Το σύνθημα που επαναλαμβάνεται με κάθε ευκαιρία, δηλαδή η επένδυση στα κοινωνικά δικαιώματα και όχι στα όπλα, αντιπροσωπεύει την πιο άθλια αντιευρωπαϊκή νοοτροπία που μπορεί να υπάρξει. Είναι σε ξεκάθαρη αντίθεση με την ιεραρχία του πλατωνικού κράτους που έβλεπε τον πόλεμο και το θάρρος ως την καρδιά μέσα στο ανθρώπινο σώμα, που κατείχε υψηλότερη θέση από την οικονομία. Είναι ανατρεπτικό σε σύγκριση με την Παράδοση του Μύθου, στην οποία ξεχωρίζουν οι γενναίοι στον πόλεμο. Είναι η πιο κραυγαλέα προδοσία του οράματος του Alighieri που αναγνώριζε το καθεστώς της αυτοκρατορικής εξουσίας σε εκείνους που είχαν αντιμετωπίσει τη δοκιμασία του ανταγωνισμού. Και, όπως κάθε τι αντι-Άριο, είναι ένα βαθύτατα υποκριτικό και ουτοπικό σύνθημα, δεδομένου ότι στον κόσμο όλες οι μεγάλες δυνάμεις ενδιαφέρονται να έχουν ισχυρούς στρατούς. Επίσης, ο οικονομικός πλούτος μπορεί να επιτευχθεί μόνο όπου υπάρχει ειρήνη, αλλά για να διασφαλιστεί η ειρήνη, όπως μας υπενθυμίζει η ρωμαϊκή σοφία, πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι για πόλεμο. Ειρήνη χωρίς πόλεμο δεν είναι ειρήνη, είναι παραίτηση, νωθρότητα, μούδιασμα, απάθεια, δηλαδή ό,τι χρησιμεύει στην καταστροφή ενός πολιτισμού. Επιπλέον, η οικονομία, που εννοέι κάθε άνθρωπος που αναφέρεται στη φασιστική παράδοση, είναι στην υπηρεσία του πνεύματος, και όπου δεν υπάρχει ασφάλεια ή πνευματική αρμονία, το να έχεις κοινωνικά δικαιώματα είναι όχι μόνο άχρηστο, αλλά και ανέφικτο. Όσοι είναι καλοπροαίρετοι δεν μπορούν να εξηγήσουν γιατί η Ευρώπη συμπεριφέρεται δειλά και δεν ξοδεύει τίποτα για τον πόλεμο ενώ έχει εγγυηθεί πολύ λίγα όσον αφορά τα πραγματικά κοινωνικά δικαιώματα. Επομένως, η εικόνα που περιγράφεται εδώ καταδεικνύει για άλλη μια φορά ότι αυτοί που δεν θέλουν τον επανεξοπλισμό της Ευρώπης είναι ουσιαστικά αυτοί που θέλουν την καταστροφή της. Και αυτό σίγουρα δεν αποτελεί έκπληξη αν μιλάμε για μαρξιστές, προοδευτικούς κ.λπ. Αλλά αν μιλάμε για «δεξιούς» δεν μπορεί να υπάρχει δικαιολογία. Πρόκειται για άτομα που πούλησαν τα εκ γενετής δικαιώματά τους αντί πινακίου φακής και που, για να δικαιολογήσουν την τεμπελιά τους, εξηγούν ότι δεν θέλουν να υπηρετήσουν αυτούς που σήμερα κατέχουν την ηγεμονία στα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα. Και όταν συλλογίζονται έτσι, αποδεικνύουν περαιτέρω αυτό που υποστηρίζουμε εδώ, ότι δηλαδή έχουν απορροφηθεί πλήρως από τη μαρξιστική ηγεμονία με πολιτιστικούς και διαλεκτικούς όρους. Οι ενέργειες είναι ορθές ή κακές, με βάση τον τελικό σκοπό στον οποίον αποσκοπούν, όχι με βάση το θέμα στο οποίο εμπλέκονται κατά λάθος. Αυτή ήταν πάντα η νοοτροπία του ρωμαιο-γερμανικού δικαίου. Είναι η πράξη που ορίζει την αρετή των ανθρώπων. Για να έχουμε μια Ευρώπη αντάξια του ονόματος της, είναι απαραίτητος ο επανεξοπλισμός και η αντικατάσταση εκείνων που σήμερα την ελέγχουν θα είναι τότε μια μακρά διαδικασία που θα προκύψει ως αποτέλεσμα μέσα από την επανάσταση ψυχών, η οποία αναπόφευκτα θα οδηγήσει στην εξουσία νέους ανθρώπους. Το να παίξετε το ρόλο κάποιου που δεν θέλει να λερωθεί είναι απλώς ένας τρόπος για να συνεχίσετε να επικυρώνετε το status quo και να διασφαλίσετε ότι οι προϋποθέσεις που επιτρέπουν το status quo, αυτό της οικονομιστικής και ειρηνιστικής ανατροπής, δεν θα αλλάξουν. Αν ο εχθρός χρησιμοποιεί σωστά συνθήματα για λάθος σκοπούς, ας είναι, καθώς όσοι έχουν ευφυΐα θα ξέρουν πώς να τα χρησιμοποιήσουν για να πετύχουν τους δικούς τους στόχους. Αν όμως κάποιος a priori σαμποτάρει ό,τι προέρχεται από το αντίπαλο στρατόπεδο, ακόμα κι όταν είναι χρήσιμο για την απόκτηση της Δικαιοσύνης, δεν θα κάνει ζημιά στον εχθρό, ο οποίος θα συνεχίσει να υπάρχει και θα συνεχίσει ανεξάρτητα στις δικές του θέσεις. Και τότε θα χαθεί κάθε πιθανότητα παραδοσιακής επανάστασης, αλλά σε εκείνο το σημείο δεν θα φταίνε αυτοί που διαδίδουν την ανατροπή, αλλά αυτοί που, παρόλο που μπορούσαν να εκμεταλλευτούν καταστάσεις που θα επέτρεπαν να κλείσει ο κύκλος του εκφυλισμού, προτίμησαν να ακούσουν την επίγνωση της ανικανότητας και του καλοπροαίρετου. Τώρα είναι η ώρα. Εάν η Ευρώπη δεν αδράξει τις ευκαιρίες εδώ και τώρα για να ξανασηκωθεί, θα καταδικαστεί οριστικά σε καταστροφή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου