Κράτος ή συμμαχία ως Αυτοκρατορία (Imperium). Οι άνθρωποι που συμμετέχουν σε αυτήν την Αυτοκρατορία δεν χάνουν την ταυτότητά τους: οι σημαίες τους επιδεικνύονται παντού, οι γλώσσες τους γίνονται σεβαστές και διδάσκονται ενώ οι λαϊκοί τους πολιτισμοί προωθούνται. Αυτό είναι δυνατό, καθώς η ταυτότητά τους είναι μια τοπική έκφραση που έχει τις ρίζες της στην ανώτερη ευρωπαϊκή τους ταυτότητα: η διαγραφή της μιας θα ισοδυναμούσε με διαγραφή της άλλης. Σε αυτό το πλαίσιο, είμαστε στην ευχάριστη θέση να συμβάλουμε επισημαίνοντας την Αλβανική Ένωση της Λέζας που δημιουργήθηκε από τον Σκεντέρμπεη και η οποία συνέτριψε με επιτυχία τους οθωμανικούς στρατούς για το ευρύτερο καλό της Ευρώπης. Επιπλέον, εσείς οι Έλληνες μπορείτε να συνεισφέρετε σε αυτό το Ευρωπαϊκό Κράτος ή συμμαχία με τον κανόνα του Περικλή για την αθηναϊκή υπηκοότητα, ώστε να διασφαλιστεί ότι η ευρωπαϊκή μας ταυτότητα δεν θα αλλοιωθεί από ό,τι συμβαίνει σήμερα σε δυτικές χώρες όπως η Γαλλία, όπου η γαλλική υπηκοότητα δίνεται σε Αφρικανούς και Άραβες χωρίς δεύτερη σκέψη.
Υπάρχει μια ελπίδα για την έλευση αυτού του ευρωπαϊκού κράτους ή συμμαχίας στο γεγονός ότι πολλοί Ευρωπαίοι (πολιτικοί ακτιβιστές ή όχι) ένιωσαν έντονα την επιθετικότητα εναντίον ενός αδελφικού τους ευρωπαϊκού λαού και είναι αλληλέγγυοι με τον ουκρανικό λαό. Στην πραγματικότητα, αντί να ελπίζουμε σε κάποια αλληλεγγύη μεταξύ αντιαμερικανικών ιμπεριαλιστικών ομάδων από τη Μέση Ανατολή ή οτιδήποτε άλλο, η Ουκρανία έχει τη δυνατότητα να γίνει η αιχμή του δόρατος για την ένωση που ζητάμε, βασισμένη στο αίμα και το έδαφος. Φυσικά, ένα ευρωπαϊκό κράτος ή συμμαχία θα χρειαζόταν μια ένοπλη δύναμη για να ληφθεί σοβαρά υπόψη: και οι εθνικιστικές δυνάμεις που μάχονται αυτή τη στιγμή στην Ουκρανία εναντίον της Ρωσίας θα μπορούσαν να το προσφέρουν αυτό. Η Ρωσία, ως εκπρόσωπος του Τρίτου Κόσμου, είναι επομένως ο τέλειος κοινός εχθρός για να ενώσει τους εθνικιστές στην Ευρώπη και να τους μετατρέψει σε Ευρωπαίους Εθνικιστές. Η Ευρώπη είναι μόνη της τώρα, ειδικά περισσότερο μετά την αντι-Τραμπ στάση των ηγετών της σημερινής Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στερούνται οποιουδήποτε αμυντικού οράματος για την Ευρώπη και δεν έχουν έμπειρο στρατό για να αντιταχθούν στη Ρωσία. Ο Νίτσε προέβλεψε ότι η Ευρώπη θα γινόταν πραγματικότητα στην άκρη του τάφου του, και φαίνεται ότι είχε δίκιο.
Παρόλο που γνωρίζουμε ότι εάν η Αλβανία ενταχθεί στην τρέχουσα Ευρωπαϊκή Ένωση, αρχικά θα υπάρξει μια ενοχλητική επιδείνωση της παρακμάζουσας δημοκρατικής ατμόσφαιρας (η οποία θα επιδεινωθεί από την αλβανική πολιτική αποτελμάτωση), μακροπρόθεσμα μπορεί να αξίζει τον κόπο μόνο για έναν λόγο. Ο Γάλλος συγγραφέας Guillaume Faye εξήγησε ότι αντί να καταστρέψουμε την ΕΕ για να ανοικοδομήσουμε κάτι άλλο, θα ήταν ευκολότερο και καλύτερο να την «υπερασπιστούμε» και εκ των έσω να την προσανατολίσουμε προς μια ένωση που θα υπερασπίζεται την ευρωπαϊκή ταυτότητα σε αυτή την εποχή των ηπειρωτικών αυτοκρατοριών που δεν είναι κατάλληλες για έθνη-κράτη παλαιού τύπου. Πράγματι, η επιτυχία στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο μπορεί να δώσει πολύ περισσότερη δύναμη από την πολιτική επιτυχία σε ένα μόνο ευρωπαϊκό έθνος. Ένα ευρωπαϊκό κόμμα με μια κοσμοθεωρία που βασίζεται στην ευρωπαϊκή ταυτότητα και παράδοση και ικανό να το επιτύχει αυτό, σίγουρα θα είχε αρκετή πολιτική βούληση (τροφοδοτούμενη από τον εθνικισμό) για να υπερασπιστεί την ήπειρό μας από τις απειλές του 21ου αιώνα. Αυτό θα εξασφάλιζε μια προοπτική για όλους τους Ευρωπαίους και τους Αλβανούς, θα αντιμετώπιζε την κρίση ταυτότητας των εθνών μας με ένα μεγαλύτερο μεγαλοπρεπές όραμα και θα αναπτύσσαμε τις πατρίδες μας και τους εαυτούς μας χωρίς να πουλάμε τις ψυχές μας.
6. Ποια είναι η γνώμη σας για τον Χριστιανισμό και το Ισλάμ; Πώς αξιολογείτε το γεγονός ότι πολλοί Αλβανοί είναι Μουσουλμάνοι;
Έχουμε τις ίδιες απόψεις για τον Χριστιανισμό και το Ισλάμ: αποτελούν απειλές για την Ευρωπαϊκή Παράδοση, συμπεριλαμβανομένων των Ελλήνων και των Αλβανών. Ο Χριστιανισμός και το Ισλάμ έχουν ξένη, μη ευρωπαϊκή προέλευση, πιστεύουν και οι δύο στην ισότητα των ψυχών, αρνούνται τις εθνικές ταυτότητες και έτσι οδηγούν σε πνευματική και υλική Παγκοσμιοποίηση. Όχι μόνο προωθούν και οι δύο αξίες που αντιβαίνουν στην Ευρωπαϊκή Παράδοση, η οποία είναι το «DNA του Ελληνικού και του Αλβανικού Πνεύματος», αλλά αγνοούν και οι δύο οτιδήποτε ευρωπαϊκό: την ελληνική και αλβανική γη, θεωρούν την ιστορία και την ταυτότητα ως άχρηστες και επαινούν αντ' αυτού ξένους τόπους ως ιερούς τόπους και την ξένη ιστορία και ταυτότητα στην οποία αναγνωρίζουν υψηλότερη αξιοπρέπεια. Αυτό είναι ακόμη χειρότερο για την Ελλάδα, καθώς σε αναγκάζει να θεωρείς τα μεγάλα επιτεύγματα της Αρχαίας Ελλάδας ως μια σκοτεινή εποχή... Για να μην αναφέρουμε ότι τόσο το Ισλάμ όσο και ο Χριστιανισμός έχουν φέρει ατελείωτες διαιρέσεις μεταξύ Ελλήνων, Αλβανών και Ευρωπαίων. Τα προβλήματα με τον Χριστιανισμό και το Ισλάμ συνεχίζονται όταν κάποιος εστιάζει στις αντιπαραδοσιακές τους διδασκαλίες. Η πραγματικότητα είναι ότι όλες αυτές οι αρνητικές επιπτώσεις δεν είναι τυχαίες, αλλά ουσιαστικά χαρακτηριστικά που έχουν τις ρίζες τους στην Αβρααμική ταυτότητα των θρησκειών που κυριαρχούν στην Αλβανία και την Ευρώπη. Αυτές οι θρησκείες απλώς δεν είναι κατάλληλες για τον Ευρωπαίο άνθρωπο.
Ο Χριστιανισμός ήταν αρχικά το δόγμα των επαναστατικών, αντι-Ρωμαϊστών Εβραίων με επικεφαλής τον Ιησού, τον γιο του Ιούδα από τα Γάμαλα (ηγέτη των Ζηλωτών). Μετά τη σταύρωσή του για ληστεία εναντίον της Ρώμης, η οικογένειά του συνέχισε τον αντι-ρωμαϊκό αγώνα βασισμένη σε αποκαλυπτικές προφητείες που προέβλεπαν την επιτυχία της εξέγερσής τους με την άμεση παρέμβαση της λεγεώνας των αγγέλων του Γιαχβέ. Ο Σαούλ από την Ταρσό, ξάδερφος της δυναστείας των Ηρωδιανών που κυβερνούσε την Ιουδαία τότε, ο οποίος εντάχθηκε στο αποκαλυπτικό κίνημα του Ιησού μετά από μια στροφή της μοίρας, μετέτρεψε αυτό το αποκαλυπτικό-πολιτικό κίνημα στον Μπολσεβικισμό της Αρχαιότητας. Διέδωσε τις δικές του εκδοχές για να ανατρέψει τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Η στρατηγική του Σαούλ τελικά πέτυχε τον στόχο της, αλλά, όταν ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος άνοιξε τις πύλες για τον θρίαμβο της Εκκλησίας, σημειώθηκε μια δημογραφική μετατόπιση και το χριστιανικό κίνημα που αποτελούνταν κυρίως από Ανατολίτες βρέθηκε στο τέλος με πλειοψηφία Ευρωπαίων, παρόλο που το διοικούσαν «πνευματικοί Σημίτες». Το Ισλάμ από την άλλη πλευρά, αν και προέρχεται από το ίδιο αποκαλυπτικό περιβάλλον του κινήματος του Ιησού, συντέθηκε από Εβραίους που αρνούνταν να προσηλυτίσουν μη Σημίτες, αλλά ήταν πρόθυμοι να συμμαχήσουν με άλλους Σημίτες της περιοχής της Μέσης Ανατολής εναντίον των Ρωμαίων. Η Αραβία ήταν η βάση τους και από εκεί, κατά τη διάρκεια αιώνων, ο «χριστιανισμός» τους (ένα αποκαλυπτικό-πολιτικό κίνημα παρεμφερές με αυτό της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας) εξελίχθηκε υπό διάφορες επιρροές. Το Κοράνι γράφτηκε στην Πέτρα ως μια απλή συλλογή ύμνων μιας τοπικής αραβικής παραλλαγής του μεσσιανικού Ιουδαιο-Χριστιανισμού. Οι Άραβες φυλετικοί αρχηγοί βρέθηκαν κύριοι της Μέσης Ανατολής όταν γέμισαν το κενό που άφησαν οι ατελείωτοι πόλεμοι της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και της Περσικής Αυτοκρατορίας. Αν και πιθανότατα δεν υπήρξε ποτέ, ίσως εκείνη την εποχή ο Μωάμεθ, ένας μικροπρεπής Άραβας μισθοφόρος, ηγήθηκε των αραβικών ιουδαιο-χριστιανικών μεσσιανικών ελπίδων. Αλλά η τελική αποτυχία των αποκαλυπτικών προφητειών τους πυροδότησε μια αναρχία γεμάτη από διάφορα αντίπαλα Κοράνια και Κάαμπα που υποστηρίζονταν από αντίπαλες αραβικές φυλές. Από αυτό το ακατάστατο πλαίσιο, οι Χαλίφηδες κατασκεύασαν το Ισλάμ στην τρέχουσα μορφή του για να ενισχύσουν τη νομιμότητά τους ως ηγέτες. Τόσο στην περίπτωση του Χριστιανισμού όσο και του Ισλάμ, δεν υπάρχει τίποτα που να σχετίζεται με την ή για την Ευρώπη και τους Ευρωπαίους.
Όσο για την Αλβανία, θεωρούμε τον κομμουνισμό, την οθωμανική κυριαρχία και το Ισλάμ ως τις μεγαλύτερες καταστροφές που έχουν πλήξει το έθνος μας. Έτσι, το γεγονός ότι τώρα πολλοί Αλβανοί είναι Μουσουλμάνοι (45% σύμφωνα με την τελευταία απογραφή) είναι για εμάς η συνέπεια μιας συμφωνίας με τον Διάβολο. Ίσως ο προσηλυτισμός ήταν καλή ιδέα για να αποφύγουμε την πληρωμή φόρων και να συντριβούμε ολοκληρωτικά επειδή αντισταθήκαμε τόσο σθεναρά στους Οθωμανούς, αλλά μακροπρόθεσμα απομονωθήκαμε από τους υπόλοιπους Ευρωπαίους δημιουργώντας περιττές προκαταλήψεις. Και από την πτώση του κομμουνισμού, αυτό κάνει τους Αλβανούς στο εξωτερικό να επηρεάζονται υπερβολικά από την ατελείωτη πλημμυρίδα Αφρικανών και Αράβων Μουσουλμάνων, ενώ στην Αλβανία η Μεγάλη Αντικατάσταση από μη Ευρωπαίους Μουσουλμάνους και η φυλετική ανάμειξη προωθείται από έναν ισλαμικό κλήρο που είναι πολύ χαρούμενος να γεμίσει τα άδεια τζαμιά του και να ξεριζώσει τις προγονικές μας παραδόσεις.
Συμπερασματικά, οι Αβρααμικές θρησκείες δεν είναι συμβατές με τις εθνικιστικές ταυτότητες: οι Χριστιανοί και οι Μουσουλμάνοι σβήνουν την εθνικότητα ή την εθνοφυλετική τους ταυτότητα επειδή έχουν μια θρησκεία που μπορεί και την αντικαθιστά, ενώ οι Παγανιστές έχουν θρησκεία επειδή πηγάζει από την εθνοφυλετική τους ταυτότητα. Έτσι, αντί να αντιφάσκουμε υπερασπιζόμενοι την αλβανική ταυτότητα και ταυτόχρονα τιμώντας τον βασιλιά των Εβραίων ή τον αρχηγό κάποιων Αράβων μισθοφόρων, αναφερόμαστε στον παγανισμό που ασκούσαν οι Αλβανοί, συνειδητά ή όχι, στην αρχαιότητα ή στη σύγχρονη εποχή, ως τις μεταφυσικές μας απόψεις και τη μόνη πνευματικότητα που αρμόζει στους Αλβανούς. Όπως ακριβώς ισχύει και για τους Έλληνες και όλους τους Ευρωπαίους. Η βάση των μεταφυσικών απόψεων της ATP είναι ο Παγανισμός όπως εξηγείται από τους αρχαίους Νεοπλατωνιστές φιλοσόφους (όπως ο αυτοκράτορας Ιουλιανός της Ιλλυρικής δυναστείας, ο τελευταίος παγανιστής αυτοκράτορας της Ρώμης). Πράγματι, ο Παγανισμός είναι το μόνο μεταφυσικό σύστημα συμβατό με την υπεράσπιση της ταυτότητάς μας, επειδή ο Παγανισμός είναι η θρησκευτική έκφραση ενός δεδομένου λαού, φυλής ή έθνους. Έτσι, ο ευρωπαϊκός και αλβανικός Παγανισμός είναι η πνευματική διάσταση της ευρωπαϊκής και αλβανικής ταυτότητας. Έτσι, ο παγανισμός επανενώνει ό,τι είχε διαλυθεί από τις Αβρααμικές θρησκείες της ερήμου που εξαπλώθηκαν στην Ευρώπη λόγω ιστορικά τυχαίων περιστάσεων, όχι επειδή είναι αληθινές.
7. Ας προχωρήσουμε με την κατάσταση στην Αλβανία: πώς είναι τα πράγματα εκεί; Πώς αξιολογείτε την κυβέρνηση Ράμα και την αλβανική κοινωνία στο σύνολό της; Ανταποκρίνεται στο κάλεσμά σας και είναι θετική απέναντι στις ιδέες σας;
Ως Έλληνες, θα είναι αρκετά εύκολο για εσάς να κατανοήσετε την κατάσταση στην Αλβανία, επειδή είναι πολύ παρόμοια με αυτήν στην Ελλάδα. Η Αλβανία έχει πρόβλημα συνολικού ποσοστού γονιμότητας, γήρανση του πληθυσμού και η μόνη προοπτική των νέων είναι να πάνε στο εξωτερικό για να προσπαθήσουν να πλουτίσουν γρήγορα. Επιπλέον, ιδρύματα όπως η Ανοιχτή Κοινωνία του Σόρος επενδύουν χρήματα για να μετατρέψουν αυτή τη χώρα σε μια αριστερή εφιαλτική ανοησία. Για να μην αναφέρουμε τα παράλογα κτίρια και τη ρύπανση που καταστρέφουν το φυσικό μας τοπίο, κ.λπ. Και το κερασάκι στην τούρτα, οι συνταξιούχοι boomers από την Ιταλία και αλλού έρχονται να ζήσουν στην Αλβανία, επιδεινώνοντας έτσι το δημογραφικό μας πρόβλημα και τη δεινή οικονομική κατάσταση για τους Αλβανούς. Με λίγα λόγια, η Αλβανία έχει αλλάξει πολύ και τώρα ο φιλελευθερισμός έχει εισβάλει σε κάθε κομμάτι της κοινωνίας μας. Η Αλβανία βάζει όλα τα αυγά της στο ίδιο καλάθι, στον τουρισμό, οπότε πλέον δεν διαφέρει και τόσο από οποιονδήποτε άλλο τουριστικό προορισμό του σύγχρονου παγκοσμιοποιημένου συστήματος: μπορείτε να φάτε εδώ το ίδιο σούσι και να απολαύσετε τα ίδια κοκτέιλ όπως στη Νέα Υόρκη και το Μαϊάμι...
Το πρόβλημα με την αλβανική κοινωνία είναι ότι έχει κληρονομήσει πάρα πολλά από ένα εκφυλισμένο ανθρώπινο υλικό που ο Κροάτης συγγραφέας Τόμισλαβ Σούνιτς αποκάλεσε «Homo Sovieticus». Αναφέρεται σε ένα άτομο χαμηλού IQ που διαμορφώθηκε στην Κομμουνιστική Ανατολή μέσω της δυσγονικής επιλογής (και ιδιαίτερα μέσω της βάναυσης δολοφονίας των πνευματικών ελίτ αυτών των εθνών). Αυτό το ον είναι πολύ νοσταλγικό για την κομμουνιστική εποχή και το έχουμε και στην Αλβανία. Το μότο του «Ήμασταν φτωχοί αλλά ήμασταν ευτυχισμένοι» είναι το ορατό σύνδρομο μιας άστοχης νοσταλγίας που τροφοδοτείται από το χαμηλό του IQ. Το στόμα του χρησιμεύει μόνο για φαγητό, όχι για να εκφράσει κάποια προσωπική αξιοπρέπεια ή αντίδραση για την πολύ ανησυχητική κατάσταση γύρω του. Παρόμοιο με τον «Τελευταίο Άνθρωπο» του Νίτσε, αυτό το ον αποτελεί τη συντριπτική πλειοψηφία των συνταξιούχων στην Αλβανία. Και οι κληρονόμοι τους, η αλβανική νεολαία, δεν είναι σε θέση να διακρίνουν τους κομμουνιστές λύκους κάτω από την νέα τους προβιά, όταν φυσικά δεν τους υποστηρίζουν. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο αυτή η χώρα ψηφίζει επανειλημμένα την πρώην κομμουνιστική κλίκα των διωκτών της, που τώρα ενσαρκώνεται από τον Ράμα, τον γιο του κομμουνιστή απαρατσίκ. Τέλος πάντων, δεν έχουν καμία αξιοπρέπεια ως μάζα. Χθες φώναξαν: «Ζήτω ο βασιλιάς!» «Ζήτω ο Ντούτσε!», «Ζήτω το Κομμουνιστικό Κόμμα!», «Ζήτω η Δημοκρατία!» θα φωνάζουν αύριο «Ζήτω ο Σόρος!» ή «Ζήτω η Ισλαμική Ευραφρική!» Έχουν μόνο τους εκπροσώπους που τους αξίζουν. Ή, με άλλα λόγια, έχουν μια τιμή και μπορούν να αγοραστούν. Και ο Νίτσε είπε ότι ό,τι έχει τιμή δεν έχει καμία αξία.
Και η κυβέρνηση Ράμα γνωρίζει πολύ καλά αυτό το γεγονός ότι η γεμάτη ζωή νεολαία της Αλβανίας έχει βρει ένα θλιβερό τέλος στις πρωτεύουσες της Δυτικής Ευρώπης και μόνο ηλικιωμένοι και γυναίκες έχουν απομείνει στην Αλβανία. Αυτός ο πληθυσμός είναι το κλειδί για την αέναη εκλογική νίκη των Σοσιαλιστών στην Αλβανία, όποιες και αν είναι οι εκλογές. Το δίδυμο Ράμα/Σόρος είναι απλώς ένα σύμβολο αυτού που θέλει αυτό το δημογραφικό στοιχείο: η παλιά κομμουνιστική κλίκα, αλλά με νέα ενδυμασία και χρήματα για αριστερές αγκιτάτσιες, φεμινιστικές ανοησίες και «καλωσορίσματα των προσφύγων». Οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης υποστηρίζουν τον Ράμα επειδή είναι προσωπικός φίλος του Τζορτζ Σόρος και της οικογένειάς του. Επομένως, η βασιλεία του επί του γεροντικού λαού αυτής της χώρας μέσω των πελατειακών σχέσεων φαίνεται να μην έχει τέλος. Ειδικά επειδή η Μεγάλη Αντικατάσταση λαμβάνει χώρα και στην Αλβανία: Η κυβέρνηση εκπληρώνει την υπόσχεση του ιδρύματος Σόρος, εκμεταλλευόμενη κάθε ευκαιρία για να εγκαταστήσει μη ευρωπαϊκό πληθυσμό από τη Μέση Ανατολή ή την Αφρική, ο οποίος θα αντικαταστήσει, με την πάροδο του χρόνου, τον σημερινό γεροντικό πληθυσμό που νοσταλγεί τον κομμουνισμό και διατηρεί το Σοσιαλιστικό κόμμα στην εξουσία για πάντα. Ο κλήρος είναι ευχαριστημένος με αυτό, ειδικά ο ισλαμικός κλήρος: τα τζαμιά τους θα είναι γεμάτα πιστούς αντί να είναι άδεια. Μόνο ένα εμπόδιο: ο Πρόεδρος Τραμπ. Έχει μια έντονη έχθρα με τον Ράμα, και όταν ο Λευκός Οίκος δήλωσε ότι «Κανείς δεν μπορεί να είναι φίλος του Τζορτζ Σόρος και των ΗΠΑ», σκόρπισε πανικό στην κυβέρνηση Ράμα. Ο αείμνηστος και εξαιρετικός Αλβανός πολιτικός αναλυτής Kastriot Myftari προέβλεψε ότι η κυβέρνηση Ράμα θα διαρκέσει για 14 χρόνια, και δεδομένου ότι οι πραγματικές αλλαγές στην Αλβανία προέρχονται πάντα κάτω από το γεωπολιτικό πλαίσιο, αυτό οδηγεί στο έτος 2027/2028, το οποίο θα μπορούσε να είναι συνεπές με τη γεωπολιτική κατάσταση σύγκρουσης μεταξύ Ρωσίας και Ευρώπης που περιγράψαμε νωρίτερα.
Έτσι, μπορούμε να κάνουμε μια αναλογία μεταξύ της τρέχουσας κατάστασης της Αλβανίας και της κατάστασής της τη δεκαετία του 1930. Εκείνη την εποχή, οι Νεο-Σκιπετάροι αντιτάχθηκαν στην κλίκα των οθωμανικών υπολειμμάτων που ονομάζονταν «Οι Παλιοί», διατηρούσαν τη χώρα σε «σκλήρυνση κατά πλάκας» και επηρέαζαν υπερβολικά τον βασιλιά. Τώρα έχουμε μια νέα εκδοχή τους, και αυτός είναι επίσης ένας από τους λόγους για τους οποίους παρουσιάζουμε τους εαυτούς μας ως την επανενεργοποίηση του Νεο-Σκιπεταρικού κινήματος. Οι αρχαίοι Ρωμαίοι ιστορικοί κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο Μέγας Αλέξανδρος «άξιζε πραγματικά τέτοιους υπηκόους και οι υπήκοοί του έναν τέτοιο βασιλιά». Έτσι, το καθήκον μας είναι να αφυπνίσουμε μέσω του αγώνα για την κοσμοθεωρία μας όσους την ασκούν, εν γνώσει τους ή όχι, και έτσι να φέρουμε μια αλλαγή πρώτα σε αυτούς και στον τρόπο ζωής τους, και στη συνέχεια να φέρουμε μια αλλαγή σε πολιτικό επίπεδο όταν θα έρθουν οι κατάλληλες στιγμές. Και η προσοχή που έχουμε τραβήξει όχι μόνο στην Αλβανία αλλά και σε πολλά μέρη της Ευρώπης είναι καλή για εμάς, καθώς μπορεί να επιτρέψει στις ευρωπαϊκές μας ιδέες να διαδοθούν και να εμπνεύσουν.
8. Ποια είναι η γνώμη σας για το καθεστώς Χότζα και τα χρόνια του κομμουνισμού;
Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, ο κομμουνισμός που ενσάρκωνε ο Ενβέρ Χότζα είναι ένα από τα 3 χειρότερα πράγματα που συνέβησαν ποτέ στην Αλβανία. Αν και η εποχή της ελληνικής στρατιωτικής χούντας μπορεί να προσφέρει πολλές ομοιότητες (ειδικά όσον αφορά τις μαζικές κατασκοπείες στην καθημερινή ζωή) με το πώς ήταν η κομμουνιστική Αλβανία, μόνο μια σύγκριση με τη Βόρεια Κορέα μπορεί να σας δώσει την πλήρη εικόνα. Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι το Αλβανικό Κομμουνιστικό Κόμμα κατέστρεψε το έθνος μας σε διάφορα επίπεδα: ανθρωπολογικό, πολιτιστικό, πολιτικό, οικονομικό κ.λπ., και οι επιπτώσεις της ηγεσίας του Χότζα είναι ορατές ακόμα σήμερα. Αλλά ας επισημάνουμε πρώτα την προέλευση του Αλβανικού Κομμουνιστικού Κόμματος.
Ο κομμουνισμός στην Αλβανία είναι ξένης προέλευσης: Οι Γιουγκοσλάβοι πράκτορες Miladin Popović και Dušan Mugoša ίδρυσαν το Αλβανικό Κομμουνιστικό Κόμμα κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου ως απόγονο του Κομμουνιστικού Κόμματος της Γιουγκοσλαβίας. Πράγματι, πριν από τον πόλεμο, ο κομμουνισμός ήταν σχεδόν ανύπαρκτος στο αλβανικό βασίλειο ή εξαιρετικά περιθωριακός. Όπως η Γερμανική Αυτοκρατορία βοήθησε τον Λένιν να επιστρέψει στη Ρωσία για να τη μολύνει με τον κομμουνισμό, έτσι και οι Γιουγκοσλάβοι παρτιζάνοι μόλυναν την Αλβανία με τον κομμουνισμό για να μπορούν να να την διαλύσουν καλύτερα. Κατά συνέπεια, αν και το Αλβανικό Κομμουνιστικό Κόμμα ήταν καθοδηγούμενο από την ακραία σταλινική-μαοϊκή κοσμοθεωρία του Χότζα και από την απομονωτική του πολιτική, παρόλα αυτά εκπλήρωσε τον λογικό του στόχο για τον οποίο είχε σχεδιαστεί: τη διάλυση της Αλβανίας και των Αλβανών. Ήταν μια ανθρωπολογική, πολιτιστική και πολιτικοοικονομική αυτοδιάλυση.
Τα πρώτα 10 χρόνια του κομμουνισμού στην Αλβανία επικεντρώθηκαν στη φυσική και πνευματική καταστροφή σε οτιδήποτε αντιτίθετο στην κομμουνιστική κοσμοθεωρία. Αυτό οδήγησε στις πρώτες αντικομμουνιστικές εξεγέρσεις της Ανατολικής Ευρώπης: την εξέγερση της Μαλέσιας και του Μάλε/Κελμέντι το 1945, την εξέγερση της Πόστριμπα το 1946, την εξέγερση στο Τεπελένι το 1948. Μετά από αυτές τις εξεγέρσεις, το κομμουνιστικό καθεστώς ήταν ακόμη πιο πρόθυμο να συντρίψει κάθε αριστοκρατικό ή πνευματικό υπόλειμμα στην Αλβανία. Οι ακανόνιστες μαζικές εκκαθαρίσεις αποσταθεροποίησαν γρήγορα την κομμουνιστική κλίκα σε τακτική βάση που γινόταν όλο και πιο αξιολύπητη καθώς όλο και περισσότεροι δεσμοί με ξένες χώρες διακόπτονταν (η Αλβανία αποσύρθηκε από το Σύμφωνο της Βαρσοβίας και διέκοψε τις σχέσεις της με την ΕΣΣΔ το 1968, και με την Κίνα το 1978). Έτσι, ο κομμουνισμός στην Αλβανία όχι μόνο απομόνωσε τους Αλβανούς από τον κόσμο, αλλά και φυλάκισε τους Αλβανούς στην ίδια τους την χώρα (τα σύνορα φρουρούνταν συνεχώς για να μην αφήσουν κανέναν να βγει, ήταν επίσης αδύνατο να ζήσεις σε άλλη πόλη από αυτήν που γεννήθηκες και να εισέλθεις σε ορισμένες περιοχές χωρίς «βάσιμο» λόγο, κ.λπ.).
Μέσω του κρατικού ολοκληρωτικού συγκεντρωτισμού, οι κομμουνιστές κατέστρεψαν τις τοπικές ιδιαιτερότητες και έσβησαν πολλά στοιχεία της παράδοσής μας (εκτός από εκείνα που μπορούσαν να μετατραπούν σε λαογραφία ή να καταστούν ακίνδυνα), οδηγώντας σε μία ομοιομορφία και πίεση για ισότητα. Μέσω του τρόμου και των διώξεων (ολόκληρες γειτονιές καταδικασμένες σε καταναγκαστική εργασία αν υπήρχε ένας αντικομμουνιστής, καμία προοπτική σταδιοδρομίας για ολόκληρες οικογένειες/συγγενείς/φυλές αν ένα μέλος ήταν αντικομμουνιστής, κ.λπ.), της εξωφρενικής παράνοιας (ατελείωτη κατασκευή καταφυγίων) και των γκουλάγκ, η φυσική υπερηφάνεια, η αξιοπρέπεια και το αίσθημα τιμής των Αλβανών διασπάστηκαν και αντικαταστάθηκαν από δουλοπρέπεια προς το Κομμουνιστικό Κόμμα. Μέσω συνεχών στερήσεων (δεν επιτρέπεται η ιδιωτική περιουσία, δεν διατίθενται αυτοκίνητα) και σκανδαλωδών συνθηκών διαβίωσης (για παράδειγμα, η Αλβανία ήταν η τελευταία ευρωπαϊκή χώρα που χρησιμοποιούσε ακόμα δελτία σίτισης για βασικά αγαθά και τρόφιμα τη δεκαετία του 1980), έκαναν το μυαλό των Αλβανών να επικεντρωθεί στην άμεση υλική επιβίωση και να περιστρέφεται μόνο γύρω από τα γρήγορα υλικά κέρδη. Έτσι, όπως αναφέρθηκε, θεσπίστηκε μια δυσγονική πολιτική, όπου οι δουλοπρεπείς προς το Κόμμα αναπαράγονταν γρήγορα και κατείχαν θέσεις στη διοίκηση, ενώ η πνευματική αριστοκρατία δολοφονούνταν ή καταδικάζονταν σε τοπικά γκουλάγκ. Έτσι, αν και όχι εντελώς, η ποιότητα του αλβανικού «ανθρώπινου υλικού» μειώθηκε τόσο πολύ που το 1993 διέφερε σημαντικά από αυτό που ήταν πριν από το 1944. Γι' αυτό και οι περισσότεροι Αλβανοί του 1993 δεν έμοιαζαν με το πως ήταν οι Αλβανοί πριν από την κομμουνιστική κατάληψη της εξουσίας το 1944.
Ο Χότζα και η κυβέρνησή του ήταν μέρος των αποβρασμάτων της αλβανικής κοινωνίας, έτοιμοι να κάνουν τα πάντα για να ανέλθουν στην εξουσία. Η απεριόριστη δίψα του Χότζα για εξουσία και τιμές στα νιάτα του τον οδήγησε να ακολουθήσει το ρεύμα, και έτσι υιοθέτησε τον κομμουνισμό κατά τη διάρκεια των σπουδών του στη Γαλλία. Γνωρίζουμε ότι γνώρισε προσωπικά μέλη του κινήματος του Νεο-Σκιπεταρισμού τη δεκαετία του 1930, αλλά όλες οι μεταγενέστερες πολιτικές του μοιάζουν με παρωδίες των ιδεών των Νεο-Σκιπεταριστών ή αντιφάσκουν άμεσα. Για παράδειγμα, το μόνο ενδιαφέρον στοιχείο σχετικά με την πολιτική του Χότζα είναι η στάση απέναντι στη θρησκεία. Αλλά με την απαγόρευση των θρησκειών το 1967, αντί να αντιταχθεί στη θρησκεία υπό την κριτική του Νίτσε και τη θεωρία του υπεράνθρωπου, όπως πρότειναν οι Νεο-Σκιπεταριστές, ο Χότζα επικεντρώθηκε μόνο στην υλική καταστροφή των θρησκευτικών κτιρίων ανεξάρτητα από τις ιστορικές τους αξίες (για παράδειγμα, κατέστρεψε την εκκλησία που φιλοξένησε τον γάμο του Σκεντέρμπεη) και στην καταδίκη του κλήρου σε θάνατο ή σε ισόβια κάθειρξη σε γκουλάγκ. Αυτή η πρωτόγονη προσέγγιση οδήγησε σε έναν εκτεταμένο αθεϊσμό ο οποίος φυσικά δεν είναι αρκετός.
Κατά κάποιο τρόπο, ο Χότζα δεν φταίει: έφτασε μέχρι το άκρο της κοσμοθεωρίας που υιοθέτησε, κάτι που ούτε η ΕΣΣΔ δεν τόλμησε να κάνει. Έτσι, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι ο κομμουνισμός στην Αλβανία επέδειξε από το 1944 έως το 1992 την εχθρότητά του προς τη φυσική κοσμική τάξη, προωθώντας τον αθεϊσμό, την ισότητα, τον αντιρατσισμό, τον υλισμό, την ταξική πάλη κ.λπ., σε τόσο φανατικό επίπεδο. Και κανείς δεν μπορεί να πάρει σοβαρή θέση ενάντια στην τρέχουσα κατάσταση της Αλβανίας, ενώ ταυτόχρονα εκτιμά το αλβανικό κομμουνιστικό καθεστώς και την εποχή του, καθώς το τελευταίο άνοιξε το δρόμο (θεωρητικά και πρακτικά) για τον θρίαμβο της διαβρωτικής δημοκρατικής ατμόσφαιρας στην Αλβανία και την πολιτική της αποτελμάτωσης. Αλλά τι να περιμένουμε από μια πολιτική τάξη φτιαγμένη από παιδιά μελών του Αλβανικού Κομμουνιστικού Κόμματος;
9. Πιστεύετε ότι οι Έλληνες και οι Αλβανοί μπορούν και πρέπει να έχουν μια κοινή πορεία στα Βαλκάνια; Πιστεύετε στην ελληνοαλβανική συνεννόηση και ακόμη περισσότερο στην πιθανότητα μιας ελληνοαλβανικής ομοσπονδίας;
Οι Έλληνες και οι Αλβανοί είναι οι παλαιότεροι γειτονικοί λαοί στα Βαλκάνια και, ως εκ τούτου, η κατανόηση είναι πολύ πιθανή και πρέπει να αναζητηθεί τόσο από τους Έλληνες όσο και από τους Αλβανούς. Αυτό θα μπορούσε να είναι ακόμη πιο εύκολο λόγω των πολλών κοινών χαρακτηριστικών μεταξύ των λαών μας γενετικά, στον τρόπο ζωής τους, στο κλίμα και το τοπίο στο οποίο ζουν, στην κοινή ιστορία τους, σε ό,τι έχουν προσφέρει ο ένας στον άλλον, κ.λπ. Στην πραγματικότητα, αυτά τα κοινά σημεία έχουν ήδη οδηγήσει σε μια συνεννόηση και σε μια κοινή πορεία: η κοινότητα των Αρβανιτών αποτελεί ζωντανή απόδειξη αυτού. Επιπλέον, οι κοινές απειλές για την ταυτότητα και την ίδια την επιβίωση των λαών μας αρκούν για να μας υποδείξουν την ανάγκη για μια συνεννόηση και μια κοινή πορεία. Αλλά ένα από τα μεγαλύτερα μη πολιτικά εμπόδια όμως είναι το θέμα της θρησκείας.
Αυτό το θέμα έχει αποκτήσει υπερβολικό βάρος λόγω της υπερβολικής επιρροής της Ελληνορθόδοξης Εκκλησίας στην Ελλάδα (στην Ιταλία αυτό δεν ήταν ποτέ εξαρχής θέμα, επειδή η Εκκλησία δεν είχε τόσο μεγάλη επιρροή). Η φιλοαλβανική στάση της πρώιμης Χρυσής Αυγής ήταν μια σαφής απόδειξη αυτού: με την παγανιστική κοσμοθεωρία και στάση τους, δεν είχαν κανένα πρόβλημα να δουν τους ισχυρούς δεσμούς μεταξύ Ελλήνων και Αλβανών και ότι μια κατανόηση όχι μόνο ήταν δυνατή, αλλά θα έφτανε μέχρι το σημείο να οδηγήσει σε κοινή πορεία. Πράγματι, μόνο μια παγανιστική κοσμοθεωρία θα μπορούσε να ξεπεράσει τον μικροπρεπή εθνικισμό και να μην ενδιαφέρεται για τη θρησκεία των Αλβανών που βοήθησαν ηρωικά την Ελλάδα κατά τη διάρκεια των αιώνων. Μόνο μια παγανιστική κοσμοθεωρία θα μπορούσε να αναγνωρίσει ειλικρινά την αλβανική συμβολή στην Ελλάδα. Μόνο μια παγανιστική κοσμοθεωρία θα μπορούσε να μας εκτιμήσει ως ευρωπαϊκό λαό και να τιμήσει την κοινή μας ινδοευρωπαϊκή καταγωγή. Αυτή ήταν η δίκαιη στάση της Χρυσής Αυγής πριν γίνει κόμμα και ομολογήσει την Ορθοδοξία, υιοθετώντας έτσι μια Αβρααμική κοσμοθεωρία και μιλώντας για το Βυζάντιο όλη την ώρα. Επιπλέον, Έλληνες εκπρόσωποι στο Ευρωπαϊκό Συνέδριο Εθνοτικών Θρησκειών του 2023 δήλωσαν δημόσια ότι έχουν ανάμεσά τους πολλούς Αλβανούς με παγανιστική κοσμοθεωρία. Έτσι, ο παγανισμός αποτέλεσε γέφυρα μεταξύ των προγόνων των Ελλήνων και των Αλβανών και μπορεί ακόμη και σήμερα να αποτελέσει το κλειδί για τη μελλοντική ελληνο-αλβανική συνεννόηση.
Παρόλο που γνωρίζουμε πλέον ότι οι Αλβανοί και οι Έλληνες έχουν μια πολύ παρόμοια γενετική σύνθεση κ.λπ., το να ζητάμε μια ομοσπονδία στις μέρες μας δεν θα είχε νόημα, επειδή δεν θα ήταν αρκετό για να αντιμετωπίσουμε τους κοινούς κινδύνους του 21ου αιώνα. Έτσι, αντί για μια αναποτελεσματική ελληνοαλβανική ομοσπονδία, μόνο μια Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία αποτελούμενη από όλες τις ευρωπαϊκές χώρες θα ήταν μια λύση. Φυσικά, η Ελλάδα και η Αλβανία θα έχουν τη θέση που τους αξίζει σε αυτό το ευρωπαϊκό κράτος ή συμμαχία που αναφέραμε νωρίτερα. Αυτή η ευρωπαϊκή υπερδύναμη, βασισμένη στις αρχές του αίματος και του εδάφους, θα έχει τα μέσα να υπερασπιστεί τις ταυτότητές μας και να υπερασπιστεί τα ελληνικά εδάφη από την διείσδυση Αφροασιατών μεταναστών και από την μυστική τζιχάντ τους, η οποία συνίσταται στην καύση ελληνικών δασών (παρεμπιπτόντως, ένας Αλβανός που ζούσε στην Ελλάδα συνέλαβε μια ομάδα από αυτούς τους μετανάστες από τη Μέση Ανατολή, υπεύθυνους για τις πυρκαγιές πέρυσι). Πρέπει επίσης να διασφαλίσει ότι τα έθνη μας θα απολαμβάνουν μια ιερή «εθνική πατρίδα», που θα προστατεύεται στρατιωτικά από το ευρωπαϊκό κράτος και θα αντιστοιχεί λίγο πολύ στα πραγματικά σύνορα κάθε ευρωπαϊκής χώρας. Ομοίως, τα έθνη μας θα προστατεύονται από δημογραφικές και πολιτισμικές αλλαγές. Έτσι, το Ευρωπαϊκό Κράτος θα ασχολείται μόνο με τους στρατιωτικούς, οικονομικούς, τεχνολογικούς και διπλωματικούς τομείς, ενώ οι υπόλοιποι τομείς όπως ο πολιτισμός, η οικολογία κ.λπ. θα πρέπει να παραμείνουν στα χέρια κάθε ευρωπαϊκού έθνους. Αυτές είναι μερικές ιδέες για μια μελλοντική ευρωπαϊκή συμμαχία που τα ευρωπαϊκά εθνικιστικά κινήματα θα πρέπει να συζητήσουν και να εξετάσουν πριν να είναι πολύ αργά για όλους μας.
10. Πιστεύετε ότι ο σοβινισμός που εκδηλώνεται και από τις δύο πλευρές αποτελεί αρνητικό στοιχείο για εμάς που είμαστε οπαδοί της Τρίτης Θέσης και πιστεύουμε στην ευρωπαϊκή ενότητα;
Πράγματι, ο ελληνικός και ο αλβανικός σοβινισμός είναι μια πολύ αρνητική στάση που θέτει σε κίνδυνο την ίδια την επιβίωση των λαών μας, και όλων των ευρωπαϊκών λαών. Τα προβλήματα που αντιμετωπίζει κάθε ευρωπαϊκό έθνος σήμερα δεν αφορούν συγκεκριμένα μια χώρα, αλλά είναι παγκόσμιας κλίμακας (ή κλίμακας ηπείρων) και επιδεινώνονται επίσης από τον ευρωπαϊκό αστικό εθνικισμό που ανοίγει τις πύλες στην πλημμύρα Αφρικανών και Μεσανατολιτών. Η Μεγάλη Αντικατάσταση των ευρωπαϊκών εθνών είναι η μεγαλύτερη απειλή και τώρα στοχεύει και τα έθνη της Ανατολικής Ευρώπης. Και ιδιαίτερα την Ελλάδα λόγω της γεωγραφικής της θέσης. Τώρα έχετε Αφρικανούς ράπερ να ποζάρουν με τη φουστανέλα (η οποία είναι ταυτόχρονα γραφική αλλά και επαναστατική) και την Ελληνορθόδοξη Εκκλησία να καλωσορίζει τους μετανάστες με ανοιχτές αγκάλες ως «αδελφούς εν Χριστώ». Στη Δύση, πολλοί θεωρούν την Ορθόδοξη Εκκλησία πιο «εθνικιστική» από την Καθολική Εκκλησία, αλλά στα Βαλκάνια, και ιδιαίτερα στην Αλβανία και την Ελλάδα, γνωρίζουμε ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία φτάνει στο σημείο να εισάγει την Ορθοδοξία στην Ουγκάντα... Έτσι, είναι μια ακόμη παγκοσμιοποιημένη οργάνωση που πιέζει για τη Μεγάλη Αντικατάσταση των Ελλήνων. Αυτή η κοινή απειλή σε ευρωπαϊκό επίπεδο από μόνη της θα πρέπει να είναι αρκετή για να καταλάβουμε ότι ο σοβινισμός είναι ξεπερασμένος.
Το πρόβλημα του σοβινισμού, αλβανικού ή μη, είναι ότι ονειροπολεί για την εγωιστική επιβίωση την ίδια στιγμή που τρέχει μια παγκόσμια απειλή και οι γειτονικές αντίπαλες χώρες βυθίζονται εξαιτίας των ίδιων παγκόσμιων κινδύνων. Σαν ο κίνδυνος να μπορούσε να σταματήσει στα σύνορα. Αυτή η κοντόφθαλμη στάση είναι δυστυχώς ακόμα πολύ συνηθισμένη στο ευρωπαϊκό εθνικιστικό κίνημα. Το άλλο πρόβλημα του σοβινισμού είναι ότι αναλύει την τρέχουσα κατάσταση σαν να βρισκόμασταν στο 1914. Αλλά το χειρότερο πρόβλημά του είναι ο «αστικός εθνικισμός» (civic nationalism): θα έκαναν τα πάντα για να συντρίψουν το γειτονικό αντίπαλο ευρωπαϊκό έθνος, ακόμη και να φτάσουν στο σημείο να χορηγήσουν υπηκοότητα σε μη Ευρωπαίους μόνο και μόνο για να αποφύγουν να «μιλήσουν τη γλώσσα του εχθρού»! Τέλος πάντων, ποιο είναι το νόημα του σοβινισμού αν οι Αφρικανοί και οι Μεσανατολίτες τελικά αντικαταστήσουν τους Αλβανούς και τους Έλληνες; Θα συνδράμουν τον σοβινισμό μας και θα πολεμήσουν για τις σημαίες μας; Οι αστικοί εθνικιστές (civic nationalists) και οι σοβινιστές το πιστεύουν, αλλά όποιος είναι σοβαρός ξέρει ότι αυτό είναι μία ανοησία.
Ο σοβινισμός υπήρξε ο καρκίνος της ηπείρου μας και όχι μόνο είναι πλέον χωρίς νόημα, αλλά και θανάσιμα επικίνδυνος, δημιουργώντας ατελείωτες διαιρέσεις. Στην Ελλάδα και την Αλβανία, ο «πρωτοχρονισμός» και αυτό που ονομάζουμε «Πελασγομανία» τροφοδότησαν την σοβινιστική νοοτροπία. Γελοίες μελέτες για το πόσα προσέφερε ο ελληνικός πολιτισμός στους Αλβανούς έχουν γίνει, επειδή πολλές λέξεις είναι παρόμοιες στις γλώσσες μας. Γιατί να συμβαίνει αυτό και όχι το αντίστροφο; Και το ίδιο συμβαίνει και στην Ελλάδα: μέσα από γλωσσικές ομοιότητες μεταξύ της αρβανίτικης διαλέκτου και της ομηρικής διαλέκτου, μεταξύ κοινών πολιτιστικών στοιχείων, κάποιοι φτάνουν στο σημείο να προσδιορίζουν τους Αλβανούς ως Έλληνες. Αλλά και «γιατί να μην συμβαίνει και το αντίστροφο»; Έτσι, αυτό το απλό ερώτημα είναι αρκετό για να συντρίψει όλη την «Πελασγομανία» από τους σοβινιστές Αλβανούς ή Έλληνες. Ας ελπίσουμε ότι αυτή η νοοτροπία σιγά σιγά εξαφανίζεται, επειδή η πρόοδος των ινδοευρωπαϊκών σπουδών και της γενετικής έχει αποκαλύψει τις κοινές μας ινδοευρωπαϊκές ρίζες που εξηγούν όλες τις ομοιότητές μας στην κοσμοθεωρία, τη γλώσσα, τα έθιμα, τη μυθολογία κ.λπ., χωρίς να αφήνουν πλέον χώρο για σοβινισμό.
Μόνο οι Έλληνες και Αλβανοί εθνικιστές που γνωρίζουν την κοινή ευρωπαϊκή παράδοση και ταυτότητα μπορούν να ξεπεράσουν τον σοβινισμό για το ευρύτερο καλό της Ευρώπης και να αναγνωρίσουν τη θετική τους συμβολή ο ένας στον άλλον. Αν και η Χρυσή Αυγή δεν είχε ευρωπαϊκή διάσταση, αναγνώρισε ωστόσο τη συμβολή των Αλβανών στην Ελληνική Επανάσταση και τον Αγώνα της Ανεξαρτησίας, από Αρβανίτες πολεμιστές μέχρι Αλβανούς όπως ο Αλή Πασάς του Τεπελενίου, σε ένα άρθρο του 1986 με τίτλο «Έλληνες και Αλβανοί: ένας λαός, μια φυλή, μια πατρίδα». Δυστυχώς, όταν η Χρυσή Αυγή μετατράπηκε σε κανονικό πολιτικό κόμμα τη δεκαετία του 1990 και έκανε μόνο αναφορές στη «μεγάλη Ορθόδοξη αυτοκρατορία του Βυζαντίου» για να προσελκύσει ψηφοφόρους, λογικά ενέκρινε τον σοβινισμό, και αυτή ήταν μια τεράστια πνευματική οπισθοδρόμηση από την προηγούμενη εξαιρετική κοσμοθεωρία τους (αν και υπερβολικά χιτλερική) που τελικά δεν τους οδήγησε πουθενά. Η περίπτωση της Χρυσής Αυγής είναι το τέλειο παράδειγμα του πώς ο παγανισμός και η κοινή μας Ινδοευρωπαϊκή καταγωγή είναι καλύτερες από οποιαδήποτε Αβρααμική πίστη ή σοβινισμό, πολύ πιο ριζωμένες στην ταυτότητα και κατάλληλες για τον αγώνα ενάντια στη Μεγάλη Αντικατάσταση από μη Ευρωπαίους που αντιμετωπίζουμε.
Για να διορθώσουμε τον τίτλο του άρθρου της Χρυσής Αυγής και να γίνουμε λίγο προκλητικοί, μπορούμε να πούμε ότι πράγματι οι Έλληνες και οι Αλβανοί κατάγονται από έναν λαό: τους Ινδοευρωπαίους, ότι γενετικά ανήκουν σε μία φυλή και ότι έχουν την Ευρώπη ως κοινή πατρίδα. Μόνο οι εθνικιστές που αγαπούν πραγματικά τα έθνη τους μπορούν να εργαστούν για την ίδρυση ενός ευρωπαϊκού κράτους ή συμμαχίας βασισμένου στο αίμα και το έδαφος, για να προσφέρουν μια κοινή πορεία για την επιβίωση του ελληνικού λαού, του αλβανικού λαού, του γαλλικού λαού, του ιταλικού λαού και όλων των υπόλοιπων ευρωπαϊκών λαών. Μόνο αυτοί μπορούν να ξεπεράσουν τον σοβινισμό και να δημιουργήσουν αυτό το ευρωπαϊκό κράτος που θα διασφαλίζει την επιβίωση της Ευρώπης και των Ευρωπαίων και θα μας προσφέρει ένα μεγαλεπήβολο ευρωπαϊκό ιδανικό αντί για το αδιέξοδο του σοβινισμού. Για άλλη μια φορά, όλοι οι Ευρωπαίοι αντιμετωπίζουν σήμερα τις ίδιες θανάσιμες απειλές: ο μικροσωβινιστικός εθνικισμός είναι νεκρός και το μέλλον ανήκει μόνο στα κράτη ηπειρωτικών μεγεθών. Αυτή είναι η μόνη λύση.
11. Τι πιστεύετε για την Τουρκία; Πιστεύετε ότι είναι εχθρός τόσο της Ελλάδας όσο και της Αλβανίας;
Έχουμε μια πολύ αρνητική άποψη για την Τουρκία. Η Τουρκία αντιπροσωπεύει για εμάς ένα αντιθετικό μοντέλο που πρέπει να αποφεύγουμε με κάθε κόστος και να απορρίπτουμε όσο το δυνατόν περισσότερο. Γι' αυτό ο πολιτιστικός αγώνας για την κοσμοθεωρία και για τη διατήρηση του αλβανικού πνεύματος είναι πολύ σημαντικός για εμάς. Για να αναζωπυρώσουμε μια κοσμοθεωρία που έχει τις ρίζες της στο αλβανικό πνεύμα, πρέπει να γνωρίσουμε καλύτερα τον εαυτό μας, να επανασυνδεθούμε με την καλύτερη και υψηλότερη παραγωγή των δικών μας πολιτιστικών ελίτ και να κατανοήσουμε ποιοι είναι πραγματικά οι εχθροί μας. Αυτό είναι ένα σημαντικό πρώτο βήμα, όπως εξήγησε ο Καρλ Σμιτ.
Παρόλο που είχαμε αντιθέσεις με την Ιταλία και την Ελλάδα, τις θεωρούμε παρόλα αυτά άξιες έμπνευσης και πολύ κοντά μας, αλλά η Τουρκία είναι ένας αιώνιος εχθρός μεταφυσικής διάστασης. Μια συνεχής κατάσταση πνευματικού πολέμου πρέπει να υπάρχει ενάντια στην Τουρκία και την τοξική της επιρροή στο πνεύμα μας. Αυτή θα ήταν η συνέχεια του αγώνα του Σκεντέρμπεη. Στη μελέτη μας για τον μύθο του Σκεντέρμπεη, έχουμε επισημάνει ότι είναι μια καθαρή έκφραση του Αλβανικού Πνεύματος και του πώς σχετίζεται με την Ευρωπαϊκή Παράδοση, ενώ η Τουρκία αντιπροσωπεύει το αντίθετο, κάτι απολύτως ξένο και διαλυτικό. Πράγματι, το σκοπό τους είναι και ήταν πάντα να αρνηθούν την ταυτότητά μας, να μας γενοκτονήσουν, να μας κάνουν πλύση εγκεφάλου κ.λπ. Και επειδή η σύγχρονη αλβανική ταυτότητα έχει κρυσταλλωθεί γύρω από τον Σκεντέρμπεη και τον μύθο του, ένας Αλβανός άξιος του ονόματός του πρέπει να συμμετέχει σε αυτόν τον συνεχή αγώνα.
Σύμφωνα με τον Έλληνα διπλωμάτη Νικόλαο Πολίτη, οι Αλβανοί στα τέλη του 19ου αιώνα εξακολουθούσαν να πιστεύουν ότι ο Σκεντέρμπεης θα επέστρεφε μια μέρα για να ηγηθεί, να πάρει πίσω το βασίλειό του και να απαλλαγεί από τον Σουλτάνο μια για πάντα. Γιατί για αυτούς ο Σκεντέρμπεης δεν πέθανε, αλλά περίμενε κοιμισμένος μέσα σε ένα βουνό. Αλλά για να επιστρέψει ο Σκεντέρμπεης, πρέπει να πληρούνται τρεις όροι: οι αληθινοί Αλβανοί πρέπει να οργανώσουν μια επανάσταση εναντίον του Σουλτάνου, να μην κακομεταχειρίζονται τις γυναίκες και να μην παραβιάζουν ποτέ την μπέσα τους. Φυσικά, αυτοί οι όροι δεν πρέπει να λαμβάνονται ως έχουν, αλλά έχουν ένα βαθύ κρυφό νόημα. Η απάντηση που δόθηκε στον Πολίτη όταν διαμαρτυρήθηκε λέγοντας ότι οι Αλβανοί, που είναι ως επί το πλείστον Μουσουλμάνοι, δεν μπορούν να ακολουθήσουν τον Σκεντέρμπεη αν επιστρέψει, είναι η εξής: «Γιατί γίναμε Μουσουλμάνοι; Για να είμαστε ελεύθεροι, όχι σκλάβοι. Δεν το ξέρει αυτό ο Σκεντέρμπεης;» σημαίνει ότι μια σωστή επανάσταση εναντίον του Σουλτάνου δεν είναι μόνο μια στρατιωτική νίκη, αλλά και η εγκατάλειψη όλων των οθωμανικών κληρονομιών, συμπεριλαμβανομένου του Ισλάμ. Η δεύτερη προϋπόθεση σχετικά με την καλή μεταχείριση των γυναικών θα μπορούσε να αναφέρεται σε μια αντίληψη πολύ παρόμοια με αυτήν του αυλικού έρωτα στη μεσαιωνική Ευρώπη. Και η τελευταία προϋπόθεση σχετικά με την μπέσα, υπονοεί το να παραμένεις πιστός στον ήρωά μας, στην παράδοση και τις μεταφυσικές αρχές που υπερασπίστηκε και ιδιαίτερα στη διδασκαλία που μας έδωσε από το νεκροκρέβατό του. Αυτός είναι ο μύθος που ζωντανεύει την πνευματική μας αντίθεση με την Τουρκία, όπως ακριβώς οι Νεο-Σκιπεταριστές της δεκαετίας του 1930 ήταν πολύ δραστήριοι στην απόρριψη οτιδήποτε ανατολίτικου και οριενταλικού.
Έτσι, μια άλλη αποστολή της ATP είναι να αναδείξει τα ατελείωτα εγκλήματα της οθωμανικής κατοχής στα εδάφη μας. Και αυτό μπορεί να γίνει μόνο μέσω του πολιτισμικού αγώνα για την υπεράσπισι τηςκοσμοθεωρίας. Πέντε αιώνες οθωμανικής κατοχής και το Ισλάμ που επεβλήθει ήταν 2 από τις μεγαλύτερες κατάρες που μας έχουν βασανίσει. Παρόλο που οι λευκοί φυλετικά Βαλκάνιοι, όπως οι Έλληνες και οι Αλβανοί, κυβέρνησαν de facto την Οθωμανική Αυτοκρατορία, το Ισλάμ χρησίμευσε ως δύναμη που προωθούσε τη φυλετική ανάμειξη και τη διάλυση των εθνοτικών ταυτοτήτων. Και η σύγχρονη Τουρκία εξακολουθεί να αντιπροσωπεύει αυτήν την αντιευρωπαϊκή πολυφυλετική υπαρξιακή απειλή (όπως η Ρωσία και η Λευκορωσία, χρησιμοποιεί τους μετανάστες για να αποσταθεροποιήσει την Ευρώπη και να αντικαταστήσει τους Ευρωπαίους) για εμάς, την οποία πρέπει να αντιμετωπίσουμε.
Αυτό είναι πολύ σημαντικό, επειδή η τουρκική επιρροή επιστρέφει στην Αλβανία (και σε όλα τα Βαλκάνια): η κυβέρνηση Ράμα, υπό την τουρκική πίεση, έκανε υποχρεωτική την τουρκική γλώσσα στα σχολεία για πρώτη φορά στην ιστορία μας. Για να μην αναφέρουμε ότι υποστηρίζουν το Ισλάμ στις χώρες μας ως μέσο επιρροής στην κοινωνία μας. Ο Ερντογάν εγκαινίασε ένα τεράστιο τζαμί στα Τίρανα και πολλοί Αλβανοί δυσανασχέτησαν. Γι' αυτό ξεκινήσαμε μια προπαγανδιστική ενέργεια με αφίσες με τίτλο «Οθωμανοί ανεπιθύμητοι» εναντίον του και όλων των οθωμανικών απομειναριών αυτής της χώρας που τον υποστηρίζουν. Δυστυχώς, όμως, πολλοί Αλβανοί βλέπουν την Τουρκία θετικά λόγω του θρησκευτικού τους υποβάθρου και λόγω της τρέχουσας τουρκικής πολιτιστικής επιρροής. Αυτό είναι το υπόλειμμα ενός πραγματικού συνδρόμου της Στοκχόλμης που δεν μας βοηθάει και δεν μπορεί να γίνει πλέον ανεκτό, επομένως πρέπει να συντριβεί!
Αυτό είναι ακόμη πιο απαραίτητο επειδή η Τουρκία έχει καταλάβει ότι το μέλλον θα ανήκει μόνο στα κράτη ηπειρωτικών μεγεθών. Έτσι, ο νεο-οθωμανικός ιμπεριαλισμός της είναι η λύση για να διασφαλίσει την επιβίωσή της. Η Τουρκία πιθανότατα θα αναδειχθεί ως η επόμενη απειλή μετά την ήττα της Ρωσίας στον πόλεμο της Ουκρανίας. Όλα δείχνουν ότι η Τουρκία θα αναλάβει την ηγεσία των τουρανικών κρατών της Κεντρικής Ασίας σε ένα είδος συνομοσπονδίας και θα εξαπολύσει τον νεο-οθωμανικό της ιμπεριαλισμό στη Μέση Ανατολή και στα Βαλκάνια. Επιπλέον, η στρατηγική της Τουρκίας να είναι μέλος του ΝΑΤΟ και να προσπαθεί να γίνει μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης για να χρησιμοποιήσει και τα δύο προς όφελός της ή να τα διαταράξει από μέσα είναι κάτι που οι Ευρωπαίοι εθνικιστές θα πρέπει να μιμηθούν για να κατακτήσουν την τρέχουσα Ευρωπαϊκή Ένωση από μέσα αντί να ονειρεύονται να την εγκαταλείψουν. Η Αγγλία έφυγε και τώρα είναι γεμάτη Μπανγκλαντεσιανούς και Πακιστανούς, ενώ αρνείται Ευρωπαίους όπως Αλβανούς και Πολωνούς...
Σε κάθε περίπτωση, μόνο ο «μύθος» του Σκεντέρμπεη και η ευρωπαϊκή του διάσταση μπορούν να αντιμετωπίσουν την Τουρκία, μόνο το ευρωπαϊκό ιδανικό μπορεί να προσφέρει μια εναλλακτική οδό ικανή να αντικρούσει την Τουρκία, να απαλλαγεί από την επιρροή της και να προτείνει μια μεγαλοπρεπή και καλύτερη εναλλακτική λύση για τους Αλβανούς. Μόνο ένα ευρωπαϊκό κράτος θα μπορούσε να προστατεύσει τους Έλληνες, τους Αλβανούς και όλους τους Ευρωπαίους από αυτόν τον θανάσιμο κοινό εχθρό και ίσως ακόμη και να τους εκδιώξει από την Κύπρο μια για πάντα, πριν τελικά απελευθερώσει την ανατολική Θράκη.
12. Το 1944, το «Balli Kompetar» προσπάθησε να επιτύχει μια ελληνοαλβανική ομοσπονδία σε συνεννόηση με τον Ναπολέοντα Ζέρβα, κάτι που ματαιώθηκε από τους κομμουνιστές. Γνωρίζετε αυτό το ιστορικό γεγονός και ποια είναι η άποψη σας;
Γνωρίζουμε αυτή την ιστορική ευκαιρία που δυστυχώς δεν ευοδώθηκε. Λέμε δυστυχώς επειδή τα πάντα θα ήταν καλύτερα από την κομμουνιστική διακυβέρνηση του Χότζα. Και ο αλβανικός σοβινισμός είναι πολύ υποκριτικός απέναντι σε αυτό, επειδή ο στόχος του αλβανικού κομμουνισμού ήταν να κάνει την Αλβανία δορυφόρο της Γιουγκοσλαβίας πριν τελικά ενταχθεί σε αυτήν ως πρόσθετη ομοσπονδιακή δημοκρατία. Αυτός ήταν ο τελικός στόχος του Κομμουνιστικού Κόμματος Γιουγκοσλαβίας. Η πλειοψηφία των Αλβανών κομμουνιστών με επικεφαλής τον Koçi Xoxe ήταν υπέρ αυτού του σκοπού, αλλά η ρήξη μεταξύ Στάλιν και Τίτο έδωσε χώρο στον Χότζα να ξεφορτωθεί τον Xoxe και την ιδέα της ένταξης στη Γιουγκοσλαβία. Η λογική αντίδραση του Μπάλι Κομπετάρ σε αυτό ήταν να προτείνει την ιδέα μιας ελληνοαλβανικής ομοσπονδίας, που οι σοβινιστές κατηγορούν, αλλά κλείνουν τα μάτια τους στο έργο του Κομμουνιστικού Κόμματος Αλβανίας.
Αν και η πρόταση του Μπάλι Κομπετάρ ήταν αντιαλβανική στη φύση της, ωστόσο έστεκε από γεωπολιτικής άποψης. Πράγματι, ακολούθησαν μια ιδέα που εξέφρασε ο Γερμανός καγκελάριος Μπίσμαρκ στα τέλη του 19ου αιώνα. Σε αντίθεση με τη σλαβική προπαγάνδα που υιοθέτησαν οι Αλβανοί σοβινιστές και κομμουνιστές, ο Μπίσμαρκ δεν ήταν αντίθετος σε ένα αλβανικό κράτος ή στον αλβανικό λαό. Κατά την άποψη του Μπίσμαρκ, υπήρχε η ανάγκη μιας ένωσης μεταξύ Αλβανίας και Ελλάδας για την αντιμετώπιση της πανσλαβικής απειλής στα Βαλκάνια. Προέβλεψε ότι αυτή η απειλή θα οδηγούσε σε καταστροφές και τώρα γνωρίζουμε ότι είχε δίκιο, αφού ο Ευρωπαϊκός Εμφύλιος Πόλεμος, γνωστός ως Α' Παγκόσμιος Πόλεμος, ήταν η αρχή του τέλους για την ευρωπαϊκή επιρροή στον κόσμο και ένας από τους λόγους που αντιμετωπίζουμε σήμερα τέτοιες υπαρξιακές απειλές.
Έτσι, το Μπάλι Κομπετάρ επανενεργοποίησε αυτήν την άποψη (εν γνώσει του ή όχι) μπροστά στον κομμουνιστικό κίνδυνο που απειλούσε τόσο την Αλβανία όσο και την Ελλάδα και που εν μέρει τροφοδοτούνταν από μια αναμόρφωση των πανσλαβικών σχεδίων, αλλά καλυπτόμενη με μία κομμουνιστική φύση αυτή τη φορά. Μόνο ο μικροπρεπής εθνικισμός, όπως αυτός του Ζέρβα και του Αβέρωφ, δεν μπορούσε να δει αυτή την ιστορική ευκαιρία που φυσικά προέκυψε ανάμεσα σε δύο φιλικούς λαούς που πάλευαν ενάντια στα κομμουνιστικά παράσιτα και που θα έπρεπε να την είχαν πολεμήσει δίπλα-δίπλα.
13. Ποια πιστεύετε ότι πρέπει να είναι η πολιτική του αλβανικού κράτους απέναντι στον ελληνισμό στην Αλβανία;
Η ιδέα ότι υπήρχε μια ανθελληνική πολιτική στην Αλβανία είναι ένας από τους μεγαλύτερους μύθους που δημιουργήθηκαν μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο για να δικαιολογήσουν τη συνεχή κατάσταση πολέμου μεταξύ των εθνών μας και να αποφύγουν τυχόν στενότερους δεσμούς για την ανάπτυξη και την υιοθέτηση μιας κοινής πορείας. Και αυτή η ψευδαίσθηση διατηρήθηκε κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου επειδή οι Έλληνες υπέφεραν όσο και οι Αλβανοί υπό τον τυραννικό απομονωτισμό του Χότζα.
Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι ο κομμουνισμός εξαπλώθηκε στην Αλβανία μόνο χάρη στην υλική βοήθεια που έλαβε από τους Γιουγκοσλάβους Παρτιζάνους και από τους Συμμάχους. Η Αλβανία χρησίμευσε ως καταφύγιο υποχώρησης που εγγυόταν η Γιουγκοσλαβία για τους Έλληνες αντάρτες ληστές, επειδή η Γιουγκοσλαβία ήθελε να πάρουν την εξουσία στην Ελλάδα. Έτσι, θα μπορούσε να κάνει την Αλβανία, τη Βουλγαρία και την Ελλάδα να ενταχθούν στην ομοσπονδία της. Αυτά τα σχέδια και τα έργα υπήρχαν, και σε αυτά η Αλβανία και η Ελλάδα ήταν μόνο εργαλεία. Αλλά η ρήξη μεταξύ Τίτο και Στάλιν τερμάτισε αυτά τα σχέδια, και αυτό σήμαινε ότι η Αλβανία δεν ήταν πλέον ασφαλές μέρος για τους Έλληνες παρτιζάνους ληστές. Έτσι, η σύγκρουσή τους με τους ληστές του Χότζα οδήγησε γρήγορα σε μίσος μεταξύ των χωρών μας, ένα μίσος που καλλιεργήθηκε και που ήταν πολύ χρήσιμο για την απομονωτική πολιτική του Χότζα. Έτσι, η σκανδαλώδης επίσημη εμπόλεμη κατάσταση μεταξύ Αλβανίας και Ελλάδας που προέκυψε μας μοιάζει περισσότερο με μια ύποπτη συμφωνία μεταξύ Αλβανών Κομμουνιστών και των σοβινιστών της κλίκας Ζέρβα και Αβέρωφ για να δικαιολογήσουν ο ένας την ύπαρξη και την εξουσία του άλλου. Και φυσικά, να καταστρέψουν για πάντα οποιοδήποτε σχέδιο μιας κοινής ομοσπονδίας.
Στην πραγματικότητα, το σημερινό σοσιαλιστικό και φιλελεύθερο κράτος μας είναι πολύ δουλοπρεπές απέναντι σε διάφορες μειονότητες στην Αλβανία (πραγματικές ή φανταστικές) σε σημείο αηδίας. Η γνώμη μας για τον Ελληνισμό και την πολιτική που πρέπει να έχει το αλβανικό κράτος απέναντί του είναι η εξής: Οι Έλληνες είναι οι αρχαιότεροι γείτονές μας και γι' αυτό πρέπει να αποβάλουμε κάθε σοβινισμό, να σεβαστούμε και να αναγνωρίσουμε τον Ελληνισμό επειδή είναι η ταυτότητα ενός αδελφού ευρωπαϊκού λαού πολύ κοντά μας και που μας επηρέασε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Αλλά από την άλλη πλευρά, το ελληνικό κράτος θα πρέπει να τερματίσει την ηλίθια συνεχιζόμενη κατάσταση πολέμου μεταξύ των χωρών μας και να αναγνωρίσει τη συμβολή μας στην Ελλάδα ως μια χειρονομία καλής πίστης απέναντί μας μετά από όλες τις τραγωδίες που τροφοδοτούνται από τον σοβινισμό και από τις δύο πλευρές. Αυτό δεν γίνεται για να ικανοποιήσουμε τον εγωισμό μας, αλλά για να κλείσουμε τα προβλήματα του παρελθόντος και να προχωρήσουμε στην αντιμετώπιση των θανατηφόρων προκλήσεων του 21ου αιώνα που απειλούν την ύπαρξη των λαών μας. Γιατί αν και οι δύο πληθυσμοί μας αντικατασταθούν από Αφρικανούς και Μεσανατολίτες, ο Ελληνισμός θα είναι παρελθόν, όπως και η αλβανική ταυτότητα...
Είμαστε πεπεισμένοι ότι αυτή η κατανόηση και οι χειρονομίες καλής θέλησης είναι δυνατές μόνο με εθνικιστές Έλληνες που έχουν ξεπεράσει τον σοβινισμό όπως εμείς, όχι με τους νυν πολιτικούς μας που εμπνέονται μόνο από την προοπτική των εγωιστικών υλικών κερδών και από την παγκοσμιοποιημένη κοσμοθεωρία τους. Μισούν τις χώρες τους και θα τις πουλούσαν ως σκλάβους και θα αντικαθιστούσαν τον πληθυσμό τους με υπάκουους Μεσανατολίτες και Αφρικανούς που είναι πολύ πιο ηλίθιοι και υποτακτικοί από τους Έλληνες και τους Αλβανούς.
14. Στην Ελλάδα, τα τελευταία χρόνια, έχει παρατηρηθεί το φαινόμενο πολλοί Αλβανοί να δηλώνουν αντιφασίστες και να στρατολογούνται σε αναρχικές ομάδες, αλλά στην πατρίδα τους να υπερασπίζονται τον αλβανικό εθνικισμό με δηλώσεις όπως «το Κόσοβο είναι Αλβανία» ή να σχηματίζουν τον αετό με τα χέρια τους. Αυτό είναι ένα οξύμωρο φαινόμενο που μπορούμε να αποδώσουμε στις τακτικές των αναρχικών ομάδων και στην ανεπάρκεια του εθνικιστικού κινήματος. Πιστεύετε ότι οι Αλβανοί στην Ελλάδα μπορούν να στρατολογηθούν σε ελληνικά εθνικιστικά κινήματα ως μέρος ενός κοινού αγώνα ενάντια στο κύμα του Ισλάμ, όπως συνέβη κάποτε με τον Καστριώτη;
Γνωρίζουμε πολύ καλά αυτή την στάση από τους Αλβανούς του εξωτερικού. Έχετε δίκιο να λέτε ότι αυτό οφείλεται εν μέρει στην ανεπάρκεια των εθνικιστικών κινημάτων που δεν έχουν να παρατάξουν καμία ιδεολογία πέρα από τον απλό σοβινισμό. Αυτό είναι το κύριο πρόβλημα και γι' αυτό επιμένουμε τόσο πολύ στον πολιτιστικό αγώνα για την κοσμοθεωρία και την καθιέρωση ενός σύγχρονου δόγματος που να επανασυνδέεται με το αλβανικό πνεύμα και την άνοδο μιας ευρωπαϊκής συνείδησης. Αν και στις περισσότερες χώρες σήμερα η μάχη είναι πρωτίστως ιδεολογική, σε όλη την Ευρώπη οι μη Ευρωπαίοι βάνδαλοι που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν εδώ αποτελούν την πρωτοπορία της Αριστεράς. Επειδή η Αριστερά είναι πλέον είτε ανοιχτά η πολιτική δύναμη που εκπροσωπεί μη ευρωπαϊκά/ισλαμικά συμφέροντα είτε ένας Δούρειος Ίππος για αυτά. Και αυτό είναι ακόμη πιο ανησυχητικό, καθώς στην Ελλάδα η μάχη δίνεται επίσης στους δρόμους.
Επιπλέον, αυτό συμβαίνει όταν το Κράτος σου βασίζεται στην αναρχοτυραννία και τις μειονότητες για να διαταράξει την ενότητα του λαού. Ο Αριστοτέλης το γνώριζε, υποδεικνύοντας ότι μόνο οι τύραννοι κυβερνούσαν την πόλη με αυτόν τον τρόπο, φοβούμενοι τον ίδιο τους τον λαό. Έτσι, οι αναρχικές ομάδες είναι άριστες στο να χειραγωγούν αυτή την ηλίθια στάση των Αλβανών για να αποδυναμώσουν την αντίσταση του ελληνικού λαού ενάντια στην παγκοσμιοποιημένη άρχουσα ελίτ και να σκοτώσουν οποιοδήποτε ευρωπαϊκό μέτωπο από Έλληνες και Αλβανούς ενάντια στη Μεγάλη Αντικατάσταση που συμβαίνει στην Ελλάδα.
Εδώ πρέπει να διακρίνουμε τους Αλβανούς που τηρούν αυτή την υποκριτική στάση, αλλά που λόγω της ευρωπαϊκής τους ταυτότητας δεν αποτελούν μακροπρόθεσμα απειλή για την ελληνική ταυτότητα. Αλλά υπάρχουν και οι Αλβανοί που δεν αξίζουν τίποτα ως βιολογικοί κληρονόμοι των δυσγονικών ανθρώπων που παρήγαγε ο κομμουνισμός στην Αλβανία. Είναι βαθιά αντιφασίστες και τυχαίνει να είναι πολύ πιο ιδεολογικά δομημένοι και πολιτικά μορφωμένοι από τους νεαρούς νεοκομμουνιστές στην Αλβανία (οι οποίοι δεν είναι σε καμία περίπτωση σοβαροί, στο μόνο που είναι καλοί είναι να λαμβάνουν χρηματοδότηση από τα ιδρύματα του Σόρος και άλλους). Αυτοί οι Αλβανοί αναρχο-αντιφασίστες στην Ελλάδα μπορούν να αποδειχθούν γέφυρα μεταξύ των αντιφασιστών των εθνών μας και ως εκ τούτου αποτελούν μια κοινή απειλή που χρειάζεται μια κοινή συντονισμένη αντικομμουνιστική λύση.
Η Αρβανιτιά αποτελεί ήδη απόδειξη ότι οι Αλβανοί μπορούν να εμπλακούν δίπλα-δίπλα με τους Έλληνες στον πόλεμο. Όπως όμως έχει ήδη αναφερθεί, ο σοβινισμός και από τις δύο πλευρές, που διατηρείται για διάφορους αδικαιολόγητους λόγους, αποτελεί μεγάλο εμπόδιο για την στρατολόγηση των Αλβανών στα ελληνικά εθνικιστικά κινήματα. Ο μικρο-ελληνικός εθνικισμός δυσκολεύεται να αναγνωρίσει τη συμβολή των Αλβανών στον ελληνικό αγώνα για ανεξαρτησία κ.λπ., μόνο η πρώιμη Χρυσή Αυγή κατάφερε να ξεπεράσει τον σοβινισμό πριν επιστρέψει σε αυτόν. Ο μόνος τρόπος, κατά τη γνώμη μας, θα ήταν να τονιστεί η κοινή ευρωπαϊκή ταυτότητα Ελλήνων και Αλβανών, οι κοινές ινδοευρωπαϊκές ρίζες που μας ενώνουν σε όλες τις πτυχές των πολιτιστικών μας ταυτοτήτων, και να εγκαταλειφθεί ο αυστηρός ελληνικός εθνικισμός για ένα ευρωπαϊκό ιδανικό. Μόνο αυτό το ευρωπαϊκό ιδανικό θα μπορούσε να προσφέρει στους Έλληνες και Αλβανούς νέους μια άξια διάσταση για να ονειρευτούν, ένα ιδανικό για να καούν και έναν ενεργό στόχο ζωής αντί για μια καταθλιπτική ζωή (πάνω στην οποία οι αναρχοαντιφά ευημερούν πουλώντας τα ναρκωτικά τους ως λύση).
.jpg)
