Σκέψεις μίας συναγωνίστριας

 

της Nicol Frau

Σε μια εποχή που οι αξίες δοκιμάζονται και οι ρίζες συχνά παραμερίζονται, η γυναίκα που αγαπά την πατρίδα της ξεχωρίζει όχι γιατί υψώνει φωνές, αλλά γιατί ζει συνειδητά. Δεν περιορίζεται σε εύκολα συνθήματα· αναζητά τη γνώση της ιστορίας, κατανοεί τις δυσκολίες και τα επιτεύγματα του τόπου της και αντλεί δύναμη από αυτά. Η αγάπη της δεν είναι τυφλή ούτε αλαζονική, είναι γόνιμη και δημιουργική.

Μια τέτοια γυναίκα φροντίζει να καλλιεργείται πνευματικά, να μορφώνεται και να εξελίσσεται. Ξέρει ότι η πραγματική υπερηφάνεια δεν προβάλλεται με λόγια, αλλά αποδεικνύεται με έργα και στάση ζωής. Στηρίζει την οικογένεια, το κοινωνικό της περιβάλλον και δεν μένει αδιάφορη μπροστά σε όσους έχουν ανάγκη. Βλέπει την αγάπη για την πατρίδα ως χρέος για έμπρακτη προσφορά, όχι ως αφορμή για αντιπαλότητες.

Η υπερηφάνειά της είναι ήρεμη και στέρεη, χωρίς διάθεση επίδειξης. Διατηρεί τις παραδόσεις, αλλά δεν φοβάται να προχωρήσει μπροστά· γνωρίζει ότι η κληρονομιά δεν είναι κάτι για να φυλάσσεται σε προθήκη, αλλά για να εμπνέει το μέλλον. Με εργατικότητα, ήθος και συνέπεια δείχνει στις επόμενες γενιές ότι το να αγαπάς τον τόπο σου σημαίνει να τον κάνεις καλύτερο κάθε μέρα, μέσα από τις μικρές και μεγάλες πράξεις της καθημερινότητας.

Η γυναίκα που αγαπά την πατρίδα της δεν έχει την πολυτέλεια να είναι θεατής. Πρέπει να είναι μαχήτρια — σε όλα, στην ψυχή, στο μυαλό, και όταν χρειαστεί, και στο σώμα. Δεν αρκεί να συγκινείται με λόγια ή να μένει σε μια ρομαντική εικόνα του χθες. Η αγάπη για τον τόπο απαιτεί δράση, απαιτεί θάρρος και αντοχή.

Μαχήτρια σημαίνει να μην υποχωρείς μπροστά στις δυσκολίες της ζωής. Να αγωνίζεσαι για την οικογένειά σου, για την κοινωνία σου, για τις αξίες σου. Να είσαι έτοιμη να υπερασπιστείς το δίκαιο, είτε πρόκειται για μια καθημερινή αδικία είτε για κάτι πολύ μεγαλύτερο. Να καλλιεργείς το πνεύμα σου ώστε να μπορείς να σταθείς όρθια με επιχειρήματα, αλλά και το σώμα σου ώστε να ξέρεις ότι έχεις τη δύναμη να ανταποκριθείς σε κάθε πρόκληση.

Η γυναίκα που αγαπά την πατρίδα πρέπει να είναι παράδειγμα θάρρους και αντοχής, όχι μόνο στα λόγια, αλλά και στην πράξη. Να εμπνέει σεβασμό με την παρουσία της, να δείχνει ότι η αγάπη για τις ρίζες και την ταυτότητα δεν είναι παθητικό συναίσθημα, αλλά ενεργή στάση ζωής. Έτοιμη να σταθεί όρθια σε κάθε πεδίο μάχης — είτε αυτό είναι προσωπικό, κοινωνικό, πνευματικό ή, αν χρειαστεί, κυριολεκτικό.

Ζούμε σε καιρούς που όλα αλλάζουν γρήγορα, κι όμως εγώ θέλω να κρατήσω μέσα μου όσα αξίζουν. Αγαπώ τον τόπο μου, όχι με μεγάλα λόγια, αλλά με γνώση και συνείδηση. Διαβάζω την ιστορία μας, προσπαθώ να καταλάβω τις δυσκολίες και τα επιτεύγματα που μας έφεραν ως εδώ, και νιώθω δύναμη να συνεχίσω. Δεν θέλω η αγάπη μου για την πατρίδα να γίνεται αλαζονεία· θέλω να είναι δημιουργία.

Φροντίζω να καλλιεργούμαι, να μορφώνομαι και να βελτιώνομαι κάθε μέρα. Η υπερηφάνεια για την καταγωγή μου δεν αποδεικνύεται με φωνές ή επιδείξεις, αλλά με έργα. Στηρίζω την οικογένειά μου, τους ανθρώπους γύρω μου, και δεν μένω αδιάφορη όταν κάποιος έχει ανάγκη. Για μένα, το να αγαπάς τον τόπο σου σημαίνει να προσφέρεις, όχι να χωρίζεις.

Η υπερηφάνειά μου είναι ήσυχη, σταθερή. Κρατώ τις παραδόσεις ζωντανές, αλλά δεν μένω κολλημένη στο παρελθόν· πιστεύω ότι οι ρίζες είναι για να μας τρέφουν, όχι για να μας φυλακίζουν. Με δουλειά, ήθος και συνέπεια θέλω να δείξω, πρώτα στον εαυτό μου και ύστερα στους άλλους, ότι το να αγαπάς την πατρίδα σου σημαίνει να την κάνεις καλύτερη μέσα από την καθημερινή σου στάση, στις μικρές και μεγάλες πράξεις που μετρούν πραγματικά.