Ο Κάρλ Όττο Πέτελ είναι γνωστός σήμερα για το Εθνικό Μπολσεβικικό Μανιφέστο του 1933. Το μανιφέστο αυτό το έγραψε την περίοδο που ήταν ηγέτης της «Ομάδας των Σοσιαλεπεναστατών Εθνικιστών» (GRNS), μίας ομάδος που καθώς ήταν εμπνευσμένη από το «εθνοκομμουνιστικό» πρόγραμμα του KPD το 1930 και το εθνικιστικά προσανατολισμένο προπαγανδιστικό περιοδικό Aufbruch, επικέντρωσε μεγάλο μέρος του ακτιβισμού της στην ενθάρρυνση των εθνικιστών να σφυρηλατήσουν δεσμούς με την επαναστατική Αριστερά. Ο έντονα φιλοκομμουνιστικός προσανατολισμός του GSRN προήλθε, εν μέρει, από προηγούμενες ανεπιτυχείς προσπάθειες του Πέτελ να μεταρρυθμίσει το εθνικοσοσιαλιστικό κίνημα. Πρίν από την ίδρυση του GRNS την ήμερα της Αναλήψεως του 1930, ο Πέτελ συμμετείχε σε μία άτυπη ομάδα που ονομαζόταν «Young Front Working Circle». Αυτή η ομάδα ενώ επικεντρωνόταν στην προώθηση της συνεργασίας μεταξύ αριστεράς και δεξιάς, δεν σταματούσε να θεωρεί το NSDAP ως βασική πηγή μίας πιθανής κοινωνικο - επαναστατικής αλλαγής, κατευθύνοντας το μεγαλύτερο μέρος των ενεργειών της προς την υποστήριξη της «αριστερής αντιπολίτευσης» εντός του NSDAP και ενθαρρύνοντας τον εσωτερικό διάλογο σχετικά με την πολιτική κατεύθυνση του Κόμματος. Για αυτό τον λόγο ο Πέτελ και άλλα μέλη του Young Front έγραψαν αυτό το σύντομο προσχέδιο προγράμματος το οποίο αναγράφεται παρακάτω. Πρόκειται για μία αναθεωρημένη εκδοχή των 25 Σημείων του NSDAP (ορισμένα σημεία μένουν απαράλλαχτα) σε ένα ρητά πιο κοινωνικο - επαναστατικό πλαίσιο, συμπεριλαμβανομένων αιτήματων για μαζική εθνικοποίηση - απαλλοτρίωση της γης, Γερμανο - Σοβιετική Συμμαχία κλπ. Το πρόγραμμα αυτό διανεμήθηκε για πρώτη φορά λαθραία στο Συνέδριο του NSDAP στην Νυρεμβέργη τον Αύγουστο του 1929 ενώ αργότερα δημοσιεύθηκε στο εθνικιστικό περιοδικό «Das Junge Volk» την 1η Οκτωβρίου. Το έγγραφο, αναπόφευκτα, είχε μικρό αντίκτυπο καθώς είδη από την κομματική διάσκεψη του Μπάμπεργκ το 1926 ο Χίτλερ είχε διακηρύξει τα 25 Σημεία ως αναλλοίωτα και έτσι το πρόγραμμα του Μετώπου Νέων δεν έφερε καμία πρόοδο στην ενθάρρυνση της συζήτησης με την ηγεσία. Εντούτοις, προκάλεσε ενδιαφέρον σε ορισμένα από τα λαϊκά στρώματα του Κόμματος, οδηγώντας σε ισχυρότερους δεσμούς με μέλη του NSDAP, πολλά από τα οποία αργότερα θα στελέχωναν το GRNS.
Σοσιαλεπαναστατικός Εθνικισμός:
Πρόταση για την Αναθεώρηση του Προγράμματος του
Εθνικοσοσιαλιστικού Γερμανικού Εργατικού Κόμματος
Πρωτοδημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Das Junge Volk» την 1η Οκτωβρίου 1929.
«Το NSDAP είναι εθνικιστικό κόμμα. Στόχος του είναι η δημιουργία ενός ελεύθερου γερμανικού έθνους.
Το NSDAP είναι σοσιαλιστικό κόμμα. Γνωρίζει ότι το ελεύθερο γερμανικό έθνος μπορεί να αναδυθεί μόνο μέσω της απελεύθερωσης των εργαζόμενων μαζών της Γερμανίας από κάθε μορφή εκμετάλλευσης και καταπίεσης.
Το NSDAP είναι εργατικό κόμμα. Ομολογεί τον ταξικό αγώνα του παραγωγού ενάντια στα παράσιτα κάθε φυλής και θρησκείας.
Το NSDAP επομένως απαιτεί:
1. Την ένταξη όλων των Γερμανών σε ένα μεγάλο Γερμανικό Ράιχ, επί τη βάσει του δικαίωματος των Εθνών στην αυτοδιάθεση.
2. Ίση θέση για τον γερμανικό λαό σε σχέση με τα άλλα έθνη. Ακύρωση όλων των συνθηκών, των υποχρεώσεων και χρεών των προηγούμενων καπιταλιστικών κυβερνήσεων.
3. Μόνο αυτός που είναι λαϊκός σύντροφος (folk-comrade) πρέπει να θεωρείται πολίτης - λαϊκοί σύντροφοι μπορούν να είναι μόνο εκείνοι με γερμανικό αίμα. Εβραίοι, Σλάβοι, Λατίνοι [Welsche] δεν μπορούν να θεωρούνται Γερμανοί πολίτες. Όσοι δεν συμπεριλαμβάνονται στους πολίτες θα χαρακτηρίζονται ως φιλοξενούμενοι και θα υπάγονται στη νομοθεσία που διέπει τους αλλοδαπούς.
4. Το δικαίωμα καθορισμού της ηγεσίας και των νόμων του Κράτους μπορεί να παραχωρηθεί μόνο στους πολίτες. Ως εκ τούτου, το NSDAP απαιτεί κάθε δημόσια υπηρεσία οποιουδήποτε είδους, είτε του Ράιχ, είτε κάποιου κρατιδίου ή δήμου, να καταλαμβάνεται μόνο από τους πολίτες.
5. Εξάλειψη του διεφθαρμένου κοινοβουλευτισμού. Πραγματοποίηση της αυτοδιοίκησης του εργαζόμενου Λαού στη βάση των επιχειρήσεων και κατάλυση - καταστροφή του οργανωτικού μηχανισμού των κομμάτων. Η οργανωτική μορφή της αυτοδιοίκησης είναι το Λαϊκό Συμβουλιακό Κράτος [Volk-Ratestaat]. Η δομή των συμβουλίων οργανώνεται από κάτω προς τα πάνω μέσω εκλογών για την συγκρότηση των συμβουλίων.
6. Το Κράτος έχει πάνω από όλα την υποχρέωση να παρέχει τις ευκαιρίες απασχόλησης και τις απαραίτητες συνθήκες διαβίωσης στους πολίτες του. Εάν δεν είναι δυνατόν να υποστηριχθεί ο συνολικός πληθυσμός του Ράιχ τότε τα μέλη ξένων εθνών (μη πολίτες) πρέπει να απελαθούν.
7. Πρέπει να αποτραπεί οποιαδήποτε περαιτέρω μετανάστευση μη Γερμανών. Το NSDAP απαιτεί όλοι οι μη Γερμανοί που έχουν μεταναστεύσει στη Γερμανία από τις 2 Αυγούστου 1929 να εγκαταλείψουν αμέσως το Ράιχ.
8. Όλοι οι πολιτές πρέπει να έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις.
9. Πρώτο καθήκον των πολιτών πρέπει να είναι η σωματική ή νοητική εργασία. Η δραστηριότητα του ατόμου δεν πρέπει να θίγει τα συμφέροντα του Συνόλου αλλά πρέπει να λαμβάνει χώρα εντός αυτού και στα πλαίσια του κοινού συμφέροντος.
10. Κατάργηση των εισοδημάτων που δεν αποκτήθηκαν με κόπο και εργασία. Τσάκισμα της δουλείας των τόκων.
11. Μεταφορά όλων των οικονομικών πόρων της χώρας στην κοινή ιδιοκτησία του έθνους.
12. Λύση στο ζήτημα της γης [Landfrage] προσαρμοσμένη στις εθνικές απαιτήσεις. Εθνικοποίηση όλων των μεγάλων και μεσαιών κτημάτων - άμεση, γενναιόδωρη διευθέτηση των ερημωμένων παραμεθόριων περιοχών στην Ανατολή - άφεση για τους μικροϊδιοκτήτες σε καθεστώς επικαρπίας[1].
13. Ανελέητος αγώνας εναντίον εκείνων που βλάπτουν το κοινό συμφέρον με την δραστηριότητα τους. Οι εγκληματίες κατά του Λαού [Volksverbrecher], οι τοκογλύφοι, οι εκβιαστές κλπ θα τιμωρούνται με θάνατο ανεξαρτήτως θρησκείας και φυλής.
14. Αντικατάσταση του ρωμαϊκού (ιδιωτικού) δικαίου, που υπηρετεί την καπιταλιστική - υλιστική παγκόσμια τάξη πραγμάτων, από το γερμανικό (κοινό) δίκαιο.
15. Επέκταση του εθνικού εκπαιδευτικού συστήματος. Δωρεάν δίδακτρα σε όλα τα σχολεία.
16. Κρατική μέριμνα για την βελτίωση της δημόσιας υγείας. Δωρεάν ιατρικές παροχές.
17. Κατάργηση του μισθοφορικού στρατού και συγκρότηση λαϊκού στρατού[2].
18. Νομική πάλη ενάντια στα συνειδητά πολιτικά ψεύδη και της διάδοσης τους μέσω του τύπου.
19. Ελευθρία για όλα τα θρησκευτικά δόγματα εφόσον δεν θέτουν σε κίνδυνο την ύπαρξη της Δημοκρατίας του Λαϊκού Συμβουλιακού Κράτους [Volks-Räte-Republik] ούτε παραβιάζουν τα ηθικές βάσεις και τα συναισθήματα της σκανδιναβικής φυλής· το NSDAP καταπολεμά το εβραϊκό-υλιστικό πνεύμα σε όλες του τις εκδηλώσεις και είναι πεπεισμένο ότι μια διαρκής ανάκαμψη του Λαού μας μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο εκ των έσω, σύμφωνα με την παλιά γερμανική αρχή: το κοινό συμφέρον πάνω από το προσωπικό συμφέρον.
Το NSDAP γνωρίζει ότι οι ιδέες που ορίζονται σε αυτές τις κατευθυντήριες αρχές δεν μπορούν να εκπληρωθούν χωρίς μια θεμελιώδη αναδιάταξη της υπάρχουσας ισορροπίας δυνάμεων. Εφόσον ο πλήρης έλεγχος όλων των οικονομικών πόρων της Γερμανίας σήμερα βρίσκεται στα χέρια των θεσμών του διεθνούς χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, η ίδια η εθνική επανάσταση στοχεύει απευθείας σε αυτό το διεθνές χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο. Από αυτό προκύπτει ότι αν μία επανάσταση πραγματοποιηθεί στη Γερμανία θα θέσει αμέσως σε δράση όλα τα όργανα εξουσίας της Κοινωνίας των Εθνών και της Αμερικής ενάντια στο γερμανικό εργατικό και αγροτικό κράτος.
Το πρώτο καθήκον της εθνικοσοσιαλιστικής εξωτερικής πολιτικής είναι, επομένως, η οργάνωση της επαναστατικής άμυνας ενάντια στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, η συμμαχία με τη Σοβιετική Ένωση και η υποστήριξη εκείνων των επαναστατικών κινημάτων σε όλες τις χώρες του κόσμου που στρέφονται κατά του διεθνούς χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου».
Σοσιαλεπαναστατική Αριστερά του NSDAP»
[1]: Μία μορφή ιδιοκτησίας που καθιερώθηκε στην φεουδαρχική εποχή. Ο χαρακτηρισμός ενός τεμαχίου γης ως «επικαρπία» θέτει σημαντικούς περιορισμούς στη πώληση ή την κληρονόμηση του, διασφαλίζοντας ουσιαστικά ότι η γη παραμένει αποκλειστικά στα χέρια μίας συγκεκριμένης οικογενειακής ομάδας. Τα αντικαπιταλιστικά στοιχεία του Νέου Εθνικιστικού κινήματος στη Γερμανία και την Αυστρία του Μεσοπολέμου έψαχναν συνήθως στα προκαπιταλιστικά, φεουδαρχικά οργανωτικά συστήματα για έμπνευση. Κατά συνέπεια, η ιδέα της ανασύστασης της επικαρπίας, με διάφορες μορφές, ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής. Η συγκεκριμένη πρόταση, όπως αναφέρεται εδώ από τον Paetel, ήταν κοινή μεταξύ των «αριστερών» φατριών του NSDAP και των εθνικομπολσεβίκων και φασιστικών-κορπορατιστικών ομάδων: ότι τα μεγάλα και μικρά αγροκτήματα και κτήματα θα έπρεπε να εθνικοποιηθούν, ενώ οι μικροκαλλιέργειες των αγροτών να κηρυχθούν «Επικαρπίες του Ράιχ» που απαγορεύεται νομικά να πουληθούν ή να αφαιρεθούν με άλλον τρόπο από την ιδιοκτησία της αγροτικής οικογένειας. Η εθνικοσοσιαλιστική κυβέρνηση στην πραγματικότητα κατέληξε στην εφαρμογή μιας εκδοχής αυτής της πολιτικής με τον νόμο περί αγροτικών εκμεταλλεύσεων του Ράιχ [Reichserbhofgesetz] της 29ης Σεπτεμβρίου 1933.
[2]: Ο «στρατός μισθοφόρων» [Söldnertruppe] που αναφέρεται είναι η Ράιχσβερ. Την αποκαλούσαν έτσι επειδή θεωρούσαν χλευαστικά ότι ήταν «πληρωμένοι από τη Δημοκρατία». Ενώ πολλοί εντός της Ράιχσβερ ήταν σεβαστοί από τους Εθνικοσοσιαλιστές, ως θεσμός θεωρούνταν ατελής, μια μισθοφορική δύναμη αμειβόμενων στρατιωτών που εξυπηρετούσε τις αντίστοιχες ιδιοτροπίες των μεταβαλλόμενων κυβερνήσεων παρά τις ανάγκες της «αιώνιας Γερμανίας». Αντί της Ράιχσβερ, το NSDAP πρότεινε έναν «Volksheer», που μερικές φορές μεταφράζεται ως «εθνικός στρατός», αν και το πιο υποδηλωτικό της πραγματικής του σημασίας είναι «λαϊκός στρατός». Το Volksheer δεν θα αποτελούνταν από αμειβόμενους, επαγγελματίες στρατιώτες, αλλά θα κινητοποιούσε ολόκληρο τον πληθυσμό μέσω στρατολόγησης, κάτι που απαγόρευε η Συνθήκη των Βερσαλλιών. (Περισσότερα διαβάστε ΕΔΩ)
