Ολλανδία: Οπαδοί και χούλιγκανς στους δρόμους ενάντια στην αντικατάσταση πληθυσμού

 

Στην Ολλανδία προ μερικών ημερών, πιο συγκεκριμένα στη πόλη της Χάγης, εθνικιστές ακτιβιστές αλλά και οπαδοί, hooligans και ultras διαφόρων ομάδων κατέβηκαν στους δρόμους ύστερα από κάλεσμα της Els Recths για διαμαρτυρία σχετικά με τη λήψη αυστηρότερων μέτρων στη μεταναστευτική πολιτική. 

Σύμφωνα με ακριβή στοιχεία συμμετείχαν περίπου 1.200 διαδηλωτές ενώ άλλες πηγές κάνουν αναφορά για 1.500. Η κατάσταση ήταν τεταμένη από την αρχή με ολλανδικές σημαίες να κυματίζουν και σύμβολα που σχετίζονται με ριζοσπαστικές «δεξιές» ομάδες. Η κατάσταση κλιμακώθηκε γρήγορα με την ρίψη μπουκαλιών, πετρών και πυροτεχνημάτων στους αστυνομικούς οι οποίοι απάντησαν με δακρυγόνα. Ένα περιπολικό πυρπολήθηκε ενώ ορισμένες ομάδες διαδηλωτών απέκλεισαν τον κεντρικό αυτοκινητόδρομο και άλλες πορεύθηκαν προς το κέντρο της πόλης. Οι συγκρούσεις άφησαν συνολικά έντεκα τραυματίες συμπεριλαμβανομένων τεσσάρων αστυνομικών και επτά δημοσιογράφων. Μάλιστα η ολλανδική ένωση αστυνομικών δήλωσε ότι οι αστυνομικοί είχαν φτάσει ένα χιλιοστό μακριά από το να αναγκαστούν να κάνουν χρήση των όπλων τους, νιώθοντας σοβαρά απειλημένοι.

Ιδιαίτερα σημαντική ήταν και η επίθεση στα κεντρικά γραφεία του «προοδευτικού» κόμματος D66 το οποίο θεωρείται σύμβολο της φιλομεταναστευτικές ατζέντας.

Από την άλλη ο Βίλντερς χαρακτήρισε τους υπεύθυνους για τις συγκρούσεις «ηλίθιους» και δήλώσε ότι «ο αγώνας για μία Ολλανδία απαλλαγμένη από την μετανάστευση πρέπει να παραμείνει πολιτικός και να μην εκφυλιστεί σε βία». 

Εν τω μεταξύ, οι διαμαρτυρίες στους δρόμους σηματοδοτούν ότι το ζήτημα της μετανάστευσης δεν αποτελεί πλέον μόνο θέμα κοινοβουλευτικής συζήτησης: έχει γίνει ο πυροκροτητής κοινωνικών εντάσεων που εκρήγνυνται στους δρόμους πολλών ευρωπαϊκών χωρών. Η Χάγη δεν είναι ένα μεμονωμένο περιστατικό. Από τη Γαλλία μέχρι το Βέλγιο, από τη Γερμανία μέχρι την Ιταλία, η δυσαρέσκεια για τις πολιτικές «ανοιχτών συνόρων» μετατρέπεται σε ολοένα και περισσότερο ριζοσπαστικές διαδηλώσεις, την ανάπτυξη κινημάτων νεολαίας και την δημιουργία ενός σαφούς χάσματος μεταξύ κυβερνήσεων και πολιτών. Είτε όσοι αντιδρούν ριζοσπαστικά χαρακτηρίζονται ως «ηλίθιοι» και «αποβράσματα» είτε ως «εξτρεμιστές», το γεγονός παραμένει ότι ένα μέρος της Ευρώπης δεν αποδέχεται πλέον τη μετατροπή των χωρών του σε παγκόσμιους κοιτώνες.