«Εσείς κύριε Στρατηγέ γιατί φοράτε την αμερικανική στολή;»

 

Στις 8 Μαίου 1945, δώδεκα γενναία Λιοντάρια, γιοί της Γαλλίας, εκτελέστηκαν από τους νικητές παρά την παράδοση τους: 

«Τα αγόρια της Ευρώπης, σε μία τρομερή άνοιξη στο Βερολίνο, 

πολέμησαν μέχρι την εσχάτη θυσία στο όνομα μίας ιδέας ή πιο απλά, από πίστη στον λόγο τους. Ας τους εξετάσουμε με σεβασμό: μόνο η μνήμη των ηττημένων μπορεί να θάψει την επιτυχία των νικητών»

Απόσπασμα από το βιβλίο «Τα Νεκρά Λιοντάρια - Η Μάχη του Βερολίνου» 

του Saint Paulien

Πάμε στα γεγονότα:

Αφού υπερασπίστηκαν σθεναρά το Βερολίνο μέχρι τις πρώτες μέρες του Μαΐου του 1945, δώδεκα Γάλλοι εθελοντές των SS, σχεδόν όλοι τους μόλις είχαν βγεί από το νοσοκομείο μετά από τραυματισμούς, παραδόθηκαν στα αμερικανικά στρατεύματα. Οι Αμερικανοί φυλάκισαν τους Γάλλους μαζί με άλλους Γερμανούς κρατουμένους, στους στρατώνες Alpjanger στο Bad Reichenhall, στον αυτοκινητόδρομο μεταξύ Μονάχου και Σάλτσμπουργκ, μέρη τα οποία είχαν ήδη βομβαρδιστεί από τους Αγγλοαμερικάνους στα τέλη Απριλίου 1945. 

Στις 6 Μαΐου 1945, στην τοποθεσία έφτασαν γαλλικά στρατεύματα της 2ης Τεθωρακισμένης Μεραρχίας υπό την διοίκηση του Στρατηγού Phillipe Leclerc de Hautecloque. Οι Γάλλοι κρατούμενοι προσπάθησαν στη συνέχεια να εγκαταλείψουν τους στρατώνες και έφτασαν σε ένα μικρό δάσος εκεί κοντά, αλλά αναχαιτίστηκαν και περικυκλώθηκαν. Όταν ο στρατηγός Lecrerc τους επέπληξε επειδή φορούσαν την γερμανική στολή, του απάντησαν περιφρονητικά: «...και εσείς Στρατηγέ, γιατί φοράτε την αμερικανική στολή;»

Αυτή η αυθάδεια ώθησε τον στρατηγό Lecrerc να διατάξει την θανατική καταδίκη αυτών των νεαρών στρατιωτών, χωρίς καν κανονική δίκη από δικαστήριο. Στις 8 Μαίου οι κρατούμενοι μεταφέρθηκαν με φορτηγό στο Karlstein, σε ένα ξέφωτο που ονομάζεται Kugelbach και όταν τους είπαν ότι θα πυροβολούνται πισώπλατα, διαμαρτυρήθηκαν έντονα, διεκδικώντας το δικαίωμα να πυροβοληθούν στο στήθος. Οι πυροβολισμοί έγιναν, όπως διέταξε ο Στρατηγός Lecrerc, σε ομάδες των τεσσάρων ατόμων, ώστε οι τελευταίοι να μπορέσουν να δούν τους συντρόφους τους να πεθαίνουν. Όλοι αρνήθηκαν το δέσιμο των ματιών και έπεσαν γενναία φωνάζοντας: «Ζήτω η Γαλλία!»

Τα σώματα τους αφέθηκαν στο έδαφος και θάφτηκαν μόνο τρείς μέρες αργότερα. Στις 2 Ιουνίου 1949, τα σώματα μεταφέρθηκαν στο νεκροταφείο του Bad Reichenhall, όπου εξακολουθούν να αναπαύονται. 

Κωνσταντίνος Μποβιάτσος