«Νομίζω ότι αποκάλεσα «γηραιά πόρνη», μία κάποια Ευρώπη. Είναι αλήθεια ότι
οι σύντροφοι μου και εγώ απεχθανόμαστε την σύγχρονη Ευρώπη - την Ευρώπη
που είδε την αστική τάξη να «απελευθερώνεται» από τις πολιτικοθρησκευτικές
δομές της φεουδαρχίας και να επιβάλει, σταδιακά, κατά την διάρκεια μίας
διαδικασίας εκκοσμίκευσης που διήρκεσε αρκετούς αιώνες, την δική της ταξική ηγεμονία. Απεχθανόμαστε την Ευρώπη του εμπορίου, της οικονομίας της αγοράς
και ως εκ τούτου, του φιλελεύθερου πολιτισμού (ολιγαρχικού πρώτα, δημοκρατικού αργότερα). Αφού έχει προσβληθεί - και, το χειρότερο, έχει εξαπλωθεί σε όλο τον κόσμο - από όλες τις ιδεολογικές μολύνσεις που επηρεάζουν τον σύγχρονο κόσμο, αυτή η Ευρώπη έχει υποβαθμιστεί περαιτέρω σε μία αποικία των ΗΠΑ - από πολιτιστική, πολιτική, οικονομική και στρατιωτική άποψη. Πιστεύουμε ότι η Ευρώπη πρέπει πρώτα απ 'όλα να θεραπευτεί από την αμερικανική ασθένεια - αλλά δεν πιστεύουμε καθόλου ότι η αποτελεσματική θεραπεία συνίσταται σε κάποιες επιθέσεις στις βάσεις των αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων που φρουρούν την Ευρώπη. Η μόνη ριζοσπαστική θεραπεία μπορεί να προέλθει από μια εσωτερική απόρριψη των «αξιών» του αμερικανικού πολιτισμού, από μια συνειδητή επιστροφή στην ουσία των αρχικών αξιών του ευρωπαϊκού πολιτισμού».
«Απλώς ανοιξάμε την πόρτα που μας εισηγάγε, εδώ και αρκετά χρόνια, στην απόρριψη του σύγχρονου υλισμού, στις πιο διαβολικές του εκδηλώσεις: τον καπιταλισμό και τον μαρξιστικό σοσιαλισμό. Και έχουμε δείξει συμπάθεια (και μερικές φορές νεανικό ενθουσιασμό) προς τις εμπειρίες και τα πειράματα που διεξήγαγαν ορισμένοι λαοί - προχτές η Κίνα της «πολιτιστικής επανάστασης», χτές η Λιβύη του Καντάφι (έχετε διαβάσει το μικρό «Πράσινο Βιβλίο» του;) σήμερα ειδικά το Ιράν της Ισλαμικής Επανάστασης - που στοχεύουν στην αποτοξίνωση από τις καπιταλιστικές και σοσιαλιστικές δημοκρατίες».
«Σήμερα ωστόσο η Κίνα κινείται γρήγορα στον
μοιραίο δρόμο του συμβιβασμού με τον δυτικό καπιταλισμό»
«Γεννημένος υπό τη σημαία της τοκογλυφίας, ο καπιταλιστικός πολιτισμός που χαρακτηρίζει την «οικονομική εποχή» μας, οφείλει ορισμένα από τα θεμελιώδη χαρακτηριστικά του όχι τόσο στους Εβραίους ως άτομα ή ως συλλογική πραγματικότητα, αλλά μάλλον σε αυτό που ο Μαρξ όρισε ως «εβραϊκό πνεύμα», σε αυτό που ένας άλλος Εβραίος, ο Όττο Βάινινγκερ, ονόμασε «εβραϊκότητα» (μια δυνατότητα εγγενής σε κάθε άνθρωπο - υποστήριζε ο Βάινινγκερ -, η εβραϊκότητα πραγματοποιήθηκε στις πιο μεγαλοπρεπείς διαστάσεις της μέσω του ιστορικού Ιουδαϊσμού). Όσοι, όπως εμείς, αγωνίζονται ενάντια σε μια κοσμοθεωρία που βασίζεται στην οικονομία, στο χρήμα, δεν μπορούν παρά να αγωνιστούν, για αυτόν τον λόγο, κατά της εβραϊκότητας. Όποιος μάχεται την «εβραϊκότητα», μπορεί να μάχεται μόνο την πολιτική θεσμική δομή της, δηλαδή τον Εβραϊσμό. Όποιος πολεμά τον Ιουδαϊσμό, επομένως, πρέπει να πολεμήσει εκείνη την αρτηριοσκληρωτική μορφή εβραϊκότητας και έκφρασης της παγκόσμιας επέκτασης του Ιουδαϊσμού που εκπροσωπείται από τον Σιωνισμό. Ο χαρακτηρισμός «αντισημίτης» που σκοπεύετε να μου εφαρμόσετε δεν μου φαίνεται κατάλληλος (πέρα από όλα, είμαι φιλοαράβας - δεν θεωρούνται οι Άραβες «Σημίτες»;). Το εβραϊκό ζήτημα σήμερα αποκτά, κατά τη γνώμη μου, μια συμβολική επιμονή: η καταπολέμηση των «αξιών» της αμερικανοποιημένης Δύσης ισοδυναμεί με την καταπολέμηση των τυπικών «αξιών» του Ιουδαϊσμού, της πεμπτουσίας του, της εβραϊκότητας - και αντίστροφα. Ο Ιουδαϊσμός, ο Αμερικανισμός, ο Σιωνισμός, ο Δυτικισμός αποκαλύπτονται ως αμοιβαία κακά, στερούμενα της δικής τους συγκεκριμένης αυτόνομης ταυτότητας, είναι ιδιαίτερα ονόματα που χαρακτηρίζουν τις εκδηλώσεις του μόνου γενικού κακού που μπορούμε να συνοψίσουμε στην έκφραση «εκφυλισμός του ανθρώπινου».
«Οι δυνάμεις που οδήγησαν – από τη Γαλλική Επανάσταση και μετά, για να υποδείξουν μια αποφασιστική στιγμή ανάπτυξης – στη δικτατορία της αστικής τάξης έχουν πλέον εξαντλήσει την κινητήρια δύναμή τους. Η τερατώδης φιγούρα τους δεν κλείνει ούτε δύο αιώνες και σέρνεται ήδη από αδράνεια και μόνο».
«Μια πολιτιστική επανάσταση που θα θεράπευε την Ευρώπη από όλες τις συνέπειες της υλιστικής μόλυνσης που αντιπροσωπεύεται από τον λεγόμενο «Δυτικό πολιτισμό», που δημιουργήθηκε από την μεταμεσαιωνική Ευρώπη. Στον πολιτικό τομέα, ένα από τα αποτελέσματα μιας τέτοιας πολιτιστικής επανάστασης θα ήταν αναμφίβολα η απελευθέρωση της Ευρώπης από τον αμερικανικό αποικισμό».
«Λαϊκός εθνικιστής» (nazionalpopolare) σημαίνει να είσαι αντιατομικιστής, αντιορθολογιστής, αντιοικονομιστής, με την έννοια της μείωσης του αντίκτυπου που έχει η οικονομία στον σύγχρονο κόσμο».
«Η υπόθεση μιας επιχειρησιακής μονάδας με αντισυστημική λειτουργία μεταξύ της άκρας δεξιάς και της άκρας αριστεράς, που διατυπώθηκε θεωρητικά τη δεκαετία του '70 από ορισμένες ομάδες, προϋπέθετε τη βούληση να επιβεβαιωθεί ένα πραγματικό Κράτος: ο κύριος εχθρός για εμάς ήταν το αστικό σύστημα και η ανάγκη να επικεντρωθούμε ενάντια στον κοινό εχθρό μας έδωσε τη «φαντασία» να ελπίζουμε σε αυτή τη σύγκλιση, η οποία, ωστόσο, δεν μεταφράστηκε στην πράξη».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου