«Ο Φασισμός περιφρονεί το «αστικό» αίτημα για ειρήνη, ευημερία και άνεση και του αντιτίθεται με ένα πολεμικό, «ηρωϊκό» ιδανικό της ζωής...Η πρώτη κοινωνική τάξη που εμποτίστηκε με την φασιστική ιδεολογία, που αναπτύχθηκε από τον πόλεμο, ήταν η διανόηση...Και στις δύο χώρες (Γερμανία, Ιταλία) η διανόηση σύντομα απογοητεύτηκε από την «νεαρή» Δημοκρατία, αφού έβλεπε σε αυτήν αφενός μία συγκαλυμμένη πλουτοκρατία και αφ'ετέρου την κυριαρχία των μαζών...
...Έγιναν οι καπιταλιστές και οι «Γιούνκερς» εθνικοσοσιαλιστές; Σε καμία περίπτωση! Βασικά απεχθάνονται τον «ζωγράφο», όλο αυτό το κίνημα των πληβείων που αποτελείται από μικροαστούς, αγρότες, φτωχούς ανθρώπους όλων των τάξεων που εκφράζουν έναν ουτοπικό αντικαπιταλισμό. Αλλά όπως ο Giolitti στην Ιταλία πίστευε ότι μπορούσε να χρησιμοποιήσει τον Φασισμό για να εκφοβίσει, να εμποδήσει και να ειρηνεύσει τους επαναστατημένους εργάτες, έτσι και στην Γερμανία οι καπιταλιστές και οι «Γιούνκερς» πίστευαν ότι μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν το εθνικοσοσιαλιστικό κίνημα...
...Αλλά εδώ όπως και εκεί ο Φασισμός δεν μπόρεσε να ελεγχθεί από τις καπιταλιστικές τάξεις...Ακόμη πιο γρήγορα από ότι στην Ιταλία, ο γερμανικός φασισμός χρησιμοποίησε την κρατική εξουσία που είχε κατακτήσει για να πετάξει τα αστικά κόμμα έξω από την κυβέρνηση, να διαλύσει τα κόμματα και τις οργανώσεις της αστικής τάξης και να εγκαθιδρύσει την «ολοκληρωτική» δικτατορία του...
...Ο φασιστικός τρόμος απειλεί και τον καπιταλιστή. Η φασιστική δικτατορία διαλύει και τις καπιταλιστικές οργανώσεις ή τις θέτει υπό την κηδεμονία της. Η φασιστική δικτατορία υποτάσσει και τον καπιταλιστικό τύπο. Μετατρέπει τα όργανα τύπου του Κεφαλαίου σε όργανα τύπου της κυβερνητικής εξουσίας και έτσι στερεί από το Κεφάλαιο τον ανεξάρτητο έλεγχο των πιο σημαντικών μέσων επιρροής στις μάζες του Λαού...
...Η «κατευθυνόμενη οικονομία» που προέκυψε από την οικονομική κρίση και αναπτύχθηκε περαιτέρω από τον Φασισμό, αναγκάζει την φασιστική δικτατορία να λαμβάνει καθημερινά οικονομικές αποφάσεις που παραβιάζουν τα συμφέροντα της καπιταλιστικής τάξης και θέτουν την «φασιστική κάστα» ως κυρίαρχη σε αντίθεση με τις φατρίες της καπιταλιστικής τάξης...
...Πολύ λιγότερο παρεμποδισμένη από την αστική δημοκρατία, από τα ειδικά συμφέροντα μεμονωμένων καπιταλιστικών στρωμάτων και από οικονομικο-πολιτικές παραδόσεις και προκαταλήψεις, μπορεί να αναπτύξει την «κατευθυνόμενη οικονομία» πολύ πιο γρήγορα, να περιορίσει την ανεργία με τα μέσα πληθωριστικής και υπερπροστατευτικής οικονομικής πολιτικής...Η εξωτερική πολιτική του Φασισμού, για παράδειγμα, πρέπει να λειτουργεί αναγκαστικά ενάντια στα κεκτημένα συμφέροντα μεγάλων τμημάτων της καπιταλιστικής τάξης»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου