100 χρόνια...

 

τoυ Μαυρομετωπίτη

28η Οκτωβρίου. Οι δημοκράτες, οι φιλελεύθεροι, οι κομμουνιστές, οι ζητωπατριώτες, οι ακροδεξιοί, όλος ο συρφετός αδελφωμένος γιορτάζει το αντιφασιστικό έπος του 1940, τις άδοξες εκείνες ημέρες κατά τις οποίες οι Έλληνες στρατιώτες προδόθηκαν και εξαπατήθηκαν πολέμωντας σε έναν πόλεμο που δεν ήταν δικός τους. Σκοτώθηκαν, πάγωσαν, τραυματίστηκαν χιλιάδες για να γίνει το σπίτι τους υποθήκη στα χέρια των τραπεζών και η Πατρίδα τους έρμαιο των εκατοντάδων δολοφονικών και διεστραμμένων αλλοφύλων που εισάγει μαζικά το καπιταλιστικό σύστημα με σκοπό την καθυποταγή της Ευρώπης. Αυτό γιορτάζουν και τιμούν οι πάσης φύσεως αντιφασίστες από τους κόκκινους μέχρι τους γαλανόλευκους. 82 χρόνια μετά η έκβαση των γεγονότων δεν αφήνει κανένα περιθώριο αμφιβολίας...

Ακόμη και μέσα σε αυτόν τον σάπιο κόσμο, ωστόσο, υπάρχει μία μικρή ικμάδα φωτός. Μία δράκα λίγων Τελευταίων Πιστών και Αποστόλων της Ιερής Φλόγας, μία δράκα «αιρετικών» και απόκληρων οι οποίοι έχουν στραμμένο το βλέμμα προς την Ρώμη. Προς τα εκεί όπου 100 χρόνια πριν, άκριβως την ίδια ημερομηνία, ανέτειλλε το Άστρο της Εύρωπης. Εκεί όπου φύτρωσε ο Καρπός τον οποίον για χρόνια ωρίμαζε το «κορόιδο» με την «στολή και τα φτερά», ο Τελευταίος Καίσαρας. Εκεί οπού γεννήθηκε ο Φασίσμος, η εκρηκτική σύνθεση του σοσιαλιστικού αντικαπιταλισμού και του επαναστατικού εθνικισμού, τέκνο των εργατών, των αναρχικών, των αγροτών και των πολεμιστών. Η απόλυτη ενσάρκωση του Αριανικού μαχητικού πνεύματος, της ιδεαλιστικής βουλησιοκρατίας και του ριζοσπαστικού αντι-αστισμού. Η ύστατη ελπίδα για την σωτηρία της Ευρώπης από τις αλυσίδες του εβραϊκού καπιταλισμού και του ανατολίτικου μπολσεβικισμού. Πριν ακριβώς 100 χρόνια, στις 28 Οκτωβρίου του 1922, ο Μπενίτο Μουσολίνι μαζί με τους χιλιάδες Μελανοχίτωνες του βάδισαν προς την Ρώμη έχοντας τα μαύρα λάβαρα υψωμένα. Μερικά χρόνια αργότερα, στο Μόναχο της Γερμανίας, ο Αδόλφος Χίτλερ και οι άνδρες με τα καφέ πουκάμισα θα προσπαθήσουν να τους μιμήθουν, μόνο που οι Μοίρες της Ιστορίας είχαν προδιάγραψει για αυτούς μία διαφορετική πορεία. Η Ιταλία ήταν η χώρα που πρώτη αποκρυστάλλωσε το μίγμα του εθνικισμού και του σοσιαλισμού σε συμπαγή μορφή και ο Φασισμός ήταν ο οδοδείκτης κάθε μετέπειτα εθνικοεπαναστατικής προσπάθειας. Χωρίς αυτόν δεν μπορεί να σταθεί η εθνικοεπαναστατική ιστορία, από την Φαλαγγίτικη Ισπανία και την Αγγλία του Μόσλει μέχρι την Τρίτη Θέση, το Ordine Nuovo και τον Εθνο-μαοϊσμό (Nazi-Maoism). Συνεπώς ο οποιοσδήποτε επιχειρεί να τον αφαιρέσει από το κάδρο της ιστορίας με πρόφαση διάφορα φληναφήματα, αφήνει χωρίς θεμέλια τον εθνικοσοσιαλιστικό αγώνα. 

100 χρόνια μετά η αποτύχια των «εθνικολαϊκιστικών» κινήματων αποδεικνύει ότι ο Φασισμός και ο Εθνικοσοσιαλισμός εξακολουθεί να είναι αναγκαιότητα. Η Μελόνι, η Λεπέν, ο Σαλβίνι, ο Ορμπάν - οι ακροδεξιοί απόγονοι του Μπαντόλιο και του Τσιάνο - αποτελούν άλλη μία εφεδρεία του έχθρου, μία δικλείδα ασφαλείας για τη προστασία του Αμερικανισμού και του Καπιταλισμού, ένα αλεξικέραυνο που παρεκτρέπει την λαϊκή οργή από τον πραγματικό στόχο και τις δομές της παγκοσμιοποιήσης. 100 χρόνια μετά η Θέληση και η Ορμή για την επανάληψη της Εθνικής και Σοσιαλιστικής Επανάστασης πρέπει να μας διακατέχουν πιο έντονες από ποτέ. Σε αντιδιαστολή λοιπόν με τους διάφορους αστούς εθνικόφρονες που υπογράφουν δηλώσεις μετανοίας και αποκηρύττουν μέτα βδελυγμίας το «αυγό του φιδιού» εμείς συνεχίζουμε να χαιρετάμε με το δεξί χέρι υψωμένο και να φωνάζουμε Δύνατα και Υπηρήφανα «Ζήτω ο Φασισμός». Ένας Φασισμός όμως διαφορετικός που δεν θα επαναλάβει τα λάθη του παρελθόντος. Ένας Φασισμός αποκαθαρμένος από τα ακροδεξιά παράσιτα που αποτέλεσαν την αίτια της προδοσίας και της ιστορικής κατάρρευσης του. Ένας Φασισμός όμοιος με αυτόν των πρώτων κινηματικών χρόνων και με τον ένδοξο του Σαλό. Ένας Φασισμός γνήσιος, επαναστατικός, ριζοσπαστικός και αντικαπιταλιστικός. 

Κλείνοντας ας θυμηθούμε τα λόγια του ίδιου του Μουσολίνι: «Σήμερα δηλώνω, ότι ο Φασισμός ως ιδέα, διδασκαλία και πραγμάτωση ισχύει για όλο τον κόσμο. Είναι ιταλικός στις ιδιαιτερότητες των θεσμών του, όμως παγκόσμιος στο πνεύμα του».

Θα επιστρέψουμε...και αυτή την φορά μόνιμα!